Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-01-15 14:13

Geplaatst: 10-01-15 14:13

Ik zie het nu

Had gelezen wat ze nodig had en daar staat "Uitleg van problematiek en/of de informatie die ik aan het dier door kan geven." maar later staat dat je dat niet persé moet uitleggen als ik het goed begrijp (dat het wel handig kan zijn als er bv. een verhuizing in de planning staat).

Naja, ik hou het in gedachte

Eerst maar eens met die acute pijn aan de slag want kan nu zelf ook wel vertellen wat de pony denkt & voelt

Maar moest het dan niet beteren (wat ik niet verwacht, want daarvoor ging het ook al in stijgende lijn) kan ik nog zien

**Geplaatst**: 10-01-15 14:54

Re: Is dit nu echt dominantie?

Geplaatst: 10-01-15 14:54

Zelf zeer goeie ervaring mee gehad, er kwamen dingen aan het licht waar niemand iets van af wist behalve ik, was erg onder de indruk. Vandaar de link, de keuze is aan jou, ja het is prijzig , maar de dierenarts is ook duur als daar steeds niets uitkomt.

**Geplaatst**: 10-01-15 19:20

Geplaatst: 10-01-15 19:20

[***] schreef:
Jij bent mijn stalgenootje toch niet hé?
Die had het ook al over een tumor en vroeg zich af of dementie bij paarden voor kwam ..

Voest .. goh .. ik weet het niet. Zou wel iemand met ervaring (of Voest zelf) met hem willen bezig zien, kan interessant zijn Maar zelf kan ik via die manier weinig met hem. Hij doet gewoon alsof je er niet bent

Ben een paar dagen erg intensief geweest met mijn werk en een zieke thuis, dus even niet gereageerd. Nee, ik ben geen stalgenootje, ha ha ha!
De werkwijze van Voest is juist dat hij zich richt op de lichaamshouding en -signalen van de ruiter en de daaropvolgende (al dan niet) respons van het paard. Zijn werkwijze maakt de ruiter zeer bewust van zijn/haar eigen handelen.

**Geplaatst**: 10-01-15 21:50

Geplaatst: 10-01-15 21:50

Even voor mijn beeld: gaat dit om Boke?

**Geplaatst**: 10-01-15 22:17

Re: Is dit nu echt dominantie?

Geplaatst: 10-01-15 22:17

Neen, om [***]

@ Shenavallie : ben wel eens nieuwsgierig of er iemand die via dat systeem werkt in de buurt zit, ik ga het eens bekijken. Vind het systeem op zich wel leuk hoor, maar vraag me af of je je paard daar echt mee kan laten werken (als in lichaam correct & ontspannen gebruiken). Want spelen & loswerken & je paard + jezelf leren kennen is allemaal goed en wel, maar uiteindelijk schiet het weinig op op lichamelijk vlak (en denk wel dat ik mezelf en hem ondertussen best redelijk ken

).

**Geplaatst**: 11-01-15 01:47

Re: Is dit nu echt dominantie?

Geplaatst: 11-01-15 01:47

Interessant projectje!
(hoewel jij het waarschijnlijk vervloekt ondertussen

)

Ik heb het idee dat je gewoon een verschrikkelijk slim dier onder je kont heeft, die liever lui dan moe is; een pony die het liefst door kids wat wordt geknuffeld en zo nu en dan een stapritje maakt, maar that's it. Maar ook een pony die het lef heeft flink ertegen in te komen als iets niet gaat zoals meneer wil. Hij is in zijn ogen prima in staat zelfstandig beslissingen te nemen, en is in die zin wel dominant (een niet dominant paard laat beslissingen maken liever aan anderen over, tenzij 't echt moet). Ik heb ook het idee dat hij jou tolereert, maar nog niet helemaal als leider accepteert... Correct me if I'm wrong!
Kan ook heel goed zijn dat dit vooral sloeg op voor de periode dat het beter ging met jullie en dat het nu toch puur pijn is. Bedenk ook dat als hij helemaal vast zit in de lendenen en zelfs geen gevoel heeft daar, dressuurmatig werk ook ongemak kan veroorzaken.

Mijn tip... Maak het leuk voor hem. Vind een methode waarbij hij enthousiast gaat worden. Dus niet weer die stomme rondjes. Ga voetballen, prijs hem de hemel in na een paar goede passen draf en stap uit, figuren door balkjes heen stappen.. I dunno.
Geef hem bij de training niet het idee dat je hem dwingt. Er zijn twintig deuren waaruit hij kan kiezen, maar slechts één deur is aantrekkelijk: De deur waar jij hem door wilt hebben. Vraag hem een deur te kiezen en hij zal, zonder het gevoel te krijgen gedwongen te worden, de goede richting op gaan. Eigenlijk is het een vanzelfsprekendheid.. Natúúrlijk is die ene deur leuker!
Het is een heel dun lijntje, en de uitvoering verschilt ontzettend veel per paard.
En al doe je het met voedselbeloningen.. Maakt niet uit. Je moet somehow een methode vinden om hem enthousiast te maken en uit te dagen....

Goed. Geen idee of je hier echt iets aan hebt eigenlijk, maar dit idee krijg ik na het lezen van dit topic. Wens jullie ontzettend veel succes!

