Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-05-24 16:50

Geplaatst: 23-05-24 16:50

Er zit natuurlijk ook een psychische kant aan het werken als rijpaard.Soms is dat ook min of meer erfelijk, sommige lijnen brengen heel werkwillige paarden voort. Een zebra is ook een paardachtige maar die schijnen qua karakter zich vrijwel niet te willen laten berijden ondanks dat het meermaals is geprobeerd. Een ezel daarentegen weer wel.

**Geplaatst**: 23-05-24 16:55

Geplaatst: 23-05-24 16:55

En daarmee bedoel je dan vermoed ik gezonde zebra's.

**Geplaatst**: 23-05-24 16:58

Geplaatst: 23-05-24 16:58

Ja ik ken wel paarden die mentaal niet geschikt waren als rijpaard.

Sommige met teveel spanning in het lichaam en daardoor onbetrouwbare reacties en ook paarden die zich niet zadelmak lieten maken. Wat varieerde van te ril, tot gewoon gaan liggen en niet meer opstaan. Tot er wel op kunnen komen maar er niet meer vanaf. (paniek)

Ik denk in de meeste gevallen als het paard gewoon goed voorbereid wordt en op een goede manier zadelmak gemaakt wordt en doorgereden wordt dat het dan meestal wel goed komt. Maar er zijn zeker uitzonderingen.

**Geplaatst**: 23-05-24 17:27

Geplaatst: 23-05-24 17:27

tamary schreef:
Jacksie schreef:

Waarom zijn die paarden niet geschikt volgens jou?

Ik denk ook dat elk gezond paard geschikt kan zijn om te rijden, maar dat niet elke ruiter geschikt is om alle gezonde paarden te kunnen rijden. Sommige paarden zijn echt gewoon ruiters nodig met wat meer gevoel en geduld. Kun je dat het paard niet bieden, is het beter om niet te rijden.

Ja, was er zo een dik 30 jaar geleden op de manege, voorbeen stond te ver naar achter en ruitergewicht belemmerd dan.
Opzadelen was zuur kijken, die is toen betuigd en dan had je een joepie meewerkend dier staan plotseling.

Ah ja zo

dit zou ik persoonlijk als iets lichamelijks zien. Rijden brengt ongemak met zo'n bouw.

Verder heb ik ook wel paarden gezien met een 'kronkel in de kop' waarvan later alsnog bleek dat ze niet goed waren. Puur alleen op karakter zou ik een paard niet onrijdbaar noemen. Ik denk dat er heel veel mogelijk is als je zo'n dier fatsoenlijk vanaf het begin opleidt met een ruiter er op die weet wat die aan het doen is. Of het de moeite waard is, is een 2e verhaal :')

**Geplaatst**: 23-05-24 19:36

Geplaatst: 23-05-24 19:36

Mijn paard was niet zozeer niet geschikt als rijpaard, ik heb er jarenlang veel mee gereden. Maar hij was wel erg specifiek in wat we dan konden doen. Hij was gewoon ab-so-luut niet werkwillig en niet vergevingsgezind. Welleens een ‘hij staat 23 uur op de wei dus dat ene uur kan hij wel werken’ ruiter erop gehad. Ging niet goed. Hij was wel erg actief dat ene uur

.

Maar als je een beetje rekening hield met zijn bijzondere karakter dan kon je best veel, maar ik heb dus wel mijn doelen moeten bijstellen naar iets wat niet alleen fysiek maar ook mentaal in zijn straatje paste. En zelfs dan liepen we tegen mentale grenzen aan. Het was een top dier, maar ik heb later ook eens op andere paarden gereden en het was zo’n verademing dat die vanalles gewoon aanboden en enthousiast werden van bakwerk.

Ik denk dat er heel veel paarden worden afgeschreven als niet rijdbaar die gewoon een flinke handleiding hebben en soms wat tegemoetkoming nodig hebben om gereden te kunnen worden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-24 09:15

Re: niet elk paard is geschikt als rijpaard

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-24 09:15

Mooie reacties zijn er geweest

We hebben hier dus ook een paardje waarmee rijden (door mij, althans) nooit echt heeft willen lukken.
Ik denk dat ze met diverse lichamelijke ongemakken zit. Een beetje een combinatie van 'van alles', denk ik, want tot op heden is de zoektocht naar wat er mis is nog altijd bezig. Maar daarnaast heeft ze er ook wel 'een kop op staan', waardoor ze dus heel expliciet is in haar expressies en ze dus heel duidelijk laat merken wat ze ervan denkt bij het rijden én longeren.

