Bokt.nl

liedje89 schreef:

Ik heb toch ook ja gestemt. Hoewel ik meestal wel probeer om het met lichaamstaal of andere correctie (bijv achteruit zetten of stem) probeer op te lossen. Maar in situaties waar het paard echt gevaarlijk gedrag vertoont (Wanneer dit niet uit angst of pijn is tenminste) zal ik hem best een tik verkopen. Maar ik word niet boos en ik kan redelijk timen dus ik heb daardoor nog nooit gehad dat het probleem erger werd.

maar bijvoorbeeld als ik een paard zijn achterhoeven uit sta te krabben en hij probeert me te trappen heeft hij toch een klap te pakkken voor hij zijn been naar achter heeft. Wij mennen trouwens ook een met ruin die heel veel bijt, dat probeer ik inderdaad ook gewoon te negeren (en te zorgen dat ik niet tussen zijn tanden kom natuurlijk). Maar hij bijt meer uit speelsheid en niet zo hard en hij vind een reactie van mijn kant op zo'n moment alleen leuk. Hij denkt dan dat ik mee speel, als je dat niet door zou hebben kan ik me voorstellen dat het in zo'n situatie uit de hand loopt als je gaat slaan en schoppen.

Anya schreef:

Kore ik hoop van harte dat jij NOOIT het type paard tegenkomt dat die schop wél nodig heeft. Want dat zou niet goed aflopen voor zowel jou als helaas het paard. Ik heb echt een aantal paarden gezien die zó verkloot zijn doordat ze die schop op het goede moment niet gekregen hebben, dat ze gevaarlijk waren voor hun omgeving en daarmee voor zichzelf. Ik heb er eentje gezien die ondanks de goede lichaamstaal echt aanviel uit het niks, gewoon simpel omdat het dier geen enkel respect voor mensen meer had. Dát zul je eerst moeten oplossen. Alternatief is het paard naar de slacht brengen. Ik kan je overigens blij vertellen dat met dat bewuste paard inmiddels normaal gewerkt kan worden.

Anya schreef:

Ik heb niet gestemd. Omdat ik geen ja en geen nee wil opschrijven. Omdat je actie erg afhangt van de situatie en het paard.

Ik ga hierin met cassidy mee. Zo zacht als kan, zo hard als nodig is. Mét alle scala's daartussen, altijd afgestemd op de situatie en het paard.

Ja ik heb met de bovenkant van de voet met name Wiz wel eens een schop gegeven. Op de spierdelen waar het geen kwaad kan. Precies zoals andere paarden in de wei elkaar daar tikken. In de wetenschap dat ik NOOIT zo hard kan 'schoppen' als een ander paard een paard schopt.
Wiz is geen paard dat genoegen neemt met 'nee jochie, niet doen'. Hij is er eentje van het soort 'dat kan ik hebben'. Dus om hem af te leren om te bijten (wat hem echt van veulen af aan is geleerd) heb ik altijd opgebouwd: stem, terugzetten, duidelijker terugzetten, tikje, tik. Dat heeft twee weken geduurd, maar hij bijt niet meer. Andere situaties vragen andere acties: schoppen tegen de stalwand om aandacht heb ik genegeerd. Niet schoppen tegen de wand beloond.

De pony van mijn vriendin is een renner. Daar helpt een dergelijke correctie helemaal niet. Daar moet je gaan zitten en haar laten komen. Vertrouwen winnen. Maar zij is enorm introvert. Wiz is extrovert en dominant. Mijn merrie is eveneens extrovert én de leidende merrie in de wei: maar bij haar helpt een hardere correctie (zoals bij Wiz (haar veulen) weer helemaal niet. Je krijgt dan geen enkele reactie. Voor haar moet je het leuk maken, heb je haar aandacht, dan krijg je ook wat je vraagt. En je moet het vragen. Niet vertellen.

3 paarden, drie verschillende aanpakken. En eentje daarvan krijgt als nodig is een schop met de vlakke bovenkant voet. Hij is nu én opgevoed én een paard dat erg op mensen gericht is. De 'koffieleut' van de stal.