**Geplaatst**: 11-01-15 03:08

Geplaatst: 11-01-15 03:08

[***] schreef:
Bedankt voor de reacties, denk dat ik met alles wel wat kan

Ondertussen denk ik dat ik alles kan opdelen in voor Nieuwjaar & na Nieuwjaar, en dan kom je tot het volgende:
- eerst 'kennismakingsproblemen', begin hem steeds beter & beter te leren kennen, band wordt hechter, er gaan dingen mis maar die kunnen achteraf verklaard worden door zijn zogenaamde 'dode rug' (achterste gedeelte + SI-gewricht dat waarschijnlijk al heel zijn leven vast zit, geen pijn maar uiteraard ook niet de bewegelijkheid die je zou verwachten) en het vitamine E-tekort (spierproblemen).
Supplement wordt bijgegeven en doet duidelijk zijn werk, pony wordt vrolijker en zelfs rijden in de bak gaat voor zijn doen super, hij wil werken, doet zijn best en met wat kleine aanpassingen (oa niet meer aanspringen in een bocht maar bij het uitkomen van) is hij zelfs niet meer boos (waarschijnlijk is in een bocht nog teveel gevraagd, buiten doe je dat immers ook niet).
- en dan na Nieuwjaar, ineens is hij weer boos. Met rijden (stappen) voel ik al dat hij niet 100% zichzelf is, met longeren (ben afgestapt) komt zijn boosheid echt naar buiten, zo ook de dagen daarna. Ik laat hem een lesje meelopen maar veel lopen doet hij daar niet .. op dat gebied is hij nog niet verandert En dan ontdek je dus gisteren dat hij echt wel sleept in de piste en dat hij boos wordt als je met je vingers op een bepaald punt van zijn rug duwt, een punt waar hij in theorie (zie eerder) geen pijn kan hebben ...

Dus ik denk dat we wel goed op weg waren, met dingen doorbreken zoals gezegd, maar dat we nu even een terugval hebben door acute pijn. En niet doordat ik ineens meer van hem zou vragen zoals ik eerst dacht. Dus nu eerst met die pijn en die rug aan de slag en dan komt het allemaal wel weer in orde, we zaten in stijgende lijn dus waarom zou dat nu niet meer kunnen

Enige wat dan nog niet verklaart is is die buitenrit in november waar we die 10 km/u wilde halen, maar daarvan denk ik dat dit misschien aan de manier van rijden ligt, denk dat het meer een trektochtpony is dan een endurancepony En dan een paar weken terug een staprondje buiten waarbij ik er ben moeten afspringen. Maar toen waaide het wel hard, we waren alleen en misschien had ik hem wel op een verkeerd moment uit de weide gevist Dat is dan ook maar 1 moment wat ik niet kan verklaren, en iedereen heeft wel eens een slechte dag

Dit dus... Je geeft hier zelf een haarscherpe analyse denk ik. Als ik dit zo lees is het gewoon een dip doordat hij pijn heeft of ongemak ervaart. En zelfbewust en slim als hij is maakt hij dat heel duidelijk. Laat ik beginnen met de opmerking dat ik altijd erg onder de indruk ben van de manier waarop je met Cobe omgaat en hoeveel respect je hebt voor hem.

De dips die je nu beschrijft doen mij denken aan een merrie van een vriendin die ik een tijd heb gereden: reteslim, zelfbewust en bij vlagen onwijs dominant. En door haar eigenaresse jaren geleden compleet verreden en afgekeurd op de rug (als 4-jarige) gekocht. Zij heeft jarenlang ontzettend in de merrie geinvesteerd, maar was ook net iets te lief vanwege de slechte start die het dier gehad heeft. Fysiek gaat het super met haar nu, en ook de band tussen die twee wordt steeds sterker. Staat onder toezicht van een super osteopaat/dierenarts en trainer en de vorderingen die ze de afgelopen 2 jaar samen hebben gemaakt zijn fantastisch.

Bij vlagen hebben ze echter nog flinke dips. Als er bij de merrie maar een spiertje verkeerd of ze haar dag niet heeft reageert ze of ze verschrikkelijk veel pijn heeft. Doordat er fysiek zo veel mis was in haar verleden, zit het gedrag er gewoon nog in. En de eigenaresse heeft jarenlang deze reacties geinterpreteerd als heftige pijn, terwijl de merrie ook zo reageert als haar iets niet zint. Slaan naar je been, bokken, ze wordt echt heel narrig.

Als je haar op dat moment rustig en duidelijk uitlegt dat dat niet de bedoeling is loopt ze als een tierelier. Als ze daarna nog niet lekker loopt, weet je zeker dat er iets niet helemaal lekker zit. Als je zelf een rotbui hebt en je stapt op heb je ruzie met haar. Ben je ongeduldig, heb je ruzie. Ben je te lief, doet ze waar ze zin in heeft. En ze is voor de duvel niet bang. En als ze een goede dag heeft, en ze goed in haar vel zit, is het het meest fantastische paard dat je je kunt wensen, Echt de meest aparte, lastige en geweldige merrie die ik ooit heb gereden. En omdat ik haar verleden niet van dichtbij heb meegemaakt was het voor mij net iets makkelijker om haar door bepaalde dingen heen te helpen. Heerlijk paard vond ik het.

