Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-04-19 16:15

Geplaatst: 15-04-19 16:15

[***] schreef:
Maarja, misschien doe ik het ook wel allemaal verkeerd, kan best
Vind het gewoon opvallend dat ik bij 2 pony's een totaal verschillend gevoel heb qua ermee bezig zijn. Ik weet wel dat niet elk paard hetzelfde is, maar het zijn wel dezelfde typen om het zo te zeggen en er zit wel vooruitgang in (vroeger zou hij niet op een stemcue zijn gaan draven bv.) maar echt iets bereiken lijkt gewoon niet te willen.

.

Denk niet dat je het allemaal verkeerd doet, :(:)

dan zou je heel andere dingen merken en zien.
Zou wel kunnen dat je vanuit je eigen lijf en geest als die niet optimaal zijn, eerlijke reactie krijgt van je paarden.
Hoef jou niet te vertellen hoe paarden reargeren op onze mentale en fysieke gesteldheid en intensie.

Maar dat zou je dan ook moeten merken als je met ander paarden omgaat, en dan zou je het ook zeker moeten merken als iemand anders met jou paardjes aan het werk gaat.
Moeite waard om laatste es te proberen ?
Ik vindt het zelf altijd leerzaam anderen met mijn paarden om te zien gaan (en andersom)

Hoef je niet eens iemand voor te vragen die clickert hoor, response krijg je altijd.

**Geplaatst**: 15-04-19 16:52

Geplaatst: 15-04-19 16:52

Over je eerste post heb ik ook al zitten denken .. of de pony die ik nu heb niet gewoon de echte [***] is, en dat zoals ik hem altijd gekend heb eerder was omdat hij niets anders kon/wist. Er zijn intussen wel wat dingetjes naar boven gekomen waarbij je zou kunnen denken dat hij in het verleden wel pijn heeft gehad, al is dat in theorie nu wel in orde (en hij beweegt ook beter dan toen). Hij was ook een stuk introverter dan de laatste tijd. Maar langs de andere kant zijn er nu ook dingen die hem (over)last bezorgen, dus hoe het allemaal in elkaar zit .. hij kan het mij niet vertellen.

Mbt je andere post, daar heb je zeker ook gelijk in

En misschien is het ook wel gewoon dat, ik die zelf niet goed in mijn vel zit en mezelf niet op de rit krijg. Misschien is hij daar gewoon veel gevoeliger voor dan de andere pony, [***] is een heel gevoelige pony (al lijkt dat vaak niet zo) en je moet echt 100% weten wat je wil om iets uit hem te krijgen. Ondanks dat de andere pony een trauma-pony is en naar de buitenwereld toe helemaal niet de simpelste lijkt denk ik dat hij toch de makkelijkere van de 2 is, meer de volger & de pleaser, voor [***] moet er echt een goede reden zijn om te volgen & pleasen. Misschien is het gewoon dat.

Er hebben in het verleden wel eens andere mensen mee gewerkt, bij de ene gaat dit beter dan bij de andere. In ieder geval kan niemand beginnen op het punt dat ik ben, je begint bij hem altijd helemaal onderaan de ladder en moet dingen verdienen zeg maar, zo lijkt het wel. Uiteindelijk deed hij het nog het beste bij een meisje van een jaar of 11 die gewoon leuk wilde rijden, daar ging hij helemaal voor. Was mooi om te zien, alleen jammer dat hij bij mij niet zo kan lopen :')

Maar misschien is dat omdat ik stiekem toch steeds teveel wil, in combinatie met het zelf niet goed in mijn vel zitten etc. Wie zal het zeggen.

In ieder geval was het gisteren wel mooi om te zien dat hij ECHT blij was dat ik er was. Heb nu even heel weinig tijd (iets met een appartement dat ingericht moet worden) dus was 4 dagen niet geweest. Zijn reactie toen ik om het hoekje kwam en iets tegen [***] zei (want die staat eerst en meestal buiten)

Zo'n enorme hinnik, die kwam echt van diep .. Hij reageert altijd wel, maar murmeld dan of doet een kleine hinnik, dit was echt zowat een schreeuw. Hij parkeerde zich ook meteen goed toen ik binnenkwam zodat ik eens goed kon krabben op te felst jeukende plekjes. Was eigenlijk echt lief! Maar verder wilde hij alsnog niks doen, hahaha.

**Geplaatst**: 17-04-19 15:55

Geplaatst: 17-04-19 15:55

[***], wat een mooi cadeautje van Cobe dat hij zo enthousiast was om je te zien!

Hier vandaag kwam het pakketje aan met een nieuwe toevoeging voor aan mn 'rare-trainings' spullen zoals sommige paardenvriendinnen het grappend noemen

.

Een snuffelmat! Ik gooi er een paar brokjes in, als ik Dex even pauze wil geven en hij 'snuffelt' de brokjes op. Haalt hem even uit de training, hij laat mij even los en neemt dus echt pauze

Afbeelding

Daarnaast gaat de ontspannings oefening met het opzadelen nu heel leuk. Al dat ontspannen werpt zn vruchten nu echt af. Voor de geinteresseerde staat op instagram ook nog een leuk filmpje waarbij Dex echt bijna letterlijk in slaap valt met het zadel op zn rug $*\o/*$

Afbeelding

**Geplaatst**: 17-04-19 19:00

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 17-04-19 19:00

Wat goed! En handig, waar koop je die mat?

**Geplaatst**: 18-04-19 12:15

Geplaatst: 18-04-19 12:15

Wat een heerlijke post en foto's freetorun! Fijn dat die ontspanning zo goed gaat.

En die snuffelmat is toch een leuk ding om te zien! Misschien toch maar eens zorgen dat die in onze speelgoeddoos komt

Denk dat het voor de blinde ook wel eens heel leuk kan zijn. Waar heb jij die gekocht? En hoe gaat dat met zand?

**Geplaatst**: 18-04-19 15:21

Geplaatst: 18-04-19 15:21

Ja echt gaaf freetorun!
En nog mooier dat je nu echt de vruchten gaat plukken van je eindeloze geduld! Mooi zeg dat hij zo relaxed stil staat met dat zadel.
Zo ver zijn wij nog niet.
Maar daar wil ik ook heen, dat moet echt heerlijk zijn zo een chill paard.

Dank je nog voor je tips met het oefenen met auto's!
Ja je hebt gelijk, eigenlijk heel logisch, als ik naar de weg loop zonder de andere paarden zijn veel dingen om hem heen al spannend zat, en dan even een vreemde inrit op om een auto te laten passeren, ja daar gaan de tresholds die al op rood stonden natuurlijk van door het dak.

Ik ben nu veel bezig met in de bak en rondjes op de track te lopen.
Ik loop dan bewust weg van de kudde en kom daar ook weer terug, kan dan precies zien waar de spanning opbouwt en weer zakt, fijn om aan te werken.
Heb laatst ook stukjes naast Matsie gedraafd en hij bleef keurig ib langzaam tempo naast me meelopen, terwijl ik een jaar geleden niet eens een snellere pas kon zetten, dan schrok hij zo hevig en rende weg.
Ben nu ook heel langzaam met opstappen via stoel bezig.
Ik beloon hem voor naast de stoel staan en zet voet in beugel, dit herhaal ik vaak , dan zadel ik af en klaar, vind het wel moeilijk in te schatten wanneer ik er echt op kan, zodra ik mijn gewicht in de beugel plaats schiet zijn hoofd nog wel eens omhoog, om vervolgens weer te laten zakken meestal, maar in mindere mate wil hij ook wel eens wegstappen, en dan ga ik er niet op.
Wil echt dat hij net zo rustig is als jou paard met zadel!

