Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-02-10 13:39

Geplaatst: 22-02-10 13:39

Paardentango schreef:
Even bijgelezen en jeetje zeg, ik ben erg onder de indruk van de berichten die hier geplaatst worden. Werkelijk prachtige verhalen en ervaringen die denk ik iets zijn om over na te denken.
Ik was geroerd van het verhaal van Amanda, zo eerlijk beschreven en iets doen wat je niet wil doen maar diep van binnen 'weten' dat het niet anders kan. Ja, en soms is dat ook zo. Het doorbreekt wel iets.
Het verhaal van Ninx, puur uit de praktijk, en prachtig verwoord.

Leren kunnen we allemaal van elkaar, en door er met elkaar over te praten ga je nadenken. Daaromheb ik ook de afgelopen jaren alles gelezen wat ik kon vinden en ben tussendoor gaan reizen. Ik wilde het zien, voelen en proberen te begrijpen hoe het zat en waarom. Mensen vragen hoe zij dingen zien, en waarom ze dat zo zien.

Waarom hadden sommigen nooit problemen en anderen wel?
Hoe losten ze dat op, en waarom losten ze het zo op.

Er zijn trouwens landen waar men 'vervelende paarden' gewoon opeet als ze zich net prettig gedragen tegenover mensen, maar daar hoef je in NL niet mee aan te komen denk ik

Ik vind het ook een heel boeiend topic. Er zijn veel verschillende paarden en veel verschillende mensen. En daardoor veel verschillende manieren.
De ene manier goed, de andere manier iets minder goed.

Overigens een aanvulling op mijn verhaal.
Ik heb een bereslim paard dat donders goed weet wat hij kan en niet kan. Zo kan ik hem nu met een slap touwtje in de wei zetten, hij draait netjes om bij het hek, ik klik los en hij loopt weg.
Een stalgenootje zette hem eens terug in de wei. Passagerend, meesleurend en hij rende uiteraard al weg met het touwtje er nog aan. Ik heb het eens van een afstand bekekend. Mopperend stalgenootje, paard wat helemaal vrolijk de wei in rende met een serie bokken.
Ik loop de wei in, roep hem, hij blijft staan en ik klik hem los. Hij gaat staan eten.

We hebben er achteraf hard om gelachen. Volgens haar heb ik een paard met mensenkennis. Hij weet inderdaad donders goed wat hij wel en niet kan/mag en bij wie

Nadeel van dit slimme gedrag is dat ik ook niet altijd zie of iets een spelletje is, hij ergens echt bang voor is, of hij gewoon heel boos is of aan het uitproberen is. Ik heb hem nu 1,5 jaar en dat gaat nu pas een beetje komen. Ik kan nu aan zijn hoofd zien wat er aan de hand is. Met vallen en opstaan heb ik hem moeten leren begrijpen en het ongewenste gedrag om te leren turnen in gewenst gedrag.
Het kostte een hoop tijd, frustraties en moeite. Maar de beloning is des te groter

**Geplaatst**: 22-02-10 13:40

Re: Zonder geweld je paard (weer) op de rails

Geplaatst: 22-02-10 13:40

Uiteindelijk vind ik dat de leuke paarden Amanda

**Geplaatst**: 22-02-10 13:42

Re: Zonder geweld je paard (weer) op de rails

Geplaatst: 22-02-10 13:42

Ik ook.
Dat zijn uiteindelijk de paarden waar je echt mee kan lezen en schrijven. Ik wel tenminste.
Ik hou van paarden die meedenken en zelf initiatief nemen (tot op zekere hoogte uiteraad).
Overigens dacht ik daar 1,5 jaar geleden heel anders over :')

**Geplaatst**: 22-02-10 13:42

Geplaatst: 22-02-10 13:42

Anya schreef:
Het waren er twee. De ene trapte iemand de tand uit de mond. De andere viel aan en beet. Ik dacht ach valt wel mee, gewoon goede lichaamstaal nodig en oplettende begeleider. Maar nee, hij viel ook bij mij gewoon aan. Ik heb de tanden nog boven mijn borst staan als aandenken. De tweede aanval was ik sneller gelukkig. Dat heeft wel geholpen.

PS dit zijn niet mijn paarden overigens.

