Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-07-23 10:50

Geplaatst: 14-07-23 10:50

Ik heb zo‘n paard gehad, was echt heel lief en tegelijkertijd onvoorspelbaar levensgevaarlijk.
Het was geen doen om het hele lijf te gaan screenen maar ik ben 100% overtuigt dat het uit het lijf kwam (zenuwpijn of zo) Ik heb daar op 4 jarige leeftijd helaas een vrij harde beslissing gemaakt omdat het ook in de omgang echt gevaarlijk kon worden. Inderdaad ongecontrolleerd gestoord vluchten en niet meer stoppen zonder extern ingrijpen, zelfs niet als het zweet van je buik druipt.

Hele andere boeg: bij het NAS komt ook pssm1 voor.

**Geplaatst**: 14-07-23 11:47

Geplaatst: 14-07-23 11:47

mirriejj schreef:
Is hij op pssm1 en MIM getest?

Precies wat ik ook wilde zeggen!
Al zou ik dan ook nog testen op PSSM2.

Maar het kan ook een Lyme besmetting zijn dus daar ook op laten testen ( loopt hier ergens een topic over Lyme en hoe het getest kan worden al kan een holist dit ook).

Maar het is wel opvallend dat deze problemen zijn begonnen na het echt inrijden..........dan zou ik het toch die richting op zoeken en rug en hals nogmaals op de foto zetten. Paard is gevallen tijdens een training begrijp ik? Weet je hoe dat is gekomen? Vluchtgedrag oké, maar waarom?

Paard is nog erg jong dus mogelijk overbelast op de plek waar hij beleerd is.

Ik heb persoonlijk heel slechte ervaringen met het laten inrijden, en ik niet alleen!. Ik zou er dan ook nooit meer voor kiezen. Paard wat ik ooit door iemand anders heb laten inrijden toonde ook extreem vluchtgedrag, is ook gevallen en is nooit meer een betrouwbaar rijpaard geworden door dat gedrag.
Nu ook een paard wat dergelijk gedrag vertoond, waarschijnlijk door verkeerd beleren en complete onzekerheid/ gebrek aan vertrouwen i.c.m. lichamelijke klachten ( vorm van Lyme).

**Geplaatst**: 14-07-23 12:16

Re: Extreem gevaarlijk vluchtgedrag/ hersentumor?

Geplaatst: 14-07-23 12:16

Ik zit aan Bokker Leo met haar paard Rocky te denken. Die heeft hier geloof ik ook enorme last van gehad. Haar paard, als ik me goed herinner, was ook extreem gevoelig en het heeft lang geduurd voor ze de juiste aanpak voor hem hadden.

**Geplaatst**: 14-07-23 12:28

Geplaatst: 14-07-23 12:28

Ik zou zelf dit paard eerst eens door de medische molen halen, en op basis daarvan kijken hoe je verder kunt

Als ik jouw verhaal zo lees, kan het ook zijn dat een en ander op de beleerstal te snel is gegaan voor hem en dat hij daarop reageert. 4 dagen achter elkaar werken en dan de 5e dag een reactie vind ik namelijk ook niet zo heel raar. Het kan zijn dat het emmertje gewoon vol zat.

**Geplaatst**: 14-07-23 12:32

Re: Extreem gevaarlijk vluchtgedrag/ hersentumor?

Geplaatst: 14-07-23 12:32

Als het alleen in het werk is, dan zou ik de reden proberen te zoeken en aanpakken.
Bij mijn paard was het gedrag als veulen al zichtbaar, dus ook op de wei en op stal (helemaal flippen om een nieuwe drinkbak).

**Geplaatst**: 14-07-23 12:39

Re: Extreem gevaarlijk vluchtgedrag/ hersentumor?

