Geplaatst: 15-03-21 01:04 bigone schreef:Pony_baldy schreef:Het is inderdaad een ruin.
De kinderen (en papa) geven de pony weleens snoepjes.
Heeft er iemand een contact voor een gedrags therapeut/grondwerk instructeur.
De pony staat in Zuid Holland en ik wil toch wel heel graag iemand laten komen, voordat we een drastisch besluit nemen
Dat dacht ik al, weet je waarom ? Omdat ik als zevenjarige ternauwernood een aanval heb overleefd. Reden, die dag had ik geen suikerklontje bij me bij dat aardige paardje die altijd zo lief en snel aan de draad kwam staan wanneer ik kwam. Op het moment dat hij merkte dat mijn hand leeg was had hij mij in mijn schouder te pakken en sleurde me de weide in. De boer zag het gebeuren en heeft hen weg gejaagd.
Wees blij dat er niets gebeurt is, pony is niet onbetrouwbaar maar door onkunde zo gemaakt. Wijze les en gelukkig nog compleet weer om te draaien. Helemaal geen beloningen , alleen een kriebel of een aai over de hals en binnen een week is het over. Wel erbij blijven en dit ook heel duidelijk aan je dochters uitleggen.
1 ervaring maakt geen feit.
En zeker in een situatie als deze is het nog gevaarlijk ook om te doen alsof dit zeker weten het probleem is.
Zowieso een vreemd gevoel bij dit topic, ik ken genoeg volwassen beginners die lelijk te pakken zijn genomen door een paard wat koos voor de aanval bij ruimte. Normaal voor een paard of niet, je hebt het hier over twee ukkies van 8 en 9 jaar oud. Veiligheid gaat voor alles, hoe dan ook. De volgende keer probeert hij het misschien als hij opgehaald wordt uit de wei en is er niets wat hem tegenhoud.
Voor de topicstarter: ik heb aardig wat ervaring in de kinderpony's en wat ik altijd meegeef; een slechte ervaring kan het complete plezier zodanig verstoren dat kinderen uiteindelijk compleet stoppen met rijden. Helaas al te vaak gezien dat het plezier niet meer terugkomt na een incident.
Een pony moet leuk zijn als je 8 of 9 bent, niet een project.
Als volwassenen kun je redeneren, als kind niet en dat wil je dan ook niet.
Probleem is dat je prima als volwassenen overwicht kan hebben, maar je wilt je kids met een veilig gevoel rond het paard hebben.
Gezien het dier van een manege komt zou ik daar informeren of zij iets kunnen betekenen. Mocht dat niets oplossen het dier verkopen aan een iets meer ervaren ruiter en een leuke pony terugkopen waar je meiden van kunnen genieten.
Er hoeft niets mis te zijn met de pony, maar uiteindelijk is niet elke pony geschikt voor weinig sturing.
Ik koop alleen kinderpony's die braaf zijn (en braaf betekend hier cool in het hoofd, niet overal om wegspringen, netjes hulpen opvolgen en het niet nemen van de vrijheid die kinderen nog geven, maar het blijven dieren), dat al bewezen hebben met andere kindjes in de situatie waarin hij/zij bij ons ook zou komen. Dus voor ons betekend dat een pony die veel op vreemd terrein is geweest, wedstrijden gezien heeft, de kinderen in een parcourtje een stuk meeneemt, cool en eerlijk is. En dan kom je toch op een pony met ervaring. Eentje door de wol geverfd, die al heeft laten zien dat hij/zij het aankan om met kinderen in die situaties te lopen waar ik mijn kids ook naar toe wil hebben. Onze is nu 15, heeft alles al eens gezien en de kinderen profiteren van die wijsheid. Wil niet zeggen dat ze dan allemaal makkelijk en braaf zijn, een goede kinderpony is echt moeilijk vinden. En niet goedkoop, ik zie het aankoopbedrag ook nog wel eens genoemd worden als reden om niet voor die superbrave, doorgewinterde kinderpony te gaan. Een manegepony heeft wellicht veel uren in de week lessen gelopen, en nu maar een paar uurtjes, dat is soms een heel verschil voor de pony en blijken ze lang niet allemaal braaf met veel minder werk. Ik kijk alleen nog maar naar sportpony's voor onze kinderen, die van een kindje komt die er hetzelfde mee heeft gedaan wat wij willen. Dus niet 1 die veel werkt in de week en dan terug moet naar een paar uurtjes, dan kan het wat braafheid betreft een hele andere pony worden. Goed braaf en ervaren is goud waard voor je jonge kinderen! Onze oudste kun je nu bijna overal op zetten, terwijl ze een jaar geleden nog zo bang was. Die heeft zoveel vertrouwen gekregen nu van de nieuwe pony, dan groeien ze zo hard, die wil nu eventing gaan doen. Maar is dat vertrouwen er niet, kan het andersom heel hard gaan en al het plezier snel weg zijn. Ik zie op de manege waar ze afgelopen jaar in toeloop naar de nieuwe pony gereden hebben hetzelfde, kinderen met een grote mond dat ze alles durven, heel snel stoppen met rijden na een val, of ander vervelend voorval. Veiligheid staat voorop. Zat verhalen, jong dier ging bij mij goed, ik ben zo vaak gevallen, maar er beter van geworden, trek je daar niet teveel van aan. Je wilt jouw kinderen veilig hebben, plezier in het rijden laten beleven en een maatje hebben in de omgang. Zo zou het moeten zijn. En vanuit daar krijg je ruitertjes die verder groeien, waarbij de 1 wel met een jonge of moeilijke pony om kan en wil gaan en de ander liever blijft bij een braaf dier. Het begin zou vertrouwen moeten zijn.