Zebrastreep schreef:Mijn jonge Fjord herken ik hier wel in. Tijdens het longeren bleef ze op den duur in een hoekje staan en ik kon doen wat ik wou , boos worden, lief doen maar niks hielp.
Ik denk dat een paard zich op den duur wat afsluit door onduidelijke communicatie en dan helemaal niks meer wil doen omdat het paard je niet goed begrijpt.
Ik heb mijn paard een aantal maanden rust gegeven en toen een goede instructrice in handen genomen. Onder het zadel vertoonde ze dit gedrag namelijk ook. Ik heb toen handvaten gekregen voor duidelijke communicatie. Ze miste dan ook nog wel een stukje respect richting mij, maar voor 99% lag het hele gebeuren aan mij.
Nu gaan we inmiddels als een speer al een flinke lange tijd. Ik ben wel gestopt met het te vaak longeren. Laatst kreeg ik een filmpje van mijn vorige bijrijder die haar even had gelongeerd en dat ging hartstikke goed.
Ben er wel heel veel tijd aan kwijt geweest. Maar liever veel tijd en een leuk paard dan te snel en een paard waar je uiteindelijk niks mee kan.
Ik ben voorlopig ook opzoek naar een lesgever om mee te werken maar ik heb iemand nodig die ook met iemand om kan gaan met een fysieke beperking en autisme en dat is niet vaak te vinden. Ik longeer 1 misschien 2 keer op de week (zit ook grondwerk bij) omdat door het slechte weer hij niet altijd op de wei kan staan en ik hem wat beweging wil geven; Naar buiten aan de hand gaan is ook een optie maar door mijn fysiek probleem kan ik maar 10 min max wandelen en dat ook niet elke dag of zelfs niet alle weken door de pijn. Ik probeer mijn lichaamstaal altijd hetzelfde te houden en niet te veel te veranderen van aanpak. Ik longeerde hem altijd in een longeerbak met longeerlijn. Maar van die esgever moest hij los en keren als je de zweep van hand veranderde en hij snapte dat niet omdat ik hem altijd vroeg om te stoppen en dan mee hem omdraaide. Ze heeft hem heel hard handig aan gepakt en ik heb daarna direct zelf terug overgepakt maar het heeft het probleem gestart en dat is mijn fout geweest.