Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-02-16 23:53

Re: Karakterpaard als eerste paard

Geplaatst: 23-02-16 23:53

Ja ik heb een karakter (mini) paard. Toen ik 11 haar was reed ik al 4 jaar :')

op een manege. Omdat wij thuis erg veel ruimte hebben heb ik toen 2 mini paardjes gekregen. Ik was gelukkig nergens bang van want een koppige 11 jarige en een mini hengst paardje van 2/3 was niet de super combinatie. Na heel wat bijten en trappen en toch super van af gekomen. Ik heb nu al weer bijna 5 jaar een super lieve mini waarmee ik ondertussen alles kan! Hij blijft een appart karakter hebben als hij iets niet wilt gebeurt het ook niet maar bij mij doet hij nu alles!

**Geplaatst**: 24-02-16 00:26

Geplaatst: 24-02-16 00:26

Jup hier ook ene. Was 6 jaar een welsh van 8 jaar. Paar keer mee gereden maar verder gediend als grasmaaier.

En ik ben dan nog zo een koppige tante die die paarden op de een of andere manier uitzoekt, nu nog altijd.. Zijn ze te mak, verveel ik me dood..

Ik moest en zou die ene merrie hebben. De man zei al weet u het wel zeker meneer?? Tegen mijn vader. En ik als kleine drol, ik wil DIE!!! Goed, die dus gekregen. 700x vanaf gedonderd. Uiteindelijk dood bang voor haar, toen is mijn zus met grote mond haar beginnen te rijden. Die sloeg er eens op aangezien ze dacht dat dat hielp. Ik zie haar nog de bak door vliegen.. Maar het is uiteindelijk goed gekomen.

Ze is nu niet meer van mij omdat mijn moeder het financieel niet getrokken kreeg zonder mijn vader. Maar ik weet waar ze staat, ben daar altijd mogen gaan rijden en borstelen. En zelfs nu laatst na 2 jaar nog eens gaan kijken bij haar, ze hoeft me maar te horen en ze rent naar de poort van de wei, wat ze zelfs niet doet bij haar huidige eigenaar. Heeel gek vind ik dat altijd haha.

Ook op een handelstal gereden, en de eerste dag dat ik er binnen kwam zag ik een mooie zwarte staan. Per direct verliefd, maar daar mocht ik niet op hoor. Die was gevaarlijk. Na 3 maanden zeuren mocht ik beginnen te longeren. Als ik mijn eigen gezicht had kunnen zien. Weet nog dat ok dacht WAAAAUUW! na 3 weken longeren mocht ik erop. Alles, maar dan ook werkelijk alles wat ik verkeerd deed liet ze me direct merken. Na 3 maanden ging het in de bak goed, toen naar buiten. De bazin met haar hart in haar keel. Paard heeft bij haar en menig andere blijkbaar niks anders gedaan als rennen, stijgeren en bokken tot ze eraf lagen. Bij mij heeft ze nooit een stap mis gezet. Ik kon letterlijk alles met haar en mis haar nog iedere dag verschrikkelijk. Zo ene als die ga ik niet meer vinden. Helaas zelf geen geld om haar te kopen, maar ik heb gelukkig zelf een heel goed plekje voor haar mogen uitkiezen!

En nu zoek ik nog altijd de karakter paarden uit, met name merrie's trouwens. Paarden die andere mensen "gevaarlijk" vinden en waar ik het grootste plezier aan heb en met de meeste bijna alles kan. Geef mij maar de "gestoorde" beesten, ik hou er echt van!

**Geplaatst**: 24-02-16 00:34

Geplaatst: 24-02-16 00:34

Ja, en nog elke dag blij met hem.

Dan moest hij ook nog beleerd, heb ik western en trec leren rijden, ben ik totaal anders tegen paardenhouden gaan aankijken, heb ik zelf leren bekappen, enz.
Zaken die ik anders ook wel tegen was gekomen hoor, maar ik ben blij dat ik dat relatief vroeg heb kunnen leren.

Overigens heb ik hier nooit een 'wanhopig' gevoel gehad, ons leerproces was heel organisch en daar was ik mezelf incapabel achtte heb ik goede hulp kunnen inroepen.

