Bokt.nl

ikke129 schreef:

Je kan beter een paard hebben wat voorwaarts/er vandoor gaat.

Toydoll schreef:

ikke129 schreef:

Je kan beter een paard hebben wat voorwaarts/er vandoor gaat.

Dat ben ik echt niet met je eens Ik heb echt liever een paard wat stilstaat hoor. met oversteken misschien wat banketstaaf, maar verder altijd veiliger dan een renner....

Freya6 schreef:

In het ideale geval leer je een paard alles eerst op de grond ernaast, en dan in de positie waar je zelf gaat zitten als ruiter en dan pas erop.

Morrie schreef:

Mijn paard "bevroor" extreem toen hij jonger was. Hij raakte zelfs zo in zichzelf gekeerd dat voorbijgangers zeiden: kom er maar af, want hij kijkt zo raar, z'n ogen draaien helemaal weg.
Hij is hiervoor behandeld met druppels door een holistiche dierenarts, dat heeft al veel geholpen. Pareli training heeft ook veel goed gedaan en uiteindelijk komt het nog maar sporadisch voor. Hij is nu 17 (en ik heb hem vanaf z'n 3e).

Als hij nu "bevriest", probeer ik het voor te zijn met de methode van op de schouder tikken, hoofd omdraaien en een brokje erin duwen, dat werk 9 van de 10 x perfect. Als het echt te eng is allemaal ga ik eraf en aan de hand gaat hij altijd mee. Gebeurt gelukkig vrijwel nooit meer.

Enge voorwerpen die stilstaan (grote trekkers, aanhangwagens, diepladers, cementwagens, enz.) zijn goed voor de "touch-it-game: hij raakt het enge ding aan met z'n neus, draait z'n snoet om en ik doe er een brokje in, daarna direct doorlopen.

Mijn paard is master in misbruik maken van situaties als er iets (eetbaars) voor hem in zit, maar zodra ik erop zit, doet hij dat, vreemd genoeg, niet.

Icrack schreef:

Vanmiddag kunnen uitproberen hoe de "stapjeterugtherapie" zou werken in de praktijk. Dat viel me in het geheel niet tegen! Na het rijden ben ik te paard een slag over het erf gegaan, hier ziet zij altijd wel iets wat haar de oortjes doet spitsen en zintuigen op scherp zet. Bij elk oortje wat ze scherp zette, zette ik haar stil, ff wachten, kauwmoment en vooruit. Op een gegeven moment had ze het door en stapte zelf spontaan vooruit na haar kauwen en loslaten.
Met dat weten ben ik het erf afgestapt om te kijken hoe ze zich, éénmaal van het erf, zou houden te midden van fietsers, wandelaars e.d, ook dit ging voor ons doen best goed. Jammer dat ons pril geluk gestoord werd door verdwaalde fietsers welke de weg vroegen. Tijdens de uitleg van wegbewijzering plonst er achter ons een eend in de sloot, rijden er wielrenners voorbij waarvan de wind door de spaken zoeft. Ze schrok, maar bleef wel bij de tijd. Niks geen freeze, al vond ze het wel genoeg voor vandaag. Ze heeft een hekel aan zoveel verschillende impulsen (drukte), ze deed eigenlijk niks, maar je merkt wel dat het haar irriteert, ze perst dan namelijk haar lippen samen. Dus dik tevreden afgestapt en het kleine stukje aan de hand terug gelopen met een tevreden briesend paard naast me

Ter aanvulling, mijn merrie en ik zijn het buiten rijden nog niet zo gewend. Uiteraard wel in de buitenbak, maar niet ohz het erf af. Wel zijn we diverse malen wandelend of naast de fiets het bos in geweest, maar door haar schrikgedrag en freezemodus en mijn onervarenheid hierin durfde ik dit ohz niet aan eerlijk gezegd. Wel had ik mijzelf als doel gesteld om dit jaar samen met haar zelfstandig het erf af te kunnen om een rit over heide of in het bos te kunnen maken. Ik heb nu in ieder geval een klein begin kunnen maken

AlwaysH schreef:

Mijn ruin kan het ook goed inderdaad. Ik ben inderdaad een drammer, en duw hem er gewoon langs, als hij opzij springt blijf ik toch wel zitten

Freya6 schreef:

AlwaysH schreef:

Mijn ruin kan het ook goed inderdaad. Ik ben inderdaad een drammer, en duw hem er gewoon langs, als hij opzij springt blijf ik toch wel zitten

Punt is dat een paard door door te drukken er vaak niet van leert. Met de approach en retreat wijze wel.

Citaat:

Punt is dat een paard door door te drukken er vaak niet van leert. Met de approach en retreat wijze wel.

Citaat:

Retreat, hoezo iets herhalen als hij er met een beetje vertrouwen langsloopt? Snap ik niet helemaal hoor:) Bij hem is het in ieder geval in een jaar al erg verandert.

Icrack schreef:

Freya6 schreef:

Wat ook erg helpt bij dit soort paarden is stoppen na succes, dus als iets een succes is geweest stoppen en lekker op de wei (of waar ze rust heeft). Je zult zien dat ze na zo'n ervaring nog een tijdlang staat te kauwen en likken en verwerken. Het heeft enorme impact op dit soort paarden.
De volgende keer vraag je 1 % verbetering en stopt dan weer, of ga wat doen binnen de comfortzone. Zo stretch je de mood van je paard en de draagkracht neemt toe.

Die handelswijze heb ik, onbewust, toe gepast toen ik voor het eerst ohz vanuit de binnenbak het erf opging. Ze vond het erg spannend, maar ik wilde haar toch laten wennen aan het feit dat de wereld ohz groter is dan een binnen en buitenbak. Ik ben klein gestart met 5 stappen buiten de bak en daarna de binnenbak weer in. Een paar rondjes binnenbak (comfortzone) en weer naar buiten en 1á2 stapjes verder dan de eerste keer. Dit heb ik langzaamaan uitgebouwd naar meer tot daar waar het erf stopt.
We waren nu op een punt dat we kleine blokjes om op het erf maakten en sinds korte tijd een miniem stukje over het pad voor het huis langs. Met vandaag weer een stuk verder het erf af.

Ja heel fijn dat je eigen gevoel en intuitie de juiste weg laten zien, een beetje meer ondersteunende info hier en daar en je bent al heel eind op weg! Top!

Het is erg fijn te lezen dat ik gevoelsmatig toch de juiste aanpak heb weten te kiezen. Die bevestiging sterkt mij ook natuurlijk. Ik denk dat het voor sommigen wel herkenbaar zal zijn dat je niet altijd evenveel begrip en of steun krijgt van stalgenoten.

AlwaysH schreef:

@Freya, maar als ik ergens langs moet (op het erf bijvoorbeeld) heb ik toch niet echt de keuze om terug te trekken?