Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-04-15 21:47

Geplaatst: 29-04-15 21:47

Ik herken jouw verhaal een beetje bij mijn dochter.

Als je mijn topics leest, lees je hoe moeizaam hun start was. Zij is dan nog maar 12. Ze was een vreesloze ruiter die dacht dat ze de wereld aan kon totdat ik de "fout" maakte door een groene pony te kopen omdat hij zo vreselijk braaf was. Echter binnen een paar maanden ging het finaal mis. Sacha had een leider nodig die sterk genoeg was en Mijn dochter was dat niet, Hij ging op de kletter en na een aantal rondjes (met scherpe bochten) volle galop vloog ze er met een noodgang af en...weg vertrouwen...

De band of de "klik" die ze nu heeft is pas gekomen na Parelli lessen. 1x in de 2 a 3 maand krijgt ze weer een lesje en nu....rijdt ze in het bos, heeft ze een wedstrijd gehad en loopt Sas niet meer over haar heen. De angst is weg, en er is wederzijds respect voor terug gekomen.

Ik zou jou als advies meegeven, voordat je de beslissing maakt om te verkopen, ga idd grondwerklessen nemen. Verkopen kan altijd nog!

**Geplaatst**: 29-04-15 22:29

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 29-04-15 22:29

Wat ontzettend naar dat deze situatie is ontstaan tussen jullie en wat vind ik het toch goed van je dat je je verhaal deelt om hopelijk weer verder te kunnen.

Ik sluit me aan bij Precyll's aanbeveling om hoe dan ook les te nemen. Maakt niet zo gek veel uit in welke vorm, als het maar wat doet voor je. Of je nu uiteindelijk kiest voor verkoop, het inschakelen van een bijrijdster, of het willen fixen van de gedragsproblemen tussen jullie twee: je zal voorlopig toch nog met haar omgaan, dus probeer er het maximale uit te halen. Het kan niet zo zijn dat je Lindey wilt introduceren aan een nieuwe partij en dat zij de vloer met je aanveegt of respectloos is naar anderen toe. Bovendien is het in mijn ervaring zo dat je ontzettend kan groeien als persoon wanneer je groeit als ruiter, als leider voor je paard. Het is zo leerzaam om de confrontatie aan te gaan met angsten en daar sterker uit te komen. Wellicht dat dat vooruitzicht je kan motiveren wanneer het einde weer even zoek lijkt?

Ik wens je heel veel succes toe en ik volg graag hoe dit verder loopt

Kan hier zelf ook nog wel 1 of 2 dingen van leren denk ik zo, ben namelijk zelf ook lang niet altijd de leider die ik voor mijn kleine hinnik zou willen zijn.

**Geplaatst**: 29-04-15 22:41

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 29-04-15 22:41

Ik ken deze situatie wel. Heb het zelf ook gehad na een nare val. Vertrouwen weg en heb twee jaar niet gereden.

Ik zou inderdaad les nemen als je het echt wilt. Je moet proberen de nare gebeurtenissen los te laten, en op het paard stappen alsof je hem helemaal niet kent. Natuurlijk is het makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik denk als je goede hulp krijgt vanaf de grond kan er een hoop veranderen. Grondwerk is ook belangrijk als je paard geen respect heeft op de grond heeft hij het zeker niet op zijn rug.

In ieder geval wat je ook doet succes. Het feit dat je zo twijfelt betekend dat je nog veel voor hem over hebt.

**Geplaatst**: 29-04-15 22:57

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 29-04-15 22:57

Hallo,
Ja geen leuk gevoel om bang te zijn van je paardje waarvan je wel veel houdt.
Je zou eens kontakt kunnen opnemen met Mirror Horses (met Wendy). Je kan haar vinden op Facebook. Ze zit wel in België, maar heeft ook een online programma speciaal voor mensen die hun angst op of naast het paard willen overwinnen.Mischien kan ze jou ook iemand aanraden in jou buurt.
Hoop dat je stap voor stap terug plezier krijgt met je paardje en daarmee ook je angst overwint.
En ja als je aan je angst niets doet,komt hij gegarandeerd met een ander paard weer te voorschijn.
Succes

**Geplaatst**: 29-04-15 23:00

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 29-04-15 23:00

Het mennen vind je wel heel leuk lees ik. Is het een idee je haf om te scholen ?
Nu ligt er misschien te veel druk op. Samen een nieuwe weg inslaan kan er mogelijk voor zorgen dat jullie samen het plezier terug vinden.