Geplaatst: 14-07-23 12:39

Ja, wat ik denk te concluderen uit de OP is dat het paard het allemaal heel braaf deed, en heel normaal tot het naar de beleerstal ging. Ik weet niet of ik het goed lees, maar als dat zo is, kan het ook zo zijn dat het probleem niet bij het paard ligt.

**Geplaatst**: 14-07-23 12:47

Re: Extreem gevaarlijk vluchtgedrag/ hersentumor?

Geplaatst: 14-07-23 12:47

Klinkt bij mij als dat het emmertje bij jouw paard helemaal vol zit. Gooi hem/haar eerst maar eens een half jaar op de wei, voordat je allerlei medische onderzoeken doet. Dat kan dan altijd nog.

Hier zelf met een jonkie van 3 jaar bezig. Die duidelijk aangeeft wanneer haar emmertje vol zit. Die doe ik maar 2 en soms 3 keer per week wat mee. Voor de rest loopt zij dag en nacht op de wei.

**Geplaatst**: 14-07-23 12:54

Geplaatst: 14-07-23 12:54

Ik heb een merrie gehad met dit soort gedrag, maar die deed het ook los in de paddock als er een trigger was.
Ik begrijp dat die van jou het alleen in het werk doet en verder helemaal niet, dus dat is dan toch weer anders denk…
Bij mij merrie zat het ook voor een groot deel in de bloedlijn bleek, veel paarden uit de lijn waren niet goed zadelmak te krijgen en hadden onvoorspelbaar gedrag.
Ook zat het bij haar deels in de hormonen, rond de hengstigheid werd het erger.
Bij de vorige eigenaresse was het bij het inrijden ook mis gegaan en dat was duidelijk opgeslagen.
Wij hebben nooit helemaal kunnen achterhalen wat het nou uiteindelijk werkelijk was, naarmate ze ouder werd werd het steeds erger en toen ze 16 was hebben we haar voor haar en onze veiligheid in laten slapen.
Ook dit was verder in de omgang een schat van een paard…

**Geplaatst**: 14-07-23 13:00

Re: Extreem gevaarlijk vluchtgedrag/ hersentumor?

Geplaatst: 14-07-23 13:00

Medisch alles uitsluiten.
Ben je verder bekend mey Appaloosas?
Het zijn niet de gemakkelijkste paarden heb ik van vele ervaren trainers vernomen.

**Geplaatst**: 14-07-23 13:02

Re: Extreem gevaarlijk vluchtgedrag/ hersentumor?

Geplaatst: 14-07-23 13:02

Ziet hij goed? Bij Appaloosa’s komt een sluipende vorm vsn uveitis voor, waar ze zonder dat je het merkt slechtziend/blind van worden.

**Geplaatst**: 14-07-23 13:03

Geplaatst: 14-07-23 13:03

Popstra schreef:
Medisch alles uitsluiten.
Ben je verder bekend mey Appaloosas?
Het zijn niet de gemakkelijkste paarden heb ik van vele ervaren trainers vernomen.

Ik ken eigenlijk ook alleen maar appaloosa’s met een ingewikkeld karakter als ik eerlijk ben…
Maar goed, ik ken er niet heel veel dus ik wilde dat niet direct zo zeggen…
Dit is ook wel heel extreem gedrag wat hier omschreven wordt…

**Geplaatst**: 14-07-23 13:09

Geplaatst: 14-07-23 13:09

Binnenvetters kunnen dit gedrag laten zien en dan is het met heel veel geduld en consequent handelen om erachter te komen wat er aan de hand is. Het is niet altijd lichamelijk, bij binnenvetters loopt het bakje zomaar ineens over.

**Geplaatst**: 14-07-23 13:11

Geplaatst: 14-07-23 13:11

Nouvel schreef:
Popstra schreef:
Medisch alles uitsluiten.
Ben je verder bekend mey Appaloosas?
Het zijn niet de gemakkelijkste paarden heb ik van vele ervaren trainers vernomen.

