Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
suikerp schreef:Ik denk zeker wel dat een paard je kan missen.
Mijn vorig paard had ik aan huis staan. Door omstandigheden moest ik een week weg, en een vriendin voerde en verzorgde mijn paard. Na twee dagen belde ze: paard lag al twee dagen in de stal en wou niks eten. ik ben als een gek naar huis gereden. Een uur na mijn aankomst stond mijn paard weer op haar benen en begon te eten. Nadat ik weer ging, weer hetzelfde: liggen en niet eten. Een uur na terugkomst stond ze weer en at weer. Ben na die tweede keer ook niet meer weg gegaan.
Dus ja, in mijn ogen kan het.
Ireen_ schreef:suikerp schreef:Ik denk zeker wel dat een paard je kan missen.
Mijn vorig paard had ik aan huis staan. Door omstandigheden moest ik een week weg, en een vriendin voerde en verzorgde mijn paard. Na twee dagen belde ze: paard lag al twee dagen in de stal en wou niks eten. ik ben als een gek naar huis gereden. Een uur na mijn aankomst stond mijn paard weer op haar benen en begon te eten. Nadat ik weer ging, weer hetzelfde: liggen en niet eten. Een uur na terugkomst stond ze weer en at weer. Ben na die tweede keer ook niet meer weg gegaan.
Dus ja, in mijn ogen kan het.
Maar.. normaal ben je toch ook niet 24 uur per dag bij je paard?
pipo schreef:Natuurlijk "mist"een paard je. Je kan het noemen wat je wil, gewoonte, eten,routine,liefde.. maar jij bent jij en dat weet je paard. Als het goed is ben jij zijn/haar leider dus wordt je verwelkomd. Uiteraard zal je na een langere periode van afwezigheid ook zeer zeker even moeten "vechten" om weer de leider te worden bij de dominatere types. Noem het wat je wil, maar zelfs na jaren wordt je (als het goed is) begroet.
J01andA schreef:Pennyverhaal, maar wel echt gebeurd.
Ik wilde bij mijn merrie (met een super-afstamming) graag een veulen fokken. We hebben het 2 jaar thuis geprobeerd met KI maar ze bleef gust![]()
Het advies van de hengstenhouder was om haar enkele weken bij hem te stallen zodat ze beter en sneller via KI kon worden geïnsemineerd. Helaas was dat ongeveer 2,5 uur van ons huis vandaan. We hebben het advies opgevolgd en we brachten haar naar zijn bedrijf. We hadden wekelijks contact maar helaas het resultaat wat we hoopte bleef uit. Na 2 maanden (met man en kids, toen 6 maanden en 4 jaar) toch maar even op een zondagmiddag naar ons paard gaan kijken.
Toen we met de auto het parkeerterrein op reden, hoorde buiten in de paddock al hinniken en zagen een paard rennen.
We stapte uit en zagen een paard zeer onrustig (haast paniekerig) rond stuiteren. Het had uiteraard onze aandacht en zagen tot onze verbazing dat het ons eigen paard was; helemaal bang en ontdaan. Na het roepen van haar naam, kwam ze op volle snelheid naar het hek gegaloppeerd. Ze was meteen rustig, liet zich lekker knuffelen, was zichtbaar happy (zoals altijd, eigenlijk!!!) De echtgenote van de hengstenhouder kwam naar ons toe gelopen. Haar man was op pad met de schouwhengst, druk met het dekseizoen, uiteraard.
Ze vertelde dat ze niet wist wat ze zag!!!
Ons paard wat daar al weken, alles bij elkaar hinnikte, van alles kort en klein sloeg, in de stal geen seconde stil stond, de hele wei omploegde en daarom alleen in de hengsten paddock mocht, stagiaires niet bij mochten komen ........ straalde een rust en tevredenheid uit, die zij niet voor mogelijk had gehouden. Wij daarin tegen konden haar verhaal niet geloven, dat klonk absoluut niet als ons paard!
Op onze vraag waarom dat ons dit niet telefonisch was medegedeeld, liet zij weten dat zij ervan uitgingen dat dit 'gevaarlijke' gedrag -normaal- voor ons paard was en dat dit dus gewoon haar gedrag zou zijn. Zij vond het daarom geen reden om dit te melden, maar nu zag ze dus dat dit beeld totaal niet klopte.
We hebben geen seconden langer getwijfeld. Reden de rit weer terug naar huis, manlief heeft de trailer aangekoppeld en is meteen teruggereden om haar te halen.
Dan maar geen veulen .....
Ze is bij ons gefokt en altijd van ons geweest. Ze is nu 21 jaar, slijt haar dagen en zal nooit weggaan totdat ze sterft.![]()
Ik heb wel het idee dat ze ons -toen- erg heeft gemist.
Colway schreef:Dit denk ik ook. Al zou ik graag de andere versie ook geloven!Ik denk het niet echt, denk dat ze de routine/structuur missen, dus ze missen dan wel dat er een 'schakel' in de routine anders gaat, die schakel ben jij. Dus ze missen jou wel, maar het is een ander soort 'gemis' als wij mensen voelen denk ik
vuurneon schreef:Ik geloof niet dat een paard een mens echt kan missen, paarden hebben geen flauw benul van die emotie en ook niet van tijd.
Paard ziet mij en denkt; eten. Reageert op onze auto; eten.
En of ik hem eten geef, of het buurmeisje, dat zal hem een zorg zijn.
Maar als ik maanden niet kom, weet ik zeker dat hij verder zich prima vermaakt en mij totaal niet mist. Hij hecht veel meer waarde aan zijn paardenvriend