Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-12-12 08:49

Geplaatst: 21-12-12 08:49

Mooi omschreven!Commercie en paarden gaan inderdaad niet samen,daar ben ik ook wel achter gekomen..Het is jammer dat geld en ego belangrijker worden dan de paarden..

**Geplaatst**: 21-12-12 09:13 · **Anoniem** **Geplaatst**: 21-12-12 09:13 Wat voor maat deken heeft het paard?

Geplaatst: 21-12-12 09:13

Wat voor maat deken heeft het paard?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-12-12 10:23

Geplaatst door de TopicStarter : 21-12-12 10:23

Ach gos, je bent een schat russel, en meer mensen hier, maar ik denk wel dat met een dekentje toekomen toch?
De dekens gaan hier alleen op als het vriest of nogal waait, de paarden staan in buitenboxen met voor de box een box. De natuur heeft hun vacht goed gemaakt, alleen als ze 'stil' staan in een te kleine ruimte dan denk ik dat ik ze wat moet beschermen.
Als ze naar buiten gaan dan gaat de deken af, want dan kunnen ze zichzelf mooi warm maken door te bewegen (en hooi te eten)
Deze deken is misschien ietsje te ruim, maar hij voldoet wel.

Het raakt me wel hoeveel mensen meeleven, zonder deze jongen ooit ontmoet te hebben behalve op een plaatje of een amateur filmpje. Dank daarvoor, geeft mij heel veel moed om door te gaan en mijn best te blijven doen, zelfs ietsje meer...

Onze kleine Tibor is degene die, ja leg dat eens uit, die paarden met problemen helpt. Hij is deskundige. Als hij afstand houdt weet ik genoeg, maar als hij recht op een paard afgaat en uitdaagt om te spelen, dan weet je ook genoeg. Hij is zelf ook in een nogal beroerde toestand hier gekomen, maar nu is hij 5 en zeer zelfingenomen en vooral vrolijk. Hij heeft geen enkel complex en is speels, met mens en dier. Het levende bewijs dat paarden niet in het verleden leven maar door willen.

Sinds een paar dagen laat ik hem zo nu en dan bij de grijze in het zandbakje, zodat de emotie spel geactiveerd wordt. Ze staan al maanden naast elkaar dus ze kennen elkaar best goed. Deze kleine is ook een voorbeeld voor de grijze, als ik zelf gespeeld heb met Tibor (bijnaam; de verschrikkelijke) dan steekt dat de grijze aan heb ik gemerkt. Dan is de grijze Solo ook speels.
Spel wordt volgens mij nog altijd erg onderschat, maar ik geloof wel in spelenderwijs leren. Alles zit in spel, en wie is deskundiger in paarden en paardengedrag dan ik of wie dan ook. Dat is eigenkijk alleen een ander paard(je).

Plaatje van de jongens eergisteren :
Jongensspelletjes.
Afbeelding

**Geplaatst**: 21-12-12 12:19

Geplaatst: 21-12-12 12:19

Wat leuk die twee samen!Ik heb op je site het verhaal van het kleine monstertje ook gelezen, wat een verhaal zeg en wat is hij goed terecht gekomen!

**Geplaatst**: 22-12-12 13:40

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 22-12-12 13:40

Wat doe je een goed werk meid. Diep respect voor jou en veel succes met alle paarden die nog op je pad komen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-13 12:40

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-13 12:40

Voel me een verrader en bestolen. Een van hen.Het spijt me zo paard, het spijt me en ik schaam me echt zo diep.
Sorry dat ik de aandacht weer vraag, maar de situatie is niet veranderd.

Met Kerst heeft mijn man de eigenaar gebeld, die nam niet op. Hij stuurde wel gelijk een mailtje dat hij op wintersport was en of we het na de 30ste nog eens wilden proberen.

Ik ontplofte, en was heel verdrietig, ik heb gehuild. Hoe kan dit nou toch. Hoe kan iemand je zo in de steek laten...

