Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-10-20 17:31

schrikken in open veld

Geplaatst door de TopicStarter: 19-10-20 17:31

Dag,

Mijn 20-jarige ruin stond vroeger alleen op de weide, maar nu staat hij in de kudde op de manege. Zijn gedrag is toch wel veranderd.
Hij is volledig verkeersmak, de grootste machine mag hem passeren in de kouter, hij blijft rustig. Maar toch schrikt hij soms op wandeling, van dingen die ik niet zie. Hij doet dat door plots stokstijf te gaan staan en zich dan meteen te keren en te (willen) vluchten. Dit gebeurt niet zo veel, soms niet of slechts eenmaal per rit, zeer onvoorspelbaar dus vandaar het lastig is steeds attent te zijn. Laatst deed hij dit in open veld, door de geoogste mais zijn de velden blank en was er totaal niets te bespeuren. Helaas in een vlotte draf waardoor ik van hem af viel. Maar dit gebeurt dus niet door een konijn, een koe, een plastic zak, enz die erna tevoorschijn komt, heel dikwijls is het zoeken in de verte wat het mogelijk kan geweest zijn.
Wellicht zou dit gedrag anders zijn mochten we met andere ruiters de wandeling doen, maar ik hou van alleen weg te gaan, hoofd leegmakend, één met het paard (wat dus de laatste tijd minder goed lukt).
Zijn er tips of oefeningen om zijn gedrag (of mijn gedrag

) te verbeteren?
Ik zou het graag horen

Alle suggesties, filmpjes, linken naar blogs,... hierover zijn welkom.

**Geplaatst:** 19-10-20 17:52

Re: schrikken in open veld

Geplaatst: 19-10-20 17:52

Het zal me niks verbazen als het eerder een soort overprikkeling is. Dus hij bouwt spanning op tijdens de rit, en dan hoeft er maar iets heel kleins te zijn om zijn emmertje over te laten lopen en hem te laten omdaraien. Wat verstandig is, is om proberen te voelen en te zien wanneer hij de spanning opbouwt. Voor sommige paarden is het fijn om gewoon eens een halve minuut stil te staan. Even de spanning afvloeien en dan weer door.
Wat ook nog zou kunnen, is dat hij minder goed ziet.

Run forrest run!!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-10-20 20:31

Geplaatst door de TopicStarter: 19-10-20 20:31

Earth schreef:
Het zal me niks verbazen als het eerder een soort overprikkeling is. Dus hij bouwt spanning op tijdens de rit, en dan hoeft er maar iets heel kleins te zijn om zijn emmertje over te laten lopen en hem te laten omdaraien. Wat verstandig is, is om proberen te voelen en te zien wanneer hij de spanning opbouwt. Voor sommige paarden is het fijn om gewoon eens een halve minuut stil te staan. Even de spanning afvloeien en dan weer door.
Wat ook nog zou kunnen, is dat hij minder goed ziet.

Hartelijk dank om mee na te denken.
Het zou inderdaad kunnen dat hij al wat gespannen is omdat hij zijn kudde moet verlaten? Ik heb dat een paar keer geprobeerd eventjes halt te houden, maar dan haal ik hem uit zijn beweging en gaat hij sneller omdraaien. Ik probeerde hem de laatste tijd af te leiden door snellere overgangen, maar zoals gezegd is het echt onvoorspelbaar, hij kan 5 km goed gaan en dan plots dit gedrag hebben. Ik heb de 8ndruk dat hij echt schrikt maar mogelijk ligt het allemaal dicht bij elkaar. Zijn er nog andere manieren om die spanning weg te halen?
Minder goed zien... daar had ik nog niet aan gedacht. Hoe kan ik dit zelf nagaan?

**Geplaatst:** 19-10-20 21:07

Re: schrikken in open veld

Geplaatst: 19-10-20 21:07

Als hij eerst zo lang alleen heeft gestaan en nu eindelijk niet meer constant waakzaam hoeft te zijn is hij misschien zo blij met de veiligheid die de kudde hem verschaft dat hij dat gevoel niet meer wil loslaten.

