
Die van mij zou het ook niet op koeien hebben. Laatst buiteritje gemaakt en een stop gemaakt om wat te drinken. Paardlief gedumpt naast koeien. Geen problemen mee haha
Moderators: Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja, C_arola, Essie73
EvelienKiss schreef:Nu een gekke tip. Mijn paard werd ook bang als we langs een wei reden met onrustige beesten. Denk aan nieuwsgierige koeien, rare geiten en bokkende paarden. Het helpt als ik mijn paard wijs op het hek (of draad) dat ons scheidt. Als een beest toch te dicht bij komt, verhef ik mijn stem en zwaai ik met mijn zweep naar het beest: scheer je weg! Mijn paard is altijd gerustgesteld door mijn heldhaftige optreden
wegjagen en/of hem laten denken dat ze op de loop gaan voor hem.
Als de koeien netjes op een afstandje kijken, is het niet zo erg, maar van het moment dat ze bewegen én al helemaal als ze naar je toekomen, raakt hij in paniek. Zelf met een paard die er niet naar opkijkt..
TanteFlavie schreef:Koeien, je hebt ze in soorten....
Je hebt de bonte, die kijken je aan met van die grote ogen...
en je hebt er van het type "jumpingkoe"... Eéntje begint met je mee te lopen langs de afsluiting, de hele rimram volgt... Nummer één vindt het leuk om over de omheining te springen en... de hele kudde volgt...
Al tweemaal meegemaakt.... en dan bel je de politie met de melding "uitgebroken koeien"... die "pipo's" nemen geen adres op... en gaan af op je telefoonnummer... met als gevolg dat de helden bij je thuis koeien komen vangen die er helemaal niet zijn.
De laatste keer is de kudde meegevolgd naar de volgende boerderij (eng eng eng voor mijn paardje), alle koeien zijn dat erf opgelopen, poort dicht en de boer kon zijn collega opbellen met de melding dat zijn erf vol met koeien stonden die niet de zijne waren....


Dus koeien EN trekkers. Hij was binnen no-time van zijn angst af! Babbelientje schreef:Ik heb hetzelfde probleem gehad toen ik op een paardenboerderij in Frankrijk werkte. Was alleen op pad en mijn paard besloot een staarwedstrijdje met een koe aan te gaan, beest stond op nog geen meter afstand. Ze hebben minuten lang bevroren naar elkaar staan kijken en toen opeens besloot m'n paard dat het echt levensgevaarlijk was en zette hij het op een sprinten. Zo bizar
Anyway, ik zou zeggen: heel vaak langs de wei met koeien rijden, met name ook als ze dicht langs het hek staan en er enig (oog)contact kan zijn?

tiwi1969 schreef:Paarden en koeien hebben een ding gemeen, hun voorliefde voor dat groene spul op de grond.
Daarom was het bij die van mij denk ik liefde op het eerste gezicht!
Liep er meteen op af en hinnikte ernaar.
sannerocky schreef:Het enige wat ik je kan zeggen is: zorg dat je paard niet stil gaat staan. Liever snel er langs, dan stoppen. Altijd voorwaarts rijden en niet te veel aandacht aan besteden. Ga er zelf niet te veel op in, en probeer niet van tevoren al te laten merken (eigenlijk helemaal niet) dat jij het spannend vind.
Ik spreek uit ervaring, want ik heb aan een groep koeien een hersenschudding overgehouden, een blauwe enkel en een flink gekneusd lichaamToelichting:
Ik was op buitenrit met 2 andere meiden, waarvan 1 vriendin en één stalgenoot, alledrie reden we paarden van dezelfde man. De stalgenoot reed op een vrij onvoorspelbaar paard. Daar komt bij dat ze zelf vrij snel bang is en graag even stil wilde gaan staan met haar paard, om het paard naar de koeien te laten kijken, want hij kende het niet --> NOOIT DOEN! De pony die ik reed vond dit zo raar, dat hij begon te snuiven, rondjes begon te draaien en uiteindelijk begon te steigeren. Hij steigerde en bokte en uiteindelijk deed hij een 'steiger-bok-draai-ren' actie, en toen was het over. Ik viel er af, in een soort greppel, paard over mij heen. En ik mag van geluk spreken dat ik een cap op had. De pony heeft flink op mijn voet getrapt (natuurlijk uit paniek) en schaafde met zijn voorbenen langs mijn hoofd (cap). Ik kon eerst niet opstaan en was heel even de weg kwijt. Maar achter mij zag ik mijn vriendin vallen op de weg, een onoverzichtelijk weg, waar ze vaak hard reden, echt hard. Ik moest en zou er heen. Ik ben er rennend, half strompelend aangekomen, in tranen. Mijn hoofd deed zoveel pijn dat ik mijn cap in de greppel meteen heb afgegooid. Hoe ik bij die weg ben gekomen, dat weet ik nog steeds niet precies, maar het was heel eng.
En ohja, de bange stalgenoot had niet eens een schrammetje :'( Onze pony's zijn naar stal gerend.
Geef je niet over, liever iets harder lopen dan je paard de kans geven om in paniek te raken!!