Dus heb ik met de paarden samen de Kerst doorgebracht. Voor hun zijn het gewone dagen. We hebben samen hooi gegeten, bij hun geweest toen ze hun brokken aten en wat met de paarden gespeeld. Niks bijzonders, maar toch, zo waardevol. De kleine Tibor maakte me altijd enorm aan het lachen, en dat was nu ook zo. Dus kon ik er toch ook voor de grijze zijn. Ik ben ze allemaal zo dankbaar dat ze zijn wie ze zijn, zo eerlijk altijd eerlijk. Altijd uit op een fijn moment. samen.

De grijze onder zijn dekentje als het 'snachts te koud is en naast zijn stal hangt een kerstkaartje van... jawel een bokker. Iemand die ik helemaal niet ken, maar die schreef dat ze met Kerst toen alle lichtjes aan waren, ze samen met de familie bij elkaar zat ze de hele tijd aan de grijze Solo moest denken. Zo lief !
Ik heb het kaartje uitgeprint en opgehangen. Een paard met een jasje aan, gewoon prachtig.

Deze week heeft mijn man, ik kan beter niet bellen, de eigenaar weer gebeld. Maar ook deze keer kwam et niet uit want hij was met een klus bezig. Of hij vrijdag of zaterdag nog eens wilde proberen.
Het achterstallig stalgeld is opgelopen tot 4 maanden. We zijn echt niet duur, maar dit voelt alsof er van je gestolen wordt.

Ja, we hebben dat geld nodig, want zijn eten moet ook betaald worden. Het voelt als diefstal, alsof iemand iets heel kostbaars van je steelt en ervan profiteert. Dit jaar zou ik met Kerst naar mijn vrienden in Spanje gaan, waar een van mijn paarden staat. Zelf heb ik geen familie meer, en zij hadden me uitgenodigd. Maar ik kon de grijze Solo niet alleen laten. Hij is zo broos en zo bang, je moet zo zorgvuldig zijn met hem om zijn angst niet te extreem te laten zijn.
Ach voor mij is het niet zo erg, maar voor dit paard. Wat gaat er gebeuren, wat gaat de eigenaar beslissen? Maak hem maar af? Laat hem ophalen door de slager, die is gespecialiseerd in bange paarden alleen gaat de er wat anders mee om dan wij en is wat sneller klaar.

Het spijt me zo, ieder keer als ik ze zie spelen voel ik me zo banketstaaf, een verrader. Een van hen... het gaat om geld, om mooie woorden en om wat de mens van jou wil. Voldoe je niet aan de eisen van de mens, dan maken we je toch dood. Veel mensen onderschatten zijn diep gewortelde angst, of leggen het anders uit, in mensenwoorden.
Sorry paard, je bent achtergelaten en ik, wij kunnen niets voor je doen. Iemand anders heeft de macht over jou, en inmiddels ook over ons.

Ook al wil ik wel, en jij ook...we weten allebei niet hoe?

Dit is geen goed werk meer, het sloopt me. Maar het ergste vind ik het voor de grijze, daar voel ik me een verrader. Vertrouw me maar sta ik te zeggen en te doen, maar als hij dan naar me toe komt, heel voorzichtig en bibberend bij me staat heb ik in mijn achterhoofd de waarheid, want hij weet niets, maar ik ken de waarheid en de macht van de... 'mens' .

Sorry paard, vertrouw me alsjeblieft niet. Nu niet. Ik ben er ook een, ook een mens.

Gelukkig hebben we de kleine Tibor nog, die vindt alles leuk en maakt iedereen aan het lachen door gewoon zichzelf te zijn.
Wat zou ik willen dat hij dezelfde kans zou krijgen.

Mocht je het leuk vinden. Filmpje van de gedragstherapeut Tibor, en op het laatst Solo.
Waar ik drie maanden voor nodig had, doet Tibor in 3 minuten

.
Dieren laten elkaar nooit vallen, eenmaal vrienden dan blijf je dat ook al ben je van een andere soort.

