Bokt.nl

tamary schreef:

Joolien schreef:

Straffen heeft geen zin, het paard weet namelijk niet waarom hij gestraft wordt want hij weet niet dat hij fout zit.
Verlatingsangst is heel stressvol voor paarden en het is moeilijk om dit te doorbreken. Geruststellen helpt hierbij het beste en grondwerk voor de focus. Het gaat vooral om opbouwen. Probeer hem bijvoorbeeld ook te voeren op een plaats iets verder weg.
Het is een lang proces, dat wel.

Verlatingsangst speelt pas als jij geen leider en dus vervanger van de kudde bent/kan zijn. Een onderdeel van leiderschap is ook grenzen stellen en die handhaven. Dat is ook het afkappen van (hysterisch) paniekgedrag. Niet alleen omdat paard dan totaal niet meer op jouw en de omgeving let en dus gevaarlijk wordt, maar ook omdat die zelfde blinde paniek maakt dat paard niks meer leert. Komt er nog eens bij dat de enige oplossing als je paard zo laat doordraaien weer naar de kudde toe gaan is en je hebt een nachtmerrie probleem gekweekt.

Beste is toch om dit gedrag meteen bij de aanzet er toe al! af te kappen en aandacht 100% op jouw te focussen door bv leidoefeningen. Je controleerd dan wat het paard doet en waar het hulp/steun zoekt als die zich met de situatie geen raad weet. En ja het kan zijn dat je hiervoor een keer echt streng moet zijn om door die adrenalinestoot heen te breken en paard weer aan het denken te krijgen. Belangrijkste blijft wel dat je timing 100% klopt. Je moet op het moment dat paard de aanzet geeft om zich zo te gaan gedragen al ingrijpen, halve sec. later is al vrijwel nutteloos. Je zal dus en heel goed de veranderingen in houding moeten opmerken en heel consequent aangeven/corrigeren wat paard moet doen. En alle gedragingen die met contact zoeken met de kudde/andere paarden te maken hebben afkappen. Ook hinneken, aan ander mest ruiken of zich gaan fixeren (hals er op aan oortjes strak naar voren bv) op ander paarden. Zolang jij met je paard bezig bent bestaat de kudde uit jullie 2 en vreemdgaan (incl. kijken) mag niet.

Ik heb het hier ook meteen afgekapt (had het meteen bij terugkomst 1e solo wandeling met jonkie) en hoewel paarden onderweg nog lastig zijn gaat dat ook steeds beter. Ik heb er nl niks aan als die zometeen onder het zadel mee gaat stuiteren met een groep in een wei als we langs rijden. Zolang je consequent en rechtvaardig bent en ook gewenst gedrag blijft belonen is er niks mis met streng zijn. Omdat je zowel duidelijkheid schept over gewenst als ongewenst gedrag geeft het een paard zelfvertrouwen en veiligheid, het maakt het nl heel duidelijk wat hij moet doen en waarop hij kan terugvallen.

Ireen_ schreef:

Niet straffen, maar ook zeker niet gaan geruststellen! Door te gaan sussen bevestig je hem in zijn gedrag, dat het inderdaad heel eng is dat hij even niet bij zijn vriendjes kan zijn.

Ik heb ook zo'n kletskous, meestal is het heel gezellig (ze hinnikt werkelijk naar iedereen die ze herkent en ieder paard dat weggaat of terugkomt, in allerlei verschillende tonen ), maar ze kan ook echt brullen wanneer een bepaald paard weg gaat.

Ik kan me in de post van tamary vinden, als met afkappen wordt bedoeld de aandacht direct weer op jou vestigen door bijvoorbeeld een opdracht van hem te vragen als even achterwaarts gaan, hoofd omlaag te brengen, etc. en niet door te straffen of een ruk te geven.
Verder geef ik er overigens geen aandacht aan, gewoon doorgaan waar je mee bezig was en die aandacht weer terug krijgen.

Grondwerk is hier super voor, en leuk om te doen. Als je paard jou volledig als leider ziet zal het hinniken klaar zijn, hij voelt zich dan tenslotte veilig bij jou en is niet meer bang om geen ander paard in de buurt te hebben. Lastig blijft dan nog wel de situatie waarin jij er niet zelf bij bent (dat is bij mijn paard het probleem..) en er een vriendje of vriendinnetje even weg gaat.

Wat ik een hele fijne oefening vind bij paarden die snel paniekerig worden, is het omlaag vragen van het hoofd door wat druk te geven achter de oren. Het paard moet dat eerst leren. Hoofd laag = ontspanning, bij mijn paard werkt dit super.

sammy_rockey schreef:

verlatings angst klinkt me heel bekent in de oren...
alleen die van mij was een hengst wat goed werkt(ik weet niet of dat mogelijk is war je paard/pony staat) is niet altijd bij dezelfde paarden in de wei. als daar niet aan gedaan kan worden is het een idee om gebruik te maken van het feit dat het paard snel afgeleid is.
raak hem bijvoorbeeld aan waar hij het niet gewend is je leid het paard zo af en dan moet je zo verder gaan.

Ik hoop dat je er wat aan hebt!

shyso2011 schreef:

ik heb dit ooit gedaan met een paard.. en daar deed ik clicker training mee... in het begin vond hij het wat moeilijk maar na een tijd hinnikte hij totaal niet meer hij vond het zo leuk dat hij het vergat

korbakimmy8 schreef:

Mijn shetlander hinnikt ook als zijn maatje (arabier) er van door gaat (buitenritje ofzo of alleen al over het erf stappen) Vroeger stond die shetlander met een ander paard en die is overleden, toen heeft hij een tijdje alleen gestaan omdat we niet zomaar een ander paard konden komen. ik denk dat hij nu erg bang is dat dat weer gebeurt als Reina (dat is dus die arabier) buiten gaat rijden. Dat hij bang is dat ze niet meer terug komt.
Alleen andersom, als die shet buiten gaat rijden, gaat Reina als een gek te keer. Ze word dan helemaal wild. Waarom ze dat doet weet ik niet, weet niet of ze vroegen net zo iets als die shet heeft mee gemaakt. Maar ook zoals jij ook verteld dat ze hinikken als ze elkaar zien, dat doen die van mij ook. (geen idee waarom:9)
Maar het zou dus kunnen dat jij paard ook bang is dat zijn maatje weg gaat. Alleen dat tijdens het rijden snap ik ook niet helemaal haha.