Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-12-16 16:48

Re: Paard schrikt van plotselinge honden; tips?

Geplaatst: 25-12-16 16:48

p.s. want ik lijk mijn post niet meer te kunnen aanpassen nu...

Ik mocht niet nadenken over haar schrikreacties. Ik ben nogal een denker en dat moest ik afleren. Dat is overigens niet gelukt maar ik snap de theorie wel. Iedere keer als er iets gebeurt dan ga ik nadenken en de volgende keer nog meer nadenken erover. Dat zijn negatieve gedachten en dat voelt een paard. De theorie van mijn leraar was: Het heeft geen zin om erover te blijven nadenken. Het is gebeurd en op het moment zelf gaat het om het oplossen van het probleem en erna ga je verder, je hebt ervan geleerd en is het klaar. En ik mag dus niet de hele tijd denken van hé er ligt daar een krant te wapperen, zou ze het eng vinden. Dat transponeer ik op haar en dat mag niet. Dat was het moeilijkste van de hele opleiding en dat loslaten, tja dat kan ik nog steeds niet...

**Geplaatst**: 25-12-16 17:05

Geplaatst: 25-12-16 17:05

Kun je niet een bandje met blaffende honden opnemen.
Je vraagt iemand of die dat bandje voor je aanzet, misschien zelfs eigen hond meeneemt.
als die dan ergens op je route gaat staan en jij weet niet waar.

Of misschien is de opname voor honden wat, van die opnames coor te wennen aan kabaal.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-12-16 17:06

Geplaatst door de TopicStarter : 25-12-16 17:06

Wauw wat een hoop nuttige en uitgebreide reacties... Bedankt! Ik kan nu alleen via telefoon kijken. Ik ga morgen achter de computer even uitgebreider lezen en reageren

**Geplaatst**: 25-12-16 17:07

Re: Paard schrikt van plotselinge honden; tips?

Geplaatst: 25-12-16 17:07

Take your time en fijne kerst!

**Geplaatst**: 25-12-16 17:27

Re: Paard schrikt van plotselinge honden; tips?

Geplaatst: 25-12-16 17:27

RoosBoum, wat een heldere en nuttige post!

**Geplaatst**: 25-12-16 17:51

Re: Paard schrikt van plotselinge honden; tips?

Geplaatst: 25-12-16 17:51

Heb ook zo'n pony die wel eens schrikt van zo'n dingen maar het is maar een shetlander dus die is wel tegen te houden natuurlijk. Bij haar werkt het wel als ik ze gewoon geruststel maar ik begrijp dat dat niet lukt met een groter paard. Ik zou eens kijken of je mensen kent met honden die wel eens blaffen bv. waakhonden. Dan met enkele personen erbij hem vasthouden' zodat hij zeker niet weg kan en op een grote afstand gaan staan. Terwijl de honden blaffen zoveel mogelijk afleiden. Als het goed gaat steeds een stapje dichter en met minder en minder personen tot ze helemaal niet meer schrikt. Weet niet of het zo lukt maar zo niet zou ik er een speciale trainer bijhalen. Het is niet dat het ongevaarlijk is dus... Hoop dat je hier wat aan hebt.

**Geplaatst**: 25-12-16 18:23

Re: Paard schrikt van plotselinge honden; tips?

Geplaatst: 25-12-16 18:23

2e ps ze wilde ook niet stilstaan tijdens het opstijgen totdat ik op de opleiding het HO=brokje truukje leerde. Nu zet ze geen pas verkeerd bij het opstappen. Ze staat wel om te kijken van Jo Dude, waar blijft dat brokje... De brokjes moet ik overigens gaan afbouwen. Ik moet nu 1x belonen met stem en aai en 1x met brokjes en stem, en dit steeds verder afbouwen. We willen immers geen circuspaard ;-)

**Geplaatst**: 25-12-16 19:20

Re: Paard schrikt van plotselinge honden; tips?

Geplaatst: 25-12-16 19:20

Sorry 3e ps. The cave you fear to enter holds the secret that you seek. Oftewel, de grot waar je niet in durft verbergt de geheimen die je zoekt.
Dat slaat op nog iets wat ik opgepikt heb van die cursus. Als het je paard toch lukt ervandoor te gaan dan komt er een moment dat je hem om kunt draaien en confronteer hem dan met hetgeen hij bang voor was en dan weer lachen hè, want was dat nou alles om bang voor te zijn?
Ik heb dat gedaan met een hond die ons achterna zat. Toen ik de controle terug had, omgekeerd en achter die hond aan gegaloppeerd! Zo leert zij ook dapperder worden.