Laatst bijgewerkt door Revanches op 02-05-13 15:11, in het totaal 2 keer bewerkt
Reden: video verwijderd

**Geplaatst**: 04-01-13 12:57

Geplaatst: 04-01-13 12:57

Wat moeten we nou??? Moeten we jullie een gelukkig nieuwjaar wensen? Ja, dat doe ik toch wel... ik wil jullie zowiezo het allerbeste wensen, wat dat dan ook is!

Verdrietig wordt ik van zulke verhalen! Dat iemand een dier zo in de steek kan laten, ik heb er gewoon geen woorden voor! Paardentango: is het nu niet mogelijk om via b.v. een stichting zoals paardinnood een soort inzameling te houden zodat jullie dit paard kunnen kopen? Niet dat ik vind dat de eigenaar ook nog maar 1 cent zou moeten krijgen hoor.... wat die eigenaar doet is zaken ontwijken he? Misschien dat ie zelf ook geen geld meer heeft en niet weet wat te doen..... De beslissing uitstelt zodat anderen, in dit geval jullie en noodgedwongen, die zullen nemen? Omdat stomweg het geld opraakt om dit dier nog langer te onderhouden?
Kun je niet via een gerechtelijke procedure dit dier in beslag laten nemen? Omdat de eigenaar betalingsachterstand heeft? Wat de waarde van het dier vertegenwoordigt?
Ik zit gewoon eventjes mee te denken hoor... ik vind dit een vreselijke situatie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-13 13:07

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-13 13:07

Dank je, en natuurlijk wordt je meedenken heel erg gewaardeerd, en ook jij en iedereen die dit leest een gelukkig nieuw jaar!
Er komt ook beslag op het paard, maar de 'waarde' is per kilo. Meer is hij voor de meeste mensen niet waard.
Met hem heen en weer sollen lost ook niks op, dat is in het verleden al te veel gebeurd. Is mijn gevoel bij hem.

We moeten gelukkig zijn, anders kunnen we niet helpen. Ik mopper wel eens op bokt, en vind de problemen vaak zo triest, maar het zijn wel bokkers die dit paard en mij hebben geholpen. Dat is nog eens geluk!
Wildvreemde mensen, mensen die echt van paarden houden.

Daar ben ik ook zo dankbaar voor, hoop dat ik dat wel duidelijk verwoord.
Misschien iets beter:

Dank jullie BOKKERS !!! $*\o/*$ $_/-\o_$

Jullie hebben mij heel veel kracht gegeven om alles op alles te zetten om door te gaan, precies op de momenten dat ik ook even mens was en zo nu en dan er helemaal doorheen zat. Luctor et emergo staat op de Zeeuwse vlag, en ook die vlag hangt hier om je af en toe te helpen herinneren dat je altijd door moet gaan.

Mooie zin die vaak in mijn hoofd zat de laatste dagen: Mens zijn is aangeboren, mens worden is ouder worden maar humaan zijn, dat is een keuze. (Zelf vertaald, en een beetje gepikt van iemand anders)

**Geplaatst**: 04-01-13 13:20

Geplaatst: 04-01-13 13:20

TS... ik wil al een tijdje wat plaatsen in je topic en ik weet maar niet hoe ik moet verwoorden wat ik bedoel. De formuleringen die ik bedenk lijken zo knullig naast hoe jij schrijft, dan bedoel ik niet alleen de inhoud van je posts maar ook de kracht van de vorm ervan.

Maar wat ik wel wil zeggen: een verrader ben je zeker niet. Nu niet. Paarden leven in het hier en nu, en in het hier en nu ben jij juist iemand die hem helpt. Dat jij je zo voelt komt doordat jij kunt nadenken over de toekomst. Kijk je alsjeblieft uit dat dat de verbinding met dit paard, nu, niet beschadigt? En ik vind juist dat het je een mooier mens maakt dat je zo begaan bent met dit paard. Ik kan me iets voorstellen bij de gedachten en de zorgen die je hebt, en ik wil je heel veel sterkte wensen.