En allemaal zijn ze 'met lichaamstaal' te longeren, komen ze uit de wei als ik ze roep, kunnen gewoon zonder touw stilstaan als ik zadel of wegloop en zijn ze in een bochtje in de trailer te sturen. De weg ernaartoe is bij allemaal anders geweest.

Ninx schreef:

Ik sla eigenlijk niet... Er lopen bij ons zo'n 20 paarden, en ik heb nog niet mijn hand hoeven oplichten.
Ze variëren in leeftijd van veulen tot 25 jarige.
Ze gedragen zich vrijwel nooit vervelend, en de grootste reden daarvoor is denk ik omdat ze in 'gemengde leeftijd' geroepen opgroeien.
Moeders, tantes, oudere neven en nichten zorgen wel voor correcties.
Daarbij wordt het jonge spul voldoende aangehaald, aangeraakt en voorbereid op de omgang met de mens, maar ook op tijd weggestuurd. Hiermee leer je ze al vroeg dat ze mogen komen als je dat aangeeft, maar ook uit jouw ruimte te blijven wanneer jij dat wil.
Lijfstraffen zijn vrijwel altijd nutteloos.
We beleren ze met veel rust en tijd, en nemen zoveel tijd voor iedere fase dat de paarden ook vrijwel nooit bokken bij het beleren... ze snappen wat de bedoeling is.
Wat nog wel eens gebeurd is dat ze iets spannend vinden, en dan bijten... dat is overspronggedrag en moet je niet afstraffen. Als ik voel dat de spanning stijgt, en ik zie een gebit aankomen, dan doe ik mijn elleboog opzij en knallen ze daar tegenaan... na 2x bijten ze dus niet meer om hun spanning te reguleren... en dan heb ik niet hoeven slaan.
De meeste problemen komen voort uit gebrek aan overtuigingskracht en geduld. Het eerste wilde nog wel eens mijn probleem zijn, daar heb ik aan gewerkt... en het is wonderlijk hoe je mild kunt 'leiden' en dan alles voor elkaar krijgt.
Geduld heb ik eindeloos, ook dat werkt in mijn voordeel natuurlijk. IK kan wel alles snappen, voor een paard werkt dat anders... trager, ik ga gewoon rustig in die flow mee.
In de kudde wordt weinig gevochten. Je hebt inderdaad wel eens types die menen overal om te moeten vechten, ze houden altijd de waterbak of de ruif bezet... gewoon om te laten zien dat ze het kunnen. Zij vallen ook gericht aan, vaak zomaar... lijkt het. Wij hebben 1 zo'n merrie. Het lijkt me doodvermoeiend voor haar.
De meeste leiders zijn echter vrijwel altijd kalm en vechten vrijwel nooit. De paarden durven daar ook omheen te staan, voelen zich blijkbaar toch een soort van 'gelijke' en hebben wel respect voor het feit dat dit paard de baas is.
De hengst en 1 van de leidende merries bij ons zijn daar een mooi voorbeeld van.
Ik ben het dus niet eens met de stelling dat er veel 'hard' uitgevochten wordt. Dat is gewoon niet waar. Dat is veel te gevaarlijk, tijd- en energierovend voor paarden... volstrekt niet logisch.
De reden dat het toch vaak gebeurt is omdat mensen paarden maar in en uit de kudde halen, en allerlei veranderingen aanbrengen.

DE reden dat het mis gaat is echter volgens mij 2-ledig: gebrek aan vaardigheden en gebrek aan geduld. Beide kun je leren, dat moet je echter wel willen. Al die 2 zaken goed zitten, is slaan vrijwel altijd niet nodig.

Ninx schreef:

Waarom trapt dit paard met hoeven uitkrabben? Heeft het wel goed geleerd zichzelf te balanceren op 3 benen? Is het mogelijk pijnlijk om dat er ergens iets verkeerd zit?
Iedereen vind maar dat het paard dat goed MOET doen, maar het is allejezus lastig voor een paard om op 3 benen te staan. Als dat zoveel stress oplevert dat hij gaat slaan, mag je er donder op zeggen dat hij OF pijn heeft, OF bang is dat hij omvalt.

