Mijn paard heeft best wel erg last van verlatingsangst. Sinds kort staan ze nog maar met zijn 2en. Ik ben de enige die bij de staleigenaar gestald staat, en dat zal (voorlopig) zo blijven denk ik. Mogelijk komt er van hun kant in de toekomst een paardje erbij, maar of en wanneer is de vraag.
Nu is het andere paardje vrij relaxed en die gaat altijd met de flow. De mijne is een beetje tegenover gesteld.
Het andere paardje kan dus niet weg zonder dat mijn paard in paniek raakt. Hij zal de longen uit zijn lijf roepen en de benen onder zijn lijf vandaan rennen. Mogelijk proberen onder de draad te gaan oid. (tis net een shetlander
) Zo ver hebben we het niet laten komen hoor! Andere paardje is alleen nog op eigen terrein gebleven, maar als hij al buiten de draad gaat is het stress.
Ik ben dus aan het oefenen geslagen, door steeds ietsje verder te gaan staan met het andere paard. (in het begin was 5 meter al te veel en ging hij dus al hinniken en als ik door liep rennen en hinniken). Ik probeer de grens op te zoeken waar ik kan gaan staan zodat hij niet té gestresst raakt. Van tevoren strooi ik wat brokjes over de grond zodat hij wat te doen kan hebben mocht hij dit willen.
Hij begint altijd heen en weer langs de draad te lopen als ik het paard meeneem. Mijn afstand bepaal ik op dat hij nog op een redelijk rustige manier langs de draad loopt. Dan blijf ik daar staan en op een gegeven moment vertrouwt hij het genoeg dat hij weg loopt van de draad en brokjes gaat zoeken. Op dat moment zet ik het andere paard gelijk terug.
Ik kan nu al een stuk verder staan en merk dat het heen en weer lopen langs de draad al korter duurt voor hij wat voor zichzelf gaat doen. En hij komt (meestal) niet gelijk meer naar de draad als ik het andere paard terug zet. Het andere paard is wel ten alle tijde nog in het zicht.
Ik denk dat ik op deze manier de afstand wel kan vergroten zonder dat hij helemaal in paniek raakt, omdat ik dit in kleine pasjes, meter voor meter, kan uitbreiden. Echter ben ik nu wel al op het eind van het erf dus er valt weinig meer uit te breiden van afstand in het zicht. (Natuurlijk oefenen ik nog wel door op deze manier, en hopelijk loopt hij straks helemaal niet meer heen en weer als ik met het andere paard op het erf loop).
Ik weet niet zo goed hoe ik straks dan verder moet. Zodra het paard uit zicht is, dan slaat de knop wel gelijk weer om en is het echt gelijk weer paniek. In en uit zicht is zo zwart-wit. Het is het een of het ander, niet iets wat je uit kan bouwen of zo.
Mijn vraag dus of jullie ervaringen hebben met een paard met (erge) verlatingsangst en hebben jullie hier tips voor? Kan ik nog andere oefeningen of dingen doen om hem eraan te laten wennen?
Ook wil ik gerust iemand inschakelen die mij hierbij kan helpen, echter heb ik géén idee wie dat kan/doet bij mij in de omgeving (Bergen op Zoom), dus tips hiervoor zijn ook erg welkom!
ben nu bijna elke dag 1x het andere paard eruit aan het halen.