Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
freetorun schreef:Hier heel erg aan het puzzelen met longeren. Ik heb paard heel gemakkelijk aangeleerd in de gangen met z'n hoofd te zakken, maar hij maakte het zichzelf makkelijk door té laag te gaan en daardoor z'n rug niet te hoeven gebruiken. Dus nu weer aan het toewerken dat hij z'n hoofd op boeghoogte houdt én ook z'n rug daarbij lift. Heel lastig, want als hij zn rug lift click ik direct, maar het kwartje valt nog niet echt met wat ik bedoel.
Peetstap schreef:Kan er echt niet bij dat in een ander topic ze dit soort grondwerk paarden "zuur" vinden.
[***] schreef:Peetstap schreef:Kan er echt niet bij dat in een ander topic ze dit soort grondwerk paarden "zuur" vinden.
Ik wel, want als je grondwerk doet of vrijheidsdressuur traint zonder rekening te houden met de emoties van je paard (en dus werkt puur op je doel, of dat nu een volte in galop is of steigeren) dan kan je héél makkelijk 'verkeerde' emoties erin clicken. Immers maakt elk paard een fase van frustratie of ander soortgelijke gevoelens door bij het aanleren van iets nieuws, en zeker in het begin is dat makkelijk aanwezig. Als je daar niet op let en gewoon doorgaat met je doel dan train je dat soort uitingen mee en gaat je paard denken dat het erbij hoort. Of je paard dan na x aantal tijd zich ook nog gefrustreerd voelt bij het uitvoeren van een oefening zou ik niet zo meteen kunnen zeggen, maar de gedragingen die erbij horen zijn wel een automatisme geworden en horen voor het paard bij de oefening.
Dus het is maar net waar je de focus op legt
[***] schreef:Top zeg Sanne! Als je zelf al weet wat je lesgeefmens zou zeggen ben je goed bezig!
[***] schreef:Interessante test!Super Slmt9, heb ik toch kunnen helpen Voorlopig nog steeds alles in orde?
Fijn sanne83 dat het toch weer snel terug in orde komt, je merkt wel dat als de basis éénmaal ok is dat je snel weer een punt vind van waaruit je verder kan gaan, ookal zijn er allerlei dingen verandert en is er stress door.
Ik vertel er nooit zoveel over maar ik wil toch even delen dat ik ontzettend trots ben op mijn blinde opa. Dat is echt zo'n lief paard, die wil altijd meewerken en zo zijn best voor je doen, daarnaast ook tikje eigenwijs. Heerlijk dier is het. Dit jaar nog niet erop gezeten? Ach, maakt niet uit, gewoon opzadelen en gaan
[ Afbeelding ]
[ Afbeelding ]
Cobe heb ik gisteren een testje mee gedaan, zoals eerder gemeld hier om er eens iemand anders op te zetten terwijl ik longeerde om te kijken wat hij dan deed. Immers loopt hij met longeren goed & prachtig, en zodra ik erop zit gaat enorm de rem erop en krijg ik er niks meer uit. Fysiek zou het probleem niet mogen zijn maar wat dan wel natuurlijk ... Had al eens gelongeerd met zadel alleen om t zien wat dat deed, maar maakte geen verschil, dus het zadel op zich was het probleem ook niet. Toen kwam die singelwonde dus even buiten strijd geweest maar gisteren besloten op te zadelen en er liep toevallig een bende kinderen op stal dus daar iemand even gevraagd of die extra paard wilde rijden, lukt altijd wel
Eerst even zo gelongeerd om te zien wat voor dag hij had maar hij ging super goed. Toen het kind erop en gezegd gewoon te zitten, geen benen of andere dingen te doen. En hij ging als een trein. Dus dat was het probleem ook niet ... Kind teugels gegeven en zelf laten rijden. Meteen verschil .. Totaal ander tempo en zelfs gaan stilstaan. Heel moeilijk terug in gang te krijgen en te houden.