**Geplaatst**: 20-04-19 11:34

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 20-04-19 11:34

Stap voor stap is de sleutel

En spijtig genoeg betekent dat vaak 50 stappen terug en niet meer de dingen (kunnen) doen die je eerst wel deed. Maar het is een keuze: blijven doen wat je doet of wil doen, met een paard wat op/over threshold is en waarbij je moet managen en overleven. Of 50 stappen terug, opnieuw beginnen en focussen op ontspanning en rust en van daaruit verder. Denk dat we hier in het topic allemaal dezelfde keuze zouden maken, maar makkelijk is het niet

**Geplaatst**: 20-04-19 19:16

Geplaatst: 20-04-19 19:16

Een vraagje wat mij wel geschikt lijkt voor dit topic ...
In hoeverre laat je een paard kiezen als zijn/haar gezondheid er vanaf hangt?

Een beetje heel grote vraag, zo extreem is het niet, maar ik zit het mij soms wel af te vragen. Zo lijkt [***] niks meer te willen (behalve in de weide grazen

) maar wat als hij daar fysiek slechter van wordt? Is het dan wel zo'n goed iets? Of is het toch beter om af en toe wat te vragen/door te zetten maar als proberen zo leuk mogelijk te maken? Hoe bepaal je de grenzen voor je paard? Hou je er rekening mee dat ze voor een beloning misschien wel over hun (fysieke) grenzen zouden gaan? Etc.

Ik zit me af te vragen of paarden ook een soort van spastische darm kunnen hebben, misschien dat ik er eens een topic over open. Maar dat bij gebrek aan beweging de darmen gaan opspelen, rommelen, krampen, ... terwijl beweging verlicht en als er regelmatig bewogen wordt de problemen minder zijn.

In een ander topic heeft xyzutu2 het er al eens over gehad, of het niet zou kunnen dat hij gewoon meer regelmaat en beweging nodig heeft, meer begeleiding en meer echte plannen/doelen van mijn kant uit. Ben het nu al een tijdje in de gaten aan het houden maar ik heb het idee als ik weinig ben kunnen gaan dat zijn 'darmproblemen' erger zijn dan wanneer we een paar keer per week zijn gaan wandelen of wanneer ik redelijk wat grondwerk met stappen/draven heb gedaan.

Vandaag ondanks dat hij best wel last had van zijn hooikoorts toch een stukje gaan wandelen waarbij ik toen hij ging staken op een kruispunt (hij wilde graag de kortste weg terug naar stal, ik nog een pad verder) even heb doorgezet en toch de route gedaan die ik wilde, daarna 10 minuten op de weide laten grazen en daarna gaan borstelen. En hij was zo enorm zen met het borstelen ... heel opvallend en geheel onverwacht ... Voor we gingen wandelen heb ik hem even laten rollen in de longeerpiste, en de scheten die daarbij vrijkwamen waren gewoon echt te erg voor woorden

Gelukkig aanvaard iedereen dat bij paarden, hahaha.

**Geplaatst**: 21-04-19 10:15

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 21-04-19 10:15

Het ligt er denk ik aan: wil een paard iets niet terwijl het beter voor zijn gezondheid is als hij het wel doet, dan zou ik doorgaan. Wil een paard iets niet en het is slechter voor zijn gezondheid als hij het toch doet, dan zou ik het niet doen.
[***] liet wel eens merken dat hij liever geen revalidatietraining wilde doen (stond dan een keertje stil op weg naar de bak) en dan zette ik vaak iets door maar gaf hem ook meer/lekkerder beloningen waardoor hij toch overstag ging. Toen dat vaker voorkwam besefte ik dat hij dingen gewoon niet meer kon - hoopte dat het tijdelijk was - en veranderde de training langzaam van revalidatietraining in bejaardengymnastiek. We konden nog steeds een uur bezig zijn, maar dat uur werd veel minder lichamelijk intensief ingevuld en als we iets lichamelijk revaliderends deden was dat in korte stukjes opgehakt met veel beloningen tussendoor.
Volgens mij gaat het qua motivatie vaak mis als mensen redeneren dat zij bijvoorbeeld longeren willen, het paard laat zien dat hij dat liever niet wil en dus zetten ze hem maar terug op de wei. Het paard zegt 'ik wil niet' en jij verbreekt het contact. Dan verdwijnt het beetje band dat je nog hebt vrij snel omdat je paard zegt 'jij bent irritant aanwezig' en jij zegt 'okee, dan ga ik wel weg' in plaats van 'okee, ik verander mijzelf in een leuke aanwezigheid (die eventueel soms ook minder leuke dingen vraagt).' Het is lastig uit te leggen, maar ik ben wel altijd duidelijk als mezelf aanwezig met verzoekjes (95% van de tijd) en commando's (5% van de tijd). Ik raak ook niet teleurgesteld als een paard nee zegt want ik neem het niet persoonlijk, ik zie het alleen als uiting van zijn geestelijke of lichamelijke gesteldheid. En als een paard nee zegt dan trek ik me ook niet teleurgesteld terug uit het contact, maar zeg of 'we doen het toch, al is het maar 1 stapje', of 'we doen iets anders en dan beloon ik je daarvoor'. Of ik nou doorzet of iets anders vraag, het paard blijft net zoveel beloningen krijgen en ook net zoveel contact krijgen. Hij zei alleen nee, en ik zei 'doe het toch' of 'okee'.

Maar goed, dat werkt alleen bij een paard waarbij de training is aangepast aan de pijngrens, dus bij een paard met zoveel issues en chronische motivatieproblemen als Cobe zou mijn eerste stap elk jaar een week pijnstillers zijn, kijken of zijn gedrag verandert. Stel dat zijn motivatie problemen verergeren als hij op de wei komt dan zou een PSSM 1 test misschien ook wel interessant zijn, want dat leidt ook tot 'motivatieproblemen', alleen dan door chronische spierpijn. Misschien hoefschoenen proberen als hij vooral op het harde motivatieproblemen heeft?
Als dat uitgesloten is, dan is het misschien ook mogelijk dat je als trainer gewoon niet duidelijk bent in scheiden tussen wanneer je iets verzoekt en wanneer je iets afdwingt. Sommige paarden worden daar ultiem ellendig van, zelfs als je voer gebruikt, omdat paarden boven alles in een zwart-wit wereld willen wonen, dus als een wereld chronisch donkergrijs is dan kun je er nog zoveel voer tegenaan gooien, ze blijven ongelukkig want ze kunnen niet voorspellen hoe jij nu weer gaat reageren; is dat met nog een hulp, een beloning, een correctie of een verzoek met meer nadruk? Sommige paarden hebben duizend keer liever een heldere, doelgerichte communicatie dan voer. En het accepteren van een nee kan ook doelgerichte communicatie zijn (paard communiceert naar jou en jij hebt een reactie gekozen), maar er teleurgesteld door raken en je daardoor laten verlammen niet, want dan laat je je ontvoeren door je eigen emoties en en stap je uit de communicatie. Ik weet niet of dat bij jou en Cobe speelt, maar sommige paarden zijn daar gewoon extreem gevoelig voor.

