Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-12-12 00:26

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 14-12-12 00:26

Hij ziet er idd heel tevreden uit. Fijn dat hij nu een deken heeft. Is er niet ergens toch nog een mogelijkheid om hem misschien over te nemen en aan te houden...

**Geplaatst**: 14-12-12 02:34

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 14-12-12 02:34

Wat triest...Gelukkig zijn er mensen die écht om dit knap paardje geven...

**Geplaatst**: 14-12-12 03:11

Geplaatst: 14-12-12 03:11

Om deze tijd kijk ik meestal even beetje rond in topics, maar bij dit topic bleef ik plakken.
TS wat een verdrietig verhaal maar je hebt wel een mooie wijze van typen/uitleg, voelde echt een knoop in mijn maag en een brok in mijn keel

Ik dacht meteen aan mijn deken die ik nog heb van mijn vorige springpaard.
Maar zo te zien heeft ie een jas, en een warme liefdevolle figuurlijke deken heeft ie ook.

Ik wou dat ik een miljonair was dan had ik hem wel een 2de kans willen bieden met alle liefde en om jou uit de brand te helpen maar dat klinkt mooi vanaf de zijlijn en zonder een miljoen .
Goddank heeft hij iemand zoals jou getroffen, ik kwam op FB ook een paard tegen die niet meer goed is voor de sport en anders ingeslapen zou worden omdat de paardenopvang geen plek heeft ook die zoekt een huis en zo vast nog vele anderen

Verdrietig verdrietig ..
Het filmpje greep mij ook aan, hoe vaak hij de camera in keek richting jou dus of het wel oké was om naar 'dat andere mens ' te gaan .
Arm paard hij verdiend het zo!

Ts respect! En mocht mijn deken voor alsnog nodig zijn zeg het gerust, ik koop wel een nieuwe voor mijn 2,5 jarige die hem eigenlijk op zou krijgen als ze oud genoeg is (en door dit topic ben ik er bijna zeker van dat ze bij me blijft, ik zal er voor vechten ook!)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-12 09:57

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-12 09:57

Het is echt niet de bedoeling geweest om mensen verdrietig te maken, of om medelijden te vragen voor dit paard. De bedoeling was om ook anderen (buiten mezelf) na te laten denken over welke verantwoordelijkheid er ook hoor bij een paard. Wat doe je als het niet zo gaat zoals je wil dat het gaat. Een paard is geen machine die je programmeert, een paard is een dier en zeker een PRE is heel gevoelig, zo zijn ze al eeuwen gefokt, en met gevoelens moet je omgaan, verstandig mee omgaan.
Maar ik heb gisteren zelf ook een potje zitten janken. Hier doe ik gewoon mijn werk, ik doe wat ik moet doen en dat is wat ik ooit een ander paard, mijn merrie, en ook aan hem beloofde. Ik zal je niet alleen laten, en er alles aan doen om je te helpen. Dat was gewoon een belofte, een plicht en we hebben de ruimte en de gelegenheid.
De berichten hier raken me, het doet me zoveel goed om te merken dat Solo niet meer Solo is en dat hij (goddank!) zoveel vriendjes en vriendinnetjes heeft. Kon hij maar lezen, dan zou ik het aan hem voorlezen en dan zou hij denk ik ook geroerd zijn want hij is erg gevoelig. Het is zo'n vriendelijke knul, alleen nog zo onzeker (gemaakt).

Heel erg dankjewel aan jullie, die ik niet persoonlijk ken maar die allemaal een steentje bijdragen en mijn woede over het alleen achterlaten van zo'n mooi en bijzonder vriendelijk paard doen afnemen. Hoe stoer ik ook ben, en hoe ik ook mijn best doe om me niet te veel te laten leiden door emoties, want die merkt hij heel scherp op, zo gevoelig ben ik zelf ook. Belofte maakt schuld.
Had ik zijn paspoort maar, deed de eigenaar maar afstand van hem dan konden we verder en weet ik zeker dat er ergens iemand is die hem een plek geeft waar hij net als hier een tijdje niets hoeft. Niets meer dan jezelf zijn en merken dat je goed genoeg bent zoals je bent, want jij bent jij en jij bent geweldig!