**Geplaatst:** 19-10-20 21:13

Geplaatst: 19-10-20 21:13

Earth schreef:
Het zal me niks verbazen als het eerder een soort overprikkeling is. Dus hij bouwt spanning op tijdens de rit, en dan hoeft er maar iets heel kleins te zijn om zijn emmertje over te laten lopen en hem te laten omdaraien. Wat verstandig is, is om proberen te voelen en te zien wanneer hij de spanning opbouwt. Voor sommige paarden is het fijn om gewoon eens een halve minuut stil te staan. Even de spanning afvloeien en dan weer door.
Wat ook nog zou kunnen, is dat hij minder goed ziet.

Dit vind ik een waardevolle reactie en dit was ook mijn gedachte.

Mijn bijrijdpaard kon het ineens op een lopen zetten op buitenrit (alleen inderdaad) "om niets". Wat ik toen merkte is dat hij steeds hoger op de spanningsladder kwam en dat dit alleen op die manier kon afvloeien.
Ik heb hem toen via grondwerkoefeningen geleerd zijn aandacht naar mij te brengen en dan zakt hij weer in spanning.
Onder het zadel is dit nog steeds een uitdaging, maar het aandacht naar mij terug brengen werkt op buitenrit ook redelijk goed, in ieder geval als ik nog met iemand anders buiten rijd. Als ik merk dat hij ergens op gaat focussen en dus de oortjes heel "stijf" naar voren geprikt zijn, vraag ik middels de linker- of rechterteugel (niet tegelijk) contact, totdat dat oortje terugdraait naar mij. Op die manier kan ik voorkomen dat de spanning teveel opbouwt.

“Horses don’t love good technique. Horses love interaction that feels good to them.” ~ Lockie Philips

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-10-20 22:23

Geplaatst door de TopicStarter: 19-10-20 22:23

Shimar schreef:
Als hij eerst zo lang alleen heeft gestaan en nu eindelijk niet meer constant waakzaam hoeft te zijn is hij misschien zo blij met de veiligheid die de kudde hem verschaft dat hij dat gevoel niet meer wil loslaten.

Dat kan ook. Ik dacht eerst dat de integratie in de kudde hem teveel spanning bracht en daardoor de rit van het goede teveel was. Maar intussen lijkt hij zijn rangorde te kennen en is hij er graag, dus de reden is inderdaad mogelijk het verlaten van de kudde. Dank je!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-10-20 22:25

Geplaatst door de TopicStarter: 19-10-20 22:25

AnnickT schreef:
Earth schreef:
Het zal me niks verbazen als het eerder een soort overprikkeling is. Dus hij bouwt spanning op tijdens de rit, en dan hoeft er maar iets heel kleins te zijn om zijn emmertje over te laten lopen en hem te laten omdaraien. Wat verstandig is, is om proberen te voelen en te zien wanneer hij de spanning opbouwt. Voor sommige paarden is het fijn om gewoon eens een halve minuut stil te staan. Even de spanning afvloeien en dan weer door.
Wat ook nog zou kunnen, is dat hij minder goed ziet.

Dit vind ik een waardevolle reactie en dit was ook mijn gedachte.

Mijn bijrijdpaard kon het ineens op een lopen zetten op buitenrit (alleen inderdaad) "om niets". Wat ik toen merkte is dat hij steeds hoger op de spanningsladder kwam en dat dit alleen op die manier kon afvloeien.
Ik heb hem toen via grondwerkoefeningen geleerd zijn aandacht naar mij te brengen en dan zakt hij weer in spanning.
Onder het zadel is dit nog steeds een uitdaging, maar het aandacht naar mij terug brengen werkt op buitenrit ook redelijk goed, in ieder geval als ik nog met iemand anders buiten rijd. Als ik merk dat hij ergens op gaat focussen en dus de oortjes heel "stijf" naar voren geprikt zijn, vraag ik middels de linker- of rechterteugel (niet tegelijk) contact, totdat dat oortje terugdraait naar mij. Op die manier kan ik voorkomen dat de spanning teveel opbouwt.