**Geplaatst**: 21-04-19 10:41

Geplaatst: 21-04-19 10:41

Interessant weer... Hoe merkte je dat Rio het op een bepaald moment niet meer kon tov eens een keertje geen zin hebben? Hier wordt ook regelmatig stilgestaan de laatste tijd, maar dat heeft voornamelijk met de weide te maken hebben ik het idee. Alles wat van de weide weggaat is niet leuk zeg maar...

Hoewel dat gisteren na die 10 minuten grazen dan ineens weer totaal geen probleem was om terug te gaan, en daarna nog een goede borstelbeurt te krijgen. Vond ik zeer strange, hahaha.
Wanneer maak je de beslissing tussen 'doe het toch' (al is het maar 1 stap) of 'okee'? Wat weegt voor jou door als je zo'n beslissing maakt? Want dat vind ik dus inderdaad heel moeilijke momenten.

PSSM 1 is hij al op getest, net zoals PPID (al een keer of 3), heeft hij gelukkig allemaal niet. Daarnaast heeft hij eens een behandeling gehad tegen maagzweren (Gastrogard) omdat hij toen in een periode van moeilijk eten maar verder geen problemen zat, als test. Had ergens gehoopt dat het zou werken en dat hij terug vrolijk zou worden, maar hij bleef zijn lieve zelf :Y)

Nu was de behandelperiode best kort, misschien te kort, maar hij geeft niet echt de indruk maagzweren te hebben, al weet je dat natuurlijk nooit zeker totdat je gaat kijken. Hoefschoenen gebruik ik met rijden of als we echt een lange wandeling gaan doen maar laatste is al een tijd geleden (wat vooral aan mij ligt hoor, iets met ontstoken scheenbenen die niet willen genezen). In principe heeft hij ze niet nodig, geeft ook geen tekenen van problemen op het harde, de stenige veldwegen lijkt af en toe zo maar dan vooral waar er veel gras langs de kant staat.. andere stukken maken hem niet uit. Dus ik weet het niet

Dat laatste wat je zegt zit misschien wat in. Hij heeft wel duidelijkheid nodig en heb al gemerkt als er iets is waardoor ik geen tijd heb voor 'gedoe' (bv. als de chiropractor komt en ik hem even moet longeren, of als hij wat koliekerig was en het longeren/lopen gewoon even moest, dat soort dingen) dat hij beter reageert en beter loopt dan wanneer ik het leuk en plezierig probeer te houden. Maar in zo'n situaties vind ik van mezelf dan weer dat ik veel te hard ben naar hem toe (de longeerzweep wordt wel gebruikt zeg maar) en dat wil ik niet, want ik wil dat alles leuk en plezierig is en vanzelf gaat

Soms denk ik ook wel eens van 'komop, zadel gewoon op en ga rijden en zie wat er gebeurd' ipv constant na te denken of het wel de juiste dag is, of hij er wel zin in heeft of dat hij misschien van dit of dat zou kunnen gaan schrikken. Hij kan best stappen en draven onder het zadel, doe dat gewoon (natuurlijk aangepast, heb niet de planning om meteen op de eerste rit 5 km te gaan draven).. Dat soort ideeën. Maar of dat beter gaat zijn? Duidelijker voor hem in ieder geval wel. Maar of hij daar vrolijker van gaat worden? Misschien wel, maar misschien brengt het ons ook weer helemaal terug naar af, en dat wil ik ook niet. Dus uiteindelijk doen we maar niks, want ik heb schrik om dingen te verpesten... dat is mijn grootste probleem denk ik.

Toch denk ik dat hij de beweging nodig heeft, want die darmen beginnen wel erg opvallend te worden. En ik weet van mezelf dat als de darmen niet ok voelen dat je daar zelf ook niet vrolijk van wordt, dus dat zal bij een paard niet anders zijn.

Die pijnstillers ga ik eens bekijken, maar moet ik dan in een week kunnen doen dat ik zelf veel kan gaan anders heeft het geen zin, dus ga het even moeten plannen. Kan ik dat gewoon via de DA halen? Of hoe werkt dat eigenlijk? Zit toch te denken om de DA nog eens te laten komen om alles te bekijken en te overleggen, hoewel ik tegelijk denk dat ik misschien toch wel aan het overdrijven ben en de pony gewoon eens aan het werk moet

**Geplaatst**: 21-04-19 11:24

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 21-04-19 11:24

Waarom zou een zweephulp erg zijn?
Bij [***]'s revalidatietraining aan de longe moest ik hem in het begin echt om de drie passen er met een tikje van de zweep aan herinneren dat hij zichzelf rechtop moest houden. Dat werd gecombineerd met een absoluut non-agressieve houding waardoor hij wist dat ik nooit echt zou slaan plus heel veel voer, en hij deed gewoon zijn werk en leek niet doodongelukkig.
Uiteindelijk heb ik steeds een tandje terug genomen omdat ik zag dat hij graag langere pauzes had, langer stil wilde staan, steeds enthousiaster werd over de 'ho' - ik kon op een gegeven moment al niet meer meer 'ho' zeggen in galop omdat hij dan letterlijk al zijn benen tegelijk uit de lucht liet vallen - en hij vaak tijdens pauzes heel knuffelig werd, zijn hoofd in mijn armen legde en zo een minuut bleef staan. Ook bleef hij een week lang consequent een keer staan als we op weg waren naar de bak, zag ik dat hij echt moeite had met de energie vinden voor draven maar dat wel bleef proberen maar dan steeds suffer draafde, en dat waren voor mij allemaal signalen om de training steeds iets verder terug te schroeven. Dan wel met in het achterhoofd dat dit hopelijk een tijdelijke terugval was zoals hij die wel vaker had, maar helaas bleek dat niet het geval. Maar ik heb dus nooit een zuur, boos of stakend paard gehad. Het was voor mij gewoon duidelijk dat hij steeds meer moeite had met dingen doen en dat ik steeds meer moeite moest doen (in kortere stukjes hakken, lekkerder voer gebruiken) om het leuk te houden terwijl er verder niets aan de training veranderde en hij die training inclusief alle zweephulpen daarvoor wel leuk vond.
Maar die subtiele signalen zie je alleen als je paard hetzelfde eerst echt leuk vond om te doen. Als een paard in de normaalstand alles al stom, saai, vervelend of irritant vindt, dan wordt het vrijwel onzichtbaar als het paard het nóg stommer/vervelender/irritanter gaat vinden, bijvoorbeeld door pijn. Je moet eerst een werkrelatie hebben om te kunnen zien wanneer iets niet meer werkt. [***] en ik hadden een geweldig fijne werkrelatie, en daardoor waren voor mij de kleinste signalen al dingen die ik erg serieus nam. Maar als je bijvoorbeeld een paard hebt dat áltijd op weg naar de bak 3 keer stilstaat, dan wordt het erg lastig om de ernst van de klacht in te schatten als hij eens een week lang 4 keer op weg naar de bak stilstaat. Terwijl die week dat [***] ineens elke keer als we naar de bak liepen een keertje stilstond voor mij al megaveel boodschap had, want dat deed hij anders echt nooit, plus ik wist dat hij mij leuk vond als trainer, dat hij de beloningen leuk vond en dat hij eerder nooit echt problemen met de revalidatietraining had laten zien en alles eromheen leuk vond, dus als hij bij diezelfde omstandigheden opeens vraagt: kunnen we het ook niet doen? Dan is dat voor mij echt een heel groot signaal.

**Geplaatst**: 21-04-19 11:47

Geplaatst: 21-04-19 11:47

Omdat het een zweep is? En tikken pijn doet?