Ik mopper wel eens op bokt en lees veel over problemen die me soms ergeren, problemen die niet hoeven en dan oplossingen die aangedragen worden om een paard dan te gaan breken. Vaak is het angst, en wat gebeurt er met je als je angst en je twijfel verkeerd uitgelegd worden....als men denkt dat je dominant bent, maar dat niet bent..je bent bang en onzeker...jezelf zelfs tot bloedens toe gaat bijten omdat je zo onzeker bent. Dit paard is een slachtoffertje van dat breken. Hij is gekneveld, opgejaagd totdat hij zou opgeven, gestraft in zijn stal, alleen gelaten met zijn wanhoop en hij vertelt zo veel over zijn eenzame leven. Zou er een heel boek over kunnen schrijven. Ik wist al vanaf de dag dat hij hier kwam dat DIT paard veel meer invloed zou gaan hebben dan ik dacht. Maar ik wist nog niet wat, en zag alleen maar een kwetsbare jongen die me tot wanhoop dreef en me enorm deed twijfelen aan mezelf. Maar die ook zulke speciale momenten gaf dat ik als een klein meisje stond te huilen. Want ja, die eenzaamheid die ken ik ook, die eenzaamheid van verkeerd begrepen worden, boze mensen om je heen en wel willen maar echt niet weten hoe. Alleen ik ben mens, en ik kan nadenken. Hij niet, hij kan niets anders dan zichzelf zijn.

Jongens, bokkers dank je, echt dank jullie voor de steun, ik ben niet een speciaal iemand, echt niet, ik ben gewoon ik maar gisteren voelde ik me heel erg gesteund en voelde ik me bijna wel speciaal. Toen las ik de berichten door en heb zitten janken, een ontlading. Toch weet ik zeker dat er heel veel hetzelfde zouden doen als ik, niet opgeven, nooit! Net zolang tot het goed is, en dan loslaten. Dan pas.
Dat gaat lukken, want ook ik ben nu niet meer alleen.

Ik film hem heel veel, misschien dat dit filmpje hier wel past.

Dan kun je toch geen nee meer zeggen...

Laatst bijgewerkt door Revanches op 02-05-13 16:10, in het totaal 2 keer bewerkt
Reden: video verwijderd

**Geplaatst**: 14-12-12 10:46

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 14-12-12 10:46

Het is dat ik er al eentje heb! Wat een onzettend lieve uitstraling heeft hij.

**Geplaatst**: 14-12-12 11:13

Geplaatst: 14-12-12 11:13

Wat een triest verhaal, en wat een ontzettend mooi paard...

Ik ben er even helemaal stil van $:\$

**Geplaatst**: 14-12-12 11:28

Geplaatst: 14-12-12 11:28

Tjonge wat een nare situatie dit!Ik hoop zo dat de eigenaar inziet dat een paard als deze niet verkocht kan worden en blij mag zijn als er iemand komt die hem een vast huisje aan kan bieden en met alle rust met hem aan de slag gaat zonder verwachtingen!Het is wel echt een innemend paard,hij heeft echt een goede uitstraling

en ziet er zeer gevoelig uit..

Ik zie dat hij al een dekentje heeft en dat er al meedere mensen wat aangeboden hebben,maar mocht je nog een waterdichte deken willen in maat 185 heb ik er ook nog wel eentje liggen..

**Geplaatst**: 15-12-12 01:03

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 15-12-12 01:03

Net het filmpje gekeken en hij wil echt zo graag maar die angst, echt zo een leuk paardje, hoe rot kan je zijn om dat zo te verpesten, hopelijk vindt hij een lief baasje uiteindelijk.

Mocht je nog een dekentje nodig hebben, heb nog 2 staldekens, een lekker warme staldeken van Rambo maat 6'6 en een vrij dikke staldeken maat 185 van Kerckhaert, allebei wel kort gebruikt maar nog in hele goeie staat

**Geplaatst**: 15-12-12 02:40

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 15-12-12 02:40

Wat een triest verhaal, gelukkig is hij bij jou en krijgt hij aandacht. Zo als ik het kan zien kan dit helemaal goed komen mits er iemand zo als jij mee omgaat. Het is een mooi paard met heel veel gevoelens. Ik hoop dat ie een goed huis krijgt bij iemand die net als jij met het gevoel werkt en voorzichtig te werk gaat. Petje af hoor.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-12 11:28

