Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-20 10:21

Paard met moeilijke socialisatie

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-20 10:21

Hej allemaal!

Ik zit een beetje met mijn handen in het haar af en toe over de groepssituatie rond mijn jonge merrie (5j PRE).
Ze is extreem onderdanig van aard en ik vind het echt bijzonder moeilijk om een situatie te vinden/creëren waarin ik de indruk heb dat ze echt happy is met haar soortgenootjes.

Ik heb haar nu een klein jaar en half. Ze heeft eerst een jaar bij 3 andere paarden gestaan, overdag buiten en 's nachts op stal. Het viel me al wel af en toe op dat ze wat onrustig kon zijn en niet echt aansluiting vond bij de anderen, maar door de corona-crisis kon ik vaker overdag op stal zijn en zag ik hen ook op de weide samen.
Hieruit bleek dat ze echt vreselijk werd weggepest van voeder- en drinkplekken. De staleigenaars hebben dan extra plekken bij gemaakt zodat ze op z'n minst wel genoeg kon eten en drinken, dat zag je ook aan de evolutie van haar gewicht en vorm. Ze werd echter steeds onrustiger en banger en hoewel ik weet dat ze erg veel vertrouwen in mij legt, viel het me echt op dat het verergerde. De twee merries waar ze bij stond waren ook echt héél erg dominant en ik kon haar zelfs niet uit de weide halen zonder dat die twee haar kwamen opjagen om mijn aandacht op te eisen.

Vandaar heb ik de beslissing gemaakt haar te verhuizen naar een paddock-paradise in opbouw.
De eerste 1,5 dag heeft ze even alleen gestaan om te wennen, maar al snel kreeg ze dus een maatje bij en dat klikte wel heel erg. Een oudere ruin, die haar wat in bescherming nam en de twee hadden het prima naar hun zin. Helaas werd de ruin ziek en moest hij naar een andere locatie om aan te sterken. Dan heeft ze weer een paar dagen alleen gestaan, wat haar overigens prima af gaat, maar fijn is anders natuurlijk.
Een halve week later kreeg ze 3 nieuwe soortgenootjes bij, alle drie zeker niet overdreven dominant. De eerste dagen was het even zoeken, al snel bleef ze opnieuw de underdog te worden, maar er werd niet lelijk gedaan naar elkaar. Na een paar dagen nam de oudste ruin van de 3 haar in bescherming en had ze daar weer terug een maatje aan. Helaas same story, de ruin werd verplaatst om aan te sterken. Nu staan ze dus met 3 en opnieuw laat ze zich overal wegjagen en heb ik een algemene indruk dat ze niet 100% happy is.

Door andere dingen hebben ik, mijn stalgenoten en mijn lesgeefster de indruk dat ze niet goed gesocialiseerd is met andere paarden in haar leven voor ze bij mij kwam. Ze is heel bang van andere vreemde paarden, op wandeling schrikt ze nergens van, behalve van een vreemd paard dat in haar richting komt. Ze laat zich dus ook door alles in iedereen wegzetten en loopt bangig weg zodra een "dominanter" paard nog maar in haar richting beweegt.

Wat ik weet over haar leven voor ze bij mij kwam:

- Ze is in Spanje geboren (4/4/2015), tot welke leeftijd ze daar exact is geweest, weet ik niet, maar ze heeft daar op suuuperjonge leeftijd blijkbaar een veulen gehad.
- Sinds juni/juli 2018 ben ik zeker dat ze in Nederland is. daar heeft ze op een handelsstal gestaan (geen idee hoe lang)
- Dan verkocht aan een particulier die geen ervaring had met jonge paarden
- In augustus 2018 is ze verkocht aan een Belgische particulier, die haar alle basis grondwerk heeft meegegeven en heel basic zadelmak heeft gemaakt. Hier stond ze op een grote stal, maar wel altijd individueel op stal, paarden gingen enkel in zomerseizoen naar buiten, maar ze heeft daar enkel herfst / winter doorgebracht.
- In januari 2019 heb ik haar gekocht en is ze verhuisd naar stal 1 van mijn verhaal.