Heel gelukkig met mijn pony.

**Geplaatst**: 24-02-16 00:38

Geplaatst: 24-02-16 00:38

Hier ook eentje.. Mn hele (korte) leven voor mn eigen pony gespaard, zelfgemaakte dierenblaadjes verkocht etc en toen ik 11 was kon ik hem dan eindelijk kopen. Mn draak :')

Achteraf echt een paard dat totaal ongeschikt was als eerste paard, ontzettend koppig, net 7 weken onder het zadel, en ook nog eens heel erg eenkennig. (En ja, hij vond mn vader leuker dan mij.) Uiteindelijk is alles goed gekomen, heb hem nu bijna 8 jaar alweer. Maar nog steeds komen er soms dingen voorbij waarvan ik raar opkijk, hij verzint altijd wel iets. Nooit saai in ieder geval :')

Maar voel het nu goed aan wanneer hij weer iets bedenkt en hij is toch wel bijna het perfecte buitenrij paard.. tot er iemand anders op gaat. Tenzij je het geluk heb dat hij je lief vindt, dan is hij braaf..

Oh en later heb ik nog een Arabier kruising gehad. De meeste mensen vonden hem eng, hij had een behoorlijk karakter. Zo eentje die een soort wijsheid uitstraalde. Ik vond dat zo een bijzonder paard.. Hij was geweldig om mee SAMEN te werken, en deed ook echt alles. Der waren heel weinig mensen die met hem overweg konden omdat zodra je dingen afdwong hij een rampenpaard werd en laat dat nou net hetgeen zijn wat mensen vaak bij paarden proberen. Heb zo ontzettend veel geleerd van dat paard ook al heb ik hen maar 2 jaar gehad..

Mn eerste paard is denk ik nieteens zozeer een karakter paard. Maar de combinatie van onervaren ruiter, groen paard, eenkennig en ook niet heel makkelijk maakte het zo'n opgave.
Die tweede is echt een karakter paard. Hij was gewoon zo, en niet door omstandigheden of bepaalde situaties zo gevormd.

**Geplaatst**: 24-02-16 01:19

Geplaatst: 24-02-16 01:19

magicmist schreef:
Koper schreef:
Wat een mooi filmpje magicmist

dank je wel!

ben blij dat ze dit heeft gefilmd. het was een pony die ondanks haar 'moeilijke'karakter veel voor mensen heeft betekend!
ben erg blij dat ze voor mij heeft gekozen om haar baasje te mogen zijn. ik heb veel van haar mogen leren en ben haar daar dankbaar voor. ze is uiteindelijk 11 jaar bij mij geweest en heeft 29 jaar oud mogen worden. ik hoop dat ik altijd goed voor haar ben geweest..

hoi inderdaad een heel mooi filmpje en wat was eefje een leuk beestje

**Geplaatst**: 24-02-16 08:26

Geplaatst: 24-02-16 08:26

Janinevv schreef:
Sizzle schreef:
Ik geloof ook wel dat sommige zoiets treffen, maar ik heb ook mensen over het erf gesleept zien worden door dieren die gewoon eigenlijk heel braaf warenen helemaal geen kwaad in de zin hadden.
Hadden deze mensen een echt karakterpaard getroffen dan waren ze dood geweest

Ligt het dan niet aan soort karakter?
Zou zelf niet weten hoor!
Maar mijn dame is soms heel apart alsof ze me snapt maarja dat is soms ook weer niet zo.
Maar zoals jij het zegt, is het dus levensgevaarlijk een karakter paard?

Hm, ik denk altijd dat het de combinatie is. Mijn fjord sloeg naar mij in het begin (2.5jaar oud) omdat hij het moeilijk had zijn eigen zin niet te mogen doen. Hij heeft zo eenmaal me geraakt en richting huis gelopen. Kwestie van de regels duidelijker te maken. Sommigen zouden dit ook als onhandelbaar zien, ik had gewoon begeleiding nodig die er ook kwam.