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-12 11:28

Laat dit paardje een voorbeeld zijn van het verkeerd uitleggen van gedrag, dat is geen onwil en echt ik denk dat degenen die hem zo te pakken hebben gehad het beste met hem voor hadden. Althans het doel voor ogen hadden om hem 'geschikt te maken voor menselijk gebruik'.
Alleen het is net als goede bedoelingen, advies of hulp, het is pas goed als de ander er wat mee kan en de goede bedoeling wordt begrepen. Een paard kan niet denken zoals een mens dat kan. Wij zijn rationeel denkend terwijl dieren eigenlijk alleen maar reageren, en dat doen ze met hun gevoel. Zeker bij paarden is het gevoel en hun scherpe opmerkingsvermogen precies datgene wat ze gemaakt heeft tot wie ze nu zijn. Niet alle rassen zijn even gevoelig, en dat is niet gekomen door natuurlijke selectie maar door menselijke selectie. Mensen vonden types koudbloed veel gemakkelijker om mee om te gaan dan bv de Arabier. Vandaar dat er zoveel rassen, types en kruisingen zijn.
Deze PRE is een gevoelige, vergelijkbaar met een Arabier. Met zijn gevoelens moet je omgaan, breken lukt zelden omdat de naam eigenlijk al veel zeg over het karakter. Pura Raza, da's niet alleen puur ras, maar dat betekent ook puur paard. In de PRE wereld spreken we wel eens over 'veel paard'. Daar zit per individu verschil tussen, niet alle PRE's zijn hetzelfde. Dat geldt niet alleen voor de PRE.

Maar goed, heel verhaal. Zal wel komen doordat ik me wat sterker voel, want ik was een beetje verdrietig geworden de afgelopen maanden. Dit paard is zo vreselijk vriendelijk, en dat is de kant die ik zo graag wil activeren en bevestigen. Daar is tijd voor nodig, veel tijd, en ik weet zeker dat ergens wel iemand is die dat ook kan en wil!
Het gaat met hele kleine stapjes, maar als je geen misprijzende eigenaar hebt dan gaat het een stuk gemakkelijker. Je ziet het niet, maar hij is al zoveel veranderd.

Wie weet plaats ik het filmpje over zijn extreme vorm van angst nog wel eens. Een filmpje wat ik maakte om anderen om advies en raad te vragen. Maar ik wil dit topic niet vervuilen en te veel aandacht vragen.

Wat het belangrijkste is, is dat er op bokt dus een heleboel geweldige mensen zijn! Die echt helpen en zich bekommeren over een eenzaam paard, wat ze niet eens kennen.
Dat is toch geweldig!

Dank ook voor de Pb's, met de mooiste verhalen en een paar de zeggen dat ze het gedrag van Solo zo goed herkennen, omdat ze zelf ook het vertrouwen kwijt zijn in mensen. Dat raakt me, en ook mijn leventje ging niet over rozenblaadjes.
Pas alsjeblieft een beetje op elkaar, niemand hoeft zich zo rot en eenzaam te voelen en iemand helpen voelt een stuk beter dan iemand treiteren en daarmee dwingen tot wanhoop. Denk maar aan Solo, die verkeer begrepen werd. De slager hangt nog steeds boven zijn hoofd, hij is al 2x gespaard, het zou zonde zijn.
Maar die macht ligt bij de eigenaar, die beslist.

**Geplaatst**: 15-12-12 11:46

Geplaatst: 15-12-12 11:46

Jammer dat het met de eigenaar zo stroef gaat en hij/zij geen moeite doet om en goede oplossing te zoeken voor solo..Ik heb een arabier gehad met die hoogsensitief was,nog veel gevoeliger dat mijn andere arabieren..Ik denk dat daar het best iemand bij past die ook hsp is,want die voelen zon paard veel beter aan..

**Geplaatst**: 15-12-12 12:30

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 15-12-12 12:30

Wat een verhaal zeg. Over de praktische kant valt nog wel wat te zeggen. Op bokt staan topics over het paspoort. Dat paspoort is geen eigendomsbewijs (als ik het juist heb). Dus daar kunnen niet zo veel rechten aan ontleend worden als wel gedacht wordt.
Ook is het zo dat als een eigenaar in gebreke blijft met het betalen van de kosten van stalling, hoefsmid, inenten en ontwormen, etcetera, dat dan de staleigenaar de kosten kan verhalen door middel van een soort beslagleggen op het paard in kwestie. (Waarna dus een mooie kans ontstaat om voor het paard een andere oplossing te zoeken dan enkeltje slager) Dit paard ziet er goed uit. Jong en lichamelijk gezond op het oog. (Een dierenarts kan hier wat meer over zeggen natuurlijk) Misschien kun je wat met deze informatie. Een en ander staat ook op bokt. En er zijn juristen op bokt die er ook wat over kunnen vertellen.
(Stiekem hoop ik op een "hij leefde nog lang en gelukkig" afloop)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-12 12:54

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-12 12:54

Dank je voor je info, maar uit respect voor de eigenaar ga ik liever niet in op de mensenperikelen.
Of anders per Pb.