Wanneer een paard gericht aanvalt, oeioeioei... wat is er dan al heel veel verkeerd gegaan in het traject voorafgaand aan het aanvallen.
Heel triest, ook vervelend voor jou wanneer jij het moet oplossen.
Voordat een paard gaat aanvallen is er al zoveel gebeurd... jakkie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-02-10 13:46

Geplaatst door de TopicStarter : 22-02-10 13:46

Helaas, ik moet er nu vandoor.
Maar de zin

Amanda schreef:
De ene manier goed, de andere manier iets minder goed.

spreekt mij erg aan.

Zitten er niet veel rechters in ns eigen hoofd, rechters van hoe het moet of zou moeten gaan. De weg ergens naartoe kan een lange weg zijn of dat lijken. Maar die is ook zo vreselijk boeiend !

Metafoor:
Zoveel mensen zoveel smaken, als je zegt dat je paars een mooie kleur vindt hoeft het niet te zeggen dat je groen lelijk vindt.

PS: Leuke reacties jogens, heel èrg leuk !

Laatst bijgewerkt door Paardentango op 22-02-10 13:47, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-02-10 13:47

Geplaatst: 22-02-10 13:47

@Ninx klopt
En paard 1 kon ik ook uiteindelijk niet oplossen. Hij had me te pakken gehad en die spanning bleef ik houden. Daardoor was ik steeds net te laat. Is helemaal goedgekomen, maar bij iemand anders. Paard 2 is goedgekomen. Alle andere paarden hadden dat niet. Dat was meer de categorie: kont toedraaien in de stal, niet willen komen, niet willen meelopen, zomaar tijdens het rijden stil gaan staan.. dat soort dingen. Andere aanpak nodig. Bij niet wilen meelopen blijf ik gewoon tot desnoods sint Juttemis staan met druk op het halstertouw. Ze zijn me wel eens koffie komen brengen omdat ik zo lang stond. Maar uiteindelijk doen ze die stap. En dan ben je er eigenlijk al.

**Geplaatst**: 22-02-10 13:50

Geplaatst: 22-02-10 13:50

Goedzo Anya, geduld doet wonderen. Als je het 1x kunt opbrengen met dat soort dingen als 'wijken voor druk' een eeuwigheid geduld te hebben, dan heb je er je leven lang plezier van.

**Geplaatst**: 22-02-10 13:54

Re: Zonder geweld je paard (weer) op de rails

Geplaatst: 22-02-10 13:54

absoluut, hoewel het geduld niet het probleem is hoor

Dat zit em meer in andere mensen uitleggen dat je zeker weet dat die stap echt wel komt als je daar 'voor gek' staat met je koffie en het touw op druk

Maar goed: wat ik dus vooral wilde zeggen. Soms een schop en soms juist niet. En dat kun je niet via bokt makkelijk even adviseren. Daarin ben ik het met Paardentango eens.

En nu ga ik braaf weer in bed liggen want de pijnstillers beginnen uit te werken en de hoofdpijn komt etug (bijholteonsteking).

Later

**Geplaatst**: 22-02-10 13:55

Geplaatst: 22-02-10 13:55

Heel interessant topic hoor $*\o/*$ !

Als ik even naar mijn eigen situatie kijk, denk ik dat ik moet besluiten dat voor MIJN paard geldt: sla je mij, dan sla ik je later wel terug }:)

. Mijn paard en ik gaan momenteel door een moeilijke periode, het klikt even niet, hij loopt me volop te testen en ik weet lang niet altijd hoe ik daarmee moet omgaan. Dus wat doe je dan? Je probeert alles!

Ik heb dagen/weken gehad dat ik hem voor alles suste, trok hij zijn been op of draaide hij zich weg als ik hem wou poetsen, ging ik er niet tegen in en dacht ja ok straks dan maar. Heb ook weken gehad (recentste) dat ik hem een ferme tik gaf als hij zoiets deed. En eigenlijk vanaf ik met dat 'slaan' begon, is het van kwaad naar erger gegaan. Let op! Er zijn keren geweest dat mijn tik heeft geholpen, bv. bij het kuisen van de achterste hoeven. Maar over het algemeen moet ik toch besluiten dat onze band er echt niet beter op geworden is, hij wordt er gewoon zuurder en zuurder van - en ik ook.

