Alles en iedereen is erbij geweest, van osteopaat tot chiropractor, DA, foto’s, noem het maar op.
Iedere week lessen, maakt ook allemaal niet uit.
Inmiddels ook nog een peesblessure, dus ‘lekker’ trainen lukt ook niet, omdat ik me aan een opbouwschema moet houden om de pees sterker te maken. Draven wanneer het eigenlijk nog niet lekker gaat. En dan de wei. Mag ook (nog) niet. Lekker de hele dag met z’n kop naar de grond, zonnetje op z’n rug en misschien wel wat losser worden. Geen wei, daarvan worden zowel mijn paard als ik ongelooflijk ongelukkig van. Inmiddels heb ik het ‘laat ook maar’ gevoel, paard de wei op, en misschien begin van de winter maar weer eens kijken.
Ik weet het niet meer...
en neem het motto niets moet alles mag aan. Dat scheelt al zoveel.