Ik richt me liever op het positieve van deze jongen, op zijn vooruitgang die weliswaar heel klein is en me soms ook tot wanhoop dreef en heel onzeker maakte of ik dit wel kon.... maar dat was meer mijn menselijke haast, mij eigen ego en de klok (menselijke klok) die me in de weg zaten.
Paardje heeft me als het ware geleerd om al mijn menselijke ballast te laten waar het hoort en dat is niet bij hem. Het was achteraf, en nu nog, heel boeiend om te ervaren dat het niet eens moeilijk is om je niet te richten op het einddoel maar stap voor stap hem sterker te maken. Samen werken, en zijn probleem opzoeken en ook al was het maar een kleine vooruitgang, die te zien als een victorie.

Rijden is niet het allerbelangrijkste heb ik geleerd, de weg er naartoe, het hoe je iets doet, is veel belangrijker en confronteert je heel mooi met je menselijke 'beperkingen'. Hij weet niets van ons doel, hij is alleen maar zichzelf. Dat moest ik nog beter leren, bij jezelf blijven en doorgaan ook al was het soms een enorme teleurstelling. Morgen weer een dag, en daarna heb je overmorgen nog.
Tja, zou er een boek over kunnen schrijven, met heel veel foto's...

**Geplaatst**: 15-12-12 13:23

Geplaatst: 15-12-12 13:23

Cassidy schreef:
Hij ziet er idd heel tevreden uit. Fijn dat hij nu een deken heeft. Is er niet ergens toch nog een mogelijkheid om hem misschien over te nemen en aan te houden...

Het is omdat er door Cassidy deze vraag gesteld wordt, en omdat er in een post hier boven staat dat de slager boven zijn hoofd hangt, en dat hij al 2x gespaard is. Misschien kun je met je man overleggen, omdat hij het zakelijke deel doet, wat de mogelijkheden zijn. Bedoel je dat met 'mensenperikelen'? Het is me namelijk niet helemaal duidelijk.

Het is nu al heel prima wat je doet en ik heb er alle respect voor.

Vindt vooral dat hij zijn oortjes steeds zo vriendelijk naar voren doet, en je gewoon ziet dat hij het probeert. Het is toch zeker de moeite waard om de mogelijkheden en opties te onderzoeken, anders dan 'de slager'.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-12 14:21

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-12 14:21

Ja, ja ik snap je wel, en je bedoelt het ook hartstikke goed! Cassidy weet alleen iets meer van dit paard en van de situatie.

De eigenaar is overigens zelf helemaal niet tevreden, die kon alles wat ik doe veel beter en vindt dat hij al lang ingereden had moeten zijn.
De voorgeschiedenis van dit paard is een lange, ik zal er wat over vertellen. Wie weet geeft het een compleet beeld.

Het is eigenlijk mis gegaan met het inrijden toen hij 3 was. De meisjes die hem wilden inrijden rolden steeds van hem af, en hij werd geplaatst bij een boer. In de hoop dat het zou lukken, maar dat ging niet.De toenmalige eigenaar besloot hem op te sturen naar een professional.
De eerste 'trainer', een beroemde die mensen op de HE ieder jaar zien, heeft hem 3 maanden 'behandeld als een mustang, wat hij niet is. Ik vrees dat het daar helemaal fout is gegaan, want in zijn box is hij doodsbang als je met een voorwerp komt. Ongeacht wat en het aanraken met stokken is een van de methodes die zij er op na houden. Vast goed bedoeld, maar dit paard is geen mustang, het is een PRE en het heeft hem denk ik nog banger gemaakt dan hij al was. Dat merk je nu nog dagelijks nog aan hem. Zij heeft het advies gegeven aan de fokker ... slager. Paard paste niet in de trainingswijze.

