Achaiah schreef:Tja.. Ik heb zelf ook een jaarling en alhoewel die totaal niet te vergelijken is met die van TS, die van mij is echt mak als een lammetje, loopt keurig mee aan halstertje en wil eigenlijk júist alleen maar knuffelen is daar ook wel een probleempje mee geweest.
Bij de hoefsmid bekapt worden vond hij niet zo tof en boekte hij nogal een paar keer succes met steigeren en ging dan steil omhoog en als je niet uitkeek liet hij zich stijl achterover klappen. Dit heeft hem een aantal keer succes opgeleverd met als gevolg dat als meneer de volgende keer iets niet wou (meelopen of die keer de trailer op omdat hij verhuisd werd) of eng vond hij dus begon te steigeren en maaien met zn voorbenen. Dit was bij de vorige eigenaren en die pakte er niet echt mee door.
Toen ik hem afgelopen zomer naar huis heb gehaald had hij inmiddels door dat hij er door te steigeren en maaien lekker onderuit kwam.
Ik heb 1 regel. Alles gaat met zachte hand. Ik neem uitgebreid de tijd en je mag best bang zijn. Je mag best ook je even aanstellen, dribbelen, een gekke sprong maken zeker als je nog maar 1 jaar bent. Maar op het moment dat het gevaarlijk word voor mij of jezelf is het klaar. En om elk wissewasje gaan steigeren en maaien krijg je dan ook gewoon een snoeiharde mep op je reet met wat ik op dat moment kan vinden of in handen heb![]()
Zo heeft hij slechts één keer een lege emmer die ik toevallig in handen had vòl tegen zn bips aan gesmeten gehad, niet eens een striem te zien of iets maar het gaat om precies de juiste timing. Meneer heeft nooit meer gesteigerd aan de hand. Enkel daarna nog een kleine poging tot omhoog komen maar een streng “ehhh!!” Was al genoeg.
Beter 1 keer goed duidelijk dan het laten oplopen tot ze echt gevaarlijk worden!
Precies ja: zo zacht als kan, op het tempo van het paard. Maar maak het gevaarlijk en je wordt gecorrigeerd - zo zacht als kan, zo hard als nodig.