Dus dat hier ook wel even dacht te kunnen doorzetten.
Steigeren is gewoon klats touw tegen zijn buik, dat is zijn zwakke plek als prooidier dus dat was zo over.
Maar normaal meelopen was een ander ding.
Dingen als hengstenketting of rukjes of een zweepje maakte hem alleen maar heter. Ook stilzetten, achterwaarts zetten, daar ontplofte hij alleen maar meer van.
Maar dat paard was wel een enorme! snoepkont.
Bij het lopen kreeg hij ondertussen een snoepje, dus de focus ging naar mij, niet naar het joepie buiten.
Dan bij het wachten een snoepje.
Losklikken, snoepje en dan een aai en als ik zei toe maar, mocht hij pas weg.
In het begin hing het hele lopen en omdraaien zowat aan elkaar met snoepjes

Maar ik kon die echt al heel snel afbouwen, en begon het steeds meer random te geven, maar hij had steeds de hoop, daar komt het snoepje dus bleef bij mij.
Met het laatste omdraaien en wachten heb ik het nog wel heel lang gegeven, maar dat mocht hij ook wel hebben als beloning vond ik.
Nu werd hij wel nooit brutaal voor een snoepje dus ook dit zal niet bij elk paard kunnen. Maar voor hem de oplossing.
Overigens stond dit paard in de wei met een klootviool met net zoveel energie als hem, dus die waren heel veel aan het spelen samen.