Nu zal ik geen ps-jes meer plaatsen ;-)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-12-16 17:37

Geplaatst door de TopicStarter : 26-12-16 17:37

Zo, heb nu even wat uitgebreider de tijd om te reageren. Fijn dat jullie zo meedenken! Hier een hele lange reactie :Y)

@ Toydoll, ik ben het helemaal met je eens dat lostrekken niet oké is. In dit geval had ik het touw als teugels om de hals en had ik daardoor te weinig speling in het touw om haar bij me te houden. Ik knoop normaal gesproken (en vanaf nu dus altijd) de teugels los als ik ernaast ga lopen in een spannende situatie. Grondwerken doe ik trouwens al heel lang en heel veel, we spelen momenteel in Parelli level 3. Het vertrouwen dat er in de bak tussen ons is, mist buiten echter soms omdat ik zelf buiten ook onzekerder ben. Daar moet ik nog in groeien, samen met mijn paard. Wat jij beschrijft, desensibiliseren voor/laten wennen aan geluiden en objecten, is iets dat ik zeker meer wil oefenen. Wat fijn dat jij nu zo’n heerlijk brave pony hebt gekregen daardoor

@Aeolusnr1, ik kan me goed vinden in jouw overtuiging dat een paard altijd met zijn aandacht bij je moet zijn. Dit is echter makkelijker gezegd dan gedaan, kun je me vertellen hoe je hieraan gewerkt hebt, en hoe je dit ook in spannende situaties kunt blijven vasthouden?

@Pallatin (en A3a1) hondengeluiden opnemen kan een idee zijn, i.c.m. iemand die bijv. “ineens” achter een schuurtje of hegje vandaan komt. Vraag me trouwens wel af of bijv. het geluid van een smartphone hard genoeg kan om een beetje realistisch zo’n hond na te bootsen, maar valt te proberen.

Naar buiten met een meer ervaren paard doen we trouwens al heel regelmatig.

@RoosBoum: Wauw, wat heb jij veel ontdekt en geleerd de afgelopen tijd! Heel knap dat je dit traject met je paard doorloopt! En wat lief dat je de tijd neemt om dit met mij te delen. Ik heb zelf ook een hele weg afgelegd, van mijn paard niet eens uit de wei kunnen halen omdat ze me niet genoeg vertrouwt (en ik haar niet), naar voorzichtig het eerste rondje stappen in de bak en nu zijn we op het punt van het alleen leren buitenrijden. Rampscenario’s bedenken ben ik ook heel goed in. Eén ding wat ik geleerd heb en wat ik ook lees in jouw verhaal, is dat je nooit op moet stappen als je zelf bang bent – dan kun je immers geen leider zijn voor je paard. Ik heb net als jij geleerd dat afstappen mag, en dit doe ik ook altijd als ik die behoefte voel. Buiten de tip van “scherper bit”, waar ik me niet in kan vinden, (dan ga ik liever niet naar buiten) vind ik je tips en bevindingen heel nuttig. Ik sla ze goed op voor de volgende solo-buitenrit. Dank je! En met jouw paard komt het vast helemaal goed. 4 jaar jong nog maar, en een baasje dat er werkelijk alles aan doet om samen een dapper duo te worden. Succes!

Trouwens op je 2e ps’je, wat gaaf dat je het gedurfd hebt om achter die hond aan te rennen! Ik zou zelf denk ik nog wel een beetje bang zijn voor de reactie van de hond daarop… Lijkt me wel een mooi leermoment voor je paard als alles goed gaat!

@MoppieFilou, ik ken helaas geen mensen met honden. Ik kan dus wel oefenen met honden die we onderweg tegenkomen, al gaat dat meestal wel goed omdat ik die zie aankomen. Het zijn gewoon de momenten waarop je zo’n hond totaal niet verwacht die vervelend zijn. Maar met toepassing van de eerder genoemde tips gaan deze momenten hopelijk wat minder vervelend worden.

Fijne 2e kerstavond allemaal! Y)(^)

**Geplaatst**: 26-12-16 17:52

Geplaatst: 26-12-16 17:52

Hi Jessica, dank voor je complimenten. Ik heb veel geleerd, maar nog een lange weg te gaan.

Na de paniek van gisteren vond ik het ernstig spannend vandaag alweer met een stormachtige wind naar buiten te gaan. Eerst had ik mijn vriend gevraagd om mee te fietsen, maar uiteindelijk besloot ik toch het zelf aan te gaan. Ik had haar een uurtje voor ik ging rijden gegrondwerkt en gelongeerd, wat erg goed ging. Ik vond ook dat ik per se langs de plek moest waar gisteren die kinderen zo schreeuwden en zij zo bang was. Ik heb het gedaan en het ging allemaal erg goed. Natuurlijk was ze zoals altijd enorm kijkerig, ze ziet werkelijk alles wat anders is dan de dag ervoor, en we hadden wat schrikjes, maar ze rende niet weg en alles was goed beheersbaar. Dan ben ik supertrots en kom echt vol energie terug.