Dankjewel voor het delen van jouw ervaringen en deze zeer nuttige tips

**Geplaatst door de TopicStarter:** 25-10-21 19:50

Geplaatst door de TopicStarter: 25-10-21 19:50

We zijn nu een jaar later. Pico is intussen heel goed geïntegreerd in de kudde, hij is een lieveling, een heel sociaal paard. Op de terreinen van de stalhouder doen we grondwerk en wat dressuur, alles verloopt vlot en Pico blijft rustig en aandachtig en doet de oefeningen naar behoren. We zijn geconnecteerd, de beste vrienden.
Maar het aangekaarte probleem blijft helaas. Op buitenwandeling, alleen in de velden, bouwt hij de spanningen op. Weigeringen om verder te gaan. Zich draaien. Soms tot hij vluchtgedrag stelt; gelukkig kan ik hem snel terug nemen.
Maar het is niet leuk dat we na een jaar nog steeds aan hetzelfde moeten werken.
Kruiden om wat rustiger te worden brengen geen soelaas.
Samen met andere paarden is het natuurlijk veel beter, maar ik wil veel alleen gaan wandelen, op zoek naar rust en stilte.
Gezien zijn leeftijd (bijna 21) begin ik te vrezen dat dit niet meer goed te krijgen is. Of heb je een andere mening?

**Geplaatst:** 25-10-21 19:55

Re: schrikken in open veld

Geplaatst: 25-10-21 19:55

Ga je ook terug wanneer hij gaat spoken ?
En ben je zelf ook wat gespannen voor een buitenrit?

We live in a time where intelligent people are being silenced so that stupid people won’t be offended.

**Geplaatst:** 25-10-21 19:59

Geplaatst: 25-10-21 19:59

Mijn paard heeft dit enigszins ook. Bij hem is het ook een vollopend emmertje en dan is daarna elke verkeerd staande grasspriet voldoende om opzij te springen of vol in de rem te gaan. Meestal is dit na 7 km

Als ik merk dat hij het lastig gaat vinden, duw ik ‘m meestal de eerste keer even door (aanmoedigen om door te lopen en daarna uitgebreid belonen). Als hij dan ontspant en aan een lange teugel kan stappen, zet ik hem stil en stijg ik af. Dan loop ik er een kilometertje voor, daarna stijg ik weer op en kunnen we weer verder. Hij heeft even de tijd nodig om gewoon dom achter iemand aan te sjokken om z’n hoofd een beetje leeg te maken. Als we vaker hetzelfde rondje rijden, wordt het steeds beter (tenzij er in het bos rare dingen gebeuren, bomen kappen oid).

Oy with the poodles, already

**Geplaatst door de TopicStarter:** 25-10-21 20:23

Geplaatst door de TopicStarter: 25-10-21 20:23

bigone schreef:
Ga je ook terug wanneer hij gaat spoken ?
En ben je zelf ook wat gespannen voor een buitenrit?

Nee, ikzelf ben absoluut niet gespannen. Nee, bij een schrikreactie, na het draaien draai ik hem meteen terug om toch verder te kunnen gaan, soms lukt dit meteen, soms na een aantal keren. Maar natuurlijk hoe verder in de rit wordt het moeilijker, omdat hij de spanning opbouwt. En soms moet ik ook aan mijn eigen veiligheid denken en het lot niet tarten, als ik ver weg zit en “alleen op de wereld”, maar het is uitzonderlijk dat ik toegeef. Bij elk positief stapje beloon ik hem.
Dikwijls passeren we op dezelfde plaatsen waar het probleem zich meestal stelt, maar soms ook niet. En veelal zoeken we een nieuw paadje, dat gaat soms een tijdje goed, soms ook niet. Maar een rit van bvb slechts 10 km gaat niet zonder een aantal moeilijkheden.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 25-10-21 20:26

Geplaatst door de TopicStarter: 25-10-21 20:26

Hilary schreef:
Mijn paard heeft dit enigszins ook. Bij hem is het ook een vollopend emmertje en dan is daarna elke verkeerd staande grasspriet voldoende om opzij te springen of vol in de rem te gaan. Meestal is dit na 7 km Als ik merk dat hij het lastig gaat vinden, duw ik ‘m meestal de eerste keer even door (aanmoedigen om door te lopen en daarna uitgebreid belonen). Als hij dan ontspant en aan een lange teugel kan stappen, zet ik hem stil en stijg ik af. Dan loop ik er een kilometertje voor, daarna stijg ik weer op en kunnen we weer verder. Hij heeft even de tijd nodig om gewoon dom achter iemand aan te sjokken om z’n hoofd een beetje leeg te maken. Als we vaker hetzelfde rondje rijden, wordt het steeds beter (tenzij er in het bos rare dingen gebeuren, bomen kappen oid).

