Bokt.nl

Dreamybol schreef:

Je kunt wel lacherig doen over die hoge lat, maar feitelijk heb je er last van. Dus ga eens kijken wat je daaraan kan doen, want ik heb zo het idee dat die lat je vast niet alleen met paardrijden zal belemmeren en mijn ervaring is, is dat juist paardrijden zo kan helpen bij relativeren en die lat lager leggen of gewoon zelfs af en toe op de grond kunnen laten.

Waarom wil je paardrijden? Wil je lol met je knol, of wil je perfect rondrijden zodat iedereen die jou ziet denkt 'was ik ook maar zo'? Zelfs als dat tweede je doel is, kan ik je nu al vertellen dat zelfs als je perfect rond zou rijden mensen kritiek zullen blijven hebben. En voor jezelf is het sowieso al nooit goed genoeg. Da's toch hartstikke zonde?!
Paard is leuk dier, kost hoop geld en een hoop tijd en vervolgens eis je zoveel van jezelf dat het nooit goed is. Lol met je knol daarentegen is een prachtig doel en kun je hebben terwijl je er niet eens op zit.

Die laatste keer rijden die je omschrijft begrijp ik niet (meer). Waarom klim je erop als er al zoveel externe stressfactoren zijn? Dan weet je van te voren al dat je geen lol met de knol gaat hebben. Ja, als het goed gaat, kun je wellicht een doel voor jezelf hebben gehaald, want je hebt doorgezet. Nou, dat is me toch een mooi doel. Strak in de spieren van de stress, paard heeft het niet leuk gehad en het enige waardoor je een top hebt beleefd is 'maar ik ben niet afgestapt'.
Volgens mij wordt niemand daar gelukkig van, dus ik doe dat niet meer. Dan maar een watje omdat ik niet opstap, maar ook niet het risico op weer een slechte ervaring door valpartij of alle spanning in mijn lijf. Ik ga met Paard spelen, lach omdat er een blaadje op zijn hoofd waait, kriebel hem op zijn favoriete plekjes en zowel Paard als ik hebben een goede dag. Zo simpel is het eigenlijk..

En eerlijk gezegd begrijp ik je instructeur ook niet zo goed. Waarom je klant per se op laten stappen als er zoveel spanning is? Heeft jouw instructeur genoeg oog voor je spanning? Er doorheen moeten rijden klinkt heel leuk, maar jeetje, wat doe je jezelf en je paard aan? Het is een hobby, je doet het voor de leuk, maar je hebt tranen en stress.
Denk dat mijn instructeur me niet op zou laten stappen als het zo moest, eigenlijk weet ik dat wel zeker. Want zij heeft met stip op 1 staan dat het rijden voor het paard leuk moet zijn. En natuurlijk kun je werken aan spanning tijdens het rijden, maar dat begint met rust, in de eerste plaats dus om je heen. Van mijn part een uur stappen, mindfulnessoefeningen doen terwijl je erop zit. Niet koste wat kost doorrijden terwijl er zoveel afleiding om je heen is en stressfactoren zijn. Dan begin je al met 0-3 achterstand.

Anoniem schreef:

Dreamybol schreef:

Je kunt wel lacherig doen over die hoge lat, maar feitelijk heb je er last van. Dus ga eens kijken wat je daaraan kan doen, want ik heb zo het idee dat die lat je vast niet alleen met paardrijden zal belemmeren en mijn ervaring is, is dat juist paardrijden zo kan helpen bij relativeren en die lat lager leggen of gewoon zelfs af en toe op de grond kunnen laten.

Waarom wil je paardrijden? Wil je lol met je knol, of wil je perfect rondrijden zodat iedereen die jou ziet denkt 'was ik ook maar zo'? Zelfs als dat tweede je doel is, kan ik je nu al vertellen dat zelfs als je perfect rond zou rijden mensen kritiek zullen blijven hebben. En voor jezelf is het sowieso al nooit goed genoeg. Da's toch hartstikke zonde?!
Paard is leuk dier, kost hoop geld en een hoop tijd en vervolgens eis je zoveel van jezelf dat het nooit goed is. Lol met je knol daarentegen is een prachtig doel en kun je hebben terwijl je er niet eens op zit.

Die laatste keer rijden die je omschrijft begrijp ik niet (meer). Waarom klim je erop als er al zoveel externe stressfactoren zijn? Dan weet je van te voren al dat je geen lol met de knol gaat hebben. Ja, als het goed gaat, kun je wellicht een doel voor jezelf hebben gehaald, want je hebt doorgezet. Nou, dat is me toch een mooi doel. Strak in de spieren van de stress, paard heeft het niet leuk gehad en het enige waardoor je een top hebt beleefd is 'maar ik ben niet afgestapt'.
Volgens mij wordt niemand daar gelukkig van, dus ik doe dat niet meer. Dan maar een watje omdat ik niet opstap, maar ook niet het risico op weer een slechte ervaring door valpartij of alle spanning in mijn lijf. Ik ga met Paard spelen, lach omdat er een blaadje op zijn hoofd waait, kriebel hem op zijn favoriete plekjes en zowel Paard als ik hebben een goede dag. Zo simpel is het eigenlijk..