Ik wou ook nog wat vragen over zijn naam. Je schrijft dat hij Solo heet. Heb jij hem zo genoemd? Ik weet niet of je ervoor open staat maar er zijn mensen die ervan overtuigd zijn dat de lading van een naam effect heeft op de drager ervan. Kun je 'm niet beter Compañero of zoiets noemen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-13 13:46

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-13 13:46

Huh.. ik vind juist dat ik het zo knullig verwoord steeds.
Dank je wel zeg.

Compañero wat zou dat een geweldig mooie en vooral passende naam zijn. Hij is met andere paarden heel goed, netjes, sociaal en de laatste tijd zelfs speels. Dan ben ik zo trots op hem...

Solo was/is zijn officiële naam ja. (Die heeft hij als veulen ook niet zomaar gekregen)
Dank je Koper, je hebt heel erg gelijk. en wat mij betreft heb je mij in elk geval weer een boel kracht gegeven om mentaal meer opgeruimd naar de stallen te gaan en te doen wat ik moet doen, er voor hen zijn.
Jij, jullie geven mij in elk geval veel kracht en mijn woorden zouden nooit goed genoeg kunnen beschrijven hoe dankbaar ik daarvoor ben.

**Geplaatst**: 04-01-13 14:06

Geplaatst: 04-01-13 14:06

Dank je wel

Ik ben blij dat je wat aan mijn post hebt en daardoor het paard ook.

Paardentango schreef:
Compañero wat zou dat een geweldig mooie en vooral passende naam zijn. Hij is met andere paarden heel goed, netjes, sociaal en de laatste tijd zelfs speels. Dan ben ik zo trots op hem...

Nou wat let je

Je ziet hoe hij kan zijn... en je wil dat hij ook zo naar jou/mensen kan/durft te zijn. Toch? Als je hem behalve in je gedrag en fysieke houding, ook in naam zo gaat bejegenen kan dat in elk geval geen kwaad lijkt me.

Mijn paard heet officieel Laski. Betekenis: paard met witte voeten. Die hij niet eens heeft. Heb 'm jarenlang vos genoemd (dat klopt dan weer wel, maar ik noemde 'm zo omdat ik eigenlijk een wildkleurzilverappelbruine wilde en thuiskwam met "maar" een vos)
De afgelopen maanden zijn we gegroeid samen. En nu heet hij Lagsi. Dat betekent compañero maar dan in het IJslands

En ik weet niet of het 'm veel uitmaakt, maar mij wel, de lading is anders, ik vind dat de naam doorwerkt in de rest. Ik denk wel dat een paard merkt of je 'm als "solo" bekijkt (hee jij daar, alleenerd) of als "compañero" (ahí estás, compañerito) <- nog erg lastig om de lading daarvan te vertalen zeg!
In elk geval vind ik dat je met solo afstand creëert en met compañero (of vergelijkbare naam) juist nabijheid. Maar ik wil niks opdringen hoor

't Is gewoon mijn visie en gevoel erbij.

**Geplaatst**: 04-01-13 14:38

Geplaatst: 04-01-13 14:38

Gelukkig dat het vrijdag is, morgen is het zaterdag... hopelijk hebben jullie snel wat meer informatie van de eigenaar. Die onzekerheid over zijn lot lijkt me zo vreselijk frustrerend, hopelijk kan er wat geregeld worden!

Wat is Tibor een schatje zeg, klein stuiterballetje met een hoop vreugde in zijn leven. Hopelijk kan Solo daar een beetje van afkijken, vreugde zorgt al voor zoveel afleiding en rust. Ik wens jullie echt het allerbeste, dat 2013 voor jullie een heel goed jaar moge worden!