Denk dat ik er vooral vanaf wil door de lading uit het verleden, maar dat ging uiteraard ook gepaard met mijn eigen houding ed dus misschien zit er dan toch wel verschil in. Had met de laatste keer longeren voor de chiropractor ook niet het idee dat hij het nu allemaal zo erg vond dat het moest .. Chiropractor was zelfs verbaasd over zijn lichte reacties op mijn stemhulp en de manier waarop hij liep. Heb de zweep in verhouding amper nodig gehad, zelfs galopperen ging vanzelf terwijl we dat al héél lang niet meer gedaan hadden. Ze zei meteen dat ik veel meer met hem moest doen want dat hij het werk nog leuk vond :')

En zie mij hier nu zitten...

Wat je zegt mbt dat stilstaan is inderdaad ook iets waar ik op dit moment mee zit. Een tijdje terug is hij gaan stilstaan onder het zadel als hij iets hoorde/zag wat hij niet vertrouwde, en dat vind ik helemaal prima. Graag zelfs, heb ik tenminste tijd om de situatie te overdenken

Ik heb dan de eerste 2 keer actie ondernomen (1x afgestapt en aan de hand verder omdat het vooruit gaan echt niet lukte, 1x hem lang laten kijken en daarna onder het zadel verder) totdat hij daarna ineens op een moment stil ging staan waarop ik echt niks kon ontdekken. Heb het even tijd gegeven maar er was gewoon echt niks, dus heb hem even gezegd dat hij toch echt wel door kon stappen, wat hij ook zonder morren deed en de rest van de rit ging hij prima. Maar intussen staat hij zowat om de haverklap stil, om allerlei uiteenlopende redenen (voor zover ik die op dat moment kan zien). Om te kijken, te luisteren, omdat hij een weg niet in wil, omdat hij wil blijven staan, omdat hij naar de weide wil en dat niet het juiste pad is, omdat hij niet van de weide weg wil, omdat hij niet zomaar voorbij de weide wil lopen, .... noem het maar.

Weet je, je zou kunnen zeggen 'eerst ging het wandelen super goed en fijn en nu niet meer dus er is iets met de pony'. Maar misschien is het ook gewoon 'er is eens iets voorgevallen en toen mocht pony rusten/grazen en nu denkt die van we doen dit gewoon nog eens ..'. Iets in die richting. Ik kan me niet voorstellen dat hij echt zo slecht in zijn vel zit dat er niks anders meer mogelijk is dan naar de weide gaan en grazen. Gisteren zat ik dan ook in een mindset 'maakt niet uit wat er gebeurd, maar ik wil even 30 minuten met hem stappen voor zijn darmen' en op 1 kleine staking na (die snel opgelost was) ging hij helemaal prima, liet hij zich na de wandeling makkelijk uit de weide halen en mee terugnemen naar de stal en was hij helemaal happy met een uitgebreide borstelbeurt. Dus misschien moet ik vaker die mindset meenemen, en dan gaat het maar eens niet allemaal 100% zoals ik het graag zie, en moet er misschien maar eens een strenge stem of misschien een tikje met een zweep aan te pas komen om hem te doen opletten, maar denk niet dat de pony daar slechter van gaat worden, want zoals het nu gaat is het ook maar niks.

**Geplaatst**: 21-04-19 12:15

Geplaatst: 21-04-19 12:15

Vergeten erbij te zetten, maar twijfel en afwachtendheid bij de mens kan echt killing zijn voor een paard. Ik heb twee keer meegemaakt dat een paard echt dood- en dood- en doodongelukkig werd door een eigenaar die continu bleef checken en controleren: vindt hij het nog wel echt leuk? Is leuk wel leuk genoeg? Maar nu staat hij weer stil, betekent dat dan dat er iets mis is? En nu bijt hij terwijl ik aansingel, ligt het dan aan de singel? Aan het zadel? Aan mij? Of wil hij gewoon überhaupt niet meer gereden worden? Maar als ik tijdens het wandelen observeer of hij dat nog wel echt wil dan wil hij ook niet meer wandelen. Inmiddels wil hij niet meer de bak in, maar ook niet meer het erf af, ligt dat dan aan mij of is hij toch ziek? Maar als ik hem dan maar gewoon een uur ga poetsen en knuffelen dan loopt hij ook weg, heeft hij dan pijn? Of houdt hij niet van mij...?

Dit is geen verzinsel, maar echt letterlijk wat er in hun hoofd omging als ze met hun paarden bezig waren - en die paarden konden letterlijk elke dag minder, die werden verlamd door de twijfels van de eigenaar en werden doodongelukkig. De een kon alleen nog maar luchtzuigen als hij zijn baasje zag terwijl hij dat anders veel minder deed, en de ander deed, wilde en kon helemaal niet meer en was ontzettend zuur als zijn baasje wél iets vroeg. Ieder ander kon ze een halster omdoen en in en uit de wei zetten, maar als het baasje dat deed waren er problemen: ze wilden niet, gingen luchtzuigen, maakten zich groot en begonnen wat te dreigen enzovoorts.

Ik heb verschillende keren met ze gewerkt en had twee compleet normale paarden tegenover me. De luchtzuiger die niets wilde stopte met luchtzuigen toen ik netjes hulpen gaf en duidelijk het verschil aangaf tussen wanneer het een verzoek was en wanneer het een bevel was. Hij kon al twee jaar niet gelongeerd worden omdat hij of in het midden bleef staan en dan wat dreigde, of aan de kletter ging, en na een minuut of vijf bleek dat hij eigenlijk gewoon het braafste paard ooit was, kon op superlichte hulpen in stap, draf en galop en weer terug en wilde op mijn aanwijzingen zelfs al nadenken over voorwaarts neerwaarts. Zelfs ho ging netjes op de hoefslag en ik kon hem dan uitgebreid naast het hek kriebelen zonder dat hij ook maar een tel de behoefte voelde om te gaan luchtzuigen. Het baasje kwam de bak in en het eerste wat hij deed was het hout vastgrijpen en zich helemaal scheel zuigen. Ik kreeg die neiging trouwens ook, want het paard had een wonderschone longeersessie en meewerkbereidheid laten zien, en het eerste wat de eigenaar zei toen ze de bak in kwam was "Maar vindt hij het wel echt leuk? En wat als hij het niet leuk vindt, want ergens dwing je hem toch en..."
Compleet blind voor het feit dat het paard tijdens dat werk voor het eerst in twee jaar tevreden uit zijn ogen keek terwijl hij in de longeercirkel stond en niet de behoefte voelde om te luchtzuigen.

Het andere paard was erg passief agressief naar zijn eigenaar en hapte zo'n tien tot twintig keer naar haar per sessie als ze ernaast liep, soms raak. Daar werd hij ook voor gecorrigeerd, maar als hij dan braaf een stapje achteruit zette werd hij 'beloond' met wat voer en een pauze van een minuut waarin het baasje hem als beloning negeerde of observeerde om erachter te komen wat het probleem was geweest. Waar hij echt helemaal gestoord van werd, want hij ging na dertig seconden al in de uit-stand en vervolgens werd hij dan overvallen door een nieuwe hulp. Hij ging volledig in de shut down, eerst alleen in de bak en later ook met wandelen/buitenrijden. Hij wilde gewoon met rust gelaten worden. En aangezien hij uit stond, moest die hulp dan weer herhaald/verduidelijkt worden waar hij dan weer pissig van werd, zijn oren naar achteren deed, baasje ongelukkig, meer twijfels, nog meer rust en observaties enzovoorts. Uiteindelijk stond hij in de bak vooral stil en heel zuur te wezen zodra hij de vraag kreeg om iets te doen. Als hij dan toch in beweging kwam dan had dat regelmatig iets jagerigs omdat je zag dat hij zijn baasje wilde bijten en dus op die manier met haar mee liep in plaats van ontspannen in harmonie.