Wat ik wil zeggen dat ik op basis van wat ik tot nu toe over Cobe heb gelezen ik niet uitsluit dat het ook een zelfbewuste, slimme pony is met een flink verleden. Zulke dieren hebben geleerd hoe ze met mensen om moeten gaan, hoe ze dingen duidelijk moeten maken en hoe ze het voor zichzelf zo comfortabel mogelijk kunnen maken. Als hij echt ergens last van heeft is het niet raar dat hij zo heftig reageert. En ik denk dat het niet direct invloed heeft op jullie band of vooruitgang van de afgelopen tijd. Waar wat gewilligere paarden gewoon zouden blijven doorlopen geeft zo eentje heel duidelijk aan dat er iets niet goed zit.

Waar ik wel een beetje bang voor ben is dat ik een jaarling heb aangeschaft met een dergelijk karakter. Ook zo ontzettend zelfbewust en slim...

Nogmaals: heel veel respect voor waarop je ook dit aanpakt. Jij legt nooit de schuld bij je paard, en dat vind ik echt super!

**Geplaatst**: 11-01-15 03:15

Geplaatst: 11-01-15 03:15

[***] schreef:
Dank jullie voor de reacties nog.. Uiteindelijk heeft dus ook hier iedereen een andere mening.. 'Aanpakken', medisch nog verder uitsluiten of gewoon accepteren dat hij bepaalde dingen niet wil, om welke reden dan ook. Maar daar zit ook mijn twijfel natuurlijk

Wat zou Annemarie kunnen wat ik zelf of andere mensen niet zouden kunnen? Wat is er zo anders aan haar methode? Heb al dingen gelezen en redelijk wat reportages/filmpjes gezien met diverse paarden en ze werkt zeker op een prima manier, maar in mijn ogen is er maar weinig verschil met de dingen die ikzelf al doe (en/of gedaan heb). Dus weet niet zo goed wat de meerwaarde nu nog zou zijn... waarom zij wel en andere trainers niet?

Ik denk dat er meer trainers zijn die kunnen wat Annemarie kan, maar wat ik bij Annemarie heel fijn vind is dat zij een enorme positieve en enthousiasmerende energie heeft zowel naar paard als naar eigenaar. En uiteraard is haar timing super, en is ze een kei in haar werk. Ik volg nu de opleiding bij haar, en het is vooral het enthousiasme en de energie waarmee ik haar hele mooie dingen heb zien doen. En juist dat enthousiasme lijkt me iets wat voor Cobe heel goed is. En haar enthousiasme naar de eigenaren toe is zo aanstekelijk dat je spontaan heel veel zin krijgt om dingen op te lossen.

**Geplaatst**: 11-01-15 07:31

Geplaatst: 11-01-15 07:31

Pairadice ik lees je bericht over de merrie van je vriendin en wat ik lees had op mijn paard kunnen slaan.

En ik betrap mij erop dat ik denk: GODDANK is hij een ruin.

Slim, mensen-knowhow, zelfbewust, in de wetenschap dat hij fysiek sterker is, geraffineerd, een fysiek en vooral ook mentaal/emotioneel verleden... heb ik m'n handen wel vol aan. 't Had niet ook nog een wijf moeten zijn :')

Erg veel respect voor je vriendin

**Geplaatst**: 11-01-15 08:14

Re: Is dit nu echt dominantie?

Geplaatst: 11-01-15 08:14

Google eens op 'introvert left brain'. Ik liep tegen exact dezelfde problemen aan en inmiddels omgevormd tot hanteerbaar gedrag

**Geplaatst**: 11-01-15 10:27

Geplaatst: 11-01-15 10:27

Koper schreef:
Pairadice ik lees je bericht over de merrie van je vriendin en wat ik lees had op mijn paard kunnen slaan.

En ik betrap mij erop dat ik denk: GODDANK is hij een ruin.

Slim, mensen-knowhow, zelfbewust, in de wetenschap dat hij fysiek sterker is, geraffineerd, een fysiek en vooral ook mentaal/emotioneel verleden... heb ik m'n handen wel vol aan. 't Had niet ook nog een wijf moeten zijn

Erg veel respect voor je vriendin

Hahaha, inderdaad. Zelfs haar trainer had nog zelden zo'n exemplaar meegemaakt. Jemig, wat is dat dier snel beledigd. En de eigenaresse is een wat onzekere ruiter, en dacht op een gegeven moment dat het aan haar lag. Omdat die merrie zo relaxed oogt denkt iedereen dat ze zo makkelijk is namelijk. En gaat dus allerlei goedbedoeld advies geven: gewoon doorpakken, niet miepen, met dat beest kun je prima naar het strand die is nergens bang voor, geef een paar meppen, zal ik het ff proberen..... Pfff.... Die was oprecht blij dat ook een zeer ervaren trainer zijn handen vol aan haar bleek te hebben. En ondertussen reed het achtjarige pleegdochtertje van mijn vriendin het dier ook, en daar was ze dan wee zoooooo voorzichtig mee.

Ik heb een jaarling die ook zo ontzettend zelfbewust is. Nergens bang van, ontzettend slim, gaat op zijn gemak bestuderen hoe de staldeur open moet om hem dan open te maken en enge dingen als wapperende zeilen vindt hij onwijs interessant. En sociaal ontzettend handig met andere paarden en mensen. En goddank een ruin :')

En geen moeizaam verleden... ik houd wel van dat soort karakters

**Geplaatst**: 11-01-15 12:35

Re: Is dit nu echt dominantie?

Geplaatst: 11-01-15 12:35

Je bent goed bezig!

heb weer meegelezen en vind opzich die opmerkingen over wat je paard wil heel goed, maar daarin moet je hem natuurlijk niet te veel zijn zin geven want dan geef je zijn dominantie een open ruimte waarin hij dus het leiderschap kan nemen, wat we juist niet moeten hebben.

