Jeetje nou ik vermaak me zeker

Wat een stel penny's zitten hiertussen.
Ik heb twee volwassen paarden waarvan 1 een brutale opdonder en de ander is een, gelukkig minder brutale, hengst. Beide zijn ze regelmatig bezig met hun grenzen opzoeken, zo zijn die beesten nou eenmaal. Helemaal niet erg want met een stemverheffing is het meestal zo voorbij. Schoppen en slaan is maar zelden nodig, maar ook een paard maakt wel eens een fout door verkeerd gedrag te tonen en dat straf ik ook direct af. En dat heet gewoon opvoeding hoor. Dat een paar mensen hier voldoen met een opvoeding met 'oeh en aah', en enkel een stemverheffing als straf, tja dan heb je gewoon geluk. Als iemand een keer een hengstige merrie op concours voor de neus van mijn paard zet en hij sleurt me die richting op of hij slaat met een voorbeen, dan krijgt hij een maatje 38 terug. Want die stemverheffing horen ze dan niet meer hoor, met een beetje geluk komt mijn maatje 38 wel binnen. En met nog meer geluk denkt paardlief 'oeps, dat was niet de bedoeling!' en houdt hij ook op en onthoud hij ook dat hij dat niet meer moet doen. Beter toch? En daar hoef je geen bontkraagje of gefrustreerde vrouw voor te zijn hoor. Trieste reactie was dat trouwens.
De hengst was hier gewoon een voorbeeld, ook genoeg ruinen die nog wel eens baasje overlopen om naar een sappige grasspriet te denderen of een pissige merrie die simpelweg niet mee wil werken. Kom op zeg, het zijn paarden.. Bizar dat een paard vergeleken wordt met een hond.. Een paard is een ontzettend groot beest en onder elkaar gaat het ook niet over rozen. Daarbij vind ik een schop een ontzettend eerlijke straf, net zoals ik wel eens hoor dat mensen terug bijten. Behoorlijk effectief! Al zit ik liever niet met een mond vol paardenhaar, daarbij is de kans op een kopstoot groot

Op de benen trappen vind ik trouwens wel link, meestal is die dikke buik wel in de buurt als het paard echt te ver. Maar nogmaals, het is niet vaak nodig, het is meer voor noodsituaties. Want ook een paard kan wel eens anders reageren dan dat je gewend zijn, dat kan door omstandigheden komen en niet altijd aan een slechte opvoeding.