Ik zal eerst de situatie even uitleggen, ik woon buitenaf en heb mijn paard, e-pony en shetlander aan huis staan. Het gaat hier om het paard. We komen met rijden al van heel ver, combinatie van: onervaren paard, onervaren ruiter, verkeerd zadel, verkeerde instructie en dan ook nog een echte merrie die zich niet makkelijk laat rijden... Heel veel osteopathie en fysio behandelingen, paard een maandje weg naar een ervaren ruiter en goede begeleiding en lessen van dezelfde ruiter verder. gaat het rijden nu echt vooruit en kunnen we een leuk rondje rijden. maar daar gaat het nu niet om.
We kunnen namelijk hier ook prachtig buiten rijden, dit gaat ook erg goed, zolang mijn zusje meerijd met de pony, of iemand mee gaat op de fiets. Helaas is mijn zusje een beetje angstig om naar het bos te gaan, en heeft er lang niet altijd iemand tijd om mee te gaan naar het bos. Maar nu komt het probleem. alleen met het paard kom ik als ik er op zit het oprit nog niet af. Nou dacht ik, dan probeer ik haar gewoon aan de hand mee te nemen om een rondje te stappen, de eerste keer gewoon aan het halster. Dit ging op zich best goed, we hebben een heel rondje gewandeld zonder omhoog komen, omdraaien en andere ongein alleen plakt ze de hele tijd tegen me aan of loopt achter me met haar neus in mijn nek. nou neem ik dat voor lief, ik was namelijk zelf alleen gefocust op het alleen van huis gaan. Als we onderweg andere mensen/honden/paarden/ganzen/hoopjes sneeuw/ andere enge dingen tegen komen maakt ze zich helemaal groot en heeft ze totaal geen aandacht meer voor mij en begint te dribbelen en draait alle kanten op. ik had zelf het idee dat ik totaal niks te vertellen had en als ze weg zou rennen me zo mee zou sleuren.
Vandaag weer geprobeerd en dit keer gewoon het hoofdstel omgedaan en hiermee gewandeld. Niet om haar in haar mond te trekken o.i.d. maar meer voor mijn eigen gemoedsrust. dit keer merkte ik dat het eigenlijk veel rustiger ging, enge dingen waren minder eng. ze begon minder te dribbelen en in plaats daarvan iets nerveus te kauwen op het bit. toen we omdraaiden om weer terug te gaan, werd ze wel wat fanatieker begon weer wat tegen me aan te plakken en af en toe harder te lopen. Als ze dan harder ging lopen. vroeg ik haar om halt te houden. Dit doet ze overigens als ze gewoon rustig is netjes op commando en vroeg ik haar een paar passen terug. dit doet ze dan netjes en is vervolgens weer drie passen netjes naast me en dan begint ze weer opnieuw, dit consequent door gedaan en ik had het idee dat ze uiteindelijk steeds langere stukken netjes naast me bleef lopen.
Totdat we een voorbijganger met blaffende hond tegen kwamen toen we bijna thuis waren, dit hoort er natuurlijk gewoon bij dus ik probeerde haar gewoon weer stil te zetten en achteruit te vragen. Helaas is ze dan zo afgeleid dat ze totaal geen oog voor mij heeft. ik heb gewoon doorgevraagd tot dat ze het deed en probeerde daarna weer verder te lopen. alleen bleef ze maar dribbelen en draaien. totdat we bijna weer bij de stal waren.
Nu vraag ik me af, is dit een goede aanpak, wat kan ik in het vervolg beter doen, kan ik beter eerst in de bak oefenen of is het een kwestie van gewoon kilometers maken?
Bedankt als je dit hele verhaal hebt gelezen en alvast bedankt voor de antwoorden en tips.
Ik denk dat deze situatie toch anders was dan het harder lopen, meer iets dat ze toch een beetje bang voor de blaffende hond was (correct me if i'm wrong, ik was er niet bij dus kon het niet zien) Ik zou gewoon verder lopen alsof de hond er niet is.
@Pily, ja dit klopt, ze word dan nerveus van bijvoorbeeld de hond. Maar op het moment dat ze nerveus word, heeft ze totaal geen oog meer voor mij en draait dan bijna rondjes om me heen. Ik vraag me dan af wat het beste is om te doen, idd gewoon doorlopen. of wachten tot ze tot rust komt en dan doorlopen.
Doorlopen lijkt me toch het best. Niet eens zo zeer om het lopen zelf maar meer dat je niet toegeeft dat de hond inderdaad eng is door er extra aandacht aan te besteden.
Als ze veel dingen eng vind misschien een keertje schriktraining in de bak? Als je het goed doet werkt het vaak wel! (inclusief hond dan als je die ergens kan vinden )
@pily oké. Ja ik heb zelf 3 hondjes maar die zijn niet zo indruk wekkend (teckels) haha. Ik zal eens kijken of hier in de buurt een keer een schriktraining word gegeven.
Ik volg even... Heb zelf een paard wat het erg spannend vind om alleen met mij als ruiter er op naar buiten te gaan. Met een ander paard erbij is ze braaf. Reageert wel op dingen die ze eng vind maar blijft bij het andere paard. Als ik alleen ga levert het gevaarlijke situaties op. Ze lijkt dan ook de spanning niet af te kunnen vloeien en word alleen maar nog meer gespannen en daar door word ik angstig. Ik ben nu ook km er naast aan het maken en het gaat steeds beter. Als het weer wat beter word wil ik met zadel vertrekken van het erf en er op stappen wanneer ze ontspannen is op de route.