Gisteren even een heel andere aanpak geprobeerd (op aanraden van een mede-bokker), nl.: niet sussen, niet tikken, niet twijfelen (vooral dat). Gewoon de stal in lopen met fiere houding, hem een klopje op de hals geven en terug naar buiten. Hem voor het poetsen uit de stal halen en vast zetten, zonder hem aan me te laten snuffelen oid. Hij kreeg van mij geen woord, tenzij hij zijn voetjes moest optillen en achteraf als het poetsen volledig goed was verlopen kreeg hij een 'brave jongen'. 1 dag is nog wat weinig om conclusies te trekken, maar ik denk dat deze aanpak voor mijn paard de goede is, hij was gisteren veel rustiger dan de afgelopen weken. In ons geval zou je misschien wel kunnen stellen dat ik zijn kwade gedrag in de hand werkte door me zelf kwaad te maken :(:)

! (karma?

Ik heb nooit verlegen gezeten om aan anderen raad te vragen als ik het even niet meer weet, en ik moet daaruit idd concluderen dat véél mensen 'geweld' als de 'juiste' aanpak zien. Dat zou misschien wel kunnen bij sommige paarden, maar -indien nodig- kan een luide stem oid je al ver brengen imo!

**Geplaatst**: 22-02-10 13:56

Geplaatst: 22-02-10 13:56

Anya schreef:
Kore allemaal goed en wel. Dát is allemaal basis.
Als het goed is ken je die basis. Laat je het zadel niet zien, maar ruiken (klein verschil). Etcetera.

Maar nu hebben we een paard dat zonder ook maar een oor te verdraaien, zonder duidelijk spanningsverschil in draf gewoon zijn rondjes loopt en uit het niets aanvalt.... Gewoon omdat hij heeft geleerd dat dat gedrag effect heeft. En dat gedrag meermalen bevestigd is. Hij is dominant, vragen heeft zin tot het betreffende paard er geen zin in heeft. Niet zozeer staakt dan o.i.d. Maar gewoon aanvalt.

Ik ben zó benieuwd hoe jij dan de grens trekt. En hoe je je eigen veiligheid garandeert? Want ik neem aan dat je hem dan niet een zadel laat zien/ruiken.

Of je een zadel zou moeten laten ruiken is niet altijd het geval. Zoals eerder gezegd meer dan de basis kun je hier ook niet neerzetten, en kun je alleen laten zien per situatie. Als een paard uit het niets aanvalt, ben je zowieso te laat met een schop en ga je nog steeds voorbij aan de oorzaak. De enige weg is dan tien stappen terug en kijken waar het paard door ´ge-triggerd´ wordt, een oorzaak is er namelijk altijd. Een paard bij ons reageerde bijvoorbeeld op een fluittoon van een bedrijf in de buurt. Het was een geluid dat voor het menselijk oor bij normaal omgevingslawaai nauwelijks hoorbaar was. Niemand begreep waarom hij soms ineens zo fel reageerde, totdat het een moment stil was en we de toon dus ook konden horen en het paard dus prompt uitviel. Soms is het zoeken naar een spelt in de hooiberg. Veiligheid is een kwestie van aanvoelen wanneer je het beste ruimte kunt geven en wanneer ruimte te nemen door je paard weg te sturen, alert zijn en steeds weten waar je mee bezig bent.

Laatst bijgewerkt door Kore op 22-02-10 14:03, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-02-10 13:59

Geplaatst door de TopicStarter : 22-02-10 13:59

Sommige paarden zijn inderdaad alle vertrouwen in mensen kwijtgeraakt.
Te begrijpen als je dieper gaat kijken naar het hoe en waarom van dat gedrag.

Ik denk dat paarden van nature vriendelijk zijn ingesteld, pardon, gedomesticeerde paarden dan. Dat is fokbeleid van mensen en meestal goed gelukt ook.
Ik denk ook dat de meeste paarden als er weer naar ze wordt geluisterd, en je dat aandurft om ook te doen, zich weer gehoord gaan voelen. Dan krijgen ze erkenning voor wie ze zijn en hebben ze succes met hun 'spreken'.