Maar een jaar geleden heeft hij me 2x afgeworpen/gevallen (met paard en al) en meteen naar huis gelopen. Ik was bang dat zijn oude gedrag terug was maar hij probeerde me iets te vertellen en dat was dat hij niet goed in zijn vel zat door water en voedsel te kort op stal (all in stal) en daar uiteindelijk ook kolieken door gekregen heeft. Nu hij ergens anders staat kan ik weer perfect rustig gaan rijden.

Het hangt er maar vanaf of je inzicht kan krijgen in het hoe en waarom, zo niet is het een probleempaard ja, maar daarom misschien niet voor iemand anders.

**Geplaatst**: 24-02-16 08:38

Re: Karakterpaard als eerste paard

Geplaatst: 24-02-16 08:38

Leuke verhalen!

Mijn eerste pony, stiekem gekocht op mijn 16e, was een vals kreng dat iedereen echt aanviel en beet. We hebben een keer een 'gevecht' gehad en ik kom daarna met haar lezen en schrijven, maar we hebben meerdere keren schadevergoedingen moeten betalen door haar gedrag. Een keer zelfs bij iemand een bh kapotgetrokken door haar bijtgedrag, dat was gênant. Ook heeft mijn opa nog een flink litteken. Achteraf natuurlijk niet zo handig, maar ik had echt geen last van dit gedrag en daardoor voelde het zo speciaal! Nog steeds kan geen ander paard die band evenaren.

**Geplaatst**: 24-02-16 10:28

Re: Karakterpaard als eerste paard

Geplaatst: 24-02-16 10:28

op mijn 11e kreeg ik mijn eerste eigen pony, het was echt een heel lief beest, maar met rijden ging hij er steeds vandoor... ik als 11 jarige kon hem dan niet terugkrijgen, (pony van 1,52 cm). Uiteindelijk hebben we hem verkocht en heeft hij een heel leuk baasje gekregen,.

**Geplaatst**: 24-02-16 11:35

Geplaatst: 24-02-16 11:35

Mijn eerst pony (welsh/arabier) was aardig eenkennig en een hittepetitje.
Ik was toen 13 jaar en had daarvoor enkele jaren op een manege gelest en een verzorgpony gehad.

Omdat het onze eerste pony was namen we een instructrice mee van de manege.
De verkoper stak een heel verhaal af over haar karakter, hoe ze onder het zadel was ect...ik luisterde in tegenstelling tot mijn ouders en instructrice met een half oor.
De instructrice vroeg aan de verkoper of hij deze geschikt achtte voor een jonge meid met niet echt veel ervaring?
Hij gaf wat vaag antwoord en stelde voor om dr op te zadelen en gewoon te kijken.
Mijn instructrice stelde voor om er eerst zelf op te stappen voordat ze mij erop zouden laten.
Mijn ouders vonden dat een goed idee, aangezien mijn moeder de pony niet echt zag zitten.
We zadelden samen de pony op, dit verliep redelijk...beetje onwennig en ze werkte niet echt mee.
Eenmaal in de bak kwam mijn instructrice er bijna niet op....draaien, wegspringen en gewoon niet stil willen staan. De bakkabouters zaten overal.....

Ik baalde als een stekker, dit gaan mijn ouders niks vinden.
Uiteindelijk zat de instructrice erop, hehe gelukkig dacht ik nog.
Zie je wel....lukt best.

Het proefrijden verliep niet zo best, rennen,schrikken en zelfs een bok.
De instructrice vroeg aan de verkoper of de pony überhaupt wel ingereden was? Ja zei hij ze is 12 jr dus dat zal wel.

Pony weer terug gebracht naar stal, mijn ouders weer richting auto.
Ik hielp nog even mee afzadelen, en toen er even niemand was keek ze me aan....met een blik waar ik na ruim 20 jr nog tranen in mijn ogen van krijg.
Alsof ze wilde zeggen, je laat me hier toch niet staan?
NEE, dat laat ik je ook niet en we gaan dat aan mijn ouders laten zien.
Zadel en hoofdstel weer opgedaan en richting de bak....mijn moeder kwam de auto uit gestoven.. Wat ga je doen? Nee toch...kom meisje we gaan.