Ook al vind ik het een erg naar gegeven dat we paarden (dieren) conditioneren naar onze verlangens, zijn we best slecht bezig eigenlijk als mens zijnde; waarom passen wij ons niet aan aan de rest???

maar goed dat is off-topic...

On-topic kan ik alleen maar zeggen dat je door moet gaan, volgens mij zit je echt op de goede weg met Cobe. En inderdaad iemand als die Annemarie naar het paard en jouw laten kijken van buitenaf kan geen kwaad, dan heeft hij bij haar een schone lei om op te gaan schrijven, plus van buitenaf vallen vaak andere dingen op die misschien een andere stuurrichting vereisen..

Hoe dan ook wens ik je nogmaals succes en ik blijf volgen!

**Geplaatst**: 11-01-15 13:13

Geplaatst: 11-01-15 13:13

[***] schreef:
Bedankt voor de reacties, denk dat ik met alles wel wat kan

Ondertussen denk ik dat ik alles kan opdelen in voor Nieuwjaar & na Nieuwjaar, en dan kom je tot het volgende:
- eerst 'kennismakingsproblemen', begin hem steeds beter & beter te leren kennen, band wordt hechter, er gaan dingen mis maar die kunnen achteraf verklaard worden door zijn zogenaamde 'dode rug' (achterste gedeelte + SI-gewricht dat waarschijnlijk al heel zijn leven vast zit, geen pijn maar uiteraard ook niet de bewegelijkheid die je zou verwachten) en het vitamine E-tekort (spierproblemen).
Supplement wordt bijgegeven en doet duidelijk zijn werk, pony wordt vrolijker en zelfs rijden in de bak gaat voor zijn doen super, hij wil werken, doet zijn best en met wat kleine aanpassingen (oa niet meer aanspringen in een bocht maar bij het uitkomen van) is hij zelfs niet meer boos (waarschijnlijk is in een bocht nog teveel gevraagd, buiten doe je dat immers ook niet).
- en dan na Nieuwjaar, ineens is hij weer boos. Met rijden (stappen) voel ik al dat hij niet 100% zichzelf is, met longeren (ben afgestapt) komt zijn boosheid echt naar buiten, zo ook de dagen daarna. Ik laat hem een lesje meelopen maar veel lopen doet hij daar niet .. op dat gebied is hij nog niet verandert En dan ontdek je dus gisteren dat hij echt wel sleept in de piste en dat hij boos wordt als je met je vingers op een bepaald punt van zijn rug duwt, een punt waar hij in theorie (zie eerder) geen pijn kan hebben ...

Dus ik denk dat we wel goed op weg waren, met dingen doorbreken zoals gezegd, maar dat we nu even een terugval hebben door acute pijn. En niet doordat ik ineens meer van hem zou vragen zoals ik eerst dacht. Dus nu eerst met die pijn en die rug aan de slag en dan komt het allemaal wel weer in orde, we zaten in stijgende lijn dus waarom zou dat nu niet meer kunnen

Enige wat dan nog niet verklaart is is die buitenrit in november waar we die 10 km/u wilde halen, maar daarvan denk ik dat dit misschien aan de manier van rijden ligt, denk dat het meer een trektochtpony is dan een endurancepony En dan een paar weken terug een staprondje buiten waarbij ik er ben moeten afspringen. Maar toen waaide het wel hard, we waren alleen en misschien had ik hem wel op een verkeerd moment uit de weide gevist Dat is dan ook maar 1 moment wat ik niet kan verklaren, en iedereen heeft wel eens een slechte dag

Om op de rest te antwoorden:
- Ik ken hem nu 7.5 jaar en hij is 5.5 jaar van mij.
- Toen ik niet wist van zijn problemen deed hij hetzelfde, boos zijn (maar zo was hij gewoon volgens de eigenaresse), niet willen lopen en als je toch gewoon door reed kreeg je uitbarstingen. (voor de koets doet hij dat trouwens ook, dus niet alleen onder het zadel, het is door een ongeluk met de koets dat ik die spierproblemen ontdekt heb ).
- Hoe ik reageer als hij zo doet staat al ergens uitgebreider beschreven, maar om kort te antwoorden: rustig maar consequent. Als hij boos wil doen in zijn eigen ruimte laat ik hem doen (maar hij mag pas komen of stoppen als zijn uitdrukking milder is) maar doet hij dat in mijn richting laat ik duidelijk merken dat ik dat niet pik, zonder boos te worden (want boos worden werkt niet bij hem, echt niet..).

Verder herken ik ook heel erg wat Koper zegt, het begint al bij uit de weide halen Normaal komt hij naar mij toe en steekt zijn neus in het halster, doet hij dat niet dat is het al een "hmmm-dag". Als hij dan uiteindelijk wel zelf komt gaat het nog, maar moet ik hem gaan halen (soms heb je tijdsdruk, al zou het niet mogen ) dan zal het een moeilijke bevalling worden

Maar langs de andere kant is het ook een prachtig dier, als je hem mee hebt met je is het een onwijs stoere allesdurver die zoveel plezier kan hebben. Maar de kunst ligt inderdaad in het samenwerken, een 51 - 49 % verhouding noem ik het altijd (als het er echt doe doet ben ik wel graag degene die knopen door hakt maar daar heb ik eigenlijk nog nooit problemen mee gehad).