Het kan even duren, en geloof me ik word hier ook vaak op de proef gesteld en niet alles gaat zoals ik het als ideaalplaatje in mijn hoofd heb. Maar door me bewust te zijn van wat ik doe en waarom ik iets doe of niet doe hebben de paarden een zekere bewondering voor mij als nietig, en zeer kwetsbaar mensje. Ssjt, laat ze maar denken dat ik enorm sterk ben.
Het andere fimpje met de PRE hengst Neptuno is daar een mooi voorbeeldje van. Het heet ook 'Het begin'

Komen is altijd goed, dat is het enoge wat hier gebeurt. Dit paard heeft een heel verhaal en zal veel meer tijd nodig hebben om zijn eigen angsten te overwinnen.
Ook al is hij hengst, hij zoekt zekerheid en rust en ik hoef niet de baas te gaan spelen dat ziet hij al lang zo. Zo hebben 'ze' hem namelijk gefokt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-02-10 14:01

Geplaatst door de TopicStarter : 22-02-10 14:01

Anya schreef:
absoluut, hoewel het geduld niet het probleem is hoor
Dat zit em meer in andere mensen uitleggen dat je zeker weet dat die stap echt wel komt als je daar 'voor gek' staat met je koffie en het touw op druk

Moedig van je Anya, heel moedig van je !

**Geplaatst**: 22-02-10 14:02

Geplaatst: 22-02-10 14:02

Shanelle: wat jij nu probeert heeft te maken met overtuigingskracht. Als hij gaat draaien, afleiding meent te zien, alvast gaat lopen; ga er niet in mee. Sta stil, en ga weer verder met wat je deed.
Niet kwaad worden, niet slaan, maar ook zeker niet denken: dat komt straks dan wel.
Vervelend gedrag negeren en er niet in mee gaan, het paard zich laten realiseren dat het op die manier alleen maar langer duurt en dus vervelender is. Doen alsof je niet ziet wat ie doet, niet naar hem kijken, gewoon blijven staan waar je staan... niet meegaan in zijn gedraaikont, en doorgaan met waar je mee bezig bent. Tot je klaar bent, niet eerder.

Mijn juf zei ooit alleen maar: als zij zo doet, ga er niet in mee. Dus dat doe ik consequent. Ik doe alsof ik gek ben, negeer haar pogingen om onder zaken vandaan te komen, maar blijf wel staan en houdt wel vast. Zodra ze weer gefocussed is ga ik door. En nu doet ze het dus vrijwel nooit meer.
Een klap geven doet de adrenaline bij paard en eigenaar stijgen en leidt tot nog meer drukte en ellende.

**Geplaatst**: 22-02-10 14:04

Geplaatst: 22-02-10 14:04

Mooi filmpje PaardenTango! Zo ben ik ook bezig met de jonkies... heerlijk

Mooi dier!

**Geplaatst**: 22-02-10 14:06

Geplaatst: 22-02-10 14:06

Paardentango schreef:
Sommige paarden zijn inderdaad alle vertrouwen in mensen kwijtgeraakt.
Te begrijpen als je dieper gaat kijken naar het hoe en waarom van dat gedrag.

Ik denk dat paarden van nature vriendelijk zijn ingesteld, pardon, gedomesticeerde paarden dan. Dat is fokbeleid van mensen en meestal goed gelukt ook. Ik denk ook dat de meeste paarden als er weer naar ze wordt geluisterd, en je dat aandurft om ook te doen, zich weer gehoord gaan voelen. Dan krijgen ze erkenning voor wie ze zijn en hebben ze succes met hun 'spreken'.

Het kan even duren, en geloof me ik word hier ook vaak op de proef gesteld en niet alles gaat zoals ik het als ideaalplaatje in mijn hoofd heb. Maar door me bewust te zijn van wat ik doe en waarom ik iets doe of niet doe hebben de paarden een zekere bewondering voor mij als nietig, en zeer kwetsbaar mensje. Ssjt, laat ze maar denken dat ik enorm sterk ben.
Het andere fimpje met de PRE hengst Neptuno is daar een mooi voorbeeldje van. Het heet ook 'Het begin'

Komen is altijd goed, dat is het enoge wat hier gebeurt. Dit paard heeft een heel verhaal en zal veel meer tijd nodig hebben om zijn eigen angsten te overwinnen. Ook al is hij hengst, hij zoekt zekerheid en rust en ik hoef niet de baas te gaan spelen dat ziet hij al lang zo. Zo hebben 'ze' hem namelijk gefokt.

Prachtig om te zien zeg!
Zoals je jouw eigen mimiek en houding gebruikt, je blik een moment afwend om die veiligheid te bieden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-02-10 14:12

Geplaatst door de TopicStarter : 22-02-10 14:12

Dank je, leuk om te horen.
Ik ben toevallig tegen hem opgelopen, en ja ik vind hem heel bijzonder,kon niet om hem heen. Maar hij is ook heel dubbel. Aan de ene kant is hij zo sterk, en aan de andere kant zo breekbaar.
Medisch kloppen er ook een paar dingetjes niet, en ik hoop dat we daar vooruitgang in krijgen. Alles op zijn tijd.