Ze heeft dus in haar jonge leventje al behoorlijk wat meegemaakt, wat ik pas ben te weten gekomen nadat ik haar al had gekocht. In omgang is ze heerlijk, ze heeft haar Spaanse diva-momentjes als ze het niet met me eens is, maar over het algemeen legt ze een immens vertrouwen in mij en hebben we al ongelooflijk veel vooruitgang geboekt samen.

Ik zou dus heel graag een manier vinden om haar happier te krijgen met soortgenootjes, alleen weet ik dus niet waar ik goed aan doe momenteel. Zijn hier nog mensen met ervaringen met extreem onderdanige paarden? Zou het helpen om een ander onderdanig soortgenootje te introduceren? Of net terug te kijken of er geen oudere ruin bij kan die haar in bescherming neemt? Of het net wat laten doen en kijken of ze niet leert om meer voor zichzelf op te komen? Ik zou het zo fijn vinden om haar lekker te zien kroelen met een ander paard en dat ze op haar gemakje in de weide/paddock ligt te slapen omdat ze zich veilig voelt.

**Geplaatst**: 28-05-20 10:32

Geplaatst: 28-05-20 10:32

Ik herken het deels, niet zo extreem maar wel het onderdanige en niet voor zichzelf opkomen. Dus ik ga dit topic volgen. Gelukkig is het hier in de loop van de jaren beter geworden, het is vooral afhankelijk van de paarden in de kudde, maar met niet teveel dominante paarden en voldoende ruimte gaat het goed en hij heeft nu gelukkig ook wel weer een vriendje met wie hij kriebelt etc. Wel apart, ik herken van jou verhaal dat ook hij altijd aansluiting had bij oudere (bejaarde) ruinen en daar ook echt het actiefst mee speelde. Mijn paard is vanaf afspenen tot 3 jaar ook niet in groepsverband opgegroeid, stond veel alleen, speelde af en toe hooguit met een ander leeftijdsgenootje een uurtje in de bak. Ook niet goed gesocialiseerd, maar gelukkig is dat wel deels bijgetrokken sinds hij bij mij is, hoewel hij altijd het onderdeurtje zal blijven.

Laatst bijgewerkt door Solistar op 28-05-20 10:35, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-05-20 10:34

Re: Paard met moeilijke socialisatie

Geplaatst: 28-05-20 10:34

Een oudere ruin is ook het eerste dat bij mij opkwam.
Welke omgeving sta je?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-20 10:44

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-20 10:44

Solistar schreef:
Ik herken het deels, niet zo extreem maar wel het onderdanige en niet voor zichzelf opkomen. Dus ik ga dit topic volgen. Gelukkig is het hier in de loop van de jaren beter geworden, het is vooral afhankelijk van de paarden in de kudde, maar met niet teveel dominante paarden en voldoende ruimte gaat het goed en hij heeft nu gelukkig ook wel weer een vriendje met wie hij kriebelt etc. Wel apart, ik herken van jou verhaal dat ook hij altijd aansluiting had bij oudere (bejaarde) ruinen en daar ook echt het actiefst mee speelde. Mijn paard is vanaf afspenen tot 3 jaar ook niet in groepsverband opgegroeid, stond veel alleen, speelde af en toe hooguit met een ander leeftijdsgenootje een uurtje in de bak. Ook niet goed gesocialiseerd, maar gelukkig is dat wel deels bijgetrokken sinds hij bij mij is, hoewel hij altijd het onderdeurtje zal blijven.

Doet me wel ergens goed om te weten dat het dus nog voorkomt en dat het met tijd en aandacht voor de groep wel wat kan beteren. En ja, er is altijd één paard het onderdeurtje van de groep, dat is op zich ook niet erg, maar ze moet er zichzelf wel goed bij voelen.
Ik denk idd dat oudere ruinen ook makkelijker jonge dieren in bescherming nemen, of dat is toch mijn ervaring tot nu.