Dacht het niet...even aansingelen en ze bleef keurig netjes staan, ik zat er binnen enkele seconden op.
We reden wat rondjes in stap, draf en probeerde ook een galopje...ze deed het allemaal.
Mag ik even het bos in vroeg ik aan de verkoper? Dat doe ik het liefst...ben jij besmodemieterd zei de instructrice...niks daarvan. Nou dan wil ik even kijken of ze kan springen in de bak. Inmiddels was mijn vader leunend over de bakrand ons aan het observeren....laat die hindernis maar zitten...ze is het voor jou he?

Altijd eenkennig gebleven, ik kon er alles mee....iemand anders niet. Dat is soms best onhandig maar ja. We waren vanaf het eerste moment een team, samen hebben we veel avonturen beleefd. Wedstrijden gereden en je mocht altijd mee op vakantie ( ik liet je niet achter in handen van iemand anders(...ze was mijn maatje en heeft toch nog 25 jr mogen worden met cushing.

**Geplaatst**: 24-02-16 11:39

Geplaatst: 24-02-16 11:39

Ik ben niet zo van de brave en "goedmoedige" paarden. Geef mij maar een karakterpaard dat lekker tegen me in gaat en net zo koppig is als ik. Veel betere combinatie, heb ik veel meer plezier van

**Geplaatst**: 24-02-16 11:47

Geplaatst: 24-02-16 11:47

SuperAssie schreef:
Ik ben niet zo van de brave en "goedmoedige" paarden. Geef mij maar een karakterpaard dat lekker tegen me in gaat en net zo koppig is als ik. Veel betere combinatie, heb ik veel meer plezier van

Haha zo is dat....
Een paard wat alles toelaat en over zich heen laat komen omdat het zo hoort wordt ik bijna zenuwachtig van.
Terwijl een paard welke je constant spiegelt en je met de neus op de feiten drukt me rust geeft.
Beetje moeilijk uitleggen,maar niks is zo leuk en fascinerend dan een paard met een dijk van een karakter en die deze niet onder stoelen of banken steekt.
Ik kan dr van genieten, leren en trots op zijn.

**Geplaatst**: 24-02-16 12:01

Geplaatst: 24-02-16 12:01

cissie schreef:
SuperAssie schreef:
Ik ben niet zo van de brave en "goedmoedige" paarden. Geef mij maar een karakterpaard dat lekker tegen me in gaat en net zo koppig is als ik. Veel betere combinatie, heb ik veel meer plezier van

Haha zo is dat....
Een paard wat alles toelaat en over zich heen laat komen omdat het zo hoort wordt ik bijna zenuwachtig van.
Terwijl een paard welke je constant spiegelt en je met de neus op de feiten drukt me rust geeft.
Beetje moeilijk uitleggen,maar niks is zo leuk en fascinerend dan een paard met een dijk van een karakter en die deze niet onder stoelen of banken steekt.
Ik kan dr van genieten, leren en trots op zijn.

Hier ben ik het ook helemaal mee eens! Je leert er zo ontzettend veel van

**Geplaatst**: 24-02-16 12:05

Re: Karakterpaard als eerste paard

Geplaatst: 24-02-16 12:05

Hier ook eentje met een omgekeerde gebruiksaanwijzing in het Chinees.

Maar ook dat is al redelijk vertaald

Inmiddels 8 jaar mijn maatje en ik hoop nog 20 jaar erbij

**Geplaatst**: 24-02-16 12:06

Geplaatst: 24-02-16 12:06

franka75 schreef:
magicmist schreef:
Koper schreef:
Wat een mooi filmpje magicmist

dank je wel!

ben blij dat ze dit heeft gefilmd. het was een pony die ondanks haar 'moeilijke'karakter veel voor mensen heeft betekend!
ben erg blij dat ze voor mij heeft gekozen om haar baasje te mogen zijn. ik heb veel van haar mogen leren en ben haar daar dankbaar voor. ze is uiteindelijk 11 jaar bij mij geweest en heeft 29 jaar oud mogen worden. ik hoop dat ik altijd goed voor haar ben geweest..

hoi inderdaad een heel mooi filmpje en wat was eefje een leuk beestje

Magicmist, je bent altijd erg goed voor haar geweest. Echt niet aan twijfelen.