Die bijtende ruin. Is dat geen overspronggedrag? Dat hij dus zoveel spanning heeft rond het mennen/ naar buiten gaan, dat hij probeert te laten afvloeien door te bijten?

LADPR schreef:

Zoals met alles is het maar net hoe je het doet.

Mijn hengstje is inmiddels al weer bijna 10 jaar. Ik heb in het begin het wat wij mensen aardig corrigeren vinden geprobeerd wat geleid heeft tot een kreng van een paard, die niet wist waar hij aan toe was en dus maar mensen aan viel om zelf de dominanste te zijn.
Toen overgegaan op begrijpbaarder taal, schop voor de kont als dat nodig was. Het was gelijk over en heb er een heerlijk evenwichtig paard voor terug gekregen waar ik 9 jaar later nog steeds plezier van heb en een klein kind aan kan toevertrouwen.

Mensen die horen dat je je paard een schop onder de kont geeft als nodig is gaan er vaak gelijk vanuit dat je zo hard mogelijk en het liefst vaker achter elkaar schopt. Wat heel jammer is want dat is natuurlijk echt niet zo. Het gaat helemaal niet om de kracht waar je mee schop het gaat om de boodschap, daar is geen kracht voor nodig.

Anya schreef:

Kore allemaal goed en wel. Dát is allemaal basis.
Als het goed is ken je die basis. Laat je het zadel niet zien, maar ruiken (klein verschil). Etcetera.

Maar nu hebben we een paard dat zonder ook maar een oor te verdraaien, zonder duidelijk spanningsverschil in draf gewoon zijn rondjes loopt en uit het niets aanvalt.... Gewoon omdat hij heeft geleerd dat dat gedrag effect heeft. En dat gedrag meermalen bevestigd is. Hij is dominant, vragen heeft zin tot het betreffende paard er geen zin in heeft. Niet zozeer staakt dan o.i.d. Maar gewoon aanvalt.

Ik ben zó benieuwd hoe jij dan de grens trekt. En hoe je je eigen veiligheid garandeert? Want ik neem aan dat je hem dan niet een zadel laat zien/ruiken.

liedje89 schreef:

Ninx schreef:

Waarom trapt dit paard met hoeven uitkrabben? Heeft het wel goed geleerd zichzelf te balanceren op 3 benen? Is het mogelijk pijnlijk om dat er ergens iets verkeerd zit?
Iedereen vind maar dat het paard dat goed MOET doen, maar het is allejezus lastig voor een paard om op 3 benen te staan. Als dat zoveel stress oplevert dat hij gaat slaan, mag je er donder op zeggen dat hij OF pijn heeft, OF bang is dat hij omvalt.

Die bijtende ruin. Is dat geen overspronggedrag? Dat hij dus zoveel spanning heeft rond het mennen/ naar buiten gaan, dat hij probeert te laten afvloeien door te bijten?

Snap dat het niet makkelijk is voor een paard maar je voet neer willen zetten is iets anders dan gericht trappen, als hij zijn evenwicht echt verloor zou hij niet meer zo goed richten . Het paard deed het normaal trouwens heel braaf maar hij had toen mok waardoor hij het natuurlijk vervelend vond, maar waardoor het nog veel belangrijker was dat we zijn hoeven gewoon uit konden krabben en zijn voeten af konden drogen. Dus toen heb ik hem een tik op zijn kont gegeven die op geen enkele manier in vergelijking stond met de klap die hij mij wilde geven (hij schrok er niet eens hard genoeg van om opzij te stappen was meer even 'let op! ik sta hier' dan grof geweld hoor).

Snap dat het soms ook vervelend is voor een paard maar ik vind gericht trappen gewoon nooit kunnen en ik was op dat moment ook niet in een positie om hem nog met lichaamstaal of stem te corrigeren dan was de timing verkeerd geweest en had hij het niet gesnapt. Dat is imo veel vervelender voor het paard. Vind trouwens ook wel dat het per paard scheeld we hebben er een die heel weinig reactie geeft op lichaamshouding tot je hem een keer een tik verkoopt daarna heeft ie wel respect voor je. Die is misschien niet goed opgevoed maar hij functioneerd prima zolang hij niet word behandeld alsof hij van porselein is