Humpiedumpie schreef:
Een oudere ruin is ook het eerste dat bij mij opkwam.
Welke omgeving sta je?

Nu, normaal komen beide oudere ruinen waarmee ze al heeft gestaan terug als ze terug wat opgeknapt en bijgekomen zijn, dus dat is het zeker te bespreken om ervoor te zorgen dat ze daarbij kan.
Ik sta momenteel in Laarne met haar. (rond Gent)

**Geplaatst**: 28-05-20 11:46

Re: Paard met moeilijke socialisatie

Geplaatst: 28-05-20 11:46

Ik denk dat de oplossing heel simpel en toch ook weer niet is: een vastere kuddesamenstelling. Ik lees nu dat iedere keer als ze wel een maatje maakt, dat die dan weer uit haar kudde gehaald wordt. Dat helpt natuurlijk niet echt.
Op zich is er ook helemaal geen probleem dat moet opgelost worden. Jouw paard kan namelijk perfect happy zijn als laagste in rangorde. Dat geeft duidelijkheid, ook voor haar. Probeer samen met je stalhouder een vastere kuddesamenstelling te verkrijgen. Ik weet dat je dat op een pension nooit 100% gegarandeerd is, maar als ik zie welke groepsveranderingen jouw paard al heeft ondergaan, daar zou zelfs een zelfzekerder paard door van slag kunnen raken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-20 11:52

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-20 11:52

Gini schreef:
Ik denk dat de oplossing heel simpel en toch ook weer niet is: een vastere kuddesamenstelling. Ik lees nu dat iedere keer als ze wel een maatje maakt, dat die dan weer uit haar kudde gehaald wordt. Dat helpt natuurlijk niet echt.
Op zich is er ook helemaal geen probleem dat moet opgelost worden. Jouw paard kan namelijk perfect happy zijn als laagste in rangorde. Dat geeft duidelijkheid, ook voor haar. Probeer samen met je stalhouder een vastere kuddesamenstelling te verkrijgen. Ik weet dat je dat op een pension nooit 100% gegarandeerd is, maar als ik zie welke groepsveranderingen jouw paard al heeft ondergaan, daar zou zelfs een zelfzekerder paard door van slag kunnen raken.

Daar ben ik het zeker mee eens! Ze hoeft van mij inderdaad ook helemaal niet hoger in rang te staan, als ze maar gewoon happy is en dat gevoel heb ik nu niet echt. Ik zou heel graag willen dat de groep vaster blijft, maar helaas heb ik zelf maar 1 paard en geen zeggenschap over de anderen. Het jaar dat ze ook telkens met de zelfde groep stond, beterde het ook echt helemaal niet, haar angstigheid en onzekerheid werd alleen maar erger met de tijd, dus niet alleen die standvastigheid is belangrijk duidelijk, maar ook het type paard waar ze bij staat. Het is nog een stal in opbouw, dus komend weekend komt er weer een nieuw paard bij. Ik hoop van harte dat de groepen wat "vaster" worden, omdat ik zeker denk dat dat haar ten goede komt. Ik hoop ook dat 1 of beide paarden waar ze die betere band mee had snel terugkomen en dan wel kunnen blijven staan. Helaas zijn dat dus beide oudere ruinen en ik kan ook niet eisen dat die paarden nodige verzorging ontzegd wordt gewoon omdat mijn paard ze "nodig" heeft.

**Geplaatst**: 28-05-20 15:19

Geplaatst: 28-05-20 15:19

wauw wat herken ik mijn Spaanse ruin in dit verhaal. juist hetzelfde hij gaat alleen op een weide.wel altijd soort genootjes in het zicht. hij is zo happy met andere paarden op de wei hoe lief ze ook zijn die kijken er nog maar naar en hij is al aan het rennen.hij doet dit op wandeling ook komt er een paard naar hem toe of achter hem.is hij bang.