Enne Franka75. Eefje was voor haar verzorgster en voor magicmist echt een leuk beestje. Alle andere mensen moesten echt goed uit kijken met haar, want ze kon echt heel lelijk tegen over anderen zijn! Bij mij heeft ze gelukkig nooit lelijk gedaan, maar ik heb haar altijd heel respectvol benaderd en op afstand gehouden. Eefje was geen paard voor iedereen, vergis je niet. Ik heb haar bij anderen linke dingen zien doen.

Hercule daar heb ik het eerste jaar toen hij bij ons was veel van wakker gelegen. Hij was wel heel erg veel hengst en al die merries om hem heen maakte de omgang met hem er niet gemakkelijker op. In het rijden was en is hij super relaxed.
Na het ruinen ging het stukken beter met hem ook alduurde dat nog zeker een half jaar voordat het ruinen zichtbaar was. Toen kwam pas het lieve dat hij heeft er uit. Hercule is erg gesloten, behalve bij ons. We hebben hem meer dan 17 jaar en hij wordt dit jaar 21 jaar

. Mijn soul mate, hopelijk blijft hij nog heel lang bij ons.

Dank zij Hercule heb ik mijn trauma overwonnen en kreeg weer vertrouwen in paarden. Onze tweede paard, een merrie was het tegenover gestelde van hem en behoorlijk heet en fieperig. Ook zij is inmiddels meer dan 7 jaar bij ons en onmisbaar geworden, ondanks dat ik echt getwijfeld heb of ik haar ooit normaal zou kunnen rijden. Zij is zo braaf geworden en vol vertrouwen.
Soms is het ook doorzetten de eerste twee jaar en dan heb je de rest van je leven top gouden paarden eraan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-02-16 12:13

Geplaatst door de TopicStarter : 24-02-16 12:13

Wauw cissie! Ja dat dus

cissie schreef:
SuperAssie schreef:
Ik ben niet zo van de brave en "goedmoedige" paarden. Geef mij maar een karakterpaard dat lekker tegen me in gaat en net zo koppig is als ik. Veel betere combinatie, heb ik veel meer plezier van

Haha zo is dat....
Een paard wat alles toelaat en over zich heen laat komen omdat het zo hoort wordt ik bijna zenuwachtig van.
Terwijl een paard welke je constant spiegelt en je met de neus op de feiten drukt me rust geeft.
Beetje moeilijk uitleggen,maar niks is zo leuk en fascinerend dan een paard met een dijk van een karakter en die deze niet onder stoelen of banken steekt.
Ik kan dr van genieten, leren en trots op zijn.

Ik heb dus beide, en met allebei ben ik bezig om er verandering in te brengen :Y)

Mijn ruin, koppig, loeisterk, kritisch, van het type dat je af en toe het liefst achter drie meter dik behang zou willen plakken met extra sterke lijm... krijgt van mij verantwoordelijkheden om onze activiteiten tot een zo goed mogelijk einde te brengen. Hij is op z'n best als hij kan "meedenken". Dus bij voorbeeld als ik hem wil borstelen zet ik hem neer, halstertouwtje over z'n hals en dan blijft hij over het algemeen voorbeeldig staan. Hij is dan bezig met zijn Persoonlijke Missie, in dit geval stilstaan. Hij gaat dan helemaal voor die taak, wat op dat moment zijn verantwoordelijkheid is. Af en toe komt 't natuurlijk voor dat hij steeds een paar stapjes zet, dat is dan als hij bij voorbeeld de weg in de gaten wil kunnen houden. Wanneer eenmaal tot mij doordringt dat hij iets wil kunnen bekijken blijft hij ook op die plek prima staan. In de categorie dat er, tegen de tijd dat je zijn hoeven wil uitkrabben, vier schone hoefafdrukjes omgeven door zand en vuil en haar op de grond staan.
Als ik 'm vastbind staat hij zodra je je een halve tel omdraait twee meter náást een bungelend halster. Gewoon als statement.