Ik ken eigenlijk ook alleen maar appaloosa’s met een ingewikkeld karakter als ik eerlijk ben…
Maar goed, ik ken er niet heel veel dus ik wilde dat niet direct zo zeggen…
Dit is ook wel heel extreem gedrag wat hier omschreven wordt…

Om eerlijk te zijn, veel trainers vinden het "gestoorde" paarden.
Zal niet voor niks zijn dat ze dat vinden.
Je ziet ze ook niet veel in de sport.
Ik denk dat medisch onderzoeken dan ook niet veel duidelijkheid zal geven omtrent dit gedrag

**Geplaatst**: 14-07-23 13:13

Geplaatst: 14-07-23 13:13

Wauw, wat een verhaal! Zou inderdaad het diertje door de medische molen gaan halen. Heel veel sterkte, niet makkelijk dit.

Ik herken deels je verhaal: ik heb een Appaloosa kruising en hier gaat het soms ook 'mis', als in: ik herken een beetje (de mijne heeft het in mindere mate) dat hij 9 van de 10 keer echt heel braaf is en dat hij ineens soms als een blinde gaat rennen en dat het dan lijkt alsof hij buiten zichzelf is: dit gebeurt meestal aan de longeerlijn en heel af en toe onder het zadel. Het is bij lange na niet zo erg als wat jij beschrijft, maar hij doet het dus wel in mindere mate.

Sterkte daar! Hoop dat je vindt wat er loos is met je paard en dat er iets aan te doen is!

**Geplaatst**: 14-07-23 13:31

Geplaatst: 14-07-23 13:31

Nouvel schreef:
Popstra schreef:
Medisch alles uitsluiten.
Ben je verder bekend mey Appaloosas?
Het zijn niet de gemakkelijkste paarden heb ik van vele ervaren trainers vernomen.

Ik ken eigenlijk ook alleen maar appaloosa’s met een ingewikkeld karakter als ik eerlijk ben…
Maar goed, ik ken er niet heel veel dus ik wilde dat niet direct zo zeggen…
Dit is ook wel heel extreem gedrag wat hier omschreven wordt…

Ach, ik heb al 20 jaar appaloosa’s, en ervaar ze gewoon als paarden

niet anders dan de warmbloeden die mijn zus heeft

**Geplaatst**: 14-07-23 13:32

Geplaatst: 14-07-23 13:32

Begin dit jaar heb ik mijn mini appaloosa in laten slapen om grote vermoeden van een hersentumor.

Deze pony heb ik gekocht wetende dat hij wel het een of ander had meegemaakt. Toch was hij vanaf dag 1 heel lief, heel gevoelig en heel nieuwschierig. Als hij van je schrok kwam hij eigenlijk meteen weer bij je terug en dan was alles prima. Hij bleek vooral heel groen te zijn en alles was hem in het verleden wat snel gegaan. Ook bouwde hij heel snel heel veel spanning op. Ik heb heel veel tijd met hem genomen pas na een jaar of 2 kon hij een beetje de basis van wat ik met hem wilde. Vanaf dag 1 was hij eigenlijk voor niets bang behalve voor mensen en halster touwen. Maar elke dag ging dit een klein (heel klein) stapje beter.

Na 2 jaar wilde we beginnen met hem voor de wagen zetten. Ook gewoon weer in zijn tempo. In het begin ging het best oké. We leerde hem wennen aan een lijntje achter zijn kont, lopen en longeren met tuig en lange lijnen. In deze periode ging het vaak in een keer 10 stappen vooruit maar ook in een keer 10 stappen terug. We begonnen bewust elke dat vanaf 0. In dit hele proces is er nooit iets fout gegaan. Ik heb altijd hulp van de kant gehad voor extra input.
Na een half jaar merkte we dat we eigenlijk vaker die 10 stappen terug zetten en niet meer echt stappen vooruit. Toen hebben we hem een poos vakantie gegeven en alleen met hem aan de meeste basis gewerkt. Op stal werd hij ook wat reactiever. De stal eigenaar kon hem niet meer aanraken en hij begon met vluchten voor de kruiwagen waar hij eerst zelf naar toe gegaan was om aan te snuffelen.