En eerlijk gezegd begrijp ik je instructeur ook niet zo goed. Waarom je klant per se op laten stappen als er zoveel spanning is? Heeft jouw instructeur genoeg oog voor je spanning? Er doorheen moeten rijden klinkt heel leuk, maar jeetje, wat doe je jezelf en je paard aan? Het is een hobby, je doet het voor de leuk, maar je hebt tranen en stress.
Denk dat mijn instructeur me niet op zou laten stappen als het zo moest, eigenlijk weet ik dat wel zeker. Want zij heeft met stip op 1 staan dat het rijden voor het paard leuk moet zijn. En natuurlijk kun je werken aan spanning tijdens het rijden, maar dat begint met rust, in de eerste plaats dus om je heen. Van mijn part een uur stappen, mindfulnessoefeningen doen terwijl je erop zit. Niet koste wat kost doorrijden terwijl er zoveel afleiding om je heen is en stressfactoren zijn. Dan begin je al met 0-3 achterstand.

Amen.
Na een paar jaar kijk ik er ook zo tegenaan

Gizeppie schreef:

Anoniem schreef:

Maar waarom mag je dan van jezelf niet afstappen?
Waarom die druk erop?

Van mn instructeur mag dat niet meer. Als ik echt merk dat de spanning veel te hoog wordt, dan stap ik wel af hoor..

Gizeppie schreef:

Anoniem schreef:

Maar waarom mag je dan van jezelf niet afstappen?
Waarom die druk erop?

Van mn instructeur mag dat niet meer. Als ik echt merk dat de spanning veel te hoog wordt, dan stap ik wel af hoor..

Luckyy80 schreef:

Toevallig had ik van de week een interessant gesprek met een hypnotherapeute & instructrice, over angst en hoe je er vanaf kan komen.

Daar kwam het volgende artikel uit. Wellicht leuk om even te lezen: https://www.bitmagazine.nl/medisch/van- ... se/100206/

Gizeppie schreef:

Sommige momenten van het rijden voelt het goed, andere momenten denk ik waarom ben ik opgestapt haha.. Ik wil heel graag.. Flynn heeft een leider nodig, omdat hij zelf onzeker is. Hij is nuchter als ik ook nuchter ben..

Ik ben een grondwerk mens, vrijheid blijheid persoon.. Dat betekent dus dat ik graag buiten met hem op pad ga.. Maar het is ook goed dat tie andere dingen leert.. Ik houd van gelijkwaardige samenwerking. Het dressuur vind ik wel leuk hoor, als het maar op een gelijkwaardige manier gaat. Daarom dat ik ook dressuur aan de hand met hem doe.

Puck0429 schreef:

Mijn huidige leasepaard had ook een probleem met eksters. Elke keer als zij begonnen te schetteren, schrok zij. Ook hier werd het rijden niet leuker van, want vaak durfde ik niet meer door de hele bak te rijden, uit angst dat ze schrikt van een ekster. Ook galopperen deed ik niet meer. Ik had te veel spanning door de angst en dat voelde zij. Hierdoor ging ze alleen nog maar harder, waardoor ik weer angstiger werd en zo kwamen we in een kringetje.
Op één dag was ik dit helemaal zat. Ik wilde weer gewoon kunnen rijden en die ekster zou mij daar niet van weerhouden. Op die dag begon de ekster weer en mijn paard werd weer onrustig. Maar inplaats van te denken: oh als ze maar niet schrikt! Dacht ik nu: Ze schrikt niet. Hierdoor kreeg ik veel meer rust in mijn lichaam. Alsnog schrok ze een keer en normaal sus ik dan altijd het paard met lieve woordjes. Ik had echter gemerkt dat zij hierdoor alleen nog onrustiger werd. Ik was het schrikken helemaal zat, dus besloot ik elke keer dat ze schrok, hard 'eh!' te roepen. Zij weet dondersgoed dat ze dan iets fout doet. En het werkte: ze schrok niet meer. In de afgelopen weken is ze maar 1 keer geschrokken en toen stapte ze alleen opzij. Eerder schrok ze elke keer dat ik reed. Normaal zou dit niet werken bij paarden, straffen maakt de angst alleen maar erger. Maar bij haar werkte het, elkekeer dat ze nu een ekster hoort, schrikt ze niet meer. Doe dus wat het beste bij je paard past en niet wat in theorie zou helpen.

Citaat:

Houd je paard de hele tijd met rijden bezig, dan heeft hij geen tijd om te schrikken. Doe zelf ook oefeningen, hierdoor ben jij ook ergens anders met je gedachten en wordt je lichaam rustig. Rij veel voltes en overgangen met je paard. 1 lange zijde rijden zonder figuren, is 1 zijde te veel. Zorg ondertussen dat ook jij druk bezig bent. Ga een keer in verlichte zit, probeer je tenen aan te raken of de oren van je paard. Zo wordt jij ook rustiger en het paard uiteindelijk ook.

6) WIL HARDER GAAN DAN JE PAARD
Voor mensen die nog een beetje zelfvertrouwen hebben is dit een goede tip. Wil harder gaan dan je paard. Als je paard hard draaft, spoor jij hem nog meer aan. Zo heb jij het gevoel dat je controle hebt over het paard en daar wordt je rustiger van. Elke keer als je paard schrikt en gaat galopperen, drijf je hem aan in rengalop. Je paard gaat dan uiteindelijk het harde rennen met schrikken associëren en zal dan niet meer wegrennen als hij schrikt