Mijn merrie, superbraaf, supermeegaand, vindt alles goed, laat over zich heen lopen: ben ik juist wat assertiever aan het maken. Ze geeft tegenwoordig soms al best aardig aan wat ze vindt en wil dus er is nog hoop.

Hebben jullie ook van die paarden die op aandacht geilen? Hoe meer publiek hoe beter?
Die van mij staat namelijk heel keurig aan de balk gebonden tussen alle andere paarden als we op wedstrijd zijn. Bij de ringmeester begint ook meestal al het gegeil: hoi ik ben vos! Jij bent hier zeker ook speciaal om naar MIJ te kijken?

En dan moet je de baan dus nog in

Of als ik buiten rijd met 'm en ze zijn op de weg aan het ringsteken en ik wil even invoegen omdat dat de weg naar huis is en ik anders een flink stuk om moet. Hij liep het vuur uit z'n sloffen, die 10 seconds of fame, zodra hij merkte dat er publiek stond. En mijn vorige bekapper had wel eens een stagiaire mee, dan deed mijn paard ook altijd extra z'n best.

**Geplaatst**: 24-02-16 12:54

Geplaatst: 24-02-16 12:54

Koper schreef:
Hebben jullie ook van die paarden die op aandacht geilen? Hoe meer publiek hoe beter?
Die van mij staat namelijk heel keurig aan de balk gebonden tussen alle andere paarden als we op wedstrijd zijn. Bij de ringmeester begint ook meestal al het gegeil: hoi ik ben vos! Jij bent hier zeker ook speciaal om naar MIJ te kijken? En dan moet je de baan dus nog in Of als ik buiten rijd met 'm en ze zijn op de weg aan het ringsteken en ik wil even invoegen omdat dat de weg naar huis is en ik anders een flink stuk om moet. Hij liep het vuur uit z'n sloffen, die 10 seconds of fame, zodra hij merkte dat er publiek stond. En mijn vorige bekapper had wel eens een stagiaire mee, dan deed mijn paard ook altijd extra z'n best.

Paard van mijn instructrice: loopt over de Drunense Duinen en opeens is ze een en al aandacht voor iets wat mijn instructrice niet zag........
Nou, dat "iets" waren wij dus maar vooral: wij richtten een camera op het paard!

Een paard hoeft mij niet meer zo nodig met m'n neus op de feiten te drukken, maar wel graag open vertellen wat ze wel of niet vindt.

**Geplaatst**: 24-02-16 15:01

Re: Karakterpaard als eerste paard

Geplaatst: 24-02-16 15:01

Ik scheen een klophengst te hebben, beest kon af en toe hele rare (en gevaarlijke) dingen doen. Mensen op de manege wilde hem niet eens meer even vasthouden als ik parcours moest verkennen, hij stond bekend als gevaarlijk _O-

Gelukkig heb ik nooit ongelukken met hem gehad, maar dat had zeker fout kunnen gaan.

**Geplaatst**: 24-02-16 15:50

Geplaatst: 24-02-16 15:50

Ik heb heel wat doodbrave paarden zien veranderen in "karakterpaarden" bij onervaren/bange ruiters.

Ikzelf heb in de tijd dat ik mijn eerste paard kocht gekozen om een doodbraaf dier te kopen en het is mij gelukkig gelukt om het dier braaf te houden. Het was een hele brave engelse volbloed. Ook mijn andere paarden heb ik o.a. geselecteerd op braafheid.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-02-16 15:56

Geplaatst door de TopicStarter : 24-02-16 15:56

Joolien schreef:
Ik scheen een klophengst te hebben, beest kon af en toe hele rare (en gevaarlijke) dingen doen. Mensen op de manege wilde hem niet eens meer even vasthouden als ik parcours moest verkennen, hij stond bekend als gevaarlijk Gelukkig heb ik nooit ongelukken met hem gehad, maar dat had zeker fout kunnen gaan.