In de periode rust ging eigenlijk alles langzaam achteruit. Hij werd lastiger te poesten, ik kon hem opeens niet meer scheren (dan werd hij echt gevaarlijk) en hij werd lastiger met lopen aan de hand. Iets wat altijd heel goed ging.

Op een gegeven moment leek het beter te gaan en hebben we toch besloten weer eens te kijken of we het beleren op konden pakken. Het was echt een pony die graag iets met je wilde gaan doen. Zeker als hij geen spanning had zag je zijn zelf vertrouwen groeien als je bezig met hem was.
Helaas ging het echt nog veel slechter. Hij ging alleen nog maar aan de kletter, stond te steigeren en was gewoon niet te houden.

Toen definitief besloten dat we opging houden met het beleren en gingen kijken hoe we hem weer wat stapjes vooruit te laten maken.
Ik heb eerst een fysio naar hem laten kijken. Die vond hem wat hypermobiel maar zag niets geks aan hem. Ze heeft toen vooral gewerkt aan het gebied rond zijn hoofd. Dit heeft heel veel indruk op hem gemaakt want een week lang was hij moe echt heel moe. Verder heeft het niets gedaan.

In die periode bleef het slechter gaan. We konden zijn halster niet meer om doen, van poetsen had hij al zoveel spanning dat het zielig werd en zodra hij iets spannend vond rond zijn paddock rende hij dwars door alles en iedereen heen naar zijn stal (of andersom). Hij is dwars door kruiwagens gerend.
De druppel kwam toen hij dwars door mijn andere pony is gerend en deze een flinke snee op haar hoofd had. Hij was immers vooral haar vriendje daarom was hij er nog.

Toen begonnen aan een heel medisch traject.
Eerst zijn zijn ogen goed nagekeken. Niets gevonden. Gebit was goed en algemeen bloed ook. De dierenarts heeft mij toen gevraagd wat ik met de pony wilde: een pijnvrij leven waarin hij een gelukkige pony kan zijn.

Daarna naar de kliniek alle benen op de foto gezet. Daar bleek hij in het verleden bevangen te zijn geweest en weer op het randje te zitten (waren toen gras aan het opbouwen en hij kreeg Max 30 minuten tijd op de wei op dat moment). De dierenarts zag ook wel dat het een pony met heel veel spanning was.
Hier hebben we besloten dat de pony een periode wel/niet op pijn stillers zou staan en dat ik zou kijken of het gedrag minder werd van een beetje verdovings middel.

Nou verdovingsmiddel hielp niets. Pijnstillers wel. De laatste paar maanden ging hij hard achteruit en zagen we ook echt een pain face bij hem. Een beetje alsof het sparkeltje uit zijn ogen was.
Ik heb hem afwisselend op pijnstillers gezet zonder dit aan mensen te vertellen. Iedereen kon mij precies vertellen wanneer hij op pijnstillers stond en wanneer niet.

Dus terug naar de kliniek, dat was echt een drama. De lieve dierenarts mocht hem amper aanraken dus het duurde even voordat hij verdooft was, daarna is zijn hele hoofd, hals rug op de foto geweest incl hoeken voor ECVM en hebben ze alles wat er op de echo kon worden gezet op de echo gezet. Uitslag: niets gevonden. De dierarts heeft op dat punt zelf aangegeven dat hij vermoeden dat het in zijn hoofd zat en dat hij aanraden om de pony te laten gaan. Hij had gezien hoeveel hij verslechterd was in zijn gedrag en was het er mee eens dat deze pony geen waardig leven meer had, zelfs niet als we hem ergens zouden brengen waar hij niets hoefde. Op de wei was ook geen optie door zijn hoge kans op hoef bevangenheid.

