fransje23 schreef:Zit je niet een beetje teveel in je hoofd?
Als je afstapt gaat ze overal langs? Waarom dan niet afstappen bij het enge , daarna weer opstappen en je rit verder rijden zoals bedacht?
Een paard is een paard en vrijwel elk paard zal af en toe iets eng vinden. Zeker dingen die veranderen in de directe omgeving "zijn verdacht".
gerlindie schreef:@iedereen: ik snap dat jullie zeggen 'afstappen, erlangs, en weer verder rijden' en op zich hebben jullie daar natuurlijk gelijk in.
Ik merk alleen dat ik het zelf frustrerend vind worden om steeds af te stappen, zeker als het al weken goed is gegaan. Het voelt echt als een terugval of als falen, ik denk voornamelijk omdat ik ook in het zadel graag haar betrouwbare leider wil zijn. Oftewel, als de enige keer dat ze er niet langs durft, is wanneer ik erboven op zit, waarom vertrouwt ze me op dat moment dan niet?
Daarnaast irriteert het me af en toe ook gewoon, het idee van 'je bent hier al honderd keer normaal langs gegaan, en nu opeens zou het niet kunnen'. Dat is niet eerlijk tegenover het paard, maar speelt wel ook een rol...
Ik denk dat ik niet teveel in mijn hoofd zit/het zelf eng vind.
Juist daarom heb ik al een paar keer meegezongen met liedjes of een luisterboek aangehad onderweg, om te kijken of dat verschil maakt. Die keren leek het geen verschil te maken in elk geval.
Ik ben opzich ook niet per se bang dat ze wat doet, want eigenlijk is het eerste wat ze doet stilstaan (niet heel spannend dus) en haar bokken zijn ook niet heel indrukwekkend. Het enige gevaarlijke is dat ze wel eens achteruit de straat op is gegaan, dat is wel gewoon link met hard rijdend verkeer.
gerlindie schreef:Bedankt voor de reacties!
@iedereen: ik snap dat jullie zeggen 'afstappen, erlangs, en weer verder rijden' en op zich hebben jullie daar natuurlijk gelijk in.
Ik merk alleen dat ik het zelf frustrerend vind worden om steeds af te stappen, zeker als het al weken goed is gegaan. Het voelt echt als een terugval of als falen, ik denk voornamelijk omdat ik ook in het zadel graag haar betrouwbare leider wil zijn. Oftewel, als de enige keer dat ze er niet langs durft, is wanneer ik erboven op zit, waarom vertrouwt ze me op dat moment dan niet?
Daarnaast irriteert het me af en toe ook gewoon, het idee van 'je bent hier al honderd keer normaal langs gegaan, en nu opeens zou het niet kunnen'. Dat is niet eerlijk tegenover het paard, maar speelt wel ook een rol...
Ik denk dat ik niet teveel in mijn hoofd zit/het zelf eng vind.
Juist daarom heb ik al een paar keer meegezongen met liedjes of een luisterboek aangehad onderweg, om te kijken of dat verschil maakt. Die keren leek het geen verschil te maken in elk geval.
Ik ben opzich ook niet per se bang dat ze wat doet, want eigenlijk is het eerste wat ze doet stilstaan (niet heel spannend dus) en haar bokken zijn ook niet heel indrukwekkend. Het enige gevaarlijke is dat ze wel eens achteruit de straat op is gegaan, dat is wel gewoon link met hard rijdend verkeer.
@SjonnieZ: Ik heb haar wel vaker laten kijken, maar ze gaat in deze gevallen niet verder, ook niet wanneer ze allang de andere kant op aan het kijken is/aan het grazen is
@IngeK en frensje: de reden dat ik vandaag alleen maar met haar geoefend heb om bij de enge buren langs te gaan is dat ze daar dus altijd moeilijk doet, ik meende dus dat het geen kwaad kon om puur te trainen op dit ene enge ding. In mijn hoofd was het dus een soort schriktraining -> rustig kijken, belonen wanneer ze er langs is geweest, en dat herhalen totdat ze er rustig langs durfde te lopen (terwijl ik er naast liep, blijkbaar waren ze vandaag iets heel engs aan het doen)
Nogmaals bedankt voor het antwoorden, ik neem het zeker mee, en het helpt ook wel met relativeren
Ik ben ook wel benieuwd naar of er specifieke tips zijn voor hoe je je paard ook onder het zadel vertrouwen kan geven
gerlindie schreef:Iedereen bedankt voor het relativeren
Dan gaan we inderdaad gewoon weer lekker verder zoals we bezig waren.
Ook fijn om te lezen dat er mensen zijn die het herkennen!
@fransje ik moest wel lachen om je reactie![]()
Ik ben inderdaad gewoon vrij theoretisch ingesteld, dus ik maak graag overal analyses van
Maar ook dit helpt dus wel met het accepteren van het 'probleem'.
@tigra: ik herken het inderdaad wel dat je soms per maand maar weinig vooruitgang ziet. Ook wij zijn in twee jaar echt wel veel vooruit gegaan, maar dat valt niet altijd op.
Het grappige is dat de fysio pas was geweest voor haar, en die begin meteen met "ooh, wat een braaf en makkelijk paard". Dat soort dingen had men twee jaar geleden echt niet zomaar gezegd, dus wat dat betreft inderdaad genoeg om trots op te zijn
Iedereen ook bedankt voor de fijne toon van de berichten, het helpt me echt!
Gebruikers op dit forum: BingBot en 2 bezoekers