Geplaatst Bandida schreef:Interessant onderwerp, maar echt wel een heel moeilijk. Een probleem is bijvoorbeeld dat zelfbewustzijn bij mensen ook niet helemaal te doorgronden is. We kijken naar de dieren vanuit een referentiekader dat ook nog een beetje wazig is.
Jep.
1. Het concept op zích is diffuus.
2. Ónze perceptie is niet absoluut.
Omdat het zo fundamenteel op de essentie van ´zijn´ en het begrip van ´anders zijn´ betrekking heeft is het voor mij zo rázend interessant in de omgang met dieren. In het bijzonder met Capricho omdat ik zo intensief met hem bezig ben.
Een toename in míjn inzicht maakt dat ik een sprong met zevenmijlslaarzen maak in de samenwerking: ik ben echt de zwakke schakel.
Denk aan Barrabas en Zingaro. Dat paard en diens individualiteit. Hoewel én omdat het concept en bewijs diffuus zijn, is het lastig om je zonder vermenselijking voor te stellen of dit paard wel/geen zelfbewustzijn had.
Vannacht ben ik om 00.30 een campo-rondje van 6 kilometer gaan rennen met hem. Geen maan, geen lichtreflecterend wolkendek en vliegende storm. Doordat ik zo goed als van mijn gezichtsvermogen ontdaan ben moét ik meer op mijn andere zintuigen vertrouwen en krijg ik een heel andere perceptie van mijn paard.
Dan denk ik´hoe zwak bén ik dan als schakel´? Wellicht kan hij in het geheel niet begrijpen dat ik geen idee heb van de geurwereld die de vierde dimensie in zíjn wereldbeeld is.
Hij maakt in ieder geval ´s nachts gebruik van het feit dat hij groenrandjes véél beter kan ruiken/zien dan ik en manouvreert mij als een schaker twee zetten vooruit in een zwakke positie
Overdag niet.Ik moet dan op basis van zijn lichaamstaal proberen nóg handiger en slimmer te zijn.
We vinden dit beiden een leuk spel.
hc