Inslapen was een ramp. Het ging zo slecht met hem dat hij eigenlijk permanent een brok spanning was. Ondanks dat hij 20x de dosis verdoving had gekregen die hij mocht hebben kon de dierenarts hem niet meer aanraken. Het heeft een uur geduurd voordat de laatste spuit erin zat. Dat was voor mij wel de bevestiging dat hij echt heel erg slecht was en dat ondanks dat hij niet wilde gaan het beter was zo.

Wat mij dit geleerd heeft is echt mijn gevoel te volgen. Je kent je eigen paard het beste. We hebben het er thuis veel over gehad en hoe vervelend de laatste 1,5 jaar ook geweest zijn had ik deze pony zo weer gekocht.

Het is een heel verhaal geworden zo. Maar wilde je toch graag het hele beeld geven hoe bij ons alles gelopen is.

**Geplaatst**: 14-07-23 13:35

Geplaatst: 14-07-23 13:35

Ts
Ziet je paard goed genoeg?
De mijne ziet een stuk minder dan standaard en ik weet dat er zijn die wisselend kunnen zien en daardoor extra gestrestst raken. Ze zien dan ook echt weinig tot niets en rennen dan ook makkelijker door draden/hekken enz.
Het kan ook een zeer pijnlijke afwijking zijn.

**Geplaatst**: 14-07-23 13:37

Re: Extreem gevaarlijk vluchtgedrag/ hersentumor?

Geplaatst: 14-07-23 13:37

Aangezien het een Appie is zou ik inderdaad zijn ogen ook zeker laten onderzoeken.

**Geplaatst**: 14-07-23 17:28

Geplaatst: 14-07-23 17:28

Hier ook een paardje die eea op zijn bordje heeft gekregen en er nooit meer helemaal goed uit is gekomen psychisch gezien. Dat wist ik toen ik hem kocht. Bij de vorige eigenaren moest hij van alles en dan ook onder het zadel maar dat trok hij niet. Het ging 9 keer goed en dan 1 keer levensgevaarlijk fout. Dat is meermaals gebeurd.
Bij mij hoeft ie niks en vraag ik niks. Lekker wandelen in het bos (ernaast) vindt ie wel geweldig en hij houdt ook van tutten. Is verder ook bomproof en je kan bijna alles met hem doen. Behalve dingen van hem vragen.
Soms heeft ie een terugval in gedrag en dan kom ik een week of 2 niet meer bij hem in de buurt wegens wantrouwen. Dan laat ik hem tegenwoordig maar.
Hij is net 11 geworden en ik heb hem inmiddels al 2,5 jaar.
Jammer en zonde dat het soms zo loopt.
Ben ook wel erg benieuwd onder welke omstandigheden hij dit gedrag vertoond.

**Geplaatst**: 14-07-23 18:29

Geplaatst: 14-07-23 18:29

Lijsken schreef:
Hij is dus voor het ongeluk op de foto geweest en daarna niet meer?

hier ben ik ook wel benieuwd naar.

**Geplaatst**: 14-07-23 18:47

Re: Extreem gevaarlijk vluchtgedrag/ hersentumor?

Geplaatst: 14-07-23 18:47

Ik zou idd ook rug en hals gaan röntgenen nu om te beginnen. Ik vermoed dat, als het lichamelijk is, daar het probleem zit.
In welke regio zit je TS?

**Geplaatst**: 14-07-23 19:35

Geplaatst: 14-07-23 19:35

Popstra schreef:
Medisch alles uitsluiten.
Ben je verder bekend mey Appaloosas?
Het zijn niet de gemakkelijkste paarden heb ik van vele ervaren trainers vernomen.