**Geplaatst**: 28-05-20 15:27

Geplaatst: 28-05-20 15:27

Hier ook zo'n enorm onderdanig paard, zijn kuddevriendjes hoeven maar de oren te bewegen en hij loopt al preventief weg

Ik heb het een tijdje geobserveerd, maar mijn paard lijkt gelukkig niet 'ongelukkig' in de situatie. Hij kriebelt ook regelmatig met 1 van zijn vriendjes, maar wordt ook net zo goed door hetzelfde paard weggestuurd. Hij loopt dan een rondje en gaat ergens anders staan eten of drinken, alsof het hem weinig boeit. Het enige nadeel is wel dat mijn dekens hierdoor gesloopt worden, want het komt ook regelmatig voor dat hij niet snel genoeg is (iets met enorm lomp zijn ook) en ze een hapje uit zijn reet nemen

Gek genoeg heeft hij verder nergens problemen mee, ook niet op buitenrit. Ik heb me er in dit geval bij neergelegd, in de hoop dat hij ooit eens gaat leren voor zichzelf op te komen

**Geplaatst**: 28-05-20 16:13

Geplaatst: 28-05-20 16:13

Hmm.
Ikzelf heb mijn merrie nu ruin 9 jaar, en die is vrij dominant naar andere paarden toe.
Zo was ze toen ik haar net had niet - tot ze een half jaar later een trap kreeg van een haflinger. Ze liepen samen los in de piste, waren maatjes, tot de eigenaar van de haflinger met wortels begon te gooien en de haflinger besliste dat dat haar wortels waren, en mijn paard in haar buik trapte.

Sindsdien is contact met andere paarden moeilijk.

Mijn paard probeert in de meeste gevallen meteen de overhand te nemen. Ze bijt en schopt. Bij het schoppen mist ze meestal gelukkig doel, maar heel haar lichaamstaal schreeuwt de duidelijke boodschap "rot op" uit.

Ik heb doorheen de jaren verschillende combinaties geprobeerd. Kleine paarden, grote paarden. Bruin wit gevlekt. Een ezel. Twee shetlanders. Dominante paarden, onderdanige paarden. Merrie's, ruinen.

Vijf voederplekken voor 2 paarden had ik op een bepaald moment. Ze bleef die 5 plekken bewaken als een dobbermann, ook al lagen die super ver uit elkaar. Ze joeg het andere paard steevast weg.

Uiteindelijk heb ik haar na een jaar of 2 alleen gezet, op een wei omringd door andere weien. Op die manier had ze enkel over de draad heen contact - ook op die momenten kwam ze soms nog heel zuur uit de hoek, maar je zag de rust over haar zo neerdalen. Ze stond meteen veel meer op haar gemak.

Af en toe nog wel eens geprobeerd om haar te combineren met een ander paard, maar dit ging nooit echt goed. Op zijn best had het andere paard door dat hij haar gewoon gerust moest laten en vielen er geen klappen. Op zijn slechtst had het andere paard dat niet door, en werd er gevochten.

Mijn paard leerde ondertussen op mij vertrouwen als kroel-paal. Ik krab, kroel, verzorg, zorg voor sociaal contact. Het is tegen het algemene principe in, maar na zo veel jaren en zo veel combinaties moest ik toegeven dat mijn paard liever op haar eentje staat. Daar voelt zij zich het beste bij, het minste bedreigd door.

Op onze huidige stalling staan we sinds oktober vorig jaar. Ze mocht eerst een paar weken alleen staan, om te wennen. Daarna heeft de stalbaas haar bij het meest dominante paard gezet dat hij maar kon vinden, een reus van een ruin. Het wonder was geschied, voor het eerst werd er een paard gevonden dat dominanter was dan mijn paard!

