Mas schreef:goed, vergeet kleur, hoe zit het dan met vorm?
Zet eens een Shetlander en een Shire bij elkaar... Of een KWPNer en een Fries.
Ze behandelen elkaar allemaal als paarden (als het goed is)
Een KWPN-er zal, neem ik tenminste aan, een Belgisch trekpaard op een vergelijkbare manier behandelen
als een Arabisch volbloed als je deze drie in één wei zet.
Waar plaatst hij zichzelf dan in dit plaatje?
Ik denk dat die plaats 'onderhandeld' wordt.
En ehm, dat klinkt misschien wat wazig, maar wat ik denk dat gebeurt, is dat een paard een soort van 'ongeveer'-concept heeft van soortgenoten en niet soortgenoten. (Een soort van simpele onderverdeling in 'vreemd, wat is dat?', 'waarschijnlijk gevaarlijk', 'bekend maar onbelangrijk' en 'interessant'.)
Volgens mij zijn er wel zeker paarden die de eerste Shet of de eerste Shire of de eerste bonte die ze tegenkomen behandelen als 'hee, dat ken ik NIET'.
Maar tegelijkertijd treden paarden anderen op een bepaalde manier tegemoet. Ik denk dat de mate van identificatie ('jij bent bekend') ook komt door de manier waarop de reactie van de ander overeenkomt of 'klopt'. (Het is misschien wat wazig omschreven maar...) Herkenning is geen eenrichtingsverkeer, het is een interactie denk ik. In de wei met een Arabisch Volbloed en een Belgisch Trekpaard zal het paard denk ik meest aangetrokken zijn tot diegene waar het het meest contact mee kan hebben. Maar als het zo uitkomt, kan het ook leren omgaan met andere dieren en deze ook behandelen als 'bekend'.
Dat heeft op zich nog niet zo heel veel te maken met het 'zelf'-concept, maar het is toch wel een interessant fenomeen 
In hoeverre het dan onderscheid maakt tussen soorten vind ik moeilijk te zeggen.
En dat geldt voor meer situaties. Als kat en hond samen opgroeien, of de een (meestal de hond dacht ik) adopteert een jonkie van de andere soort, hoe zien die dieren zichzelf dan? Ik heb geen idee. Ik zou het graag weten 
Geplaatst: 12-12-07 10:16 
Ondertussen heb ik hier vanop de midden-weide een vergelijkbare situatie met mijn eigen paard, alleen is die zijn muntje nog niet gevallen. Luide hinnik, luide echo en dan.. stomverbaasd rondkijken, nog eens hinnik, weer antwoord, cirkeltje draaien.. de echo komt hier 2 keer, van twee kanten, hij snapt er echt niks van. Maar het is geen hengst, dus na een keer of twee is hij niet kwaad maar totaal in de war, en druipt hij af. 
Goed onderwerp! 