**Geplaatst**: 30-04-15 05:27

Geplaatst: 30-04-15 05:27

Bubbleee schreef:
#0000, ik vind het altijd grappig om te lezen hoe mensen reageren op mijn leeftijd.
Ik werkte voor mijn paard, toen al, op mijn 14 kreeg ik een serieuze relatie met mijn huidige vriend, op mijn 15 ging ik fulltime werken en heb ikmiddels een hoop verantwoordelijkheid.
Het is niet wat het lijkt, ik heb al heel jong geleerd wat verantwoordlijkheid is, en ik heb geen spijt van wat ik gedaan heb, behalve dat ik angst ontwikkeld heb. Ik vond het inderdaad niet nodig om les te nemen, dit heeft niets met mijn leeftijd te maken. Het ging toen goed, en toen het niet goed ging ben ik door blijven zetten, en ging het uiteindelijk ook goed. Ben nu alleen op een punt dat ik het niet meer weet. Inmiddels heel goed in staat om zelf te beslissen waar ik les in wil/ga nemen. Dit is maar een fractie van de hele situatie, en sorry als ik heel bot overkom, maar 'weet je niet wat er allemaal had kunnen gebeuren' is verleden tijd, kan niets meer aan veranderd worden. Het is overigens ook niet mijn eerste paard.

#twinducklin en JunkDeLuxe dankjulliewel voor de uitgebreide reacties.
Het probleem zit hem inderdaad in mij, die knop moet om, wil er vooruitgang in zitten.
Ik denk inderdaad dat grondwerk iets goeds is om weer op te gaan bouwen!

Je begrijpt me verkeerd. De verantwoordelijkheid kan je volgens mij prima aan qua verzorging maar je mist de ervaring in het rijden (en misschien een stukje in de omgang maar veel minder denk ik) om je jonge paard netjes op te leiden. Je kan je paard niet iets leren wat je zelf niet beheerst. En daarin speelt je leeftijd wel mee ja, je kunt immers nog maar weinig uren gemaakt hebben als je zo jong bent. Hoe meer van die uren vervolgens onder goede begeleiding plaatsvinden, hoe makkelijker je uiteindelijk zelfstandig vooruit kunt.
Ik neem zelf bijvoorbeeld mijn erg jonge paarden tegenwoordig ook niet meer mee naar les. Pas als ze ongeveer B klaar zijn rijd ik er af en toe een lesje mee en dat wordt wat meer naarmate ze op hoger niveau raken. Echter zelfs dan les ik vaak in de tussentijd wel met een ander paard en heb ik voorheen juist ook die hele jonge wel vaak onder begeleiding gereden.
Kortom, je focust heel erg op wat je allemaal kan en hoe zelfstandig je bent. Wat ik op zichzelf trouwens knap vind. Maar je vergeet dat jij ook gewoon je rijtechnisch moet blijven ontwikkelen wil je je paard wat kunnen bijbrengen. Plus dat jezelf daarin zekerder voelen je angst imo ten goede zal komen.

**Geplaatst**: 30-04-15 05:40

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 30-04-15 05:40

Enige tip die ik kan geven... Hoeveel krachtvoer krijgt ze? Mijn tinkermerrie veranderd in een schrikachtige hyper draak als ik haar krachtvoer geef. Herkent haar bijna niet terug dan. Misschien een idee, als ze idd krijgt, dit even te minderen/stoppen en kijken of ze hier rustiger van wordt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-04-15 06:39

Geplaatst door de TopicStarter : 30-04-15 06:39

Dank allemaal voor de bemoedigende reacties en goede tips!
Ik zal proberen om op iedereen even te reageren.

#Basilicium, Ik ga nog proberen het maximale eruit te halen, verkopen is te definitief en daarvoor houd ik teveel van haar om al op te geven. Ergens weet (of hoop) ik dat het goed komt, zolang ik maar doorzet. En inderdaad me te gaan richten op grondwerk. Dankjewel voor je reactie!