Daarna is hij bij iemand anders geweest, iemand die ik persoonlijk ken en ook gesproken heb over dit paard. Zij is iemand waarvan ik weet dat zij echt wel weet wat ze doet en ook vanuit rust en heel veel respect werkt met paarden en ook nog eens gespecialiseerd is in de PRE. Maar ook zij is zich een hoedje geschrokken van zijn gedrag, haar advies, en dat begrijp ik heel goed, 'paard is knettergek en geestelijk gestoord'. Hij liep mensen omver, was niet normaal aan te raken en was zo extreem bang dat het echt gevaarlijk was. Hij stormde er vandoor, rukte zich los en was niet te stoppen. Ik vrees dat dit een gevolg is van het rondjagen wat in de eerste methodiek nogal mis is gegaan. Join up... ja, en dat werkt dus niet bij gevoelige paarden. Die kun je levenslang onbruikbaar maken als je de signalen niet juist interpreteert.
Dat is ook wat je ziet gebeuren op de filmpjes, dan neemt zijn instinct het helemaal over (bij paarden als 1e vluchten) en is hij helemaal ontredderd. Dan is hij zo goed als onbereikbaar.
Het ging niet, en ik geloof dat ze met veel geduld 4 maanden of zo met hem bezig is geweest.

Daarna heeft een lieve juffrouw een paar maanden zich over hem ontfermd, zij heeft al haar geld in hem gestoken en ze kon denk ik best wat met hem. Maar zij had te weinig tijd, niet genoeg geld en het lukte haar niet in de tijd die ze had om hem te helpen. Ze moest stoppen, da's heel sneu.

Paardje heeft dus al een vermogen gekost aan trainingen. Zo trof de eigenaar hem aan, in een hoekje van de stallen, en eigenlijk opgegeven door mensen. De juffrouw moest een smak pensiongeld betalen en dat loopt snel op. Ze moest het opgeven. De huidige eigenaar heeft hem voor een symbolisch bedrag overgenomen en is een paar jaar (2) met hem bezig geweest. Alleen wat ik er van gezien heb, voor het paard op een nogal onbegrijpelijke manier. Beetje aansluitend op de join up methodieken. Paard rukte zich los aan het touw, sprong er regelmatig nog vandoor en volgens de eigenaar was er wel iemand op hem aan het rijden, en ook zij is hier geweest/ Ze had zeker een band met hem, maar ze was ineens gestopt me op hem zitten. Ze durfde niet meer. (wat ik snap!)

Toen het paardje werd aangeboden op marktplaats heb ik aangeboden om te helpen, en zo komt het dat hij nu bij ons staat. Al snel bleek hoe diep de wonden zaten, en dat is wat 'mentaal kreupel' ben gaan noemen.
Hij heeft geautomutileerd, leefde wekenlang rillend en bibberend als ik of iemand anders in de buurt was en kreeg ook nog eens een hoefprobleem. Tijd, ik voelde dat hij veel tijd nodig had eerst A dan B en dan stapje voor stapje... en dat is puur een gevoel volgen en geen klok, geen menselijke klok. Hier kan dat.
Alleen wat ik onderschat heb is dat er bij ieder paard een mens hoort, of meerdere mensen. Mensen die zich tegen mij richten, ik snap het wel maar het voelt niet terecht. Want ik heb dit paard niet zo gemaakt. Als mensen het niet met je eens zijn dan sta je met je rug tegen de muur. Mijn werk is non profit, dus ik verdien er niets aan en de client betaalt alleen de stalling, voer en ruime. Want ik wil voor de paarden werken, en echt iets doen, goed doen. Nu pas, omdat ik dat nu pas kan en de ruimte, tijd en gelegenheid heb om uren met ze door te brengen. Misschien nog belangrijker, omdat ik nu echt het geduld kan opbrengen en mezelf onder controle kan houden en niet boos, verontwaardigd oid word. Niet meer.

Dat is het verhaal in grote lijnen achter dit paard. Ik schaam me al best wel dat ik al te veel heb verteld van zijn penibele situatie. Kan dat helaas niet meer terugdraaien, dat was niet netjes van me en doet er ook eigenlijk niet toe. Nu telt het paard, en dankzij jullie en de mensen die hier geweest zijn om hem gewoon een appeltje te komen geven om zijn vertrouwen in mensen langzaam weer op te bouwen ben ik dankbaar.
Alleen houdt mijn hulp, en ook mijn geduld naar de mens een keer op. Hoe moeilijk ik dat ook vind, en het het ook aan mijn hart gaat.

Ik zou hem heel graag begeleiden naar een goede plek, en ik kan alleen maar hopen dat de eigenaar inziet dat dit paard nog heel veel tijd en ervaringen nodig heeft. Hij vroeg me om hem te koop te zetten, maar dat doe ik niet en dat kan ook niet. Paardje is te ver nog. Van mij en van mijn man mag hij nog best een poosje blijven, maar niet zoals het nu gaat. Bovendien kost zijn eten ook wat, en wie betaalt dat?