Bedankt voor je getuigenis. En hoe lang hou je dit al vol?

**Geplaatst:** 25-10-21 21:06

Geplaatst: 25-10-21 21:06

Ik kocht hem toen ie 4 was, hij is nu 15

Maar ik heb er mee leren leven, al klinkt dat wat zwaar. Ik denk dat ik er tegenwoordig positiever mee om ga. Ik geef hem niet op z’n lazer als ie schrikt, maar lach erom en moedig hem aan om toch te gaan kijken en beloon hem als ie dat doet. Hij begint dat patroon nu uit zichzelf al te vertonen; terwijl hij dat als jong paard uit zichzelf al deed en dat een van de redenen is dat ik hem leuk vond. Dat nieuwsgierige. Eerst heel hard schrikken van iets raars en dan het tóch willen onderzoeken.

Mijn paard vindt trouwens dorp, bos en landweggetjes ingewikkelder dan een open vlakte. Op een open vlakte ziet hij veel, maar heeft het afstand. In het bos kan hij minder ver kijken en dat vindt hij moeilijker (bijv een fietser op het fietspad dat parallel aan het ruiterpad loopt maar net achter een rijtje bomen en struiken).

Oy with the poodles, already

**Geplaatst door de TopicStarter:** 25-10-21 21:34

Geplaatst door de TopicStarter: 25-10-21 21:34

Hilary schreef:
Ik kocht hem toen ie 4 was, hij is nu 15 Maar ik heb er mee leren leven, al klinkt dat wat zwaar. Ik denk dat ik er tegenwoordig positiever mee om ga. Ik geef hem niet op z’n lazer als ie schrikt, maar lach erom en moedig hem aan om toch te gaan kijken en beloon hem als ie dat doet. Hij begint dat patroon nu uit zichzelf al te vertonen; terwijl hij dat als jong paard uit zichzelf al deed en dat een van de redenen is dat ik hem leuk vond. Dat nieuwsgierige. Eerst heel hard schrikken van iets raars en dan het tóch willen onderzoeken.

Mijn paard vindt trouwens dorp, bos en landweggetjes ingewikkelder dan een open vlakte. Op een open vlakte ziet hij veel, maar heeft het afstand. In het bos kan hij minder ver kijken en dat vindt hij moeilijker (bijv een fietser op het fietspad dat parallel aan het ruiterpad loopt maar net achter een rijtje bomen en struiken).

Heel vergelijkbaar met wat je vertelt. Maar ook in open veld, ik zou niet weten waar hij plots van schrikt. Het probleem is dat hij het vertrouwen niet pakt eens we op buitenrit gaan, wat hij in zijn eigen omgeving, op de piste, wel doet.
Maar als jij hier al 11 jaar over doet, dan vrees ik dat ik het nooit goed ga krijgen $:\$

**Geplaatst:** 25-10-21 21:44

Re: schrikken in open veld

Geplaatst: 25-10-21 21:44

Tja ts, een jaar bezig en het diertje is al 21. Leren kunnen ze altijd, maar sommige gewoonte kun je er niet meer uithalen. Jullie moeten samen een manier ontwikkelen. okal ga je daar 30 minuten in het veld zitten te grazen met hem, wat grondwerk doen in het veld(met snoep?) en vooral richten op jou en die ontspanning.
Mijn haflinger raakt ook snel overprikkeld, die word momenteel ingereden, langer dan 15 minuten gaat zij ook niet door tot hij het door en door kent. Ofwel, bouw het op zijn tempo op. Dit kan ook twee minuten zijn en wandel dan weer naar huis. Over zijn grenzen trekken, tja, voor de ene werkt het, voor de andere(zoals die van mij) werkt het averechts en vinden ze het juist enger.