Het grote voordeel voor mij was dat ik die training een paar keer had gezien, dus toen ik de vraag kreeg of ik eens met hem wilde werken besloot ik gewoon in alles het tegenovergestelde doen van zijn baasje: veel commando's geven, geen rustpauzes als 'beloning', hem duidelijk laten zien wanneer iets een verzoek was en hij dus de keuze had om ja/nee/een beetje te zeggen en wanneer het een bevel was. De eerste sessie stond hij vooral stil (hij was echt al extreem ver in de shut down), dus vroeg ik kleine dingen maar was daarin wel heel duidelijk in mijn intenties over wanneer ik iets vroeg en wanneer niet, en beloonde voor de kleinste reacties. De tweede sessie begon hij weer met stilstaan en observeren dus ik deed weer precies hetzelfde, en aan het einde van de sessie had ik een paard dat met me mee galoppeerde en zelfs in de over-arousal stand ging en alleen maar samen dingen wilde doen!!!! In die hele sessie heeft hij maar twee keer naar mijn arm gehapt omdat hij dat stomweg gewend was, hij accepteerde de correctie (stapje terug), de beloning die hij daarvoor kreeg en klaar.
Voor mij was het lastigste niet de shut down, maar het feit dat hij binnen 1 sessie van boze zombie naar hypervrolijke, hyperactieve stuiterbal ging en mijn trainingsskills dat echt maar met moeite bij konden houden.

Beide paarden waren geclickertrainde paarden. In beide gevallen zat het probleem niet bij het voer en kon het ook niet opgelost worden door voer, maar was het probleem de baasjes die hun gedrag aan lieten sturen door twijfels, in plaats van door een doel. Ik merk regelmatig bij wat psychologischer/spiritueler ingestelde clickertrainers dat die zich laten verlammen door het idee dat alles leuk moet zijn: ik wil eigenlijk iets doen, maar ik weet niet of mijn paard het leuk vind en dus ga ik elk signaaltje dat mogelijk 'niet-leuk' uitdrukt overanalyseren en dan doen we het voor de zekerheid maar niet. Of maar een beetje.

Beide paarden zijn uiteindelijk met 'pensioen' gegaan omdat hun eigenaars hun eigen gedrag niet onder controle konden/wilden krijgen, teveel verslaafd waren geraakt aan de twijfels (het grote voordeel van twijfel is dat je dan niets meer hoeft te doen, je nergens hard voor hoeft te maken, een standpunt in hoeft te nemen en dus nooit je ongelijk hoeft te bekennen, niets meer hoeft te beslissen en dus nooit ergens verantwoordelijk bent want je hebt niets gedaan) en zijn in het contact met de eigenaar altijd semi-ongelukkig gebleven.

Gelukkig ken ik ook voorbeeld van eigenaren die het wel gelukt is om helemaal of half het tij te keren en uiteindelijk weer een tevreden of in elk geval stuk minder ongelukkig paard te hebben en dan gaat het ook heel snel, maar het is echt heftig om te zien wat er geestelijk allemaal kapot kan gaan in een paard als de baas liever twijfelt dan traint - maar er wel voor kiest om die twijfel allemaal in de buurt van het paard te doen. De eigenaren die het wel lukte om te veranderen hoefden trouwens ook geen psychologische of spirituele coachingssessies om hun energie te veranderen, het enige wat ze hoefden te doen is hun gedrag te veranderen. Dat is namelijk het verschil tussen gewone mensen en ziekelijke twijfelaars: iedereen twijfelt, maar de meesten hakken op een gegeven moment een knoop door. En dan twijfelen ze nog steeds door, maar ze zetten wel de lijn voort die ze net hebben ingezet. En uiteindelijk leidt dat tot een bepaald resultaat en concluderen ze: ik heb de juiste beslissing gemaakt, of de twijfel had toch gelijk, dus doe ik het de volgende keer anders. Dat is leven met twijfel, in plaats van je leven laten leiden (lamleggen) door twijfel.

Als er íets niet leuk is, dan is dat het wel. Als mijn grote hobby is om taarten te maken, en ik moet dat doen met iemand die continu zegt: 'misschien hadden we toch beter de blauwe kleurstof kunnen nemen. Maar nu is het te laat, want hij is al roze. Maar bij roze had misschien eerder vanillesmaak gepast dan karamel. En die dingetjes voor erbovenop weet ik ook niet zeker, kunnen we niet beter gewoon kaarsjes doen? Maar dat is ook wel weer heel traditioneel. Misschien hadden we dit beter gisteren kunnen doen, dan hadden we vandaag naar de winkel gekund om bijpassende kaarsjes te kopen. Maar dan was de taart weer een dag oud geweest en dat proef je misschien toch weer. Ik hoop sowieso dat hij het lust, want voor hetzelfde geld houdt hij helemaal niet van taart, of wel van taart maar niet van slagroomtaart, en dan is al dit werk voor niets geweest. Misschien kunnen we beter gewoon naar de winkel gaan en een vlaai kopen. Maar dan komen we weer te laat, en dat vindt hij misschien nog wel erger'.
Als ik gedwongen wordt om met zo iemand mijn liefste hobby te delen dan wil ik na vijf minuten al echt heel andere dingen met dat taartmes gaan doen dan alleen taart snijden. Ik voel me dan gewoon als zo'n cavia die zijn eigen pootje afknaagt om maar uit die val te komen: volledig gevangen en geen enkele mogelijkheid om uit deze eindeloze stroom van totaal onbedoelde geestelijke mishandeling te ontsnappen.
Ik zie dan echt veel meer in de misschien wat traditionelere insteek: dit gaan we doen, maar we gaan het zo leuk mogelijk maken. Als ik een verzoek plaats dan zie je duidelijk dat je keus hebt, en als ik een commando geef dan weet je dat het menens is. En alles wordt beloond met voer. Dat is zwart wit, en dat is wat paarden/dieren/mensen het liefste willen.

**Geplaatst**: 21-04-19 12:38

Geplaatst: 21-04-19 12:38

Ik ben ook zo een mens

Gek genoeg heb ik dit bij [***] veel meer dan bij [***]. Bij [***] twijfel ik aan alles, aan elke keer een oor een andere kant op draait, aan elke keer dat hij gaat stilstaan en noem het maar. Constant zit ik na te denken of ik het wel goed doe, of ik niet teveel vraag, of ik alles wel juist interpreteer, of hij dat wel kan wat ik wil (wat ergens onzin is want zoveel vraag ik niet), etc. Bij [***] heb ik dit niet, daar doe ik gewoon dingen mee want hij is een 'gezond' paard dat wel dingen wil doen, dus dat werkt makkelijker. Heb ik [***] zelf zo gemaakt? Waarschijnlijk wel ... In het verleden deden we namelijk wel vanalles, uren het bos in en voornamelijk draven en galopperen. En ja, dan kwam er wel eens een bok, of een sprint, of hij schrok eens en sprong dan een meter opzij, of hij liep gewoon het fietspad over omdat hij niet op het pad wilde blijven waar we op reden .. Hij had zo zijn momenten, maar of hij toen ongelukkiger was dan nu? Ik begin er aan te twijfelen. Net zoals ik aan alles twijfel :')

Maar hoe pak je dat aan? Hoe zet je je mindset om? Ik zeg altijd tegen mezelf 'gewoon doen' maar blijkbaar werkt dat toch niet. Zijn er handvaten?