Ik heb het niet gezocht, een paard dat nog zoveel moest leren, maar het is op mijn pad gekomen en vast en zeker voor een reden. Overigens als ik samen met iemand naar buiten ga, hetzij een wandelaar, fietser of ander paard, dan kan er een megabulldozer langsrijden, als de andere partij het niet interesseert, interesseert het haar ook niet. Ook als ik zelf wandel met haar, boeit niets haar. Dus dan vertrouwt ze me wel. Dat geeft wel aan, dat ik, als ik op haar zit een onzekerheid overbreng. Ik kan alleen maar veel veel veel oefenen, hoe vaker het goed gaat, hoe meer vertrouwen we in elkaar gaan krijgen. Mijn vorige paard heb ik 20 jaar gehad, en ik zou hem nog gereden hebben als hij niet plotseling aan een interne bloeding was overleden. Met hem heb ik ook heel wat te stellen gehad, maar uiteindelijk heb ik het heel fijn met hem gekregen. Een (vertrouwens)band opbouwen, kost nu eenmaal tijd.

Dus ik zou zeggen voor jou: veel oefenen met zoveel mogelijk gekke dingen in de bak. Maak je paard stoer! En als je buiten rijdt, houd dan continu de aandacht bij jou met overgangen, inbuigen etc. Jij bepaalt waar hij zijn voeten neerzet. En als hij schrikt, trek hem dan meteen/zsm om, one rein stop, of leer hem het HO-truukje. Lach het weg en confronteer hem met het gevaar dat uiteraard geen gevaar is. Niet troosten, maar coachen.

Het komt vast goed! Veel plezier met je paard!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-12-16 18:01

Geplaatst door de TopicStarter : 26-12-16 18:01

Ja dat wilde ik nog zeggen, wat een vervelende ervaring met die kinderen! Super frustrerend dat ze na jouw uitleg blijkbaar niets geleerd hadden of zich er niks van aantrokken.

Heel goed dat je gisteren toch naar buiten bent gegaan! Ik ga ook proberen dapperder te zijn! Je verhaal is een goede motivatie

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-12-16 18:28

Geplaatst door de TopicStarter : 26-12-16 18:28

RoosBoum schreef:
Dus ik zou zeggen voor jou: veel oefenen met zoveel mogelijk gekke dingen in de bak. Maak je paard stoer!

Heb je misschien nog wat tips voor mij voor de gekke dingen waarmee ik in de bak kan oefenen? Ben vaak een beetje inspiratieloos met dat soort dingen

**Geplaatst**: 26-12-16 18:56

Re: Paard schrikt van plotselinge honden; tips?

Geplaatst: 26-12-16 18:56

Als antwoord op jouw vraag "Jessica-K"
Aandacht volledig bij jou houden is idd makkelijker gezegd dan gedaan, en ben het met je eens dat dit nooit helemaal en altijd kan lukken, maar op zich is dit niet erg als je er maar in lukt die aandacht weer zo vlug mogelijk weer bij jou te krijgen (en met zo vlug mogelijk bedoel ik echt wel erg korte tijd, een reeks seconden tot maximaal halve minuut) .
Dit begint al bij de training elke dag, bij het uit de stal halen, bij het naar de weide brengen, bij het naar de rijpiste brengen, bij het poetsen, bij het voederen eigenlijk bij alles wat je ook maar bij het paard doet of vraagt of ....
Je kan dit zien als het paard één oor een bepaalde richting uitdraait en dan nadien zelfs die richting gaat kijken dan is de aandacht duidelijk die richting uit en dus niet meer bij jou.
Aandachtig zijn is dus iets dat van beide partijen gevraagd wordt, ook jij als ruiter/begeleider moet dadelijk aangeven ok ik heb het wel gezien en heb het beoordeeld en dit is ok, .....
Anderen hebben dit ook reeds gezegd, je moet je paard niet af en toe coachen, maar echt heel de tijd.

**Geplaatst**: 26-12-16 19:42

Geplaatst: 26-12-16 19:42

Hi Jessica, dank je.

Dat ik je kan inspireren is fijn. Dat geeft mij ook weer moed om door te gaan!