@myrthe, dat is dus het probleem, als ik er alleen op ga kom ik het oprit niet af, dan steigert ze, en doet ze gewoon net zo lang raar tot ik eraf val en rent dan terug naar de stal.
@arisca2005 Ja dat is ook nog een idee, gewoon halverwege opstappen. dit ga ik een keer uitproberen!
LisaFalco
Berichten: 770
Geregistreerd: 02-04-11
Woonplaats: Zuid Limburg
Geplaatst: 04-02-15 21:35
Heb zelf ook een paard dat steigert en achteruit blijft lopen als ik ga buitenrijden. Doe er zelf tegrnwoordig slofteugel om dan kan ik haar wat beter onder controle houden. Blijf dit topic even volgen want is een lastig probleem
@lisafalco, dat doe ik juist bewust niet meer, ben dan bang dat ik haar in haar mond trek als ze steigert waardoor ze dan misschien achterover klapt ofzo.
Newallure
Berichten: 568
Geregistreerd: 07-01-14
Woonplaats: Brabant
Geplaatst: 04-02-15 21:45
Is zeker een lastig probleem want je wil gewoon niet afhankelijk zijn van een ander om naar buiten te gaan. Veel mensen zeggen dan je moet gewoon blijven zitten en door gaan maar heb met mijn vorige paard gemerkt dat dit niet altijd een goede oplossing is. Ik wil graag op een veilige manier naar buiten kunnen op een paard wat onder controle is en me vertrouwd. Heb met mijn vorige paard er uiteindelijk ook veel naast gelopen in het begin en daar kon ik uiteindelijk veilig mee door het dorp zelfs en er op ook nog Maar tips zijn altijd welkom hoe het het beste aan te pakken...
@arisca2005, inderdaad. ik vind het totaal niet erg als ze wat onder me uit loopt buiten of af en toe eens bokt of gek doet. maar het is gewoon vervelend als ik ook andere mensen in 'gevaar' breng door in m'n eentje buiten te gaan lopen klungelen. de volgende keer probeer ik gewoon ernaast te lopen totdat ik het oprit af ben en de hoek om ben, meestal word ze dan wel redelijk ontspannen, dan kan ze de pony ook bijna niet meer horen dus dan word ze rustiger en dan stap ik gewoon weer op. mocht het dan helemaal uit de hand lopen, dan kan ik er altijd nog weer af gaan denk ik
Ik heb nu al zin om het te proberen, ik hoop dat het gaat werken
Appelmoes_11
Berichten: 2340
Geregistreerd: 20-11-11
Woonplaats: Maastricht
Geplaatst: 05-02-15 02:51
Misschien heb ik eroverheen gelezen, maar hoe lang heb je haar al en wanneer zijn jullie begonnen met buitenritten? Mijn pony vindt vreemd gebied in haar eentje heel spannend, maar als ze er een paar keer geweest is met een ander paard, gaat het ook gewoon alleen. Ik kan zelf met een hoop discussie en spanning ook nieuw gebied verkennen, maar vind de optie met een ander paard beginnen wel fijner.
@appelmoes_11, ik heb het paard nu al 3 jaar. in het begin ging het dus voor geen meter en was het gewoon niet veilig om naar buiten te gaan. nu het steeds beter gaat wil ik toch wel graag lekker met haar door het bos kunnen rijden. ze is er wel vaker geweest met de pony mee of met iemand op de fiets mee, maar het is gewoon lastig omdat er vaak niemand mee kan. vandaar dat ik het graag alleen wil proberen. Het probleem is dus dat ik als ik er op zit het oprit gewoon niet af kom. aan de hand wil ze wel mee.
okdoei
Berichten: 624
Geregistreerd: 25-04-09
Geplaatst door de TopicStarter: 06-02-15 18:27
Yes, ik heb het geprobeerd en ik wil even laten zien hoe het is gegaan! Gelopen tot dat we in het bos waren:
En toen opgestapt:
Pffff wat ben ik trots, heb nog pijn in m'n kaken van het lachen:
Mijn bijrijdpaard kan ook volledig in stressmodus schieten en wil dan het liefst in je kruipen zo ongeveer, vergeet totaal wat persoonlijke ruimte is op zo'n moment, met alle eventuele gevaarlijke gevolgen van dien. Het heeft bij ons erg geholpen, is heel veel grondwerk in de bak doen. Vooral haar stil en achteruit kunnen zetten op zowel fysieke als suggestieve druk is erg handig. Als zij strest is het enige wat echt bij haar doordringt de Yoyo Game of de Driving Game van de Seven Games van Parelli. Ik wandel nu veel buiten met haar en als ze weer in paniek raakt van iets, zet ik haar gelijk bezig daarmee. Ook als ze mij voorbij wil lopen of juist in mijn ruimte heb ik niets aan een "ho" of getrek aan het touw/teugels (zij trekt harder terug), maar met even schudden aan het touw (wat ze in de bak heel goed heeft geleerd bij de Yoyo Game) wekt zo ongeveer het reflex van stilstaan bij haar op.