Ene meisje in de inrijbak tegen ander meisje: "je moet een beetje uitkijken voor die mevrouw met de voshengst". En er was ook iemand met een voshengst die regelmatig mee reed met die proeven. Maar dat meisje bedoelde mij :oo

Hij liep zich ook wel druk te maken. Want veel publiek. En vriendjes buiten zicht.

Verdere pennymomenten hebben we eigenlijk niet gehad. Wel zo her en der wat mensen die 'm inderdaad liever niet meer vasthouden. Dat zijn dan ook meteen de mensen waarvan hij niet wil dat ze 'm vasthouden. Ik ben de afgelopen 7 jaar maar 2 "grijze" mensen tegengekomen. De rest is of zwart, of wit. Dus het werkt van geen kant of het klikt als een dolle.

**Geplaatst**: 24-02-16 16:45

Geplaatst: 24-02-16 16:45

ikke schreef:
Een paard hoeft mij niet meer zo nodig met m'n neus op de feiten te drukken, maar wel graag open vertellen wat ze wel of niet vindt.

Dat kan toch ook subtiel? Doormiddel van kleine signaaltjes......

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-02-16 17:25

Geplaatst door de TopicStarter : 24-02-16 17:25

Deed hij af en toe maar minder subtiel :')

**Geplaatst**: 25-02-16 00:07

Geplaatst: 25-02-16 00:07

dank je wel pien!
Ze was idd niet makkelijk, maar als ze je eenmaal in haar hart gesloten had kon je er werkelijk alles mee.
Mits je respectvol naar haar toe was! Ik ken maar weinig paarden die zo'n uitgesproken karakter hadden en echt voor bepaalde mensen koos.
Ik heb het nooit begrepen ergens waarom ze voor mij koos. Ik als angstige dame, die stevig in haar schoenen moest staan bij haar.
Ik heb erg veel van haar geleerd! ik mis haar nog iedere dag..
Al moet ik zeggen dat ik met lucas een nieuwe soulmate heb gevonden.

Hercule heb ik altijd een leuk paard gevonden! maar zeker ook 1 met karakter!
dat je hem al weer 17 jaar heb... jee tijd gaat snel!!

deze foto toont eef haar karakter wel enigzins..
Afbeelding

**Geplaatst**: 25-02-16 08:50

Geplaatst: 25-02-16 08:50

Prachtige foto MagicMist! Die ogen

, zo ken ik haar ook.

Hier Hercule samen met zijn vrouw Polie. Vrijwel altijd heeft Hercule (en dat geldt ook voor Polie) die lieve oogopslag behalve als hij geconcentreerd aan het werk is. De voorste is Hercule:

Afbeelding

Hercule aan het werk met zijn fokker die hier op vakantie was:
Afbeelding

Polie

**Geplaatst**: 25-02-16 16:19

Geplaatst: 25-02-16 16:19

Ik ben ook begonnen met een karakterpaard. Mijn merrie is vooral erg blij met zichzelf en daardoor vreselijk zelfverzekerd en dominant. Wat trefwoorden: extreem kijkerig, koppig, onbetrouwbaar,(je hebt echt nooit een idee hoe ze op iets gaat reageren) eenkennig en ze wil niks van vreemden aannemen. Maar ze is ook vreselijk lief en beleefd. Als ik aan kom lopen of haar naam noem krijg ik altijd een zacht murmeltje. En ze is in de omgang voor mij heel fijn omdat ze goed is opgevoed (met bloed zweet en tranen).

Daarnaast heeft ze elke week 'gekke henkie uurtje' nodig. Dat wil zeggen dat ze minstens een keer per week compleet losgaat. En ze staat gewoon de hele dag in de wei hoor! Met 4 benen boven het hek uitbokken, en keihard (in haar uppie) rondjes racen door de wei. Krijgt ze geen gekke henkie uurtje (doordat de wei blubberig is en ze niet voluit kan bijv.) dan is ze niet te rijden. Ik dacht zelf dat het eraf was nu ze 23 was maar kreeg laatst te horen dat ze alle paarden in de naburige les op hol had laten slaan met haar debiele gedoe. Sorry.....

