MaricoGraphy schreef:Het probleem is eigenlijk dat ik alles met de haf mag doen, rijden, wandelen, poetsen etc.
Ik ben 6 weken weg geweest en sindsdien is hij agressief geworden. Dit is eigenlijk verergerd toen harley erbij kwam. Ik geef harley meer aandacht, wat logisch is in mijn ogen want hij is mijn eigen paardje.
Als ik een zweep vast heb loopt de haf wel gewoon weg want de zweep, daar is die bang van.
Aan de longe met hem werken lukt overigens heel goed. Hij luistert dan ook naar mijn commando’s en als ik hem dan benader blijft hij met de oortjes licht opzij staan.
De haf is eigenlijk altijd een weidepaard geweest en staat 24 op 7 op de wei. De eigenares kan zelf niet veel meer doen met hem omdat zij niet sterk genoeg is en niet goed meer te been is.
Over het naar achter stappen dan even.
Moet ik dan een stamp incasseren??? Als ik blijf staan gaat hij echt niet denken dat hij niet moet stampen. Hjj zou gewoon zij gang gaan en me vol tegen mijn buik stampen in dat geval.
Het valt me erg op dat je niet wil aannemen dat je NIET een leider bent voor de haf. Je blijft erbij halen dat hij soms wel wil luisteren etc. Maar het gedrag wat hij in vrijheid naar jou toont, is al het bewijs wat je moet hebben. Juist dan laten ze zien wat ze werkelijk voelen. Uit angst voor de zweep naar je luisteren is heel wat anders dan respect hebben voor jou als leider. Want dat lijkt hij toch gewoon echt niet te hebben.
En nee, je moet geen klappen incasseren. Want dan pas ingrijpen is gewoon veel te laat! Zo dichtbij moet hij niet eens kunnen komen als zn kop in die stand staat. Daarom zeg ik ook dat je er echt hulp bij moet halen, je moet het eerder herkennen zodat deze situaties gewoon niet meer ontstaan. Want als je echt met zelfvertrouwen kan blijven staan heb je dikke kans dat er niks gebeurd. Maar een kleine aarzeling in je houding (bijv iets naar achter leunen) is in deze situatie al zat om hem wel te laten uithalen. Daarom denk ik echt dat je het niet in je eentje moet proberen, daar is dit te gevaarlijk voor en hij heeft veel te vaak zn zin gekregen.
De keren dat mijn tank het waagde om met oren in de nek naar mij toe te komen, met het doel om mij daar weg te sturen, ben ik doodleuk zelfverzekerd op hem afgestapt en heb hem even duidelijk gemaakt dat ik hem wegstuur, niet andersom! Zonder klappen, puur met lichaamstaal.
Ik heb ook nog wel een mooi voorbeeldje voor je hoe klein de signalen kunnen zijn waar zulke dominante etters mee aan de haal gaan. Ik voel me dus heel zeker en veilig tussen mn paarden, onzekerheid heb ik geen last meer van. Ik heb echter wel een tijdje verkeerde signalen gegeven met het voeren. Ik kom met een emmer slobber naar hun voerbakken toe en meneer ging steeds meer mn weg blokkeren, proberen de emmer te pakken etc. Ik heb daar veel te makkelijk op gereageert, gewoon wegduwen en snel voeren. Hij kreeg zn zin niet, maar ik corrigeerde hem dus ook niet echt. Toen ik laatst ineens een kopstoot tegen mn kont aan kreeg, was het me heel erg duidelijk dat de grenzen weer te vaag waren geworden. Dat ik gewoon snel voerde ipv mn plek op te eisen, was voor hem meer dan genoeg om de boel over te nemen. Zolang ik hem direct naar achter stuur als hij te opdringerig is en hij zn voer gewoon niet krijgt met zulk gedrag, is er niks aan de hand. Sta ik het 1 x toe? Dan doet hij het de volgende keer nog ietsje harder.... Inmiddels zijn we weer terug in een vredig evenwicht, maar zo 1 a2 keer per jaar hebben we wel dit soort strijd. En ik kan het altijd aan mijn eigen gedrag wijten, het gebeurd omdat ik dat laat gebeuren.
Mijn punt is: Dus ook al is het heel begrijpelijk dat je achteruit stapt als hij zo doet, je bevestigt daarmee het gedrag wel. Hij heeft er succes mee namelijk en daardoor is het nu erg moeilijk af te leren.
Geplaatst: 18-03-15 13:20 