Tja, wat haal ik allemaal voor gekkigheid uit met haar om haar dapperder te krijgen. Nou, je hebt vast wel eens gemerkt aan je paard dat een voorwerp vanaf de ene kant niet eng is, maar brr vanaf de andere kant wel. Wij kunnen relativeren en het voorwerp herkennen. Voor een paard is ieder menselijk voorwerp nieuw. En het idee achter met heel veel voorwerpen oefenen is dat je paard een beetje voorwerpdoof wordt. Het moet hem op een gegeven moment niet meer uitmaken wat er ligt. Daarin moet je je paard desensibiliseren, ofwel ongevoelig voor maken.

Dus met 1 voorwerp kun je meerdere oefeningen doen en de gradatie van engheid opbouwen voor het paard doe ik het zo:
-Benader met je paard, het voorwerp van alle kanten. Hij mag eraan snuffelen uiteraard en hij mag er naar graaien met zijn voet. Maar hij mag het niet willen verwonden, dus bijten uit angst ernaar is fout en ernaar slaan met de achterbenen ook.
-Benader je paard rustig mét het voorwerp van alle kanten.
-Aai je paard met het voorwerp aan alle kanten.
-gooi rustig het voorwerp richting je paard.
-Ga heftiger bewegen met het voorwerp.
-Ga op een stevige stoel of kist staan, in ieder geval hoger dan eerst en doe alle oefeningen weer.
-zit op je paard in stilstand en ga weer met het voorwerp aan de gang. Als je paard wegloopt. Terugzetten waar hij stond.
-Zit op je paard in stilstand en gooi het voorwerp op de grond, voor hem, naast hem, achter hem, etc (makkelijk als er iemand is die je het voorwerp kan aangeven)
-Ga draven met je paard en het voorwerp en gooi het daarna van hem af op de grond
-Ga galopperen met je paard en het voorwerp en gooi het daarna van hem af op de grond

Ik doe ook sleepoefeningen met mijn paard. Heel simpel, ik heb een longeerschoffie, de longeerlijn doe ik voor haar borst langs, de uiteinden door de laagste ringen van het schoffie en aan het uiteinde van de longeerlijn bind ik een voorwerp vast. Als ik de engheid wil opbouwen, bind ik het dichter naar haar benen toe vast. Geheid dat het voorwerp haar een keer raakt. Ik heb haar zelf gewoon aan het halster en longeerlijn in de roundpen. Als ze schrikt, en dat doet ze, dan laat ik het haar zelf uitzoeken. Ze gaat dan aan de kletter, maar ze kan nergens heen, dus ze blijft een rondje of 3, 4 rennen en dan is dat ding nog niet weg en zodra ze stil staat (eventueel wel op mijn stemhulp) dan beloon ik haar en stappen we samen aan de hand met het sleepding achter ons aan. Kostte mij maar 2 sessies om haar met iets slepend achter haar normaal te laten doen.

En tja wat voor voorwerpen. Ballen, groot en klein, plastic zakken, stukken zeil, doeken, papaplu's, dozen, stukken wit piepschuim, plastic waterflessen om door en overheen te lopen, heel veel, autobanden, vlaggen. Vooral dingen met heldere kleuren en dingen die kunnen rollen en wapperen zijn bij mijn paard eng. Qua geluid, pannendeksels, emmers, fluitjes, toeters bijv een auto laten toeteren, bellen, klappertjespistool.

Ook belangrijk is om je oefeningen op zoveel mogelijk verschillende plekken te doen, zodat je paard niet bijv de bak gaat associëren met altijd enge dingen. Dus op de poetsplaats, in het weiland, in de bak, naast de bak, op het erf, een veldje verderop, het park, verzin het maar, maar nooit in zijn box. De box moet een veilige thuishaven zijn, waar je je paard nooit onzeker mag maken.

Doe ook de oefeningen op zoveel mogelijk manieren. Dus lange longe, leadrope, dubbele longe, vrijheid, onder het zadel, hoog staan (ook met longeren), juist heel laag hurken, etc. Eigenlijk moet je nooit iets hetzelfde doen. Het gaat immers erom om je paard te sterken en een routine sterkt een paard niet, veel verschillende situaties daar wordt een paard wel dapperder van.

En als je paard jou vertrouwt dan loopt hij zo achter je aan als jij langs/door/over/onder enge dingen gaat.

De kracht van leren zit hem in de herhaling. En vergeet niet te belonen! En remember, lachen, hardop! Relativeer het, maak het leuk, het is een spel.

Succes, Roos

**Geplaatst**: 26-12-16 20:04

Re: Paard schrikt van plotselinge honden; tips?