Daarna heeft ze een zweepje genomen, iets wat ik in principe niet doe maar bij een test moet je dingen proberen en zowaar, na eventjes wat zoeken, liep meneer weer als een trein. En vond hem helemaal niet raar of boos of moeilijk reageren als hij een tikje kreeg met de zweep. Dus zit daar dan de clue? Dat ik te afwachtend wordt en niet doorzet waardoor er voor hem geen duidelijkheid in zit en hij het dan niet meer ziet zitten? En moet ik dus gewoon, met zweep, zeggen van 'dit gaan we nu doen' en klaar? Zou dat fijner/duidelijker voor hem zijn? Maar het is zo in strijd met al de rest
[***] schreef:Eerst even zo gelongeerd om te zien wat voor dag hij had maar hij ging super goed. Toen het kind erop en gezegd gewoon te zitten, geen benen of andere dingen te doen. En hij ging als een trein. Dus dat was het probleem ook niet ... Kind teugels gegeven en zelf laten rijden. Meteen verschil .. Totaal ander tempo en zelfs gaan stilstaan. Heel moeilijk terug in gang te krijgen en te houden.
Daarna heeft ze een zweepje genomen, iets wat ik in principe niet doe maar bij een test moet je dingen proberen en zowaar, na eventjes wat zoeken, liep meneer weer als een trein. En vond hem helemaal niet raar of boos of moeilijk reageren als hij een tikje kreeg met de zweep. Dus zit daar dan de clue? Dat ik te afwachtend wordt en niet doorzet waardoor er voor hem geen duidelijkheid in zit en hij het dan niet meer ziet zitten? En moet ik dus gewoon, met zweep, zeggen van 'dit gaan we nu doen' en klaar? Zou dat fijner/duidelijker voor hem zijn? Maar het is zo in strijd met al de rest
freetorun schreef:Maar ik snap de twijfel ergens ook wel. Ik vind werken met +R echt een bijzonder proces. Meer dan ooit ben ik bezig met kennisvergaring, aan het twijfelen, bezig met shapingplannen en vooral hoogte- en dieptepunten. Paardlief is enthousiaster dan ooit, máár hij toont ook emoties van angst/frustratie en stres meer dan hij ooit heeft gedaan. Dat is ergens fijn, hij durft zich te uiten, wordt niet 'gecorrigeerd' voor stress/angst signalen etc. Maar ik voel me ook meer dan ooit zijn therapeut. En hoe meer ik weet, hoe meer ik wens minder te weten. Gewoon opzadelen, niet letten op stresssignalen, kalmeringssignalen, hoofden die wegdraaien en weten dat een stapje opzij v/h opzetblok bij die van mij altijd betekent: liever niet. En gewoon samen het bos in trekken. Ipv pion voor pion verder v/h erf af, zodat hij niet aan het trigger stacken is.
Kortom: ik snap écht waarom je af en toe druk wilt toevoegen, en gewoon wil zeggen: Kijk maar nu is hij voorwaarts, dit is duidelijk, het werkt! En soms longeer ik die van mij ook met -R, want het moet voor zijn rug én knie. En als ik werk met druk is hij relaxt, werkt mee etc. En bij die van mij is dat écht een overgave aan die druk. Het is niet dat hij echt relaxt is - want hij zal dan uit het niet 'opeens' kunnen ontploffen (dus trigger stacking, al gebeurt dat echt niet elke keer) - maar hij doet braaf z'n rondje. En ik denk dat dat laatste vooral lastig is voor mensen met een NH/-R verleden, dat braaf meewerken met +r opeens geen doel an sich meer is. Het gaat er nu om dat ze zich content voelen, niet gestrest, het leuk vinden etc. En tuurlijk werk je met +R ook toe naar het paard dat braaf meewerkt. Maar als hij eens 'niet braaf' (lees schrikachtig, gestrest, gefrustreerd, geen zin heeft etc) is, dan letten we op al die signalen, zetten we stappen terug, doen voor die dag misschien weer wat anders. En dan ben je opeens niet meer bezig met wat je zelf graag wilt, maar met wat het paard vaak op dat moment nodig heeft. En dat is af en toe best wel frustrerend, verwarrend, een zoektocht etc.