En hoe maak jij in de training een onderscheid tussen een verzoek en een commando/bevel? Hoe weet je paard dit? En in welke gevallen gebruik je wat? Gaat het bij dat laatste dan om noodzaak, om veiligheid? Of gebruik je dit ook met gewone training?

**Geplaatst**: 21-04-19 19:19

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 21-04-19 19:19

Even kleine update .. Vandaag hetzelfde gedaan als gisteren, eerst laten rollen in de longeerpiste (even checken hoe de winderigheid zit, om de 1 of andere reden komt met rollen vaak het meeste vrij

), daarna gaan wandelen (een andere route dan gisteren), dan even kwartiertje op de weide en daarna gaan borstelen. En het ging weer prima, vooral het borstelen. Ook de wandeling ging ok, hij heeft wel last van zijn hooikoorts/headshaking en dat maakt het wel minder maar verder deed hij braaf wat hij moest doen, was vrolijk, niet schrikkerig, het grashappen viel mee (al zal hij het niet laten als hij de kans krijgt) en we hebben zelfs een paar stukken gedraafd waarbij hij heel fijn de connectie hield. Ook een kruispunt gehad waarbij hij even aangaf naar links te willen (= kortste weg naar de weide) maar gewoon braaf meeging toen ik rechtdoor wilde, dus geen stakingsmoment zoals gisteren.

Hij is trouwens ook heel lief in de paddock als ik aankom, hij heeft duidelijk wat kriebelplekken en parkeert zich dus meteen als ik binnen kom, vergeet helemaal dat hij eigenlijk in mijn kuiten moet bijten

Hopelijk blijft hij die nog even hebben, hahaha.

**Geplaatst**: 23-04-19 15:24

Geplaatst: 23-04-19 15:24

Interessante discussie hierboven!

Ik zou het weer wat anders aanpakken dan xyzutu2. Al ben ik het zeker met haar eens dat twijfel funest voor je dier kan zijn. Fouten maak je toch wel. Dan liever vol overtuiging, en dat je ervan leert. Dan dat je alles half/half doet, omdat je geen keuze (durft) te maken en in de twijfel blijft hangen.

Al ken ik de twijfel wel. Hier 'moet' ik Dex ook beweging geven. Hij heeft last van Patella Luxatie, dus als ik z'n knie niet in beweging houd, dan gaat hij daar last van krijgen. Nu kan dat bv door regelmatig rijden, longeren, balkjes/springen of wandelen (vooral in water/heuveltjes/muller zand). Nu rijden we op het moment sowieso niet, en wandelen (buiten het erf) levert ook iets teveel stress op dan dat wat ik nu wil opzoeken. Maar Ik krijg Dex voor het longeren (ondanks beloningen met hogere beloningswaarden) niet altijd heel enthousiast gemaakt. En het is niet meer dan vrij rondjes om me heen te draven, waarbij een lagere hoofdhouding wordt bekrachtigt, met een hogere ROR. Maar toch is het best veel moeite, blijkt. :')

Samen met m'n instructrice pakken we dat nu geheel anders op. Waardoor die beweging (en training v/h lichaam) zeker worden meegenomen, maar hij wel de autonomie blijft houden om 'nee' te zeggen. Bv dus nee tegen longeren. Zo doen we nu bijvoorbeeld over balkjes lopen (gewoon los), waarbij de balkjes op verschillende hoogtes staan. Omdat achterwaarts voor Dex één van z'n favo oefeningen is, gaan we ook regelmatig achterwaarts over de (grond)balkjes. Daarnaast zijn we nu aan het meenemen dat hij met 4 voetjes stilstaan op een dubbele balans mat. Je ziet hem dan ook echt wat heen en weer wiegen om z'n balans te houden. Fijn om de spieren te trainen. Ik wil ook zijwaartse passen meenemen over een balk heen. En uiteindelijk crunches en schoftlifts gaan toevoegen op een hand target. Allemaal leuke kleine oefeningen die voor het dier lichamelijk goed zijn, maar 'makkelijker' (of minder saai?) uit te voeren dan die rondjes draven.

Dus ik los het op in andere oefeningen die Dex leuker vindt, en ik neem die 'nee' serieus. Dat is voor mij toch wel belangrijk, dat 'nee' mogen zeggen. En daarbij maak ik geen onderscheid tussen 'nee-want-lichamelijk-ongemak of 'nee-want-geen-zin'. Maar ik probeer wel uit te vinden wat het is, haha. Tussen de lichaamsoefeningen doe ik regelmatig nog ontspanningsoefeningen, of we gaan even uitgebreid staan kriebelen. Uiteindelijk kan je met die kleine oefeningen (met mat, balkjes, cavaletti en pionnen) een leuk parcourtje neerzetten in een grote cirkel. Dan kan je bijvoorbeeld ook van pion naar pion draven. Of kleine (nette) overgangen meenemen. Wél lichaamstraining, maar dan net anders. Gewoon even ter inspiratie! :-)

Ik merk hier ook trouwens dat de wei reuze interessant is. En ook de grasstukjes in het looppad of langs de bak. Wanneer ik dan een soort van twijfelend (of soms zelf gedemotiveerd) iets met Dex probeer te doen terwijl hij graast. Dan 'verlies' ik het echt. Terwijl als ik een plan in m'n hoofd heb (en dan maakt het niet eens uit wat dat plan is), dan heb ik een enthousiast dier. Dus ik denk dat die twijfel ook een beetje verlammend voor jou én Cobe kan werken, zoals het bij ons soms ook zo werkt.

**Geplaatst**: 23-04-19 15:31

Geplaatst: 23-04-19 15:31

[***] schreef:
Wat een heerlijke post en foto's freetorun! Fijn dat die ontspanning zo goed gaat.

En die snuffelmat is toch een leuk ding om te zien! Misschien toch maar eens zorgen dat die in onze speelgoeddoos komt Denk dat het voor de blinde ook wel eens heel leuk kan zijn. Waar heb jij die gekocht? En hoe gaat dat met zand?

Oh hier ook nog even op reageren! :-)

Ik heb deze mat op markplaats gekocht. Die vrouw maakt ze eigenlijk voor honden, maar ze dienen hetzelfde doel. Ze zijn ook nog eens fijn betaalbaar! :-)

. Hier is haarFB-pagina

M.b.t. zand heb ik er geen last van. Aan de onderkant van de snuffelmat zit een soort rubbere mat. Deze ligt op het zand. Zo verplaatst het iets minder, maar het zand valt er ook weer tussenuit. Je kan de mat ook uitkloppen (voor de resterende brokjes/zand/viezigheid) en het schijnt dat ze zelfs in een wasmachine mogen

**Geplaatst**: 23-04-19 15:41

Geplaatst: 23-04-19 15:41

Oke sorry voor de aantal posts, maar ik wilde hier ook nog even op reageren :')

ieris schreef:
Ik ben nu veel bezig met in de bak en rondjes op de track te lopen.
Ik loop dan bewust weg van de kudde en kom daar ook weer terug, kan dan precies zien waar de spanning opbouwt en weer zakt, fijn om aan te werken.
Heb laatst ook stukjes naast Matsie gedraafd en hij bleef keurig ib langzaam tempo naast me meelopen, terwijl ik een jaar geleden niet eens een snellere pas kon zetten, dan schrok hij zo hevig en rende weg.
Ben nu ook heel langzaam met opstappen via stoel bezig.
Ik beloon hem voor naast de stoel staan en zet voet in beugel, dit herhaal ik vaak , dan zadel ik af en klaar, vind het wel moeilijk in te schatten wanneer ik er echt op kan, zodra ik mijn gewicht in de beugel plaats schiet zijn hoofd nog wel eens omhoog, om vervolgens weer te laten zakken meestal, maar in mindere mate wil hij ook wel eens wegstappen, en dan ga ik er niet op.
Wil echt dat hij net zo rustig is als jou paard met zadel!

