Geplaatst: 08-07-16 16:45 Ze is nu 11 jaar, en zo'n 6 jaar in bezit van huidige eigenaar. Toen ik haar voor het eerst ging proberen, kreeg ik een aardig verhaal over haar te horen. Dat ze nogal apart is, dat ze nogal snel van slag is en daarbij gekke dingen doet. Ze was recent ook achterover gevallen met iemand.
Goed, ik twijfelde of ik dit gedoe wel wilde, maar ach, ik was er toch, ik kon het op zijn minst proberen. Dus ik opzadelen en naar de bak, en dan test ik het paard altijd even door random te gaan halthouden. Madame was niet onder de indruk en liep gewoon door, dus besloot ik eerst de verhoudingen op de grond af te stemmen alvorens erop gaan.
Nou dat vond mevrouw heel wat, zelfs gewoon lopen en halthouden was voor haar erg stressvol, vooral het halthouden en dan niet langs me Mogen lopen. Ik ben heel rustig gebleven en na 15 min ging dit al een stuk beter. Toen wilde ik opstappen, dat gaf voor mevrouw weer veel spanning, ze begon op hoog tempo rondjes te draaien. Ik wilde dit neit straffen of stoppen, maar juist de spanning af laten vloeien door naast haar te blijven meelopen, net zolang wachten totdat ze zou stoppen met draaien. Zodra ze stopte, beloonde ik haar door even opzij te stappen en de druk weg te nemen. Na 5 min had mevrouw dit door, en kon ik zonder enige problemen of spanning opstappen.
Het rijden was echt niks mis mee, ze was superbraaf en voelde onwijs goed, dit zou dus mijn nieuwe projectje worden.
Achteraf waren de eigenaren erg onder de indruk, omdat bleek dat er nog niet iemand eerder op kon stappen zonder dat mevrouw met 4 benen aan de grond bleef. Dat zei me dat het grondwerken duidelijkheid aan haar had gegeven en dat ze me daardoor al redelijk geaccepteerd had.
Ondanks dat het rijden goed ging, wil ik het helemaal van de grond af opbouwen. Ik wil immers dat een paard in volle ontspanning met mee kan meelopen en stil kan staan, maar vooral, en dat is het belangrijkste, ik wil de stress bij haar wegnemen. Zodra je haar iets vraagt wat ze niet snapt of moeilijk vind, raakt ze direct in paniek en komt ze omhoog of wil ze weg rennen.
Dat heeft me doen besluiten om met haar via pressure-release methode te werken zoals ik dat noem. Ik vraag neerwaartse druk op het halster zodat ze het hoofd omlaag doet. Zodra ze dat doet is de spanning eraf en zo leert ze snel dat omlaag de druk weg neemt, maar ook ontspanning geeft. Wanneer een paard immers zijn hoofd omlaag doet, ontspant een paard zowel lichamelijk als geestelijk, en dat is met haar een van mijn doelen. Al vind ze nu uberhaupt ontspannen al moeilijk, dus daar zit nog genoeg werk in.
Als ze uiteindelijk die ontspanning accepteert en prettig vind, ga ik haar blootstellen aan enge dingen, en daarbij vraag ik haar weer de ontspanning op te zoeken, door weer druk op het halster omlaag te zetten. Zo leer ik haar, dat ze in enge situaties neit hoeft te kiezen voor vluchten of vechten, maar dat ze ook kan gaan ontspannen. Je kunt een paard in enge situaties namelijk leren om niet te vluchten of te vechten, maar om de ontspanning op te zoeken. Deze methode heb ik gezien bij Tristan Tucker, en al een paar keer toegepast op paarden, en ja dat werkt echt.
Uiteindelijk gaat het mij erom dat ze niet meer zo gespannen is, en niet zo snel panikeerd, maar dat ze leert dat ontspanning ook fijn is. Ik zal dit combineren met grondwerk, longeerwerk en wandelen buiten, en dan wanneer ze er klaar voor is, stap ik er weer op.
Dit proces neem ik lang de tijd voor, omdat ik het een interessant proces vind, maar ook omdat er totaal geen druk achter staat. Ze gaat nergens heen en ze hoeft niets. Ook iets wat voor mij heel prettig is. En ik merk toch, dat ik dit gewoon heel erg leuk vind om te doen.
Wat mijn doel is? Een blij paard waar ik in alle rust en ontspanning weer kan op kan rijden, en waar de eigenaresse ook weer op kan stappen.
Dit is het eigenlijk in een notendop. Graag hoor ik natuurlijk meningen en ideeën, ik wil jullie graag haar voortgang vertellen en hoe ik het aanpak, maar ik sta altijd open voor andere ideeën!
Ik doe vooral heel veel op gevoel, en dat is tot nu toe altijd goed gegaan.
Ik doe de merrie pas een paar weken, helaas is de bak erg nat geweest dus kon ik niet zo veel met haar. Uiteraard zal ik in het proces ook kijken naar de medische kant, is er misschien een lichamelijke reden dat ze zo doet, maar tot nu toe denk ik dat niet. Van de week ging ik buiten met haar wandelen en toen ik aan de hand wilde draven en ze dit niet snapte, stond ze direct op haar achterbenen. Dat was dus heel duidelijk zo'n 'ikke niete snappe, ikke inne panieke dus ikke omhoog kome'- reactie
Edit: nog een toevoeging om te vermelden, ik heb het idee dat ze onzeker dominant is, wat niet de beste combinatie is.
. 
. Volg graag, klinkt als een leerzaam project. Ben ook benieuwd wat de merrie zo gevormd heeft. Apart dat rechts zo hypersensibel is. 