Ze gaat hier in ieder geval niet weg (bij ons geboren) en ik probeer er dus mee bezig te zijn tot op het niveau dat het met ons tweetjes samen lukt. Trail vindt ze namelijk wél leuk én dat kan ze goed. Dus, dat oefen ik nu ook op de grond met haar.

Maar soms overvalt mij dan weer die gedachte dat ik méér met haar zou moeten kunnen/doen. Een betere en meer doortastende ruiter zou haar misschien wel op dusdanige manier kunnen trainen hebben, dat het paard er ook fysiek beter van zou geworden zijn. Want haar ongemakken komen zeker en vast ook voor een groot deel voort uit een enorme stijfheid.
Maar mijn man, geen paardenmens, zegt al langer dat ik gewoon met haar moet doen wat ze graag doet. En op basis van jullie commentaren heeft hij dus 100% gelijk. Het is verder ook gewoon een schat van een paard. Was ze kleiner, dan zat ze 's avonds mee op de bank TV te kijken, op mijn schoot

**Geplaatst**: 24-05-24 10:05

Re: niet elk paard is geschikt als rijpaard

Geplaatst: 24-05-24 10:05

Er zijn mensen die menen een paard te moeten inrijden door hem te "breken". Zodat zijn eigen wil eruit is. Dat zie je wel eens bij cowboys met wilde paarden. Ik denk dat het op zo'n manier wel zal lukken om een paard dociel te krijgen zodat hij het gevraagde werk zal uitvoeren, maar je krijgt zo nooit een paard die echt voor je zal gaan en een vriendschapsband met je kan opbouwen.

**Geplaatst**: 24-05-24 10:15

Geplaatst: 24-05-24 10:15

Er zal vast wel ergens de uitzondering op de regel bestaan dat een gezond paard niet te rijden is.
Maar ik denk dat het bijna altijd te wijten is aan de onkunde van de ruiter.
Dat kan natuurlijk al langer terug zijn dan bij een huidige eigenaar en zo het paard een trauma hebben gegeven.
Of uiteindelijk toch een paard waar wel wat lichamelijk mis was.

Zo ken ik er ook een die vanuit niets steigerde.
Dat deed ze al vanaf jaarling. Niet bij een correctie, nee gewoon met aan de hand lopen, hup omhoog en 9 van de 10 keer klapte ze ook nog achterover.
En dan stond ze op en leek ze zelf beduusd wat er was gebeurd.
Ik heb haar niet zadelmak gemaakt, terwijl ik wel echt een klik had met het diertje, was zo'n schatje verder. Zat nul kwaad in. Ook nooit rillerig of wat ook dat je zou denken, oooh daarom.
Ik ben toen gestopt met rijden bij die stal. (niet daardoor) en haar uit het oog verloren.
Later hoorde ik dat een ander haar wel zadelmak heeft gemaakt maar bijna is verongelukt.
Zonder dat paard echt te kennen zal die ook wel geschaard worden onder niet te rijden.

Het paard is verder nooit onderzocht naar wat ik weet.
Maar daar moet toch iets in de hersenen of weet waar hebben gezeten?

**Geplaatst**: 24-05-24 11:03

Geplaatst: 24-05-24 11:03

Marilu schreef:
Mooie reacties zijn er geweest

We hebben hier dus ook een paardje waarmee rijden (door mij, althans) nooit echt heeft willen lukken.
Ik denk dat ze met diverse lichamelijke ongemakken zit. Een beetje een combinatie van 'van alles', denk ik, want tot op heden is de zoektocht naar wat er mis is nog altijd bezig. Maar daarnaast heeft ze er ook wel 'een kop op staan', waardoor ze dus heel expliciet is in haar expressies en ze dus heel duidelijk laat merken wat ze ervan denkt bij het rijden én longeren.