Als eerste, super dat je zo bewust bezig bent met hem!

Je geeft het antwoord eigenlijk zelf al aan, als hij zich goed voelt dan komt hij graag naar je toe en steekt zijn neus vanzelf in het halster.
Als hij zich niet goed voelt, komt hij ook niet graag en blijft waar hij is.

Dit herken ik van de merrie die ik bijrijdt

In haar normale doen is zij altijd blij om je te zien en werkt graag.
Maar als zij zich niet lekker voelt, dan moet je haar gaan halen of loopt ze zelfs voor je weg.
Deze zomer liep zij niet helemaal lekker, maar we konden er niet precies de vinger op leggen wat het nu was. Er is een dierenarts bijgehaald die gespecialiseerd is in het bewegingsapparaat van het paard. Er waren een aantal dingen niet goed: een borstspier die in verbinding staat met het ligament (als je dat zo schrijft?) En de rugspieren waren keihard en konden niet ontspannen meebewegen.
Zij heeft toen een aantal spuiten in de borst gekregen en een intensieve magnesiumkuur. Bovendien raadde de dierenarts aan om gewoon standaard een magnesiumsupplement bij te gaan geven.
Al snel ging het beter met haar en nu gaat het zelfs beter als voorheen. Ze is een stuk soepeler

Op je grondwerk heb ik ook niets aan te merken. De reden waarom ik het vroeg, als dominantie het probleem zou zijn, kon dat ook heel goed aan jouw reactie liggen.
Gooit hij zijn schouder wel eens tegen jou aan als je met hem bezig bent? Of schuurt hij zijn hoofd wel eens aan je? Dit zijn ook tekenen van dominantie. De merrie die ik bijrijdt heeft hier ook wel eens een handje aan.

Hopelijk heb je iets aan mijn ervaringen en vindt je snel de oplossing.
Het is toch niets als ze aangeven dat er iets niet klopt, maar je kunt het niet verklaren :(:)

**Geplaatst**: 11-01-15 15:51

Geplaatst: 11-01-15 15:51

[***] schreef:
Neen, om Cobe

@ Shenavallie : ben wel eens nieuwsgierig of er iemand die via dat systeem werkt in de buurt zit, ik ga het eens bekijken. Vind het systeem op zich wel leuk hoor, maar vraag me af of je je paard daar echt mee kan laten werken (als in lichaam correct & ontspannen gebruiken). Want spelen & loswerken & je paard + jezelf leren kennen is allemaal goed en wel, maar uiteindelijk schiet het weinig op op lichamelijk vlak (en denk wel dat ik mezelf en hem ondertussen best redelijk ken ).

Heb het zelf toegepast bij mijn eigen paardje, toen ik haar nog had, en dat werkte super! Ik had haar van veulen af aan tot ze een jaar of 6 was en heb er ook begeleiding in gehad. Kan niet anders zeggen dan dat het een fantastische werkwijze is. Niks zweverigs, gewoon zoals het is.

**Geplaatst**: 11-01-15 22:21

Geplaatst: 11-01-15 22:21

Dank jullie voor alle reacties nog, toch fijn dat het ergens hier en daar herkenning oplevert, betekent dat ik toch niet alleen ben. En zoals Koper zegt heb ik al vaak gedacht: ben ik blij dat hij geen merrie is! :')

Heb veel aan de tips die hier gegeven zijn, en ga er ook echt mee aan de slag. Inderdaad het dressuurwerk leuk & uitdagend maken, ga vooral met de lange lijnen werken want daar geeft hij tot nu toe het minste protest op en op die manier kan je ook fijn dressuurmatig werken natuurlijk. En dan combineren met balkjes ed en dan geraken we wel ergens

Inderdaad ook opletten dat ik wel rekening met hem hou maar niet té lief ben en alles zomaar accepteer, want dat werkt natuurlijk ook niet.

Zag iets voorbij waaien over Left Brain Introverts, ben al jaren via Parelli aan het werk en de term is mij dus bekend. Alleen spijtig dat, ondanks de vele mogelijkheden, [***] ook niet 100% volgens het Parelli-boekje reageert. Wel grotendeels, zonder Parelli zouden we niet staan waar we nu staan, maar toch net niet helemaal. En dit ligt niet aan mijn gebrek aan kennis of kunde want dit is bevestigd door een officiële & bekende Parelli-instructeur. Die zei dat [***] zowat de grootste uitdaging was die hij was tegengekomen, veel moeilijker dan al die vluchtende, bokkende, steigerende paarden die ze doorgaans in handen krijgen.

Dit weekend aan de lange lijnen met hem gewerkt en het ging goed. Gisteren in de piste wat stapwerk en beetje draven. Vandaag een klein rondje buiten gaan wandelen (met ook wat drafwerk). Was wel fijn, hij was vandaag ook weer heel enthousiast en ongeduldig op de poetsplaats, iets wat ik niet van hem gewend ben: hij die met een pretkop staat te wachten om aan de slag te gaan .. De wonderen zijn de wereld nog niet uit :')

**Geplaatst**: 11-01-15 23:34

Geplaatst: 11-01-15 23:34

Nog vergeten.. zijn er hier ook mensen met ervaring dat een paard pijn of ongemak enkel aan jou laat zien? Dat begin ik ook meer en meer te denken. Hij is sowieso heel sterk van karakter maar ik merk dan iets aan hem, hij hoest bv. of reageert ergens boos/gevoelig op en als ik dan aan andere mensen vraag of hen laat voelen (staleigenaresse vaak omdag zij hem ook voert en buiten/binnen zet) dan is er niks aan de hand

En dan sta je daar met je ontdekking... krijg daarom ook vaak te horen dat hij gewoon eigenwijs is en eens aangepakt moet worden.. Niet dat ik daar naar luister want ik weet ondertussen wel beter, maar het maakt wel dat je je stom voelt..