Dit was voor het eerst in een half jaar dat hij hier nu is dat hij een 'grapje' durfde te maken. Voor die tijd schoot hij snel in paniekerig gedrag. Er gebeurt misschien niets, maar er gebeurt toch zo enorm veel. Het paard laat veel zien over zijn persoonlijke levensinstelling en zijn enorme toewijding aan... mensen.

Laatst bijgewerkt door Paardentango op 22-02-10 14:14, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-02-10 14:14

Geplaatst: 22-02-10 14:14

@ Ninx: je hebt helemaal gelijk. Na een periode van 'fouten zoeken bij mijn paard' (wat overigens niets heeft opgeleverd), ben ik tot het besef gekomen dat de fouten bij mij liggen. Achteraf bekeken kan ik eerlijk zeggen dat ik een redelijke bangerik ben, en dat mijn houding helemaal bagger is. Als IK zélf onzeker ben van mijn positie als leider, wat moet mijn paard dan wel niet van me denken? Ik probeer nu zo goed mogelijk op mijn houding te letten (moet er momenteel nog érg bewust mee omgaan, het komt heus nog niet spontaan) en dat heeft zo zijn effect al gehad. Met poetsen gaat 'ie idd staan draaien en keren, en daar waar ik in het begin licht begon te panikeren -want uiteindelijk is het toch algauw zo'n 600kg paniek die aan een touwtje hangt - daar ga ik nu idd gewoon rustig mee om. Het is zéker niet evident voor me en ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik probeer mezelf aan te leren om mijn paard vertrouwen in MIJ én in ZICHZELF te hebben. Mijn bevinding is dan ook dat de non-verbale communicatie daarin de glansrijke hoofdrol speelt!

**Geplaatst**: 22-02-10 14:15

Geplaatst: 22-02-10 14:15

Imo zit er trouwens ook een verschil tussen een paard dat angstig of verward is of leiding zoekt is en een paard dat geleerd heeft dat het soms best loont om een nieuw persoon even uit te testen, omdat het soms heel wat werk scheelt. Bij de eerste categorie kom je denk niet ver met een tik, maar bij de tweede kan het soms best helpen.

Het probleem is meer dat de nuance vaak weg is als je het op bokt zet. Ik geeft namelijk best wel eens een tik, maar ik word nooit boos(Tot nu toe ben ik iig nog niet boos geworden). En ik vind het ook echt geen fijne/snelle oplossing. Imo ligt het ook meer aan mijn houding wanneer ik een tik geef dan de tik zelf want die tik is voor het paard toch nauwlijks kracht al zou ik mijn volle gewicht er tegenaan gooien staat in geen enkele verhouding tot de knallen die ze elkaar soms al spelend verkopen

. (Als ik jou zo op je rug zou slaan zou je denken dat mijn schouder klopje te hard uitviel

.)

@paardentango: wat een mooi paard

**Geplaatst**: 22-02-10 14:16

Geplaatst: 22-02-10 14:16

Shanelle: hoe denk je dat ik het geleerd heb? Door schade en schande, en nog steeds.
En ook nu denk ik nog wel eens wanneer een stel jonge hengsten knetterhard op me af galoppeert; "ehm, gaan ze echt op mijn signaal stoppen?".
Hihihi! En dat doen ze, als ik het maar 'meen'... los daarvan ook, nette jongens ;-)

**Geplaatst**: 22-02-10 14:20

Geplaatst: 22-02-10 14:20

Hoi PT,

Ik het een tweejarige staan die gigantisch aan het uitproberen is. Vorige week heb ik m even een lekkere poetsbeurt gegeven. Dat vindt ze echt heerlijk. Daarna wilde ik haar manen verzorgen. Even wat ontklittingsgel erin en een borsteltje erdoor. Dat vond ze eng (nog nooit gedaan), dus ze draait de kont toe en wil me zo de stal uitmeppen.
Ook hapt ze om de haverklap.
Verder is het een schat van een paard dat altijd in is voor een knuffeltje. Echt vaag. Weet jij hoe ik dit gedrag kan voorkomen?