Super dat het meelopen/draven nu zo fijn gaat! Ik merk dat het hier ook een lastige oefening blijft. Bijna alsof Dex het als -P ziet, want ik (en z'n SNOEPJES!) rennen van hem weg -O-

. Das natuurlijk niet tof, haha. Toen ben ik vanuit de ontspanningsoefening beweging gaan meenemen. Dan gaf ik een cue voor komen, en het eerste pasje beloonde ik direct. Dat ben ik nu bezig uit te bouwen, bijvoorbeeld zoals hierboven met het balkjes lopen e.d. Nu krijg ik dus ook minder vaak een krokodille-gezicht als hij meeloopt. Yay! Dus super dat het bij Matsie zelfs in draf zo goed ging! :-)

Ik snap je twijfel m.b.t. opstappen. Ik heb dat hier ondervangen door Dex een 'stem' te geven, door een (stop)target die hij kan aanraken als hij wilt dat ik stop. Dit kan tijdens het poetsen/opzadelen/opstappen/rijden zijn. En als ik dan naast het krukje sta, dan kan hij simpel die target aanraken en dan gaan we even iets anders doen. Zo heeft hij autonomie om aan te kunnen geven wat hij wil, zonder daarbij spanning te hoeven opbouwen of weg te lopen. Want hij weet heel duidelijk dat de (stop)target betekent dat ik écht stop. Dus dan is er niks spannends meer aan

.

En daarnaast doe ik tijdens het poetsen/opzadelen/opstappen (rijden doen we nog niet) vooral veel ontspanningsoefeningen. Het zadel hoeft niks te betekenen. Naast het krukje hoeft niets te betekenen. Zodat hij overal op het erf en met vanalles om gewoon lekker kan chillen

**Geplaatst**: 23-04-19 16:08

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 23-04-19 16:08

Wat interessant dat stop target. Hoe heb je dat aangeleerd?

**Geplaatst**: 23-04-19 22:04

Geplaatst: 23-04-19 22:04

Schrik dat ie heeft van die dingen.. SCHRIK!

:')

Wat er met die pony is de laatste dagen weet ik niet maar volgens mij is het knopje weer omgegaan en is de zomerversie weer actief

Zo lief en vrolijk en meewerkend, vind het poetsen heerlijk, gaat vlot mee en draven is geen probleem. Helemaal geen vuiltje meer aan de lucht... ik geniet er maar even van zolang het duurt.

Grappig ook weer vandaag, had 2 dagen dezelfde routine gedaan (begroeten en lekker kriebelen, naar longeerpiste rollen, rondje wandelen, laten grazen, poetsen, klaar) en vandaag weer zo begonnen en naar de longeerpiste. Toen we daar uit kwamen trok hij vanzelf naar de straat om te gaan wandelen (ik wilde om praktische redenen eerst poetsen) en hij moest echt overtuigd worden om de andere kant uit te gaan, bleef echt eigenwijs in de richting van de straat staan, was zo grappig. Had daarna ook totaal geen problemen met te vertrekken op het pad weg van de weides.. daar had ik voor deze dagen al steeds een eerste discussiepunt. Ik begrijp niks meer van dat beest, maar we zien het wel.

Haha freetorun, als ik dat met [***] zou doen zoals jij, met kleine oefeningen en balken en allerlei attributen dan wordt hij gillend gek

Heb al vaker geprobeerd om te werken met balken en obstakels en horse agility dingen want dat is leuk en afwisselend en dan kan je veel kleine dingen doen.. Halve dag bezig om alles op te zetten, kom je vol enthousiasme de piste in, krijg je pony nog net geen hartaanval. En dan niet omdat hij schrik heeft van die dingen, want hij kent alles gewoon, maar hij krijgt dat precies niet verwerkt als er zoveel staat... Heel speciaal.

Die stoptarget ben ik ook wel benieuwd naar, heb ik nog niet voorbij zien komen.
De snuffelmat-pagina ga ik eens bekijken, merci.

**Geplaatst**: 23-04-19 23:01

Geplaatst: 23-04-19 23:01

freetorun schreef:
Interessante discussie hierboven!

Ik zou het weer wat anders aanpakken dan xyzutu2. Al ben ik het zeker met haar eens dat twijfel funest voor je dier kan zijn. Fouten maak je toch wel. Dan liever vol overtuiging, en dat je ervan leert. Dan dat je alles half/half doet, omdat je geen keuze (durft) te maken en in de twijfel blijft hangen.

Als je de luxe hebt om je paard altijd vrije keuze te geven dan zou ik dat ook altijd doen, alleen is die luxe er niet altijd. Als je paard die voltes in draf nodig heeft, dan kom je niet onder longeren/werken aan de hand uit.
Voor mij geldt/gold dus: op straat ben ik de baas, ik vraag alles netjes maar ik bepaal waar we staan als de auto voorbij komt en geef daarvoor heel veel voer.
In de bak pik ik bij revalidatiepaarden elk signaal van 'nee' op en pas daar ook mijn training op aan, maar niet in de zin dat zodra het paard zegt 'nee', ik meteen stop. Met echte revalidatietraining kan dat niet, niet met mensen maar ook niet met dieren. Helaas moet je soms ergens doorheen. Wat ik wel doe is dat als ik bijvoorbeeld twee keer bij het aandraven een trage reactie krijg terwijl hij dat anders vlot doet, ik meer pauzes geef, langere pauzes, het vervelende werk in kortere stukjes knip en afwissel met meer leuke kleine oefeningen enzovoorts. En dan is het goed mogelijk dat als ik morgen weer om draf vraag hij wel weer vlot aandraaft en we wat meer kunnen doen.
Mijn mijn patellafixatiepony kreeg ik van de dierenarts ook het advies om veel te longeren, zijgangen te trainen, achterwaarts en balkjes en die dingen waren gelukkig veel makkelijker leuk te maken. Achterwaarts stappen voor een mens vond mijn pony niet echt geweldig, dus leerde ik hem om achterwaarts naar me toe te lopen en zo legde hij met gemak 20 meter af.

Balkjes draven vond hij saai, dus leerde ik hem om over balkjes te steigeren in de levade, wat hij helemaal geweldig vond en een megagoede oefening was voor de achterhand. Dus ik zou altijd kijken of je doktersadvies op een clickerminded manier op kunt knippen in positieve oefeningen puur op vrijwillige basis, maar als dat niet kan dan kies ik voor het doktersadvies, ook als dat soms even minder leuk is.

**Geplaatst**: 24-04-19 07:21

Geplaatst: 24-04-19 07:21

Cmb, geniet maar van deze mindsetting van Cobe, zal vast en zeker te makem hebben met combinatie voedselrijk gras en de temp.

