Ik ga in deze discussie mee met onkeltje, Ninx en nog een paar.
Honden op de rug leggen is vreselijk achterhaald, en onzinnig. Ze doen het bij elkaar ook niet. Honden gaan zeker wel op de rug liggen, maar dan uit zichzelf, vrijwillige overgave. Dat kun je niet afdwingen, dat is zoiets als iemand een witte vlag aan de handen vastplakken, volkomen zinloos. Zolang iemand zich niet wil overgeven, of dat nu paard, hond of mens is, zullen ze het simpelweg niet doen. Overgave kán alleen maar als het 100% vrijwillig is.
Dan vind ik de vergelijking met honden vrij belachelijk, omdat ten eerste de dominantietheorie ongelooflijk achterhaald is. Honden doen niet aan dominantie/onderdanigheid, je hebt zelfverzekerde en onzekere honden, nerveuze honden en relaxte honden, pinnige honden en zachte honden, ze bestaan in onvoorstelbaar veel verschillende persoonlijkheden en karakters, en de neiging om dat te willen onderbrengen in een rechtlijnig systeem vind ik simplistisch en stupide, en doet de intelligentie en complexe verhoudingen en vriendschappen van honden ernstig tekort.
Bij paarden lijkt dominantie en onderdanigheid wel te spelen, maar dan weer is het een veel complexer en intelligenter systeem dan die rechtlijnige pikorde die mensen ervan willen maken, die pikorde zou echt aan de kant geschoven moeten worden, dat is veel te simplistisch, paarden zijn complexere wezens dan mensen ze toedichten, maar als je een dolfijn beoordeelt op zijn vermogen in bomen te klimmen, zal het dier zijn leven lang denken dat het dom is.
Ten tweede is een hond een roofdier, een jager, (oké, ze zijn niet als wolven, de instincten van een hond zijn lang zo sterk niet, maar het blijven roofdieren) een paard is een prooidier, totaal anders. Dat vind ik echt onvergelijkbaar.
Dan is er niet zoiets als dominantie tussen verschillende soorten. Ik geloof niet dat paarden de baas proberen te worden over mensen, ik vind de gedachte dat een paard hoger in rang probeert te komen echt heel simplistisch en ik denk eerlijk gezegd dat het meer zegt over menselijk gedrag dan over paardengedrag.
Ik ben er wel van overtuigd dat paarden gaan proberen waar de grens ligt, zeker, maar ik denk niet dat ze dat doen om de baas over je te worden, ik denk eerlijk gezegd meer dat ze gewoon duidelijkheid willen van je.
Ik heb geen bezwaar tegen correcties, zolang ze goed getimed en gedoseerd zijn. Dat zijn ze in de meeste gevallen niet, vind ik.
Met goed getimed bedoel ik: direct, in hetzelfde moment nog, dat doen paarden onderling ook, dat begrijpt een paard (en een mens ook trouwens, mensen kunnen ook geen linken leggen bij slechte getimede correcties).
Met gedoseerd bedoel ik: in proportie. Paarden hebben vaak een heel scala aan waarschuwingen, van minimaal tot heel groot. Het probleem vind ik met veel mensen is, dat ze de serie aan voorafgaande subtiele signalen missen, en alleen de schop zien, en dan denken dat het doodnormaal is om zo te corrigeren, want dat doen ze onderling ook. Fout, vind ik, een paard zal er alsnog niets van snappen als je ervoor geen kleinere waarschuwingen geeft.
Dan dit: ik schop als hij schopt. Ik denk dat je dan voor die tijd ontzettend veel gemist hebt, je hebt het gefluister gemist, en nu schreeuwt je paard tegen je. Laat ik wel wezen: als een paard mij schopt, schop ik ook terug, maar: ik heb het nooit nodig.....
Ik heb echt een probleem met de gedachte dat dieren (paarden en honden) door geweld en fysieke kracht onderworpen moeten worden. Wat is dat voor waanzin? Vanwaar al dat geweld toch steeds? Paarden zijn over het algemeen heel vredelievend, honden zijn dat ook. Als je ziet wat paarden en honden van mensen accepteren voor er een lipje omhoog gaat of er oren in de nek worden gelegd..... en dat zijn vrij extreme signalen al.
Waarom denk je dat honden en paarden (en op dat punt vind ik ze wel te vergelijken) zo een enorm scala aan kalmerende signalen hebben? Daarmee doel ik dus op waarschuwingssignalen. Om te voorkomen dat er geweld gebruikt moet worden, dat willen ze namelijk helemaal niet, en dus wordt er eerst op allerlei manieren aangegeven dat dít niet prettig is, dat iets zeer doet (hoezo dieren geven geen pijn aan? Echt wel!) dat jij vervelend bent, dat iets ze bang maakt, dat jij ze bang maakt, dat ze hier boos van worden, enz, enz, enz......
en dan heb je van die mensen die denken dat als ze daarnaar luisteren het dier dan wint en boven ze staat, en dus gaan ze straffen voor die kalmerende signalen, waardoor er de volgende keer wél ineens geweld gebruikt wordt
Ik vind het echt heel, heel lomp en respectloos om al die signalen over te slaan en ineens te beginnnen met slaan en schoppen en op de rug leggen valt daar ook onder trouwens. Dat is géén paardentaal, en géén hondentaal, dat is lomp en respectloos en niets anders dan dat, en als je paard je daarom een lel terug zou geven, zou ik hem/haar persoonlijk groot gelijk geven.
Ik denk echt dat het de moeite waard is om je te verdiepen in de taal van paarden, zowel leren lezen als spreken (geldt ook voor honden trouwens). Het maakt de omgang met je dieren zoveel beter, en makkelijker. Niet simpeler, dat niet, maar de band die je met ze hebt wordt er veel dieper van, je dieren waarderen het ook als je ze serieus neemt en naar ze luistert, en dat ondermijnt jouw gezag helemaal niet, sterker nog, ze zullen je blind volgen omdat je hun vertrouwen hebt.
Geplaatst: 10-01-14 16:54 
Of dat zoveel beter is betwijfel ik. Buiten dat; een schop op het juiste moment doet niks af aan je band. Sam was een week bij mij toen hij een trap tegen zijn kont kreeg omdat hij zijn achterbeen dreigend op trok. Nog voor hij de kans kreeg uit te halen, had ie een trap van mij. Sam haalt het niet meer in zijn hoofd naar mij te dreigen en is ontzettend op mij gericht. Peerd weet waar ie aan toe is met me, wat ie mag en wat ie vooral niet mag en voelt zich daarin veilig. 
) maar goed, kan het ook niet helpen dat dat mijn indruk is..