De rijkdom zit hem in de stilte tussen de woorden. De rust tussen de activiteiten.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 25-10-21 22:11

Geplaatst door de TopicStarter: 25-10-21 22:11

Anastasia24 schreef:
Tja ts, een jaar bezig en het diertje is al 21. Leren kunnen ze altijd, maar sommige gewoonte kun je er niet meer uithalen. Jullie moeten samen een manier ontwikkelen. okal ga je daar 30 minuten in het veld zitten te grazen met hem, wat grondwerk doen in het veld(met snoep?) en vooral richten op jou en die ontspanning.
Mijn haflinger raakt ook snel overprikkeld, die word momenteel ingereden, langer dan 15 minuten gaat zij ook niet door tot hij het door en door kent. Ofwel, bouw het op zijn tempo op. Dit kan ook twee minuten zijn en wandel dan weer naar huis. Over zijn grenzen trekken, tja, voor de ene werkt het, voor de andere(zoals die van mij) werkt het averechts en vinden ze het juist enger.

O, ik ben heel veel met hem aan de lijn gaan wandelen. De nabije omgeving kent hij. Maar natuurlijk ook de omgeving kan op een week veranderen, door oogst, bladerval, enz of er zijn mountainbikers of plastic afval die doen schrikken als je dan onder zadel vertrekt.
Over de grenzen trekken of de grenzen net vermijden, ik heb alle therapieën uitgeprobeerd maar er lijkt geen tovermiddel te vinden.

**Geplaatst:** 25-10-21 22:49

Geplaatst: 25-10-21 22:49

Ik volg even mee. Mijn merrie vindt de bossen geweldig, maar een open veld? Nee echt niet te doen! Ze is dan zo op haar hoede en schrikt zelfs van een een boomstam…

**Geplaatst:** 25-10-21 22:55

Re: schrikken in open veld

Geplaatst: 25-10-21 22:55

Mijn oudste merrie begon rond haar 20ste slechter te zien en werd toen ook erg schrikkerig en niet meer plezierig op buitenrit. Ze was altijd al druk buiten maar sindsdien ging ze echt voor het minste zuchtje omhoog.

Een vorig paard had dit ook, maar die zag al langer slecht. Echter vanaf een jaar of 20 was het ook met haar niet meer veilig om op buitenrit te gaan.

Momenteel dan weer vier 20+ers die er nog helemaal geen last van hebben..

Dus zeker niet elk paard heeft deze 'ouderdomskwaal', maar het kan wel eea verklaren.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 26-10-21 11:42

Geplaatst door de TopicStarter: 26-10-21 11:42

AMCM schreef:
Mijn oudste merrie begon rond haar 20ste slechter te zien en werd toen ook erg schrikkerig en niet meer plezierig op buitenrit. Ze was altijd al druk buiten maar sindsdien ging ze echt voor het minste zuchtje omhoog.

Een vorig paard had dit ook, maar die zag al langer slecht. Echter vanaf een jaar of 20 was het ook met haar niet meer veilig om op buitenrit te gaan.

Momenteel dan weer vier 20+ers die er nog helemaal geen last van hebben..

Dus zeker niet elk paard heeft deze 'ouderdomskwaal', maar het kan wel eea verklaren.

Bedankt voor de tip. Ik vond een interessant artikel : https://man-en-paard.com/blogs-en-artik ... ereld-ziet Allemaal goed en wel, maar ik geef hem voldoende kans en ruimte om rond te kijken maar op de duur heb je het gevoel dat hoe meer hij kan rondkijken hoe meer hij van iets kan schrikken.
Verdere tips hoe ik kan nagaan of hij nog goed ziet?

**Geplaatst door de TopicStarter:** 26-10-21 19:35

Geplaatst door de TopicStarter: 26-10-21 19:35

MissSicarius schreef:
Ik volg even mee. Mijn merrie vindt de bossen geweldig, maar een open veld? Nee echt niet te doen! Ze is dan zo op haar hoede en schrikt zelfs van een een boomstam…

Begrijp ik het goed dat je niet verwacht dat het schrikken nog zal verbeteren? Hoe lang ervaar je dit met je paard?

**Geplaatst:** 26-10-21 20:29

Re: schrikken in open veld

Geplaatst: 26-10-21 20:29

Bij mijn paard verbetert het wel als er meer regelmaat in het rijden zit. Momenteel gaat ie gewoon te weinig mee op pad en dan zakt het weer weg. Alsof je conditie moet opbouwen, zeg maar. Mentale conditie.