**Geplaatst**: 04-01-13 15:09

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 04-01-13 15:09

Van mij ook de beste wensen voor het nieuwe jaar toegewenst. En ik ga mee met de post van Koper. Een verrader ben je zeker niet. En bedenk goed dat jij wel je best doet om tot een goede oplossing te komen voor dit paard. Dus schuld heb je ook niet aan de huidige situatie. De eigenaar van het paard heeft voor zichzelf een probleem gemaakt en het zou netjes zijn van hem als hij er een oplossing voor zoekt. Zijn probleem tenslotte. Er staan meerdere problemen met 'stalling niet betalen' op het forum waar je misschien nuttige informatie kunt vinden. Volgens mij onder het kopje transport afspraken en overige. Je kan ook even zoeken op 'recht van retentie'. En er zijn bokkers met een juridische achtergrond. Misschien is het wat voor je man om een en ander uit te zoeken over hoe nu verder te gaan.
Ja, er gaan paarden naar de slager. Maar als het een gezond paard is met nog goede jaren voor zich, dan vind ik dat wel erg kort door de bocht om in deze situatie maar te denken dat dat de enige optie is. En op het forum kunnen veel mensen meedenken met je over wat een oplossing zou kunnen zijn om uit deze onzekere situatie te raken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-13 15:29

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-13 15:29

Super, dank je.
Vaak als er iets is dan denk je 'ik ben de enige die dit op de wereld meemaakt'.

Dus niet.
Ik ga eens kijken.

Zelf noem ik hem 'Grijze', met een Z want de S gebruik ik als correctiemiddel (gepikt van Cesar Millan) Vanaf dag 1 had ik de pest aan zijn naam. Precies om wat hier gezegd wordt. Paarden zijn sociaal en die naam is een mensen naam, hij heeft geen naam, hij is paard en alleen wij vinden namen van belang. Hij is gewoon zichzelf met zijn eigen rugzakje.

Ik moet ook bekennen dat ik gisteren dus wel over de schreef ben gegaan.
Het weer heeft zelfs veel invloed op hem en ik kwam aangelopen, met de brokjes want tegen vijven gaan ze allemaal weer de stal in en hij was zo overdreven hysterisch dat ik een lel met de zweep heb gegeven toen hij maar bleef wegstormen. Heb me er de hele avond rot van gevoeld. Dat was NIET verdiend, dat ik NIET mogen doen.
Maar vandaag was alles anders, hij was wel bang, maar kwam wel naar me toe. Bibbert nog steeds dan, maar ik was zelf zo opgeruimd. Het idee dat je wel alleen bent, maar toch ook weer niet echt helpt.
We hebben samen een hele tijd naar iets staan te kijken, en hij zuchtte en kijkt dan zo blij. Hij stopte met rillen en kwam een stapje dichterbij. Kreeg zelfs een likje...en ik kon zijn hals gewoon strelen, beetje babbelen, lang stil zijn en gewoon samen. Ik schoot in de lach om de kleine Tibor en dit paard reageert heel sterk op alle emoties. Lachen is dus ook besmettelijk.
Hij draaide zijn hoofd naar me toe en deelde het gevoel.

Tijd om weg te lopen en die twee samen hooi te laten eten, de boxen doen en een kop koffie te pakken.
Hij zou mogen blijven, net zo lang als nodig is... want ik weet zeker dat er wel iemand te vinden is die ook van hem houdt, omdat hij is wie hij is.

Hij staat nu in dat retentierecht, maar wat zou ik graag willen dat het gewoon opgelost zou worden, dan kun je gewoon weer door, verder zeg maar. Dit is zo'n emotionele achtbaan, en ik ben nuchter genoeg als raszuivere Zeeuwse, maar er zijn grenzen..

Ondertussen staat er een paard hier wat stukgemaakt is door mensen, zo bang heb ik nooit eerder een paard zien zijn en ik hoop dat ook nooit meer te zien. Niks dominant, en die ketting over zijn neus was niet nodig geweest als er iemand geweest was die dit paard had begrepen. De afdrukken daarvan zullen levenslang zichtbaar blijven, en hopelijk gaat zijn mentale kreupelheid ooit een keer weg.