Is ook mijn ervaring mer meerdere appaloosas.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-07-23 20:11

Re: Extreem gevaarlijk vluchtgedrag/ hersentumor?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-07-23 20:11

Wat fijn dat er zoveel reacties zijn! Ik zal even proberen alle vragen te beantwoorden.
@Lijsken:
Wat voor blessure had hij opgelopen bij het inrijden? Kan het zijn dat hij gevallen is en ook op zijn hoofd/nek/rug een klap heeft gehad?
-> zover ik ingelicht ben heeft hij tot 3x toe een hoofdstel kapot getrokken en dan was er het ongeval. Dit bestond eruit dat hij op de poetsplaats opgezadeld werd, wat zonder stress ging. Toen de ruiter het hoofdstel om wilde toen flipte Ravelli en is er rucksichtlos vandoor gegaan, over de ruiter heen, door de stalgang (tegen kruiwagens en alles aan) toen naar buiten en over de muur van de mesthoop gesprongen en toen was ie weer klaar. Ravelli had daarvan een behoorlijk aantal schrammen en bulten maar geen ernstig letsel in de zin van snedes of kapotte benen oid.
Hij is niet op zijn hoofd gevallen, althans niet dat ik weet. Ook niet onderuit gegaan op het beton of gesteigerd en achterover geklapt. Steigeren doet hij in het geheel niet.

De tijdlijn:
0- 6,5 maand: aan huis met moeder en tante.
6,5 maand tot 3 jaar: groepsopfok 1 --- rontgenologisch onderzoek: ok
3 jaar tot 4 jaar: groepsopfok 2
maart 2022- augustus 2022: op pensionstal 1 --- rontgen rug en hals: ok/// klinisch: ok
september 2022: beleerstal
eind september 2022-mei 2023: pensionstal 1 --- start met de grondwerkjuf (deze komt op stal)
mei 2023-heden: pensionstal 2 ---- constatering ziekte van Lyme + start behandeling

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-07-23 20:16

Geplaatst door de TopicStarter : 14-07-23 20:16

Jessix schreef:
Zie je echt niets aan hem? Sommige paarden kunnen in het leren heel introvert zijn en helemaal in zichzelf keren. Dan lijkt het allemaal braaf en goed te gaan totdat ze dus in een keer ontploffen. Zie je hem gedurende stapjes die je maakt ook steeds verwerken en ontspannen? Dus knipperde ogen, ontspannen neus en mond, likken en kauwen. Je schrijft er deskundige bij te hebben, dus ik denk haast wel dat dit goed onder de loep is genomen, maar wilde het je wel meegeven.

Verder zou ik ook echt medisch uitsluiten.

Nee, ik dacht dat ik toch voldoende ervaring had om tekenen van stress te kunnen herkennen maar bij hem zag ik het niet. De grondwerkjuf heeft me wel gewezen op zijn samenknijpen van de lippen, met name de onderlip. Zeer subtiel. Verder laat hij eigenlijk niks zien. Ook de bekende paardentrainer gaf bij me aan dat hij niet zag dat er zoveel spanning werd opgebouwd bij de laatste ontploffing, waar deze trainer bij was.

In de grondwerktraining zie je wel duidelijk dat hij verwerkt en ontspant. Likken, kauwen, rustiger oog (appies hebben altijd al een hectisch oog met veel wit natuurlijk..maar ze kunnen ook ietsje dichter zeg maar), laten zakken van de hals, minder hectisch en snel bewegen e.d.
Ik zie wel dat hij spant op het moment dat er iets om zijn lijf wordt geknoopt zoals een longeersingel maar 4 van de 5 keer kan hij na een paar rondjes lopen daar ook wel mee ontspannen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-07-23 20:17

Geplaatst door de TopicStarter : 14-07-23 20:17

LaPluche schreef:
Ik zit aan een MRI te denken, is kostbaar, maar dan weet je gelijk of zijn hersenen ok zijn.

Ja, als je maar weet dat die op orde zijn. CT scan werd ook genoemd.