Ze gaat hier in ieder geval niet weg (bij ons geboren) en ik probeer er dus mee bezig te zijn tot op het niveau dat het met ons tweetjes samen lukt. Trail vindt ze namelijk wél leuk én dat kan ze goed. Dus, dat oefen ik nu ook op de grond met haar.

Maar soms overvalt mij dan weer die gedachte dat ik méér met haar zou moeten kunnen/doen. Een betere en meer doortastende ruiter zou haar misschien wel op dusdanige manier kunnen trainen hebben, dat het paard er ook fysiek beter van zou geworden zijn. Want haar ongemakken komen zeker en vast ook voor een groot deel voort uit een enorme stijfheid.
Maar mijn man, geen paardenmens, zegt al langer dat ik gewoon met haar moet doen wat ze graag doet. En op basis van jullie commentaren heeft hij dus 100% gelijk. Het is verder ook gewoon een schat van een paard. Was ze kleiner, dan zat ze 's avonds mee op de bank TV te kijken, op mijn schoot

En daarom is ze dus op je pad gekomen. Om jou te leren dat je met een paard veel meer kunt dan erop rijden. Of het jouw wil opleggen. Of van jezelf vinden dat je niet handig genoeg bent als ruiter.

Daarmee bedoel ik niet dat je daadwerkelijk TV met haar zou moeten kijken. Maar wel dat je een uniek paard hebt wat in de eerste plaats dat is: jouw paard. Mensen wíllen altijd maar van alles dóén met een dier, met een paard is dat vaak rijden. En zien dan het paard niet meer. Jij gelukkig wel, en dat is fijn. Je hebt een paard waar je op allerlei manieren plezier mee kunt hebben. Is het nog steeds plezier als je met haar zou doen wat je vindt dat je zou moeten?

**Geplaatst**: 24-05-24 14:33

Geplaatst: 24-05-24 14:33

DuoPenotti schreef:
Er zal vast wel ergens de uitzondering op de regel bestaan dat een gezond paard niet te rijden is.
Maar ik denk dat het bijna altijd te wijten is aan de onkunde van de ruiter.
Dat kan natuurlijk al langer terug zijn dan bij een huidige eigenaar en zo het paard een trauma hebben gegeven.
Of uiteindelijk toch een paard waar wel wat lichamelijk mis was.

Zo ken ik er ook een die vanuit niets steigerde.
Dat deed ze al vanaf jaarling. Niet bij een correctie, nee gewoon met aan de hand lopen, hup omhoog en 9 van de 10 keer klapte ze ook nog achterover.
En dan stond ze op en leek ze zelf beduusd wat er was gebeurd.
Ik heb haar niet zadelmak gemaakt, terwijl ik wel echt een klik had met het diertje, was zo'n schatje verder. Zat nul kwaad in. Ook nooit rillerig of wat ook dat je zou denken, oooh daarom.
Ik ben toen gestopt met rijden bij die stal. (niet daardoor) en haar uit het oog verloren.
Later hoorde ik dat een ander haar wel zadelmak heeft gemaakt maar bijna is verongelukt.
Zonder dat paard echt te kennen zal die ook wel geschaard worden onder niet te rijden.

Het paard is verder nooit onderzocht naar wat ik weet.
Maar daar moet toch iets in de hersenen of weet waar hebben gezeten?

Dat hoeft helemaal niet..ken er wel meer die zo zijn/ waren.

Soms worden ze gewoon zo geboren..dat soort dieren moet je niet op willen gaan zitten denk ik.

**Geplaatst**: 24-05-24 14:36

Geplaatst: 24-05-24 14:36

Maar waarom zouden ze dat dan doen.
Gewoon uit het niks?

Wij hadden vroeger zo'n door gefokte cocker spaniel.
Die zag je vanuit gewoon spelen of wandelen verstarren dan beet hij en speelde gewoon weer verder. Alsof hij zelf van niets wist.

Zoiets leek dit ook. Alleen deed ze geen aanval.

Ik kan dit geen gezond gedrag noemen

**Geplaatst**: 24-05-24 14:40

Geplaatst: 24-05-24 14:40

Ja ik kan natuurlijk niks zeggen over degene die jij meegemaakt hebt.

