Situatie: ik heb een 20-jarige merrie, ze is nu alweer bijna 11 jaar van mij. Ze is nooit het meest sociale paard geweest - een jaar of 10 geleden is ze door een haflinger in de buik getrapt, en sindsdien is er erg krengerig naar andere paarden toe. Geloof me, ik heb het geprobeerd, maar mijn Daisy kwam altijd super dominant uit de hoek en joeg weigenootjes altijd op of weg. Al helemaal als er eten in het spel is.
Vorig jaar heb ik de stap gewaagd haar nog eens samen te zetten, na vele mislukte pogingen en jaren van haar alleen te houden (altijd wel met vriendjes op de weien naast haar uiteraard!).
Vorig jaar stond ze een tijdje samen met 2 ruinen - de ene vond ze SUPER leuk, de andere vond ze maar niks. Helaas is de leuke toen vrij snel nadat ze samen stonden verkocht, en bleef ze met de andere over. Dat heeft nooit echt gewerkt - zij is super dominant, de andere was nogal sullig
Hij liet zich altijd doen door haar. Deze ruin is een paar maanden geleden verhuisd. Sindsdien stond Daisy weer alleen. Sinds pakweg 3 weken heeft ze een nieuwe weigenoot: een ruin van 22 jaar. En o wonder, het klikte vrijwel meteen! Natuurlijk, ze is en blijft en merrie, dus piepen, een bokje van 10cm, jullie kennen het wel
Maar verder meteen dikke maatjes, schoft krabben, samen grazen, samen eten (o wonder!!) ... En toen klikte het té goed: de ruin wilde haar dekken, en zij liet dit in eerste instantie ook toe. Ik lieg niet als ik zeg: 8x per dag.
Probleem: mijn Daisy staat al dik 9 jaar met pensioen wegens artrose. Ze kraakt langs alle kanten. Zo'n dikzak van een ruin bovenop haar is dus niet het beste idee.
Probleem 2: ondertussen is zij het dekken zat, en wilt ze dat niet meer toelaten. Hij is helaas nogal vasthoudend
Hij is héél gehecht aan haar. Ze laat hem zeker wel toe in haar buurt, gaat bij hem ook schoftje krabben, maar hij probeert zowat dagelijks toch nog te dekken. Daardoor maakt Daisy zich erg druk - ik tref haar alle dagen zwetend aan. En dat is iets wat ik in die bijna 11 jaar echt amper heb meegemaakt...Ik ben er 100% zeker van dat haar vacht zo plakkerig is van het zweten, niet van het rollen. Ze staan op een graswei zonder ook maar 1 plasje of modder. Ze is mooi aan het verharen, dus ik zou het vreemd vinden als ze last van de warmte zou hebben. Ik krijg regelmatig van stalgenoten te horen dat hij weer bezig was, en dat zij weer niet wilde, waardoor zij van hem gaat lopen.
Wat moeten we hier nou mee?
Halen we hen toch maar uit elkaar? Ik heb normaal een SUPER chill paard, liever lui dan moe, eentje die nooit zweet. Nu staat ze dagelijks in het zweet, puur door van hem te moeten gaan lopen. Ze is ondertussen ook echt al afgevallen (ze had wel wat reserve haha), volgens ons doordat ze zo vaak van hem haat lopen.
Anderzijds zien we hen ook heel vaak gewoon gezellig grazen en denk je "ah wat lief!". De ene keer op 2m van elkaar, de andere keer zit er 30m tussen. Maar na een tijd beseft de ruin dan dat "zijn" Daisy wel heel ver weg staat, en komt hij hinnikend op haar afgelopen, en dat is meestal het moment dat hij zal proberen dekken en zij zich druk maakt.
Daisy staat ondertussen weer hengstig, maar wil toch liever niet gedekt worden.
We maken ons zorgen om Daisy. Ze staan vaak rustig te grazen, maar anderzijds staat ze wel alle dagen in het zweet. Wij denken oprecht dat dat komt doordat hij dagelijks meerdere pogingen waagt en zij zich daar druk in maakt en van hem gaat lopen. Hij loopt er dan heel sullig achter, hij snapt de "nee" niet zo
We willen graag samen verder, maar willen ook rust voor Daisy.
We hebben hen vandaag op een wei met meer gras gezet, zodat ze wat meer kunnen knabbelen en hij haar daardoor hopelijk meer rust zal gunnen.
De eigenaar van de ruin heeft vandaag ook een product besteld dat de hormonen van de ruin wat zou moeten onderdrukken. We vermoeden dat hij destijds nogal laat geruind is, dat zal ook wel meespelen.
Wat zouden jullie doen?
We willen het nog even aankijken, zien of het product gaat werken. Als hij nou maar gewoon zou stoppen met zijn dek-pogingen zou het probleem opgelost zijn
Zoniet, zijn we wel van plan hen weer uit elkaar te halen. Ze staan dan naast elkaar. We kunnen hen dan dagelijks nog wel een uurtje samen zetten, maar verder zouden ze dan ieder apart staan. Wat denken jullie?
Ik gun haar zo hard een vriendje, eentje waar ze mee overeen komt. Dat is met deze ruin het geval - tot hij weer wilt gaan dekken. Er zijn verder geen andere paarden bij ons op stal waar ik mijn paard mee gelukkig zou kunnen maken, als dit niet werkt moet ze echt weer alleen staan. Dat kan ze hoor, maar ik gun haar echt wel een maatje...