Ze kan ook niet tegen onredelijke ruiters. In mijn puberteit heb ik wel wat onredelijke tikken uitgedeeld en dan ging ik er gewoon af. Sterk staaltje opvoedkunst van paardlief heet dat...

Anyway, met het domninante stukje heb ik vreselijk veel moeite gehad. Mind you, ik was pas 13 toen ik haar kreeg en niet heel erg ervaren. Met de juiste begeleiding, heel veel les en heel veel lezen en kijken naar anderen hebben we toch een fijne band opgebouwd. Ik heb haar inmiddels 20 jaar en kan lezen en schrijven met haar. Voor mij is ze nu juist een heel erg makkelijk paard. Dat ze helemaal niet zo makkelijk is komt vooral naar voren als vreemden iets met haar willen doen. Aaien? Mw. draait zich helemaal weg en gaat met haar huid trillen alsof er een nare vlieg op zit. Zadelmaker? Eerst 10 minuten kennismaken en aaien en dan kan je er pas een zadel opleggen. Veearts? Godzijdank heb ik al heel lang dezelfde fantastische arts die haar rare karakter waardeert. Toch moet ik sommige handelingen zoals prikken zelf doen. Van mij accepteert ze het terwijl ze vecht als een leeuw als iemand anders het probeert.

Ze straalt ook iets heel typisch uit. Ze kan heel wakker in het luchtledige staren en vreemden merken dan ook steevast op dat ze vast vooraan stond toen de karakters werden uitgedeeld. Klopt wel redelijk.

Ik ben in elk geval na 20 jaar nog steeds smoorverliefd op haar en hoop nog heel veel mooie jaren met haar door te mogen brengen. En daarna wil ik een makkelijker paard!

**Geplaatst**: 26-02-16 12:12

Geplaatst: 26-02-16 12:12

Ik wist al van kinds af aan dat mijn eerste paard een karakterpaard zou worden. Ik wilde namelijk een Akhal-Teke.

Dat zijn per definitie paarden die in handboeken nog steeds worden omschreven als moeilijk, koppig en zelfs opstandig. Hun atletische kwaliteit zou volslagen onbruikbaar zijn door hun moeilijke karakter.

Acht jaar geleden kwam ze uit Rusland: mijn eerste eigen paard. Een AT merrie die in alles zeer rastypisch is: zeer zelfzeker, de koningin van stal (elk paard groot of klein heeft een godvrezend groot respect voor haar en ze zal zo zacht als kan en hard als moet haar wil opleggen), zeer intelligent, enorm zelfbewust, trots en gevoelig. Een paard dat alles ziet, alles weet en alles wil zien en weten. Een paard dat direct weet wat voor vlees ze in de kuip heeft en een heel sterke eigen mening heeft. Ook een grapjas trouwens die het soms niet kan laten ongein uit te halen en als je haar motiveert meer dan 100% geeft maar als je zelf een beetje een suffe dag hebt denkt "ga fietsen, half-half op mijn sloffen dan werk ik al hard genoeg." Het zijn namelijk paarden die minder dan een gelijkwaardige verstandhouding niet accepteren. Het is geen motorfiets die gas geeft alleen omdat je het vraagt en het is geen trapzak. Een AT dwingen? Ik wens je veel succes.
De Russen, no-nonsense wat veel dingen aangaat, hebben een gezegde: Een Akhal-Teke kun je niet temmen, maar je kunt wel vrienden met hem worden.

Ik kan wel zeggen dat ik niet geschikt ben voor gewone paarden. Ik haal voldoening uit het werken met karakterpaarden.

Is het goed gegaan? Ja. Ik wist namelijk waar ik aan begon. Ik wist dat AT per definitie karakterpaarden zijn met een reputatie. Wat ik heb gekregen is een vriend voor het leven, een once in a lifetime paard. Een paard dat enorm spiegelt en die ik op mijn gedachten kan sturen. Ik vind het geweldig en ik zeg meer dan eens dat ik door het ras ben verpest. Ik wil niet minder meer dan een paard dat zichzelf als mijn gelijke ziet, maar tegelijk heel veel respect voor mij heeft omdat ik ook haar respecteer. Nooit meer anders!