Geplaatst: 26-12-16 20:04

Waar ik vaak tegen aan loop zijn moutenbikers in het bos die ineens achter je zitten of uit de zijpaden schieten. Hoe meer we ze tegenkomen hoe gewoner het wordt maar akelig blijft het wel

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-12-16 22:58

Re: Paard schrikt van plotselinge honden; tips?

Geplaatst door de TopicStarter : 26-12-16 22:58

Super bedankt voor de tips Roos, hier kan ik goed mee aan de slag! @Aeolus, ik begrijp het principe maar kun je dan eigenlijk wel echt eens ontspannen en lekker van de omgeving genieten op buitenrit, of ben je dan alleen maar bezig met je paard zijn oren, bij wijze van spreken? Ook denk ik dat, als paard iets spannend vindt, het juist wel prima kan zijn om hem even te laten kijken ernaar,in plaats van gelijk zijn aandacht daarvan af te leiden.

**Geplaatst**: 26-12-16 23:24

Geplaatst: 26-12-16 23:24

Als ik voor mij beurt mag spreken op je vragen aan Aeolus...

Ik had gehoopt een paar keer per week lekker mijn paard te kunnen gaan rijden op ontspannen bosritten. Dat is "ietsjes" anders uitgepakt. En nee, er is in die 14 maanden nog niet een keer een rit geweest die 100% ontspannen was, er is altijd wel iets geweest waarvoor ze geschrokken is. Ik heb geen bak tot mijn beschikking dus ik train haar buiten op ritten. Ik zie de ritten dan ook als een training zoals een ander in de bak oefent. En ja, er zijn hele stukken waarbij er wel ontspanning zit en dat is dan extra genieten.
Ik leid mijn paard op de rit. ik stuur haar precies waar ik wil. Dat is inmiddels een soort automatisme. Af en toe als ik voel dat het kan beloon ik haar na een galopje bijv door langere teugels. Maar voor mijn eigen veiligheid en de hare moet ik blijven opletten. Ik ben immers haar leider en dus ben ik degene die moet opletten.
Maar juist in de training kun je de ontspanning bereiken. Net als in de bak training, bereik je ontspanning door inspanning.
En als de stukken waarbij ze aangeeft haar hoofd te willen laten zakken en hals lang maakt, langer worden, is mijn doel van de dag bereikt, dan ben ik zelf ook ontspannen.

En het naar enge voorwerpen laten kijken. In mijn opinie ligt dat eraan of het een verrassingsschrik was of een angstschrik. Als mijn paard van verrassing schrikt, draai ik haar meteen om naar de verrassing. We kijken ernaar, ik lach en klaar. Ik confronteer haar dan met haar schrik. Dat is wat anders dan haar iets waarvoor ze bang is laten bestuderen.
Een voorwerp waar ze niet langs durft, is in mijn mening veeeeel gevaarlijker. Dat gebeurde dus toen ik mijn been brak bij de val van haar af. Er stond dus die fiets en die meneer te bellen. Dat vond ze verschrikkelijk spannend. Dus ik praten en aanmoedigen (moeder, wat dus niet de goede toon is) en haar laten kijken. Het zal uiteraard erg verschillen van paard tot paard, maar voor mijn paard was de angst te groot en ze draaide zich in een pirouette om en ik verloor mijn balans en de rest is geschiedenis.
Dus als ik nu iets van voren tegenkom dat ze spannend vindt, dan laat ik haar niet meer er naar kijken op haar manier. Ik praat op de coach-manier, ik drijf fors en vraag om beurten aan iedere kant inbuiging. Ze moet dan op mij letten en ik zeg haar dat ze er langs moet. Over het algemeen gaat dat de laatste tijd op deze manier goed. Ik heb wel een keer gehad, dat we langs het voorwerp waren, een donkere boomstronk, en dat ze met haar achterbeen een steentje er tegen schopte en toen er vandoor wilde gaan van schrik. Gelijk omgedraaid en naar de verrassing gekeken, en dat was dan weer de boomstronk. Maar in principe geef ik haar geen gelegenheid het ding uitgebreid te bestuderen, ik geef er juist geen aandacht aan eigenlijk. Het voorwerp is heel normaal. Hoe meer ik haar er naar laat kijken, hoe meer ik erken dat het een raar ding is. Ik beloon haar ook niet als ze langs een eng voorwerp gaat op de rit, althans niet met een brokje of zo (om te voorkomen dat ze brokje met zogenaamde enge dingen gaat associëren en dus dingen eng gaat vinden om een brokje te krijgen). Ik zeg wel heel duidelijk braaf en kriebel in haar manen.
Verder praat ik erg weinig overigens met haar op de rit. Ze pakt mijn lichaamstaal toch wel op en paarden communiceren nu eenmaal meer met hun lichaamstaal dan met hun stem. Ik heb wel heel duidelijke commando's. Naar mijn mening is nee altijd nee, ho altijd ho en goed is altijd goed. Consequent zijn is een sleutelwoord volgens mij. Wat de ene keer niet mag, mag de volgende keer ook niet. Als je daar niet duidelijk in bent, waarom zou het paard dan in jou een leider zien, snap je?
Maar dit is just my two cents.