**Geplaatst**: 04-01-13 15:48

Geplaatst: 04-01-13 15:48

Volgens mij heb je het goed gedaan. Naar mijn idee werkt het als volgt:

- paard wil bij jou zijn: dan gedraagt hij zich binnen jouw grenzen en als hij dat niet doet stuur je hem weg
- of jij wil bij paard zijn: dan gedraag je je naar hem binnen zijn grenzen en als je dat niet doet kan hij je wegsturen (veel mensen hebben daar nogal moeite mee, paard moet maar zomaar doen wat wij willen... als een robot. Paarden lossen dat dan op door zelf uiteindelijk maar weg te lopen en/of door af te stompen)

Dus ja... je schrijft niet precies wat er gebeurde, dus of het jouw bedoeling was om bij hem te zijn of juist andersom, maar zou zomaar kunnen als jij daar met rammelende brokjes staat en hij blijft heen en weer sjezen dat je 'm dan een knal geeft. Slim is het niet maar ik denk dat hij het wel snapt.
En als je je rot voelt over wat er gebeurd is maakt jou dat alleen maar menselijk, en iemand met gevoel. Het is nu gebeurd, je kunt het niet meer veranderen. Wat je wel kunt doen is je best doen in het heden. Het leuke en handige van het heden is dat het op elk moment opnieuw begint. Als je het idee hebt dat je iets verkeerd aan het doen bent kun je daar als je wil per direct mee ophouden en er wat aan veranderen. Nu is nu en gistermiddag is geweest. En die ketting is ook geweest. Het is naar dat hij er geweest is maar je kunt er niks meer aan veranderen. Wat je wel kunt doen is je best doen om ervoor te zorgen dat hij niet meer bij dit paard in de buurt komt.

En dat in het nu zijn lukt zo te lezen vrij aardig. Gewoon samen staan te staan en onderdeel zijn van de omgeving is het beste wat je met een paard kunt doen. Mensen willen maar altijd van alles dóén met zo'n paard... paarden doen niet zo. Die zijn gewoon.

Alles wat massa heeft heeft straling. Dus mensen en paarden ook. Die straling op elkaar afstemmen zodat je op dezelfde golflengte zit, dat is zo belangrijk. Dat moet je eerst voor elkaar krijgen (door samen "niks" te doen en alleen maar te zijn) voordat je aan de slag kunt.

Maar zo zie ik het

Ik kom zomaar het topic binnenstommelen en bemoei me nu al met van alles, sorry.

**Geplaatst**: 04-01-13 16:07

Geplaatst: 04-01-13 16:07

Ts, je reactie naar Solo toe zal misschien niet handig zijn geweest, maar ook niemand is perfect en je doet wat je kan, en zeker in geval van Solo is dat zoals we hier lezen al veel meer dan dat iemand ooit voor hem gedaan heeft. Voor mij valt één zo'n uitschieter toch echt in het niet, als je vergelijkt met wat je allemaal wel goed doet en al gedaan hebt. In een paardenkoppie kan ik echt niet kijken, maar ik ga er van uit dat Solo ook heel goed door heeft wat voor persoon je bent, en dat je er echt niet op uit bent om hem pijn te doen.

:(:)

**Geplaatst**: 04-01-13 16:40

Geplaatst: 04-01-13 16:40

Wat naar dat gedoe met die eigenaar,ik hoop echt dat er binnenkort een oplossing komt

Wat betreft je reactie naar solo toe denk ik ook als telpeva..Je bent ook maar een mens en die maken fouten..Zelf ben ik ook wel eens onredelijk naar de paarden toe en dan zit ik er de hele avond mee..Gelukkig wordt ik weer vrolijk begroet de volgende dag en houden ze nog steeds van me haha..Ik snap wel dat solo veel heeft meegemaakt en je er mee zit dat dit misschien veel kan verpesten,maar hij is erg intelligent en weet vast dat je echt het beste met hem voor hebt!!