Wat ik zelf gezien heb hadden die paarden eigenlijk al vanaf veulen af aan een aparte manier van reageren. Het zat zelfs in sommige bloedlijnen. Bijvoorbeeld Riverman gaf merries die nogal makkelijk en graag omhoog kwamen. De ruinen daar in tegen niet. Hoe dat kan? geen idee.

Sommige Jazzen met enorm veel spanning in het lijf, ja die reageren dan ook overdreven. Misschien zat er wel wat hoor, qua karakter of neurologisch? maar kom er maar eens achter.

**Geplaatst**: 24-05-24 14:43

Geplaatst: 24-05-24 14:43

Die was zo in gedrag de rust zelve. Geen stress paard. Koele kikker. Spring gefokt. Jee wat was de afstamming ook alweer?

Was ook nooit als reactie op een rukje aan het halster of zo. Kan me zelfs niet eens voor de geest halen dat dat bij die überhaupt nodig was. Echt zo'n meegaand dier.

Ik herinner me dat die man ook een lijntje had waar de veulens zelfs al bij aanvielen. K.. Karakters. Maar ze sprongen goed...
Ja daag. Maar geen van hen is uiteindelijk ver gekomen. Goed ze waren te rijden. Maar wilde nooit fijn meewerken

**Geplaatst**: 24-05-24 15:40

Re: niet elk paard is geschikt als rijpaard

Geplaatst: 24-05-24 15:40

Misschien kom je nog achter de afstamming, sommige afstammingen geven vaker dezelfde problemen. Het kan natuurlijk ook gewoon los staan van elkaar.

Dat laatste ken ik ook, jeeh..snap ook nooit waarom mensen daarmee door blijven fokken.

**Geplaatst**: 29-05-24 19:27

Geplaatst: 29-05-24 19:27

Mijn merrie (net 12 jaar) wordt niet meer gereden.
Ze kwam bij mij in zeer slechte conditie uit een nare situatie.
In het eerste jaar heeft ze veel laten zien aan blessures (al dan niet nieuwe of bestaande die toen aan het licht kwamen)
Na dat jaar hadden we groen licht om weer onder het zadel te gaan trainen.
Dit is gebleven bij 3x..
Ze bouwde zo onwijs veel spanning op dat opstappen onverantwoord werd.
Sinds dien heb ik besloten haar alleen nog vanaf de grond te trainen.
We doen nu lange lijnen werk en grondwerk. Soms een wandeling buitenom. En we zijn hier beide happy mee.
Rijden is voor mij absoluut geen must, dat scheelt ook.

**Geplaatst**: 29-05-24 21:02

Geplaatst: 29-05-24 21:02

Ik heb er eentje staan die vooral geschikt is als grasmaaier en tuin decoratie. Prachtig en getalenteerd paard, accepteert alleen geen enkele vorm van druk. Ze ervaart zo snel iets als druk en dan snapped ze. Als dit paard met beleid opgeleid was vanaf dat ze jong was, had het misschien wel een fijn rijpaard geweest. Maar talentvol en er is geprobeerd haar te breken, wat (gelukkig) mislukt. Alleen nu wil ze op slechte dagen niet eens meelopen aan een touwtje of vast staan.

Met veel respect kan ik best aardig met haar rijden, maar ik ben chronisch ziek en heb de finesse niet meer om haar tot haar recht te doen komen. Dus nu is ze, volledig gezond, al vanaf haar 14e met pensioen. Het scheelt dat ze bij familie aan huis staat met nog een paar andere gepensioneerden (waarvan meer mentale kneuzen die fysiek verder niks mankeren).

Ze kan zelf een stal in/uit, zelfde geldt voor de paddock. Als ze op de weide wil en het hek zit dicht gaat ze gewoon over het hek heen. Verder wordt ze gepoetst, verzorgd, heeft vreten en vrienden. Ze is gelukkig en over het algemeen heel liefdevol naar ons. Het is prima zo.

Edit: nog een ‘interessante’? toevoeging is dat een van de andere mentale kneuzen dezelfde hengst als vader heeft.