Succes in ieder geval!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-12-16 23:56

Re: Paard schrikt van plotselinge honden; tips?

Geplaatst door de TopicStarter : 26-12-16 23:56

Thanks, duidelijk uitgelegd en klinkt logisch. Ook het onderscheid tussen wel laten kijken/niet laten kijken lijkt me prima om eens uit te proberen. We hebben vandaag nog uitgebreid een autostoel op het riiterpad bestudeerd waar ze niet langs durfde. Het laten snuffelen helpt dan op dat moment heel erg maar je kunt je idd afvragen in hoeverre het helpt voor het volgende gekke voorwerp dat je op je pad tegenkomt.

nu is het voor mij nog de uitdaging er zomaar langs te durven rijden

**Geplaatst**: 27-12-16 00:12

Geplaatst: 27-12-16 00:12

Zoals reeds "Roos boum" antwoorde, ik ga hier helemaal in mee.
Ontspannen kan idd tot een bepaald niveau, maar jij als ruiter hebt de leiding , echt altijd en overal dus jij moet de dingen voorzien en duidelijk maken dat jij vind dat dit veilig genoeg is, jij bepaald dan hoe je paard er voorbij moet.
Laten kijken is in sommige gevallen idd niet verkeerd, maar heel dikwijls is dit wel verkeerd want dan ga je mee in de denkwijze van het paard en ga je eigenlijk zeggen kijk , kijk dit is iets raars en mssn wel gevaarlijk.
Zomaar op een paard zijn rug volkomen ontspannen meeschommelen en dus eigenlijk de leiding overdragen aan het paard is vragen om moeilijkheden, zeker in jouw situatie waarbij je al weet dat jouw paard regelmatig dingen spannend gaat vinden is dat heel duidelijk geen goed idee.

Jessica_K schreef:
Super bedankt voor de tips Roos, hier kan ik goed mee aan de slag! @Aeolus, ik begrijp het principe maar kun je dan eigenlijk wel echt eens ontspannen en lekker van de omgeving genieten op buitenrit, of ben je dan alleen maar bezig met je paard zijn oren, bij wijze van spreken? Ook denk ik dat, als paard iets spannend vindt, het juist wel prima kan zijn om hem even te laten kijken ernaar,in plaats van gelijk zijn aandacht daarvan af te leiden.

**Geplaatst**: 27-12-16 08:36

Re: Paard schrikt van plotselinge honden; tips?

Geplaatst: 27-12-16 08:36

Super leerzaam topic! Ik lees met plezier mee omdat ik met dezelfde soort training bezig ben. Nu 7 maanden. Eerst vanaf de grond en nu aan het uitbouwen in het zadel en in
Icm grondwerk wat ook een ontzettend leuke en leerzame afwisseling is.
Ik heb 2 traumatische ervaringen en het denken en voelen is ontzettend lastig. Ik heb een kei van een haflinger en ook hij heeft een nare ervaring gehad bij de vorige eigenaar. We helpen elkaar en gaan met sprongen vooruit. De vertrouwensband vanaf de grond werkt voor beide nu door in het zadel.... Echt wauw!

**Geplaatst**: 27-12-16 10:04

Re: Paard schrikt van plotselinge honden; tips?

Geplaatst: 27-12-16 10:04

Hier werkt het toch echt averechts als mijn paard iets spannend vindt om hem dan te gaan pushen en bezig te houden. Hij komt dan juist in verzet en zijn paniek wordt groter. Zet ik hem stil, en laat hem kijken (omdraaien en achteruit mogen niet), dan loopt ie er binnen 10 minuten zelf langs na eens diep gezucht te hebben en besloten te hebben dat het toch niet eng was. Ik moedig hem daarbij wel aan met stem.
Juist daardoor is hij inmiddels bijna bomproof en gaat ie bij spannende objecten er nu bijna altijd zelf maar toe. Behalve vanuit galop, dan kan hij een enkele x nog weg schieten, maar nooit lang en niet volledig blind in paniek.