**Geplaatst**: 06-01-13 12:31

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 06-01-13 12:31

Ik heb paardentango net even een berichtje gestuurd. Solo is een kind van mijn Rosa. En met pijn in mijn hart zie ik hoe enorm ze op elkaar lijken. Echt op elkaar lijken. De stress, de angst en alles.

Dit aanblik breekt mijn hart. Solo verdiend ook een kans, Rosa heeft hem gekregen. Waarom Solo dan niet. Helaas heb ik niet het geld om hem te onderhouden... Had ik het gehad, dan had ik het gedaan...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-13 15:14

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-13 15:14

Dat is weer een stap in de missende stukjes van de puzzel.

Een bange moeder, dat verklaart al weer heel veel meer.
De moeder is de eerste die een paard ziet en voelt, zij brengt haar 'energie' (kracht of gewoon emoties) heel sterk over op haar veulen. Normaal gesproken is dat zorgzaamheid, een rustpunt en kalmte. Maar als de moeder angst (pijn?) heeft en haar veulen de eerste lessen geeft dat de wereld om hen heen en ook mensen niet betrouwbaar zijn, al zeggen ze van wel. (Daar hebben we ervaring mee) Dan is de kans uiteraard heel groot dat die basis, die eerste drie maanden die zo belangrijk zijn niet goed beginnen.
De moeder is de eerste die de basislessen geeft, en een veulen is als een blanco boek, onbeschreven alleen zit de kaft er omheen.

Steeds meer vallen de puzzelstukjes op hun plek, en de grijze zelf, ja wat zijn toekomst wordt weet ik niet. Maar ik kan hem in elk geval geen ongelijk geven, paarden spreken ook altijd de waarheid, leuk of niet en hoe akelig ik dat ook vind. Maar dat mensen niet altijd betrouwbaar zijn soms vest vaak een beetje 'jokken' en een beetje uh.. onvoorspelbaar

kunnen reageren. Het is maar goed dat ze onze taal niet spreken en verstaan.
Als 'ze' je daarna ook nog een poosje als een mustang willen breken... terwijl je al zo bang was... je opjagen, opjagen en opjagen maar je niet kan stoppen omdat je instinct het wint...dat leerde mama je, wegwezen!

Voel me langzaam weer kwaad worden en me zo schamen voor mijn minder gevoelige soortgenoten.
Sorry paard. Het spijt me zo...
Je hebt zo vaak 'help' gezegd, en wie luisterde daar eigenlijk naar..?

**Geplaatst**: 06-01-13 15:51

Geplaatst: 06-01-13 15:51

Veulen84 schreef:
Ik heb paardentango net even een berichtje gestuurd. Solo is een kind van mijn Rosa. En met pijn in mijn hart zie ik hoe enorm ze op elkaar lijken. Echt op elkaar lijken. De stress, de angst en alles.

Dit aanblik breekt mijn hart. Solo verdiend ook een kans, Rosa heeft hem gekregen. Waarom Solo dan niet. Helaas heb ik niet het geld om hem te onderhouden... Had ik het gehad, dan had ik het gedaan...

Lijkt me ook erg moelijk om het kind van je merrie in deze omstandigheden te zien..

**Geplaatst**: 06-01-13 17:19

Geplaatst: 06-01-13 17:19

Ik heb zojuist alle pagina's gelezen. Ik kan niet begrijpen dat iemand zijn paard zo in de steek kan laten!

Paardentango: alle liefde en aandacht die jij hem geeft.. alle geduld die jij met hem hebt... Ik vind dat je trots moet zijn op jezelf. Bij jou leert hij tenminste dat er ook mensen zijn die het beste met hem voor hebben!.
Ik las dat de eigenaar hem wilt verkopen.. Ik denk dat er voor Solo vanzelf iemand op zijn pad komt, die hem een liefdevol paardenleven gaat geven

. Tot die tijd heeft hij het naar mijn idee heel goed bij Paardentango

Paardentango: ga zo door! $*\o/*$

**Geplaatst**: 06-01-13 17:24

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 06-01-13 17:24

Helemaal mee eens ! (:

**Geplaatst**: 06-01-13 17:56

Geplaatst: 06-01-13 17:56

Paardentango schreef:
Voel me langzaam weer kwaad worden en me zo schamen voor mijn minder gevoelige soortgenoten.
Sorry paard. Het spijt me zo...
Je hebt zo vaak 'help' gezegd, en wie luisterde daar eigenlijk naar..?