De eerste weken ging dit goed. Ze kroelden samen. Ze aten van dezelfde hoop hooi. Ik borstelde hen met 2 tegelijk. Zij gebruikte hem als paraplu als het regende.
En daarna zag ik haar ongelukkig worden. Ondertussen was mijn paard bijna 18 jaar, en had ze op dat moment al een jaar of 10 artrose, wat maakt dat zij niet altijd snel genoeg weg geraakte van de ruin als die haar kwam "pesten".
Het beest in kwestie is een pretkop die 10 jaar jonger is en alleen maar wil spelen (en soms dekken, arme merrie van me), maar daar heeft mijn paard dus echt nooit zin in. Spelen doet ze al jaren met mij, dat komt ze ook vragen.
Op zo'n momenten dat de ruin naar haar toe kwam gedenderd wilde zij alleen maar weg van hem, maar door de artrose gaat dat soms nogal moeilijk/traag, waardoor ik haar echt zag verzuren. Als ze bijvoorbeeld lekker lag te zonnen, en hij liep op haar af, probeerde ze asap recht te geraken om weg te geraken, maar dat lukt dan niet omdat ze daar wat tijd voor nodig heeft.
Na een paar weken stond ze zielig in een hoekje, hoofdje helemaal naar beneden, oren altijd naar achteren.
Ondertussen liet hij haar ook niet meer toe aan de voederplek. Een tweede voederplek gemaakt, waardoor ze wel voldoende kon eten, maar ook van de ene naar de andere plek gejaagd werd; hetgeen zij dus al jaren bij andere paarden deed. Dat wou ik natuurlijk ook niet!
Als ik op de wei kwam, probeerde hij letterlijk tussen mij en haar in te komen staan, waardoor ik hem heel de tijd moest weg jagen. Stond mijn paard daar zo zielig en zuur op te kijken. Dat was natuurlijk ook niet de bedoeling...

Een tijdje later kwam er op dezelfde stalling een klein weitje + schuilstal vrij, geschikt voor 1 paard, omringd door andere weien met paarden. Ik ben meteen gaan smeken of ik mijn paard daar mocht zetten. En ja hoor: sindsdien is ze weer véél gelukkiger. Oortjes staan naar voor, ze staat lekker op haar gemakje. Af en toe zoekt ze over de draad contact - en na een paar minuten is ze dat weer zat en piept en bijt ze naar de anderen en gaat ze weg. Ze ligt lekker te zonnen, kan op haar eigen tempo recht komen. Moet niet vechten om eten.

Af en toe, héél af en toe, zetten we haar samen met de buurman, een half uurtje. Dan is ze er wel weer klaar mee, en haal ik hen uit elkaar voor er klappen vallen.

Ik bedoel maar: het zijn op dat vlak net mensen. Ik heb ook een sh*tload aan personal space nodig. Ik ben ook een einzelganger. Ik doe het vaak ook beter op mijn eentje. Ik vind ook niet iedereen leuk en aardig.
Aan de hand of onder het zadel is ze wel oké hoor, ik merk wel aan haar lichaamstaal dat ze er niet heel blij mee is om met anderen te moeten rijden/wandelen maar ze zal op zo'n moment nooit schoppen of uithalen oid.

In jouw geval: zet haar enkel samen met paarden waar ze een klik mee heeft, want die dominantere dieren zullen haar niet gelukkiger maken. Ik weet niet of je dit gedrag kunt veranderen, dat is bij mijn paard in ieder geval niet gelukt

**Geplaatst**: 28-05-20 17:36

Geplaatst: 28-05-20 17:36

Jenara schreef:
Gini schreef:
Ik denk dat de oplossing heel simpel en toch ook weer niet is: een vastere kuddesamenstelling. Ik lees nu dat iedere keer als ze wel een maatje maakt, dat die dan weer uit haar kudde gehaald wordt. Dat helpt natuurlijk niet echt.
Op zich is er ook helemaal geen probleem dat moet opgelost worden. Jouw paard kan namelijk perfect happy zijn als laagste in rangorde. Dat geeft duidelijkheid, ook voor haar. Probeer samen met je stalhouder een vastere kuddesamenstelling te verkrijgen. Ik weet dat je dat op een pension nooit 100% gegarandeerd is, maar als ik zie welke groepsveranderingen jouw paard al heeft ondergaan, daar zou zelfs een zelfzekerder paard door van slag kunnen raken.