Nu is hij altijd enorm introvert geweest en heeft hij geleerd dat het geen zin heeft ongemak te tonen, dus het zal wel daardoor komen. Hij is erg verandert naar mij toe en wordt steeds opener in gedrag en reacties (ik zeg vaak dat hij nu pas de wereld begint te ontdekken, daarvoor liep die altijd teruggetrokken met een waas voor zijn ogen denk ik) dus denk ik dat het daarmee te maken heeft? Maar het blijft wel stom .. wil jij de DA laten komen omdat je pony hoest, krijg je van de staleigenaresse te horen dat ze hem nog nooit heeft horen hoesten

**Geplaatst**: 15-01-15 21:22

Geplaatst: 15-01-15 21:22

Even kleine update voor wie wil

We zitten weer op het goede pad, hij is weer vrolijk en blij en wil graag iets doen. Vandaag weer met de lange lijnen naar buiten geweest (samen met stalgenootje) en hij deed het gewoon super $*\o/*$ Er was een beeeeeeeeeeeeeeeeetje wind (

) maar maakte hem niet uit, dus wat dat toen die keer geweest is .. ik kan het nog steeds niet zeggen :')

Rug is verder volgens mij ook weer ok. Rug reageert/spant nog wel als je er op duwt (of in knijpt is beter gezegd) maar hij lijkt er weinig van mee te krijgen (is niet meer boos of dergelijke) dus dat lijkt me gewoon een normale reactie te zijn. Blijf het gek vinden dat hij nu ineens gevoel in zijn rug heeft, maar goed is het wel natuurlijk :Y)

Plan nu is veel met de lange lijnen doen, want dat vindt hij leuk. Zelfs in de piste valt het dan wel mee, dus ben van plan om het dressuurmatige op die manier uit te bouwen en ook werken met balkjes en sprongetjes ed. En dan ter afwisseling natuurlijk ook het bos in, met de lijnen of onder het zadel. Dat gaan we voorlopig even doen en eens zien waar we komen

Morgen komt de DA langs om een paard van stal te enten, ben nu aan het twijfelen voor dat bloed. Momenteel lijkt alles weer normaal .. zou ik het nog een tijdje aankijken en zien of we weer downs krijgen of nu echt vertrokken zijn? Kan dan nog altijd bloed laten trekken natuurlijk...

**Geplaatst**: 25-01-15 15:31

Geplaatst: 25-01-15 15:31

Als ik dit zo lees, herken ik er heel veel in van mijn paard. Zij heeft voor zover ik weet geen verkeerd verleden gehad. Heb haar met 3 jaar gekocht en een half jaar later was de kudde van haar. Met 4 en een half heb ik haar ingereden. Zij is ook erg sensibel. Problemen met stil gaan staan heb ik ook gehad. Van stap naar draf en als ik dan vroeg of ze wat meer ging doordraven werd het stil staan. 1 x been was 1 bok. 2 keer been 2 en zo ging dat maar door

. Ook om niks er van door gaan. Recreatief super lief, dan kan ik er een klein kind opzetten. hangen zodra ze vast stond was ze ook kampioen in. Heb dit äfgeleerd" door een longeerlijn door de ring te halen en elke keer mee te geven zodra ze ging hangen. Maar naar 3 maand hangt ze opeens toch zonder aanleiding. Ook het gedrag kan idd per dag verschillen. Momenteel gaat het heel goed. Zal een aantal dingen noemen die ik gedaan heb wat misschien jouw ook kan helpen.

Elke 3 maand zadelmaker (ze is super sensibel en een klein kuiltje betekend staken)
Veel grondwerk met haar gedaan. Om samen een band op te bouwen en te leren dat een zweep een hulpmiddel is.
Als ze er van door gaat maak ik daar gebruik van. Vraag extra oprichting en ga kleine voltes draaien in de galop. Ik gebruik deze activatie van het achterbeen voor de oefeningen die ze normaal moeilijk vindt. Hierdoor is deze manier van werk ontduiking niet meer mogelijk,
Bij het staken had ik zelf geen succes met haar weer voorwaarts krijgen. Ik heb er daarom voor gezorgd dat er in het begin altijd iemand met een longeerzweep in de bak stond die haar vooruit kon zetten. Het staken deed ze ook op buitenrit. Ik heb de mensen die mee waren met de paarden gevraagd gewoon door te lopen (als ik been geef gaat ze objecten zoals paarden auto;s bomen etc schoppen). Op een duur wordt je paard ongedurig. Dan heb ik er voor gekozen haar te laten staan wachten totdat ze mocht gaan op mijn been.

Het blijft een paard met karakter en de ene dag rijden we de sterren van de hemel terwijl we de andere dag de kluts kwijt zijn. Staken heb ik er helemaal uit. Er vandoor gaan is zeldzaam geworden. Dus misschien kun je er iets mee.