Hier is de anders spitsige kerel zo relaxed als het maar kan.
Wel oplettend en actief, maar met een fijne rust over zich heen.

Ben weer es samen aan de wandel gegaan en dan is ie dus ook uitgebreid weids om zich heen aan het kijken.

**Geplaatst**: 24-04-19 08:33

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 24-04-19 08:33

Freetorun, dank voor de link naar de online training!
Daar zit ook een filmpje in over start- en stopsignalen, zo cool!

**Geplaatst**: 24-04-19 08:41

Geplaatst: 24-04-19 08:41

Citaat:
Dat laatste wat je zegt zit misschien wat in. Hij heeft wel duidelijkheid nodig en heb al gemerkt als er iets is waardoor ik geen tijd heb voor 'gedoe' (bv. als de chiropractor komt en ik hem even moet longeren, of als hij wat koliekerig was en het longeren/lopen gewoon even moest, dat soort dingen) dat hij beter reageert en beter loopt dan wanneer ik het leuk en plezierig probeer te houden. Maar in zo'n situaties vind ik van mezelf dan weer dat ik veel te hard ben naar hem toe (de longeerzweep wordt wel gebruikt zeg maar) en dat wil ik niet, want ik wil dat alles leuk en plezierig is en vanzelf gaat

Soms denk ik ook wel eens van 'komop, zadel gewoon op en ga rijden en zie wat er gebeurd' ipv constant na te denken of het wel de juiste dag is, of hij er wel zin in heeft of dat hij misschien van dit of dat zou kunnen gaan schrikken. Hij kan best stappen en draven onder het zadel, doe dat gewoon (natuurlijk aangepast, heb niet de planning om meteen op de eerste rit 5 km te gaan draven).. Dat soort ideeën. Maar of dat beter gaat zijn? Duidelijker voor hem in ieder geval wel. Maar of hij daar vrolijker van gaat worden? Misschien wel, maar misschien brengt het ons ook weer helemaal terug naar af, en dat wil ik ook niet. Dus uiteindelijk doen we maar niks, want ik heb schrik om dingen te verpesten... dat is mijn grootste probleem denk ik.

Kom op bovenstaande toch terug voor je.

Bij de meeste paarden kom je met een wat naïeve eigen houding een heel eind.
met die houding benader ik vrijwel altijd voor mij vreemde paarden (en pony's) en ja ook vreemde honden waar ik bij in hun huis kom.
Krijg bijna altijd dier zijn nieuwsgierigheid terug, het contact willen maken en vaak ook een dier dat zich op zijn gemak voelt en graag bij je is.

Heb er vervolg bezoeken bij onze zoektocht naar geschikt paard voor ons, wel om over laten gaan als ze niet deze pure reactie geven, dus nooit gereden , nooit grondwerk gedaan, binnen paar minuten conclusie ondanks dat het enorm mooi paarden waren.
Dan zit er binnenin al zo'n enorm stuk frustratie dat het pure van het wezen paard er niet meer is, al dan niet gebroken door "training" of omgang.
En ja dat is pijnlijk om mee te maken en te voelen, en ja dat zie je veel, heel veel....: de gebroken paarden.

Die naïeve houding had het meiske van 11 ook die met Cobe zo goed kon werken, en die houding zie ik ook terug bij kinderen die hier op stal lekker bezig zijn met hun pony's.
Pony's voelen zich hierbij blijkbaar prima en geven ongedwongen dan ook enorm veel terug.

Vaak zie je, al dan niet door ouders of prestatie druk, of omdat iedereen het zo doet, de houding p&p veranderen en dan komen er opeens ook allerlei problemen naar boven zoals ongehoorzaamheid, weigeren, niet uit de wei willen, veel onrust en noem het maar op.
Daar komt ook weer reactie op , vaak dmv straffen of -r , hulpteugel zooi, slaan , etc, etc en de cirkel is rond en zowel pony als kind voelen zich onbegrepen.

Hoe wonderlijk is het wezen pony als je in deze fase naïef met ze omgaat en ze opeens weer gaan stralen, vrolijk reargeren en graag vanuit zichzelf dingen doen voor je, die een ander staat af te dwingen..
Ik verbaas me er regelmatig over.
Haalde zo een pony bij zijn maatjes weg met een stukkie brood en touch , terwijl de eigenaar daar een uur mee loopt te klooien en biks in bakje....

Hoe je die mindsetting bij jezelf kunt veranderen is door te leren los te laten, go with the flow, focus je op het p&p bij je, die voelt dat haarfijn aan want doet dat zelf continu.
Maak doelen in je hoofd, en pas die niet aan omdat je zelf twijfelt of het nog wel leuk is , maar pas die aan wat paard je terug fysiek en mentaal laat zien.
Trainen en lekker bewegen is iets wat een gezond paard gewoon graag doet.

Heb je daar moeite mee, kun je mindsetting ook richten op omgeving of zet es muziek op tijdens longeren.
(Longeren vindt ikzelf geen bal aan..., maar moet....)
Paard heeft feiloos door als je in je koppie met problemen rondloopt of continu twijfelt zal ik dit of zal ik dat.
Kwamen deze week in dit topic weer prachtige herkenbare voorbeelden langs hierover.

Je kunt jezelf trainen hierin , al dan niet met hulp.
Minder piekeren , meer acceptatie wat moment je aanbied, dan komt genieten ervan ook weer naar boven.

Ik zou zelf in jou rijlaarzen, mits je pony betrouwbaar is, het buitenrijden echt weer op gaan pakken.
Ben je gedwongen niet meer bezig met continu uitvinden wat goed of niet goed is kwa training maar hoef je alleen maar te bepalen waar jullie veilig heen gaan samen.
Hint: probeer je gedachten es te verplaatsen op buitenrit naar wat je pony ziet( maak je beeld ervan), paarden zijn beeld denkers.
Kijk zelfde richting uit, en wat ie hoort, en hoe ie dat zelf verwerkt, hoe ondergaat je pony nou de buitenwereld.
Luister es spitsig mee, probeer es te horen wat je pony hoort, waar gaan die oortjes heen ?
En dan niet steeds bedenken wat er allemaal mis kan gaan, of oei die motor die eraan komt of die vrachtwagen of die tractor.
Weer dat naïeve in je eigen mindsetting.

Dik Uur simpel stapwerk; heerlijk met de beweging onder je meegaan, go with the flow.

Ene een trauma met de zweep, train je met het topic onderwerp er zo uit,
zweep is leuk , kan baasje lekker mee kriebelen op plekken waar ikzelf niet kan komen

**Geplaatst**: 24-04-19 10:16

Geplaatst: 24-04-19 10:16

Merci, zit heel veel waarheid in

Denk dat ik op die manier de voorbije dagen ook heb gedaan, wilde gewoon fijn gaan wandelen en we zagen onderweg wel wat er zou gebeuren. Hebben veel communicatie gehad en gespeeld (ook stukjes gedraafd ed) en het was gewoon leuk. Dus misschien op die manier ook het rijden weer oppakken, we gaan het zien.

Zweep heeft hij geen trauma van hoor, in het verleden werd hij gewoon boos en ging staken, maar dat had hij wel met meerdere dingen

Denk dat het nu ook wel anders zou zijn maar heb het niet meer geprobeerd, alleen een paar keer toen hij echt moest lopen en ik niet wist of hij vanzelf zou gaan.