#alice0cullen, ik heb inderdaad nog veel voor haar over. Ik heb helaas al veel (negatieve) levenservaring waar ik mijn troost ook vaak bij haar zocht. Ze is geen monster, integendeel, ze is een broekzakpaardje dat me zelfs al hebben we ge-lange-lijnt en ze dat niet altijd even leuk vind toch na het aftuigen netjes blijft staan bij mij en achter me aan loopt als ik het bit af ga spoelen, ook al staan haar vriendjes lekker in de wei. Het zijn maar kleine dingetjes maar het geeft wel hoop!
Toen is destijds problemen met haar had, ben ik ooit er weer opgeklommen met het idee dat ik het meisje uit de serie Heartland was, en haar dus echt ging leiden, en grappig maar het probleem was wel weg. Misschien toeval, maar waarschijnlijk voelde ze dat ik er met een ander idee opzat.

#nova_zodiax. In mijn topic heb ik al aangegeven dat ik bezig ben met haar te beleren voor de kar en ik daar ook les in heb, dat gaat heel goed en ik hoop dat ik daar mijn plezier in kan vinden!

#0000, Lindey is niet mijn eerste paard, ik kom uit een paardenfamilie en van jongs af aan heb ik al gereden, eerst op shetten, daarna kreeg ik een welshje, toen die verkocht werd heb ik op maneges gereden en daarna kocht ik Lindey. Misschien niet ideaal, een toen nog zo goed als groen paard. Vermoeden dat ze zo braaf was dat ze er een zadel op hebben gelegd en weg zijn gereden.
Er zat geen tempo in, dan weer hard, dan weer zacht. Ze zat continu in contragalop.
Ik heb het eindeloos gefilmd en terug gekeken, wat ik fout doe en wat ik kan verbeteren.
Als ik daarna kijk dan is er al zoveel veranderd. Les zou inderdaad geen overbodige luxe zijn geweest. Maar ik doe werkelijk alles zelf en financieer ook alles zelf. Niet dat ik het financieel niet aan kan, want alle nodige zorg krijgt ze indien nodig. Ik ben nu inderdaad misschien niet haar leider, maar ik denk niet wat je nu suggereert de oorzaak is...

#Mariska_28. Ze krijgt geen krachtvoer, staat lekker buiten en krijgt hooi bijgevoerd.

**Geplaatst**: 30-04-15 12:49

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 30-04-15 12:49

Eigenlijk wil je dus rijden, maar het lukt nu niet vanwege je angst?

Waar sta je ergens?

**Geplaatst**: 30-04-15 13:02

Geplaatst: 30-04-15 13:02

Ik kom dit vaak tegen om mij heen en als je mijn advies zou willen zou ik zeggen neem grond en rijles met haar! De rollen van het leiderschap zijn nu omgedraaid maar met de juiste instructies keer je dat zo weer om. Hier haal jij zekerheid uit waardoor dit sneeuwbaleffect stopt. Ik geef nu een meisje les die dacht dat haar paard echt gemeen was en het expres deed. Na vier lessen rijd ze weer in galop terwijl zij er ook drie maanden niet op had gezeten. De juiste hulp en begeleiding doet heel veel!

Weet niet waar je staat met je paardje maar los het niet alleen op!
Dat is gevaarlijk en verdrietig.
Met de juiste begeleiding kom jij een heel eind met zo'n lief dier!

Succes

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-05-15 06:49

Geplaatst door de TopicStarter : 01-05-15 06:49

Pfoe, waren twee hele lastige dagen, heb zo onwijs lopen tobben over hoe en wat.
Gistermiddag was ik er stellig van overtuigd dat ik er alles aan ging doen,
Gisteravond kwam ik bij haar en was er toen stellig van overtuigd dat het beter was haar te verkopen.

Gelukkig was Mayo (een vriendin en tevens weidegenootje xMayo@bokt) er ook.
Ze had aangeboden om op Lindey te stappen terwijl ik ernaast ging met de sulky.
En zo gingen we dan ook op pad.
Lindey was weken niet meer gereden, laat staan buiten, maar ze heeft geen stap verkeerd gezet.