**Geplaatst**: 27-12-16 10:56

Geplaatst: 27-12-16 10:56

Wat Aeolus aanhaalt, ik citeer even, want dat quoten werkte even niet:

"Zomaar op een paard zijn rug volkomen ontspannen meeschommelen en dus eigenlijk de leiding overdragen aan het paard is vragen om moeilijkheden, zeker in jouw situatie waarbij je al weet dat jouw paard regelmatig dingen spannend gaat vinden is dat heel duidelijk geen goed idee."

Daar ben ik het volledig mee eens. Ik wil dit graag illustreren met een voorbeeldje. Toen ik mijn Irish net had gekocht, waren veel dingen eng op straat en in het dorp etc, maar in het bos viel dat reuze mee. Dus ik deed waar ik haar voor gekocht had, lekker het bos in en lange ritten maken. Wat ik nu wel kan beredeneren maar toen niet was het volgende:

We zijn lekker aan het stappen aan de lange teugel. Mijn paard zoekt zijn weg tussen stenen en wortels van bomen en volgt het gebaande pad. Ik geniet van de vogeltjes om me heen en de natuur, ik zit heerlijk ontspannen en kijk om me heen. Ik hoef niet te drijven ze is goed voorwaarts van haar zelf. Ik moest een klein kuchje/hoestje doen en HOPPA PAARD ERVANDOOR. Pfft. even paniek en ik kon haar weer terugpakken en we gingen verder op dezelfde wijze.

Wat ik nu weet, is, doordat ik haar totaal niet leidde maar haar haar eigen weg liet zoeken, ik het leiderschap aan haar overliet. Zodanig was zij in haar eigen wereld verzonken dat ze totaal verdiept in zichzelf was en compleet vergeten was dat er nog iemand op haar zat. Met andere woorden er was geen respect of aandacht voor mij.
Dit is mij menigmaal overkomen, vóór de grote ommekeer zal ik maar zeggen. We hadden niesen, of begon ik te fluiten omdat ik blij was, een boer laten, jawel hahaha dat vond ik ook nog humor ook dat ze zich daar te pletter van schrok en er vandoor ging. En ik zag de oorzaak niet. Hoe blind kun je zijn.

Dus met mijn ongeluk, was het alleen maar logisch wat er is gebeurd. Zij was de leider en zij besloot dat de fiets en de bellende meneer echt té gevaarlijk waren om langs te gaan. Zij als leider besloot dat we daar als de sodemieter vandaan moesten. En zoals het in een kudde gaat, iedereen vlucht met de leider mee, maar als er eentje niet meekomt met het vluchten omdat ie gevallen is, ja jammer dan, daar gaan we niet op wachten. Dan wordt die de prooi en de rest is veilig, de een zijn dood is de ander zijn brood. Het belang van de kudde gaat voor. Dus dat ik daar op de grond lag met een gebroken poot, ja jammer dan, zij was leider en had besloten dat er gevlucht moest worden en liet mij er uiteraard liggen.

Gelukkig heeft ze in haar vlucht geen verdere ongelukken veroorzaakt en gelukkig had ze zelf ook geen schade opgelopen (behalve materiële schade aan hoefschoenen die ze kapotgetrapt had en verloren is. Ze heeft wel een drukke prov weg overgestoken, maar alles is met een sisser afgelopen, en een km voor thuis vond ze een veldje met lekker gras.

Ik wist alles niet van dat leiderschap dat dat zo in elkaar zat.

Maar de vraag die de gedragsdeskundige mij stelde toen ik daar was... was... "Mag onwetendheid een excuus zijn?"

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-16 12:45

Re: Paard schrikt van plotselinge honden; tips?

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-16 12:45

Ik vind 't nog wel een moeilijke. Ik zou niet willen dat ik elke stap bepaal die mijn paard zet. Ze moet nog altijd zelf opletten waar ze loopt. Ook wil ik haar niet voortdurend commanderen, leiderschap is wat mij betreft de leiding kunnen nemen als het nodig is, maar niet voortdurend voor 100% alles bepalen wat je paard doet. De Parelli-filosofie is: jij 51%, je paard 49%. Jij geeft zelf altijd de doorslag, maar je paard heeft ook een eigen verantwoordelijkheid en kan daarnaast ideeën aandragen en laten zien wat hij zelf zou willen. Maar wellicht is dit evenwicht iets dat kan worden opgebouwd naarmate het vertrouwen buiten meer en meer komt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-16 12:48