Het allerliefst zou ik het netjes afhandelen, en er zijn nu al via bokt een paar mensen die aangeboden hebben hem over te nemen. Dat is geweldig en dan zou ik kunnen zeggen, als het niet gaat dan mag hij terug komen.
We hebben de plek, ik heb de tijd en neem de tijd en ja, die oortjes, die vriendelijke ogen, zijn gedrag wat er nooit p uit is om iemand pijn te doen...

Op dit filmpje zie je hoe hij zichzelf veel te hard beet, niet bewust, alleen een gevoelig paard voelt alles heel sterk. Hij beet echt zijn huid helemaal kapot en zat onder de bobbels van zijn eigen gebit. Tussen zijn voorbenen hing de huid op een gegeven moment. zo vaak had hij daar gebeten en iedere ochtend drop de rommel eruit. Oo zijn schouders beet hij tot bloedens toe.
Ja het was augustus, en er waren wat insecten, maar hij ging te ver. Dan is het een vorm van automutilatie.
In dit filmpje wil ik hem uit de emmer aten eten, er zit alfalfa in, wat paarden lekker vinden. Nee het is die dag niet gelukt.

Wat je hier ook goed ziet is het stampvoeten, een teken van 'ik weet wat ik moet doen' en dat heeft hij lang gedaan en is nu over. Dat is een van die kleine stapje vooruit, een heel klein stapje maar wel een stap.

Laatst bijgewerkt door Revanches op 02-05-13 16:10, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: video verwijderd

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-12 18:00

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-12 18:00

Sinds ongeveer een maand start zijn dag niet meer zoals op deze manier. Hij staat bij ons vanaf eind juli 2012.

Dit gebeurde heel vaak als er wat wind was of iets anders een hele kleine aanleiding voor hem was om zich te spannen.

Zo begonnen zijn ochtenden heel erg vaak,zo stond hij zijn ontbijt op te eten, en dan was er eigenlijk geen eens aanleiding te vinden. Langzaam maar zeker komt er rust in dit paard. Nu eet hij iedere morgen amen met een kipje uit de voerbak op de grond en kijkt hij kalm om zich heen. Altijd alert, maar veel rustiger.
Mocht je ooit denken dat je wel eens een bang paard hebt gezien, dit is er een. Ik hoop er nooit meer een te zien die zo ver heen is als hij. Hij is te vaak opgejaagd, join ups, parelli spelletjes hebben hem zo bang gemaakt voor de, voor hem, onbegrijpelijke mensen. Pas alsjeblieft op met mensen 'spelletjes', ze zijn net als een grapje, ze zijn pas leuk als een paard ze ook leuk vindt en er van opbloeit.
Dit paard had alle vertrouwen in mensen verloren, kon wat kunstjes maar de angst won het steeds en samen met een aantal mensen, o.a. met een aantal bokkers helpen we hem op weg.
Zoals ze in Spanje zeggen paso a paso, poco a poco. Geen haast, alle tijd van de wereld. Hij kan er komen, ooit.

Oh wat is hij tevreden met zijn dekentje, het opleggen gaf eerst wat commotie, maar mijn man, die hem alleen maar 's avonds laat voert en verder niets met de paarden doet, kon het dekentje gisteren gewoon opleggen. Singels vast, een aai over zijn hals. Ben er bijna jaloers op, want ik heb er best lang over gedaan om dat voor elkaar te krijgen. Maar ik ben wel trots, trots op dit paardje en zijn enorm vriendelijke karakter. Dat is bijna ongelooflijk, hoe bang hij ook is, hij let zo op om niemand pijn te doen.

Dan besef ik me weer dat je snel vergeet hoe het was, en het 'nieuwe' gedrag, het normale gedrag aanneemt.
Nu ontbijt hij gewoon, en komt naar je toe. Mooi paard dat je bent.

Laatst bijgewerkt door Revanches op 02-05-13 16:11, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: video verwijderd

**Geplaatst**: 20-12-12 18:23

Geplaatst: 20-12-12 18:23

Mooi hoor!Ik vind dat jullie het super doen..Jammer dat er ook in de "NH wereld" zo vastgehouden wordt aan een methode en soms niet naar het individuele paard wordt gekeken..Jammer dat hij daar het resultaat van is..

**Geplaatst**: 20-12-12 18:50

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 20-12-12 18:50

Wat grappig, een kipje erbij tijdens het eten. Nodigt de kip zichzelf uit in de stal om wat graantjes mee te pikken of brengen zetten jullie de kip er bij met een reden?