Oy with the poodles, already

**Geplaatst:** 27-10-21 13:33

Geplaatst: 27-10-21 13:33

Cobem schreef:
AMCM schreef:
Mijn oudste merrie begon rond haar 20ste slechter te zien en werd toen ook erg schrikkerig en niet meer plezierig op buitenrit. Ze was altijd al druk buiten maar sindsdien ging ze echt voor het minste zuchtje omhoog.

Een vorig paard had dit ook, maar die zag al langer slecht. Echter vanaf een jaar of 20 was het ook met haar niet meer veilig om op buitenrit te gaan.

Momenteel dan weer vier 20+ers die er nog helemaal geen last van hebben..

Dus zeker niet elk paard heeft deze 'ouderdomskwaal', maar het kan wel eea verklaren.

Bedankt voor de tip. Ik vond een interessant artikel : https://man-en-paard.com/blogs-en-artik ... ereld-ziet Allemaal goed en wel, maar ik geef hem voldoende kans en ruimte om rond te kijken maar op de duur heb je het gevoel dat hoe meer hij kan rondkijken hoe meer hij van iets kan schrikken.
Verdere tips hoe ik kan nagaan of hij nog goed ziet?

Soms kan een iets glazige/ietwat blauwere schijn een eerste teken zijn. Kan heel subtiel zijn dus moeilijk te zien.

Handigst is om bij een volgend dierenartsbezoek (voor de inenting bv) het even na te vragen.

Maar je merkt het vanzelf wel als het slechtziendheid is, dan schrikken ze inderdaad heel de tijd van helemaal niks en hebben ze ook wel even tijd nodig om goed te kijken/het te verwerken. Ze bouwen dan ook steeds meer spanning op omdat het niet ontspannen is allemaal.

Het is nog anders dan een paard dat echt loopt te klieren.

Het is een beetje moeilijk uit te leggen

**Geplaatst door de TopicStarter:** 27-10-21 16:59

Geplaatst door de TopicStarter: 27-10-21 16:59

AMCM schreef:
Soms kan een iets glazige/ietwat blauwere schijn een eerste teken zijn. Kan heel subtiel zijn dus moeilijk te zien.

Handigst is om bij een volgend dierenartsbezoek (voor de inenting bv) het even na te vragen.

Maar je merkt het vanzelf wel als het slechtziendheid is, dan schrikken ze inderdaad heel de tijd van helemaal niks en hebben ze ook wel even tijd nodig om goed te kijken/het te verwerken. Ze bouwen dan ook steeds meer spanning op omdat het niet ontspannen is allemaal.

Het is nog anders dan een paard dat echt loopt te klieren.

Het is een beetje moeilijk uit te leggen

Nee inderdaad, hij loopt niet te klieren maar jouw uitleg van de spanning klopt wel helemaal. Ik betwijfel wel dat hij minder ziet maar vraag het mijn DA eens bij een volgende gelegenheid +:)+

Laatst bijgewerkt door Cobem op 27-10-21 17:12, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter:** 27-10-21 17:11

Geplaatst door de TopicStarter: 27-10-21 17:11

Hilary schreef:
Bij mijn paard verbetert het wel als er meer regelmaat in het rijden zit. Momenteel gaat ie gewoon te weinig mee op pad en dan zakt het weer weg. Alsof je conditie moet opbouwen, zeg maar. Mentale conditie.

Ja training moet beterschap geven, maar zoals gezegd zoek ik regelmatig nieuwe omgevingen op en dus dat lukt dus niet om te trainen. Ook op gekende wegen schrikt hij trouwens regelmatig, wellicht van tuin- of boskabouters die zich vlug weer wegstoppen zodat ik ze niet zie

Nee, om maar te zeggen, er is geen touw aan vast te knopen.
Heb ik wel een geschikt paard om ermee te gaan wandelen

**Geplaatst:** 03-11-21 07:28

Geplaatst: 03-11-21 07:28

Het zou kunnen dat hij minder goed ziet of alle spanning van heel de rit bijhoud en als er dan iets beweegt zijn emmertje overloopt

Wie is er online