Vanaf de sulky heb ik mee zitten kijken, het was confronterend maar leerzaam..
Ik kon precies de momenten opnoemen waar ik zou verstijven van angst, en waar ze rustig langs loopt op het moment dat er een ontspannen ruiter op zit.

Ik wéét dat Lindey meer nieuwsgierig is, en dus kijkt dan dat ze schrikt.
Maar op het moment dat die oren naar voren staan en ze heel geïnteresseerd wordt in iets, wordt ik bang, bang dat ze het eng vind en daardoor schrikt. Ik heb werkelijk geen idee waarom ik zo bang ben dat ze schrikt..

Mijn, of beter gezegd ons besluit staat voorlopig vast.
We gaan dit volhouden, Mayo op Lin, ik op de sulky. en zo net zo lang totdat ik er genoeg vertrouwen in heb dat ik het zelf aandurf.
In die tussentijd zal ik zeker wat aan grondwerk moeten doen, om de basis weer op orde te krijgen tussen ons. Ik hoop en denk dat dit een stap in de goede richting is! En ben er heel dankbaar voor dat Mayo mij daarmee wil helpen!

**Geplaatst**: 01-05-15 07:01

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 01-05-15 07:01

Uit ervaring weet ik dat paarden onwijs reageren op hoe jij in je vel zit.

Mijn paard heeft dit ook, zit ik er met angst en beven op, hij schrikt dan overal van terwijl hij echt niet bang is, zit ik er zelfverzekerd op zal hij nergens van schrikken.

Als ik jou was zou ik beginnen met een paar lessen grondwerk zodat je op de grond de baas bent, dat is niet vrijheidsdressuur maar puur leren hoe jij jouw positie tov Lindy kan bepalen en hoe te reageren op haar signalen.

En dan toch les nemen op haar, ondanks dat je geen dressuur miep bent, een goede lesgever kan jouw wel leren om daar mee om te gaan. Bijkomend voordeel is dat je tijdens de les vaak je concentratie bij de lesgever is en niet bij het bang zijn.

Als het rijden weer fijner gaat, komt die motivatie vanzelf weer terug, ik vermoed namelijk dat de motivatie weg is omdat de angst groter is.

**Geplaatst**: 01-05-15 07:07

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 01-05-15 07:07

Probeer bij een locale rijverening te informeren welke instructeur erg goed is met angstige ruiters. In je omgeving zijn vast wel personen te vinden die je daar goed bij kunnen helpen.

Hopelijk vindt je haf het mennen straks ook leuk en kunnen jullie daar beide je ei in kwijt.

**Geplaatst**: 01-05-15 07:58

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 01-05-15 07:58

Waarom ga je niet naar een psycholoog als je zo angstig bent? Dit zijn mensen die opgeleid zijn om je op een andere manier te leren omgaan met je angst waardoor deze minder wordt. Ook kunnen zij je allerlei oefeningen leren om te leren ontspannen.
Ik ben altijd verbaasd om te lezen dat mensen zo lang rond blijven lopen met hun angsten, terwijl er gewoon goede therapie voor bestaat

Je hoeft het wiel nl niet zelf uit te vinden. Als je een been gebroken hebt ga je toch ook naar de dokter?

PS: Dit wordt gewoon vergoed vanuit je basisverzekering

**Geplaatst**: 01-05-15 08:33

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 01-05-15 08:33

Wat vervelend voor je dat je zo angstig bent!
Als ik zo je verhaal lees ga ik mee met mijn voorgangers die ook grondwerk lessen hebben geadviseerd!
Ik krijg zelf les in naturel horsemanship en dat kan ik je echt aanbevelen.
Er word echt een spiegel voorgehouden, en het is zo leerzaam voor zowel paard als mens!
Het is zeker de moeite waard om je hier eens in te verdiepen en eventueel goede begeleiding daarin te zoeken..
Heel veel succes!!

**Geplaatst**: 02-05-15 18:37

Geplaatst: 02-05-15 18:37

Weet niet waar je woont, zou je eventueel met je angst kunnen helpen. Een psycholoog kan inderdaad heel goed helpen bij angsten maar bij de angst voor het paardrijden is het toch beter om ter plaatse te helpen en niet vanuit een praktijk.