**Geplaatst**: 22-02-10 14:23

Geplaatst: 22-02-10 14:23

PT je begint al met het bestuderen van kuddes in het wild, de paarden waar wij mee omgaan zijn niet in een gemngde kudde grootgebracht, meestal met een paar leeftijdgenootjes of de oudsten zijn 2 jaar en ook opgevoed door jongelingen die max2 jaar zijn.
Ik ben het met je eens dat ze anderen bekijken wat te doen en wat te laten, maar of ze de mens daarin volgen geloof ik niet, wel de andere paarden op stal/weide...

In het begin krijgt een veulen ook een harde duw, por, tik bijt van de moeder met de bijbehorende lichaamstaal, de volgende keer hoeft mams maar te dreigen, houding aan te nemen en veulen weet wat er bedoelt wordt, en de andere paarden spreken diezelfde taal. Bij mijn paarden op de weide zie ik het ook, keer staartzwiepen, terug lopen, been optillen en de boodschap komt over...

Ik heb ooit eens een merrie gehad, die liet het veulen drinken, eten, en aan modderen, heeft nooit het veulen enige correctie gegeven, en dat veulen dat was me een mispunt... gericht slaan, op de voeten stampen, bijten, kopstoot geven, omduwen, omver lopen, wat ze maar voor elkaar kon krijgen. Die heeft een harde leerschool gehad (en nee niet mishandeld of doodgeknuppeld) tussen de andere paarden maar ook bij de mensen. Op het juiste moment gecorrigeerd is er niets mee, wederom niet gelijk bewusteloos slaan of schoppen.
Dat veulen is inmiddels ruim 20 jaar, en na die leerschool geheel probleemloos.

Neem jonge veulens, leg die een hand op de achterhand en ze bokken en/of schoppen, doen ze 1 X en ze krijgen een schup onder de kont terug, 2e X vinden ze het oke dat je het doet, en staan stil...
Niet alles is met de mantel der liefde te bedekken, dan zul je wel eerst duidelijk moeten hebben gemaakt waar de grensen liggen en wat je bedoelt met NEE of Foei of Laat dat...

En dat staat los van het feit of een paard de mens kent, meegemaakt heeft en er mee samen geleefd heeft, want dat zie ik hier op bokt vaak terug, paard is eenkennig en dus mishandeld, paard deinst een keer terug = mishandeld etc.

Vertrouwen en wantrouwen hoeft niet gelijk met mishandelen samen te hangen, of straffen dmv een tik, kan ook verkeerd cq op het verkeerde moment gecorrigeerd zijn (wacht maar tot papa straks thuis is.... )
en zeker zijn er voorbeelden van paarden die wel mishandeld zijn, maar mishandelen en corrigeren is een wereld van verschil. of dat corrigeren nu met een tik is of verbaal.

**Geplaatst**: 22-02-10 14:24

Geplaatst: 22-02-10 14:24

Paardentango schreef:
Dank je, leuk om te horen.
Ik ben toevallig tegen hem opgelopen, en ja ik vind hem heel bijzonder,kon niet om hem heen. Maar hij is ook heel dubbel. Aan de ene kant is hij zo sterk, en aan de andere kant zo breekbaar.
Medisch kloppen er ook een paar dingetjes niet, en ik hoop dat we daar vooruitgang in krijgen. Alles op zijn tijd.

Dit was voor het eerst in een half jaar dat hij hier nu is dat hij een 'grapje' durfde te maken. Voor die tijd schoot hij snel in paniekerig gedrag. Er gebeurt misschien niets, maar er gebeurt toch zo enorm veel. Het paard laat veel zien over zijn persoonlijke levensinstelling en zijn enorme toewijding aan... mensen.

Mens ik kan je wel zoenen, voor deze bijdrage, vind dit zo prachtig en veelzeggend. Hij zal niet voor niets op je pad zijn gekomen en ik hoop dat zijn medische problemen weer in balans komen t.z.t. Soms kunnen mens en paard samen wonderen verrichten.

**Geplaatst**: 22-02-10 14:52

Geplaatst: 22-02-10 14:52

ilse86 schreef:
Hoi PT,

Ik het een tweejarige staan die gigantisch aan het uitproberen is. Vorige week heb ik m even een lekkere poetsbeurt gegeven. Dat vindt ze echt heerlijk. Daarna wilde ik haar manen verzorgen. Even wat ontklittingsgel erin en een borsteltje erdoor. Dat vond ze eng (nog nooit gedaan), dus ze draait de kont toe en wil me zo de stal uitmeppen.
Ook hapt ze om de haverklap.
Verder is het een schat van een paard dat altijd in is voor een knuffeltje. Echt vaag. Weet jij hoe ik dit gedrag kan voorkomen?