Ik heb me in de afgelopen 3 jaar vaak geschaamd voor mijn medemens. Niet luisteren naar je paard, terwijl ze soms zo'n beetje schreeuwen. Dat kan gewoon niet, dat moet niet.

Solo verdiend een toekomst, hij is nog zo jong...

**Geplaatst**: 06-01-13 18:10

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 06-01-13 18:10

Voordeel van een paard is dat ze in het hier en nu leven, de zorgen om de toekomst heeft hij niet.
Iedere dag die hij bij PT kan zijn is er een. En als de eigenaar echt niet met geld over de brug komt, denk ik zomaar dat PT er wel een paardje bij heeft....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-13 18:37

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-13 18:37

Grappenmaker die je bent. We hebben helaas een stal te weinig... of een paard te veel....

Om nou helemaal niet van huis te kunnen omdat niet zomaar iedereen met dit paard om kan gaan...Hij rukt zich los, stormt er vandoor en als de grote witte hem in 'bijt buurt' heeft...die komt over de hekken heen om de grijze te slopen. Nee, omgaan met hem is echt geen feest.
Ik zou dit jaar naar met Kerst naar de familie en mijn vrienden in Spanje gaan, maar ben niet geweest. Ben bij de paardenfamilie gebleven om voor ze te zorgen. Mijn man moest werken, en dus was het wat stilletjes. Maar ik heb het beloofd om voor hem te zorgen.

Dit paard is een prachtig voorbeeld van dan misschien wel leven in het hier en nu, dat ben ik met iedereen eens, maar o wat een boel bagage heeft hij. Een hele, hele zware rugzak. Vanaf de MR technieken, en ik vrees daarvoor ook al wat gedoe, is hij vanaf zijn 3e bang gemaakt. Gekneveld, opgejaagd, de hoge hekken in gejaagd, vastgebonden heeft zich pijn gedaan... (vooral geestelijk) wat dit paard allemaal 'vertelt' is echt om je diep te schamen.
Iedere dag is een hel voor hem, de diepe angst, het rollen met de ogen van angst als hij aan de lijn loopt, rillen, bibberen. Als een gek poepend er vandoor rennen.
Hij verandert wel, maar heel langzaam en blijft doodsbang. Ik weet dat mensen dit moeilijk kunnen geloven, en heb al diverse mensen om raad gevraagd, wie weet zien zij iets wat ik niet zie...
Maar alle antwoorden zijn; 'ik kom wel, en dan los ik het wel even op, vaak zo gebeurd". Maar nee, dit los je niet zomaar op. Vertrouwen wat weg is, kan levenslang zijn. Dit kost jaren en geloof me, het is ook echt niet leuk als een paard bang voor je blijft. Snap, tot op zeker hoogte dan, de teleurstelling best wel van de eigenaar. Maar om hem en ons zo in de steek te laten...

Hoop dat ik zijn papieren kan krijgen, dan is een stuk onzekerheid weg en houdt de macht van de eigenaar op. Dit is echt niet leuk meer, en ik moet mezelf ook echt op de been houden met de wel goede momenten en mijn belofte aan hem, ik waak wel over je jongen, vertrouw me maar. Dit is mijn vak, dit is wat ik doe en waar ik voor sta.
Wie weet ga ik wel over hem schrijven, foto's genoeg

van zijn automutileren tot zijn vluchtgedrag ja, er zitten wel heel veel lessen in. Hij is niet de enige die bang is.