**Geplaatst**: 20-12-12 19:55

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 20-12-12 19:55

Tjonge zeg, wat een verhaal. Dus als ik het goed begrijp (ik tel de groep meisjes als een) heeft hij al vijf pogingen tot training achter de rug.

Ik ben het helemaal met je eens, voor wat betreft die 'spelletjes' die sommigen voor trainingsmethode laten doorgaan. Dan heeft iemand een half verhaal gehoord, leest een boek, kijkt wat filmpjes, mengt er zijn/haar eigen versie van en hopla.... Alleen heeft het paard in kwestie dat verhaal helemaal niet gehoord, het boek niet gelezen en het paard in kwestie 'past' niet bij de trainingsmethode en raakt dus helemaal verward door alles wat hij niet begrijpt. En dan gaat het vaak mis.

Alle respect voor je hoor. Hopelijk komt het helemaal goed, maar geduld en tijd kan veel betekenen. Er is een uitspraak die aan Monty Roberts wordt toegedicht. Take the time it takes so it takes less time. (Ok, hij is ook een soort goeroe, maar deze uitspraak vond ik toch wel mooi)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-12 21:39

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-12 21:39

Volgens mij is de laatste opmerking goud waard.
Monty Roberts is een paardenman, daar twijfel ik niet aan, en ik denk dat de man ook af en toe zich afvraagt, of afgevraagd heeft wat er mis ging. Het aller moeilijkste is om iets uit te leggen omdat de interpretatie zo enorm verschillend kan zijn.
Bijna precies 15 jaar geleden werkte ik een keer met ook een PRE die maar 1x was opgejaagd volgens de JU methodiek. Jet paard was druipend van het zweet uiteindelijk met rust gelaten. Daarna mocht ik drie weken met hem aan de slag, en ik was diep onder de indruk hoeveel impact die ene keer had gehad. Iedere keer als de druk een beetje te hoog werd stormde hij er vandoor en uiteindelijk lukte het me die druk op te voeren en hem minder bang te laten zijn. Dat paard, een jonge PRE hengst die echt net van el campo af kwam was slim, sociaal en leerde graag.
In mijn werk zie ik vaak mensen die echt met de beste bedoelingen, en ook vaak wel met kennis van zaken te werk gaan. Ze willen heel graag goed doen en denken dat ook te doen. Veel paarden tolereren deze mensen, maar net zo vaak denk ik bij mezelf dat ze met vuur spelen en het (nog) niet doorhebben. Ik zie ook een grote angst voor vermenselijken die zelfs zo ver gaat dat een paard meer en meer als een soort domme machine geboren wordt. Alsof het instinct en de instinctieve aandrang iets slechts is voor een paard. Is het niet, we maken dagelijks 'gebruik' van die vaardigheden. Een paard is geen machine en is niet dom.

Mensen zoals Monty Roberts en voor zover ik zie ook wel bij Pat Parelli vertellen ook, zeker de laatste jaren dat een paard dat niet is. Dat je aandacht moet hebben voor het dier en dat je het paard trots mag maken omdat ze dan mooier zijn en meer met ons willen samenwerken. Paarden hebben gevoelens, net als wij alleen ze gaan er anders mee om en kunnen niet generaliseren en rationeel denken. Dat kunnen alleen wij. Met paarden moet je (leren) omgaan en de training laten passen bij het paard, niet andersom.

Het is prachtig om een paard te hebben staan die zo overduidelijk laat weten dat hij wel degelijk gevoel heeft en hoe ontzettend gemakkelijk het is om een paard te intimideren. Dat is nooit wat de bedoeling is, is geweest van de mensen die hun werk naar buiten brachten. Maar ligt aan degene die, en weer met de beste bedoelingen aan de slag zijn gegaan.

Voorlopig is dit paard aan het kalmeren, innerlijke rust en denk ik dat mijn werk bestaat aan het op het juiste moment de druk verhogen en hem daarmee laten wennen. Zodat langzaamaan zijn hersens weer nieuwe impulsen krijgen en hij kan gaan kiezen voor gedrag. Terug naar de basis, en precies wat in de laatste zin gezegd wordt. Soms zijn 10 seconden wachten een levenslange investering.
Wat ik ook met dit paard heb geleerd, meer dan ik zelfs had gedacht, hoe de andere dieren van invloed zijn.