**Geplaatst**: 25-01-15 19:22

Geplaatst: 25-01-15 19:22

Dank je wel voor de reactie nog

Zitten zeker herkenbare dingen in

Ondertussen zijn we weer even verder maar gaat het nog steeds heel wisselend. Ook reageert hij de laatste week weer heel gevoelig aan zijn knieën. Hij doet op zich wel zijn best, maar je merkt gewoon dat er iets niet helemaal ok is en ik weiger om gewoon te doen alsof er niks is en mijn pony als koppig te bestempelen. Laatste keer met buitenrijden drukte hij in draf ook heel erg zijn rug weg, zo loopt hij nooit (tenzij heel eventjes als hij wat ziet

) dus ondanks dat hij wel deed wat ik vroeg zat het mij toch niet lekker. Heb sindsdien enkel nog aan de lijnen met hem gewerkt maar zoals gezegd heel wisselend. Voorbije dagen reageerde hij dus heel erg op die knie, vandaag niet, vandaag was hij weer vrolijk en happy. Echter was het na het "werk" (= een half uurtje wat stapwerk aan de lange lijnen) weer mis en kreeg ik wel weer heftige reactie. Dus werkontduiking is weer uitgesloten, hij wil wel, maar er zit gewoon af en toe iets verkeerd ..

Daarom ga ik nu even niet meer veel met hem doen, gewoon af en toe eens wat stappen (als het kan buiten en anders even in de piste) en laat ik zsm een dierenarts/chiropractor langskomen, eens zien wat zij zegt. Wil alles laten nakijken, inclusief mijn zadel(s) etc. Eventueel ook foto's laten maken. Pas als dat allemaal achter de rug is kan ik zeggen "er is echt niks en het is puur karakter" maar denk niet dat ik dat ga moeten zeggen...

**Geplaatst**: 25-01-15 19:54

Geplaatst: 25-01-15 19:54

Als ik het zo lees denk ik allereerst aan angst en onzekerheid.

Volgens mij weet dit paard niet waar het aan toe is en wat hij moet met wat er gevraagd wordt. Als je de medische molen hebt uitgesloten en daar gericht op blijft letten, waarom ga je dan nu niet richting de psyche van het paard denken?
Een angstig dier kruipt in zichzelf en sluit zich af voor de buitenwereld, of dat nou een mens, een paard of een hond is.
Een paard heeft ook een wil en een voorkeur voor bepaalde onderdelen of takken van de paardensport. Niet willen is heel goed mogelijk en kan ook met de psychische toestand te maken hebben. Probeer uit te zoeken waar dit paard zich voor open wil stellen.

Persoonlijk zou ik helemaal vanaf de basis beginnen in het vertrouwen en het grondwerk en/of werken aan de hand. Dit schept een vertrouwensband en vergroot zijn zelfvertrouwen. Vraag niet teveel in 1 keer en probeer samen stapjes vooruit te zetten. Haast zal altijd in je nadeel werken en vechten zal je ALTIJD verliezen. Het heeft geen zin om een vluchtdier op zijn kop te geven want hij zal niet begrijpen wat je probeert te zeggen en het zal zijn in zichzelf gekeerde gedrag enkel verergeren.

Heb geduld en probeer eens een nieuwe aanpak!

**Geplaatst**: 25-01-15 20:19

Re: Is dit nu echt dominantie?

Geplaatst: 25-01-15 20:19

Hmm, ik snap waar je reactie vandaan komt maar ik vrees er toch een beetje voor. Denk dat ik ondertussen wel lang genoeg met hem bezig ben om te kunnen zeggen dat er GEEN angst in het spel is. Immers komt een paard dat bang is voor je (want jij vraagt altijd die moeilijke dingen) niet naar je toe om zijn neus in het halster te duwen. Om maar een klein iets te noemen.

Verder is datgene wat jij zegt ook al ruimschoots geprobeerd, ben diverse keren "opnieuw" begonnen, heb volgens verschillende systemen gewerkt (en dan langer dan een paar dagen

) en allen komen op een bepaald moment op hetzelfde uit: hij wil niet meer en wordt boos. Zodra je meer van hem gaat vragen gaat het mis (en dat meer vragen kan zoals nu zijn nog maar gewoon te vragen om aan te draven, voordat er gedacht wordt dat ik hem binnen een week wil laten piafferen ofzo

) en dat lijkt me dan toch een kwestie van niet kunnen, lichamelijk of mentaal, maar denk dat ik dat mentaal ondertussen wel redelijk onder de knie heb

Vandaar mijn keuze om voor een 2e mening te gaan (naja, of 3e, 4e of hoe je het wil bekijken) en eventueel toch foto's te laten maken..

**Geplaatst**: 25-01-15 20:35

Re: Is dit nu echt dominantie?

Geplaatst: 25-01-15 20:35

Wat zijn dan je ambities met dit paard?
Wat je omschrijft (ookal drukt ie zijn neus in het halster) klinkt als angst en onzekerheid. Ik snap dat het voor jou niet zo voelt omdat je al jaren met hem bezig bent maar ook een angstig paard kan zich tot je richten. Het klinkt niet als iets wat fysiek mis is, het klinkt als een psychisch probleem. Dat is lastig aan te pakken en zal je met een vluchtdier op basis van vertrouwen moeten proberen. Angst uit zich (ook bij mensen) vaak in boosheid dus als het voor hem te moeilijk wordt (of hij heeft er oprecht geen zin in) dan wordt hij onzeker en uit dat met stilstaan (alles buitensluiten) en boosheid.