De fout is te denken dat zij hetzelfde denkt en vind van de spuitfles met ontklitspul. Maar het ruikt raar, ziet er raar uit, maakt misschien een raar geluid. Voor hetzelfde geld is het iets dat haar kan opvreten. Voor jou een idiote gedachte, voor haar reden om het zeker voor het onzekere te nemen en zichzelf te verdedigen.
Ik zou met haar oefenen in een ruimte waar ze weg kan. Kleine paddock, roundpen o.i.d.
Ga gewoon oefenen door rond te lopen met dat ding, beetje in het rond spuiten, beetje naar haar toe en toestaan dat ze er van weg wil. Op het moment dat zij kijkt, stil staat, minder hard gaat rennen, geeft ze dat ze het ook wel interessant is en bereid is het te onderzoeken. Beloon haar dan door te stoppen met spuiten en even een stap achteruit te doen.
Blijf dit herhalen en ga er vanuit dat je wel een paar uurtjes zoet bent.
Kijk goed naar haar, als ze op een gegeven moment moe is ga je de volgende dag weer verder.
Als je haar toestaat te vluchten kan ze haar spanning rond dat gekke ding kwijt zonder jou pijn te doen (want dat wil ze vast niet). Nieuwsgierigheid overwint het altijd. Dus als jij telkens op tijd de druk wegneemt door naar achteren te stappen wanneer zij je aankijkt, jouw kant op komt of rustiger wordt, zal ze vanzelf willen onderzoeken wat jij nou wil en dat het niet dodelijk is.
Kost even tijd, maar succes verzekerd. Vergeet haar niet uitgebreid te belonen!

Je kunt haar ook vastzetten zodat ze geen kant op kan en haar slaan zodra ze bezorgd raakt, feit is dan wel dat ze je niet snel meer vertrouwd en het 'enge ding' alleen accepteert omdat 'rake klappen zonder reden' nog enger zijn.

ps: dat happen kan overspronggedrag zijn. Ze proberen soms zo spanning te uitten wanneer ze iets spannend vinden. Ze doen dat ook wel bij elkaar. Zorg gewoon dat ze jouw elleboog tegenkomt wanneer ze wil happen door eenvouding je elleboog naar buiten te steken wanneer er een gebit aankomt. Zo'n puntig bot doet best pijn. Maar jij slaat haar niet, zij botst er zelf tegenaan... heel andere energie gaat daar vanuit.
Uitproberen zeg jij over deze dingen, en grappig dat ik bij dat soort dingen een heel ander gevoel krijg. Ik zie het meestal als: niet snappen.
Een 2-jarige is nog veulen natuurlijk, en wanneer je het veulen veel tussen paarden van verschillende leeftijden buiten laat lopen lost dat ook al veel op. Zet het niet teveel op stal, en er zeker niet iedere dag van alles mee doen... dat kunnen ze mentaal nog niet handelen.

Laatst bijgewerkt door Ninx op 22-02-10 14:59, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-02-10 14:55

Re: Zonder geweld je paard (weer) op de rails

Geplaatst: 22-02-10 14:55

het was geen spuitbus. gewoon gel die ik op mijn hand had.
het gaat ook om het happen. hoe ga je daarmee om? het ene moment knuffelt ze, het andere moment hapt ze. ik moet me dan inhouden haar geen tik voor de snuit te geven.

**Geplaatst**: 22-02-10 14:58

Geplaatst: 22-02-10 14:58

ilse86 schreef:
het was geen spuitbus. gewoon gel die ik op mijn hand had.
het gaat ook om het happen. hoe ga je daarmee om? het ene moment knuffelt ze, het andere moment hapt ze. ik moet me dan inhouden haar geen tik voor de snuit te geven.

Het komt uit een tube, het ruikt raar, een hand wil ineens heel beslist naar een plek waar die hand eerder nooit kwam, kortom... allemaal gekke en vooral enge dingen.
Bij ons was een jonge merrie die het zo eng vond dat je aan haar oren kwam dat ze ging steigeren. Dan kun je haar vastzetten en op die manier dwingen.
Maar door het op de manier te doen zoals ik beschreef hebben we het in 1 middag opgelost. Zonder dwang, zonder boosheid, zonder teveel spanning... en met blijvend resultaat!

Trappen en slaan hoort bij het omgaan met paarden