De kippen lopen los, dus de kip die met hem ontbijt zeg maar kiest helemaal zelf. Het is altijd dezelfde en ik denk dat het goed voor hem is, het is niet zijn vriendin of zo maar het werkt wel. Het leidt hem af van de andere impulsen. Maar ook de honden voelen hem aan, en andersom zij sturen hem ook, daar kan ik nog heel veel over vertellen. Tijd denk ik, en diep in mijn hart hoop ik inmiddels dat hij zou mogen blijven. Een beter leerpaard is er niet te vinden, dit paard zegt heel duidelijk 'niet aan mijn neus, die heb ik nodig om te ruiken en er zit een trauma op mijn neus. Dat laatste maakte me wel kwaad trouwens, waarom moest een bang paard zoveel geweld ondergaan.

Wees niet te trots op mij, ik doe volgens mij gewoon wat heel veel anderen ook zouden doen, je uiterste best om het leven voor dit paard aangenaam te maken. Ben wel gaan schrijven, vooral de momenten waarop ik twijfelde of ik OOIT wel een ingang zou vinden. Een ingang die ik voor een groot deel van hem wilde laten afhangen, en dan was er ineens een heel klein iets, een neusje mijn kant op, zelfs in een drafje aan komen als ik naar het zandbakje loop, minder hijgen dan hij deed of valt me op dat hij nu niet meer met zijn hoofd zo laag als hij kan staat te kijken maar levendig is.
Kleine dingetjes, maar dingetjes die zo veel paarden ook doen.
Sorry als ik er wat veel aandacht aan besteed, het gaat niet om mij, het gaat om dit paard en alle andere onzekere paarden.

**Geplaatst**: 20-12-12 21:58

Geplaatst: 20-12-12 21:58

De quote "take the time it takes" komt echt niet van Monty Roberts. Ik hoor Parelli hem gebruiken, maar uiteindelijk heeft ook hij het van een ander....

En Monty Roberts een ultiem paardenman....ik betwijfel het. Als iemand moet gaan liegen over het feit van wie hij dingen heeft geleerd, zijn vader als moordenaar bestempeld en zijn moeder als zwakke vrouw zonder ruggegraat, als iemand te vrij met de waarheid omgaat en dingen gaat verzinnen....waarom kan ik zo iemand niet serieus nemen?

**Geplaatst**: 20-12-12 22:12

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 20-12-12 22:12

Solo, arme Solo. Wat een prachtig paard en wat super zonde dat hij is geworden hoe hij is.
Volgens mij ken ik dit paard. Ik heb je een pb gestuurd maar had nog niet het hele topic goed gelezen.
Een belangrijke vraag is al beantwoord met lezen.

**Geplaatst**: 20-12-12 22:20

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 20-12-12 22:20

Dank je Cassidy, Ik had al een vermoeden dat het iemand anders was. En dan nog iets. Ik weet niet wat er wel of niet waar is van de verhalen van Monty Roberts, maar ik laat het maar voor wat het is. Een verzameling verhalen.

**Geplaatst**: 20-12-12 22:22

Geplaatst: 20-12-12 22:22

Wilde fantasien van een zieke man. Mag je laten voor wat het is. Probleem is dat genoeg mensen hem wel geloven. En hem op een voetstuk plaatsen, waar hij niet hoort. En daar hem ik een probleem mee....en ook dat mag je laten voor wat het is. Uiteindelijk zal de waarheid boven komen drijven....en tot die tijd moet ik er mee leren leven....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-12 22:53

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-12 22:53

Commercie maakt te vaak iets stuk, daar draai ik al lang genoeg voor mee om dat te zien en te weten en ook hardop te durven zeggen.
Commercie en paarden gaan slecht samen, want iemand moet dan iets inleveren en meestal is dat niet de mens.

Alle paardenmensen weten dat paarden langzaam leren, en dat vooral nare herinneringen veel tijd nodig hebben, heel veel tijd zelfs.
Maar laten we ons bezig houden met goede dingen, ik denk dat je daar veel meer plezier uit haalt en de paarden ook. Niemand heeft ze uitgevonden, ze bestonden al een poosje, en bestaan nu nog dankzij de liefde die veel mensen voor ze voelen. En gelukkig zijn er wel heel veel mensen die paarden een zeer warm hart toekennen.

Mijn moeder zei altijd: "Tomorrow is the first day of the rest of your life" en hoe moeilijk ik dat vaak ook vond, ze had gelijk. Het was geen zin van haar, ze gebruikte hem alleen maar om mij te helpen.
De paarden lieten me zien dat ze door willen verder naar evenwicht en vooruit kijken. Daar geloof ik in, en daar zou ik me op willen richten, voor Solo en voor vele anderen.

Op naar morgen !