Het ging van het voorjaar echt met sprongen vooruit, ze komt vrolijk als je roept en het poetsen en wandelen ging echt lekker.
Maar zins kort is ze knorrig!
Als ik haar roep komt ze meteen trots aan rennen en even kriebelen vind ze dan heerlijk. Paar rondjes wandelen en even een kort borsteltje. Maar verder vind ze alles al snel teveel de laatste tijd. Nu loopt dat wel weer los dacht ik..
Maar als ik nu klaar ben met haar en haar terug in de wei heb gezet trekt ze meteen haar oren naar achter als ze haar halster af heeft en probeerd haar achterhand naar je toe te draaien. Als ik nog een koekje heb neemt ze deze eerst nog lief aan en als er vervolgens niets meer komt is ze meteen chagrijnig en draait zich meteen om.
Tot nog toe heeft ze niet geslagen, al wel een enkele keer een voetje als waarschuwing opgetild.
Ik reageer door mijn stem op te heffen naar haar en daar reageerde ze op, maar blijft dan zichtbaar geïrriteerd.
Ondanks dat ze zich zo gedraagt blijft ze wel opmerkelijk plakkend achter je aanlopen als ik b.v. de wei nog uitmest. Komt er dan niets lekkers of staat het haar niet aan dan kan ze ook echt om slaan in haar humeur.
Ik heb twee kleine kids, die dus met regelmaat mee gaan en ik mede door haar gedrag minder tijd kan spenderen aan Sarah als dat ik graag zou willen en voor mijn dochtertje niet leuk dat ze haar meisje niet meer mee in de wei mag zetten.
Ook met poetsen heeft ze het al snel gezien en begint ze te vervelen en word ze zichtbaar geïrriteerd. Ik kan haar dan nog even rekken door haar lekker te kriebelen en wat te spelen. Ze merkt mijn onzekerheid natuurlijk meteen op en neemt dit ook meteen over, hierdoor word ze zelf ook onrustig.
herkenbaar? Heeft iemand wat fijne tips?
ze heeft dan nooit paardentaal/opvoeding geleerd!