Daar ben ik het zeker mee eens! Ze hoeft van mij inderdaad ook helemaal niet hoger in rang te staan, als ze maar gewoon happy is en dat gevoel heb ik nu niet echt. Ik zou heel graag willen dat de groep vaster blijft, maar helaas heb ik zelf maar 1 paard en geen zeggenschap over de anderen. Het jaar dat ze ook telkens met de zelfde groep stond, beterde het ook echt helemaal niet, haar angstigheid en onzekerheid werd alleen maar erger met de tijd, dus niet alleen die standvastigheid is belangrijk duidelijk, maar ook het type paard waar ze bij staat. Het is nog een stal in opbouw, dus komend weekend komt er weer een nieuw paard bij. Ik hoop van harte dat de groepen wat "vaster" worden, omdat ik zeker denk dat dat haar ten goede komt. Ik hoop ook dat 1 of beide paarden waar ze die betere band mee had snel terugkomen en dan wel kunnen blijven staan. Helaas zijn dat dus beide oudere ruinen en ik kan ook niet eisen dat die paarden nodige verzorging ontzegd wordt gewoon omdat mijn paard ze "nodig" heeft.

Ja, snap ik. Het is niet dat je telkens bewust ervoor kiest om het andere paard bij haar weg te halen.
Dat ze dat eerste jaar niet lekker in de groep zat, dat vind ik zeker aannemelijk klinken. Maar wat ik vooral wilde zeggen is dat je jouw paard niet zozeer als een paard met een probleem moet zien of dat ze niet echt gesocialiseerd is. Want op zich is jouw paard zelf best wel gemakkelijk met vriendjes maken. Van zodra een paard lief tegen haar doet, is het allemaal goed, zij is niet de ruziemaker en schiet met iedereen wel al op als het moet. Sinds ze op de paddock paradise staat bedoel ik dan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-20 21:42

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-20 21:42

Gini schreef:
Ja, snap ik. Het is niet dat je telkens bewust ervoor kiest om het andere paard bij haar weg te halen.
Dat ze dat eerste jaar niet lekker in de groep zat, dat vind ik zeker aannemelijk klinken. Maar wat ik vooral wilde zeggen is dat je jouw paard niet zozeer als een paard met een probleem moet zien of dat ze niet echt gesocialiseerd is. Want op zich is jouw paard zelf best wel gemakkelijk met vriendjes maken. Van zodra een paard lief tegen haar doet, is het allemaal goed, zij is niet de ruziemaker en schiet met iedereen wel al op als het moet. Sinds ze op de paddock paradise staat bedoel ik dan.

Ahzo op die manier, ja dat klopt inderdaad wel. Het is vooral dat bang zijn van andere paarden op wandeling ook dat me in die richting deed denken. En ze laat zich ook wel heel makkelijk domineren, want de twee ruinen waar ze nu bij staat zijn echt totaal geen dominante paarden. Ik kende ze ook beide al voor ze bij de mijne kwamen en dat zijn allebei echt heel zachtaardige dieren naar anderen toe. Maar mijn merrie loopt er al van weg als ze inderdaad nog maar in haar richting stappen, ze maakt het zichzelf ook niet makkelijk zo

Ik hoop echt van harte dat er snel wat meer standvastigheid in de groep komt.
Ze is in ieder geval wel echt niet meer zo bangig en ongerust als ze op de vorige stal was, dus dat is zeker goed! Vandaag heeft ze blijkbaar ook wel lekker liggen zonnen, dus dat doet me ook goed

**Geplaatst**: 29-05-20 08:36

Geplaatst: 29-05-20 08:36

Jenara schreef:
[
Nu, normaal komen beide oudere ruinen waarmee ze al heeft gestaan terug als ze terug wat opgeknapt en bijgekomen zijn, dus dat is het zeker te bespreken om ervoor te zorgen dat ze daarbij kan.
Ik sta momenteel in Laarne met haar. (rond Gent)

Beetje uit de richting, anders wist ik nog wel een plekje in een senioren ruinen kudde..
Zou fijn zijn om het eens te proberen, hopelijk komen ze gauw terug..