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-16 12:48

Toevoeging nav verhaal van Roos: Wel is het altijd belangrijk in connectie te blijven met je paard. Kan me voorstellen dat je zodanig kan zijn afgeleid door de omgeving of zo ontspannen bent, dat je überhaupt niet meer op je paard let. Dit lijkt me idd niet handig. Ik heb in zo'n situatie ook een keer een vlieg in mijn mond gehad, met veel geluid uitgespuugd en paard schoot er vandoor. Heel herkenbaar dus je verhaal, ik moest daarna ook heel erg lachen

**Geplaatst**: 27-12-16 13:58

Geplaatst: 27-12-16 13:58

@Jessica. Het lijkt me heerlijk om een goed partnerschap met je paard te hebben. Ik wil graag wat nuances aanbrengen.
Ik vertelde je over leiderschap en de dominante. Een dominante commandeert, een leider leidt. Dat is echt een evident verschil dat je in je lichaam en geest moet voelen. Ik probeer het nog een keer op een andere manier uit te leggen.

Een leider in de kudde leidt de hele tijd, full time, dag en nacht, 100%. Er is in de kudde geen plaats voor een part-time leider. Een kudde functioneert dan niet. Want wat moet de kudde doen als de ene part-time leider bepaalt we gaan links en de andere part-time leider bepaalt we gaan rechts. Dat werkt niet. Er is in een kudde 1 leider. Die leider leidt zonder daar ook maar iets voor te hoeven doen, zonder dwang, zonder dominantie. De andere paarden volgen die leider uit eigen wil zonder geïntimideerd te hoeven worden en ze volgen haar bij wijze van spreke een ravijn in als die leider dat doet. Geen enkel paard heeft problemen met de leidende merrie en geen enkel paard heeft behoefte om die leiding over te nemen. Als zij overlijdt zal er een andere merrie vanzelf leider worden en niemand van de kudde die daaraan zal twijfelen.

Ja, zul je zeggen, maar ik zie toch dat paarden vechten om de macht. Meestal zijn dat de hengsten die om de merries vechten. Dat heeft niets te maken met leiderschap. Sorry voor de heren onder ons, maar de dames zijn de leiders.
Ja, zul je dan nog zeggen, maar ik zie toch ook merries vechten. Dat kan, maar NIET om het leiderschap, je ziet dan mogelijk twee dominanten die vechten om de hoogste dominantste positie.

Dus over het leiden en commanderen: Een dominante probeert de andere paarden te commanderen/zeggen wat ze móéten doen. De dominante (vr)eet eerst en zegt de anderen op te rotten. De dominante bepaalt gaat zelf eerst door de deur. Etc.

Dus ik commandeer mijn paard niet, ik leid haar. IK LEID... haar. In het voorbeeld wat ik je gaf over dat mijn paard vluchtte voor de fiets etc, nam zij een heel gevaarlijke beslissing waar zij de verdere gevolgen absoluut niet van had kunnen overzien, maar al had er een hele kudde gelopen, allemaal hadden ze haar gevolgd in haar vlucht, misschien wel dat ravijn in of direct onder de auto's. Bij wijze van spreke. De kudde zal zonder vragen te stellen meteen volgen wat de leider doet omdat ze op haar vertrouwen. De kudde is een eenheid die uit losse onderdelen bestaat. Het is de kudde die overleeft, de eenling kan in de natuur niet overleven.

Dus ik en mijn paard zijn een onderdeel van een kudde en ik ben daar de leider in. Zij volgt mij. En als ik echt een goede leider ben, volgt ze mij door dik en dun door de meest enge en gevaarlijke situaties, zonder enige angst, zonder dat ik haar het opleg of haar dwing of haar tirannisseer. Ik bepaal dan waar zij loopt, niet door commanderen, maar door leiden, waardoor we een harmonisch team zullen worden. En als ik daar geen fouten in maak waardoor zij zich geen pijn doet, zal zij mij blijven vertrouwen en mij als leider accepteren.

Ik weet niet zo heel veel van de Parelli methode, ik heb wel over hem geleerd op de training die ik dit jaar had en dat van 51% en 49% is bij ons niet ter sprake gekomen inzake deze methode. Wat ik wel over de Parelli methode leerde was dat je met je paard een harmonieus team vormt omdat jij het paard leidt zonder dominantie, zonder intimidatie, zonder onderdrukking, zonder dwang, zonder het paard angstig te maken en dat het paard jou daarom gewillig zal volgen.

En als ik mijn uitleg over leiden/dominatie/commanderen zo eens terug lees dan lees ik eigenlijk precies hetzelfde terug wat de Parelli methode is. Grappig! Ik denk dat veel natural horsmanship opleidingen allemaal teruggrijpen op dezelfde respectvolle grondideeën.

Maar opnieuw, iedereen mag er anders over denken, dit is mijn mening. Have fun met je paard!