En wat nou als hij niet wil? Als hij niet doet wat hij niet leuk vindt? Als het hem angstig en onzeker maakt in plaats van zelfverzekerd? Ga je hem dan dwingen te doen wat jij wil doen?

**Geplaatst**: 25-01-15 21:07

Geplaatst: 25-01-15 21:07

Ik rijd op het moment een paard dat ongeveer hetzelfde doet. Lijkt er heel erg pp

De fases die ik doorloop zijn:
- staken. Stil gaan staan en niet meer lopen wat je ook doet.
Dit is er ondertussen bij mij en een ander meisje uit. Maar bij anderen doet ze dit nog, waardoor momenteel alleen ik en zij erop kunnen rijden.

-kwaad worden. Oren in de nek, hoofd de lucht in, totale spanning, extreem scheef lopen (kont naar binnen), aangalloperen, naar binnen vallen.
Hier kan je doorheen rijden, soms duurt het 5 minuten soms wel een uur.
Hoe langer je bezig bent met erdoorheen rijden, hoe meer ze gaat doen. Dit gaat dan over in bij elk geluidje of beweging heel veel bokken terwijl ze een héél klein rondje draait en daarna bokkend in galop er keihard vandoor. Op zo'n moment helpt inhouden niet. Hoe meer druk je dan geeft op de teugels, hoe meer ze flipt. Laat je de teugels helemaal los, dan stopt ze meteen. (En dan stopt ze ineens met vervelen en ben je erdoorheen dus doet ze de rest van de tijd niks meer).

Als je haar haar gang laat gaan, geen moeilijke oefeningen of galop (heeft ze nog niet geleerd dus vind ze moeilijk) doet dan doet ze braaf. Ga je meer vragen of aan de teugel dan doet ze bovenstaande.

Waar het vandaan komt weet ik niet. Soms doet ze ook helemaal ontspannen en soms is het een en al spanning. Vroeger is zij mishandeld maar ik weet niet of dat er iets mee te maken heeft. Ik weet niet of je dit er ooit nog uitkrijgt, zit denk ik te veel in haar.

**Geplaatst**: 25-01-15 21:26

Geplaatst: 25-01-15 21:26

@ mait : ik vind het wat moeilijk om op je te reageren want je komt voor mij nogal beschuldigend over, maar ik ga er vanuit dat je het niet zo bedoeld. Ik heb geen ambities met hem, tenzij een trektocht, dat is iets wat ik wel nog wil doen maar dat zijn geen grote plannen (wil geen 1000 km door onbegaanbaar gebied of dergelijke, gewoon een paar dagen in eigen streek

). Je laatste vragen ga ik niet op reageren, als ik iemand was die z'n eigen zin zou doordrijven en bij niet meewerken het er wel uit zou slaan dan zou ik dit topic (en alle voorgaande) niet hebben..

Ik hou de optie open, als uit de grote medische check-up blijkt dat hij toch echt wel ok is ga ik helemaal opnieuw met hem beginnen en hem behandelen als een angstig/onzeker paard, alles heel rustig en stap voor stap. Wil ik echt wel doen

En wie weet ...
Blijf het moeilijk vinden, daar ik nog een paard heb waar duidelijk wel angst & onzekerheid in zit (door de mens, want in wezen is het een eigenwijs varkentje

) en daar kan ik prima mee overweg en doe ik dingen mee die niemand ooit had gedacht .. (maar moet wel zeggen dat ik daar niet op rij en dat meer mijn "speelpaard" is en [***] toch eerder "werkpaard", en misschien zit daar wel het probleem

).

Waar ik vooral schrik voor heb, en wat ook al in diverse topics naar boven is gekomen, is dat als ik gewoon voor de lol met je knol ga dat ik hem lichamelijk (nog verder) kapot maak en dat wil ik niet. Dus wil ik tussendoor toch ook serieus met hem aan het werk (en dat kan net zo goed vanaf de grond) zodat hij zijn lichaam goed gebruikt en zijn spieren sterker maakt, maar daar gaat het dan steeds mis. Zodra je wat meer vraagt dan met een los teugeltje rondhobbelen beginnen de problemen. Maar misschien is dat toch een vorm van angst, angst dat alles (weer) pijn gaat doen .. dat is wel iets wat ik al vaker heb gezegd en dus probeer ik bewust met hem te trainen en het niet te zwaar te maken .. maar blijkbaar ben ik daar niet zo goed in want het lost zich niet op -O-

@ Myrthe64 : klinkt wel hetzelfde type ja .. wat zijn je plannen? Want zo kan je toch niet blijven door rijden? Dat is toch voor beide partijen niet fijn?

**Geplaatst**: 25-01-15 22:00

Re: Is dit nu echt dominantie?

Geplaatst: 25-01-15 22:00

Het is niet beschuldigend bedoelt

Wat ik bedoel te zeggen; bekijk ook wat jouw verwachtingen zijn en in hoeverre die overeenkomen met de mogelijkheden van het paard.
Een paard dat lekker aan een lang teugeltje buiten hobbelt (en daar vrede mee heeft) kan je ook bijhouden met daarnaast werk aan de hand, lange teugelen, longeren, dubbele longe, join-ups etc etc. Daarmee kan je lengtebuigingen, ontspanning en rechtgerichtheid onderhouden en blijft je paard in goede conditie. Bovendien kan je (mochten die er zijn) dominantie en angst vanaf de grond makkelijker 'bewerken' dan vanaf de rug.

Ik bedoel het niet aanvallend.