Bo_Cassey schreef:Het gaat erom dat het paard het begrijpt en dat je zo hard inkomt als nodig.
Dit is oeverloos. De ene zegt: als een paard mij schopt kan hij wat terug verwachten.
Waarop men reageert met: je schopt een paard toch niet?
Dat gaat volledig langs elkaar heen. Elke situatie is anders. Het kan soms heel gevaarlijk worden met paarden. Soms is de nood hoog en moet het paard NU stoppen, NU achteruit of NU vooruit, voordat de situatie uit de hand loopt. Dan kan je daar niet over gaan discussiëren met je paard.
Een kanttekening daarbij is uiteraard dat je zorgt dat er iets van een basis is, zodat het paard je vertrouwt en beter op je zal letten in gevaarlijke situaties.
Er is al gesproken over waarschuwingssignalen. Dat het paard uiteindelijk maar schopt en dan wordt gestraft. Dit is heel eenvoudig op te lossen door in de gaten te houden of het paard je iets wilt vertellen. Bij een bekend paard weet je wellicht de momenten waarop dit zo kan zijn (bijvoorbeeld tijdens aansingelen).
Wanneer een paard mij waarschuwt, zegt het feitelijk: blijf uit mijn buurt, of: ga aan de kant. Dan zet ik het direct op zijn plaats door te laten merken dat het paard dat helemaal niet bepaalt. Ik zet hem dan even in de achteruit (of desnoods zijwaarts) en neem zijn ruimte in.
Waarbij ik even wil zeggen dat ik het hier niet heb over extreem agressieve of bange paarden. Gewoon het huis-tuin-keuken-paard.
Kan ik niks aan toevoegen, hele goede uitleg