mijn verzorgpaard, (een 11-jarige arabische volbloedruin) gedraagt zich nogal 'macho'.
als hij in zijn stal staat of op de poetsplaats en er loopt een paard voorbij, vliegt hij deze aan met zijn oren plat in zn nek. hij doet dit bij ruinen én merries.
hij probeert het ook in de rijbaan. wat we ook doen, hij blijft het doen.
als we gaan wandelen en er komt of een hondje of een auto langs dan maakt hij zich groot en stijgert of slaat ernaar of als hij dit niet doet dan draait ie zich ernaar toe en maakt zich heel groot en kijkt ernaar.
we wandelen elke dag over een bospad en elke dag poept hij op dezelfde plaats.
er zijn ook andere paarden die over dit bospad wandelen, een merrie en een ruin.
hij is erg bijterig, vooral naar 'vreemden'. als ik hem poets en er loopt iemand langs gaat ie zijn hoofd kantelen en een beetje diegene plagen/uitdagen,
waar ik altijd om moet lachen. 
hij hangt niet zijn leuter eruit als hij een merrie ziet, de merries op stal wil hij juist aanvallen, behalve als hij in de wei los is en zij langslopen dan gaat hij zich uitsloven in de wei en echt heel mooi lopen zoals een arabiertje dat kan.
het is een heel gevoelig paardje, beetje eenkennig, en doet erg stoer maar tegelijkertijd is het een bange poepert, letterlijk want als hij nerveus mest hij veel.
maar weet iemand wat dit is?
hij is niet alleen maar zuur. 
hij is uit zn dak gegaan in de wei en heeft een ongelukje gehad en was toen zwaar kreupel, liep op 3 benen en een dikke warme pees. dierenarts erbij gehaalt enz. vandaar dat ie nu de wei niet meer in mag voorlopig, alleen 3 x per dag eruit om even te wandelen en dan zijn been koelen, en ik zet hem ook als t lekker weer is buiten in t zonnetje om te poetsen. t gaat nu iets beter met zn pees, en vandaag was hij heel braaf en lief. 