Als je iemand van vliegangst af wilt helpen moet die persoon uiteindelijk ook, onder begeleiding, in een vliegtuig stappen. De weg daar naartoe gaat met hele kleine stapjes.

Wat je nu doet, met de sulky er naast rijden, is heel goed. Zo kan je zien hoe je paard reageert en kan je je vertrouwen opbouwen.

Volgende stap kan zijn om een rondje uit te stappen nadat de vriendin gereden heeft. Paard is niet meer fris, je hebt gezien hoe braaf ze is en je kan dat thuis doen op bekende bodem.

Van daaruit kan je steeds een stapje verder doen, niet te snel gaan maar met hele kleine stapjes vooruit. Voelt het (nog) niet vertrouwd, even pas op de plaats tot het vertrouwen er wel is. Dan pas het volgende stapje.

Les kan je denk ik wel heel goed gebruiken maar nu niet. In een les moet je toch zeker een half uur gaan rijden en dat werkt nu niet voor je denk ik. Beter vijf minuten er op met je vriendin er naast dan een half uur les.

Als je zover bent dat je wel weer durft te rijden is les wel een goed idee uiteraard.

Denk er aan dat je niet te snel, te veel wilt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-05-15 10:35

Geplaatst door de TopicStarter : 06-05-15 10:35

Percy schreef:
Weet niet waar je woont, zou je eventueel met je angst kunnen helpen. Een psycholoog kan inderdaad heel goed helpen bij angsten maar bij de angst voor het paardrijden is het toch beter om ter plaatse te helpen en niet vanuit een praktijk.

Als je iemand van vliegangst af wilt helpen moet die persoon uiteindelijk ook, onder begeleiding, in een vliegtuig stappen. De weg daar naartoe gaat met hele kleine stapjes.

Wat je nu doet, met de sulky er naast rijden, is heel goed. Zo kan je zien hoe je paard reageert en kan je je vertrouwen opbouwen.

Volgende stap kan zijn om een rondje uit te stappen nadat de vriendin gereden heeft. Paard is niet meer fris, je hebt gezien hoe braaf ze is en je kan dat thuis doen op bekende bodem.

Van daaruit kan je steeds een stapje verder doen, niet te snel gaan maar met hele kleine stapjes vooruit. Voelt het (nog) niet vertrouwd, even pas op de plaats tot het vertrouwen er wel is. Dan pas het volgende stapje.

Les kan je denk ik wel heel goed gebruiken maar nu niet. In een les moet je toch zeker een half uur gaan rijden en dat werkt nu niet voor je denk ik. Beter vijf minuten er op met je vriendin er naast dan een half uur les.

Als je zover bent dat je wel weer durft te rijden is les wel een goed idee uiteraard.

Denk er aan dat je niet te snel, te veel wilt.

We zijn hier ook mee bezig om een reden. En dat is inderdaad dat ik kan zien dat het goed gaat, want aan het paard ligt het niet, als ik steeds meer bevestiging krijg dat het absoluut niet nodig is om bang te zijn dan gaat misschien bij mij de knop om.
Het is niet dat ze fris is, het ligt puur aan mij. Voorlopig blijven we dit plan volhouden, net zolang totdat ik genoeg vertrouwen heb om de rollen om te keren.
Tot die tijd ben ik bezig met lange lijnen, grondwerken en vertrouwen te bouwen. Het gaat tot nu toe de goede kant op. Ik hoop dat het uiteindelijk helemaal goedkomt..

**Geplaatst**: 07-05-15 08:22

Geplaatst: 07-05-15 08:22

Heel bot en ongenuanceerd is jouw probleem in een woord samen te vatten: opvoeding.

Alles wat je aanhaalt om het uit te leggen aan anderen, is steeds weer hierop terug te voeren.

HET punt is alleen dat je niet zomaar kunt zeggen: ik voedt mijn pony op en dan ben ik klaar! Was het maar zo simpel.........

Ik ben het dus ook niet eens met Percy; je hebt weldegelijk les nodig, namelijk les (of beter: begeleiding) in het (her)opvoeden van je paard. Het gaat om het gehele proces, vanaf het moment dat je op stal aankomt tot het moment dat je weer weg gaat. ALLES wat je in die tussentijd doet, heeft invloed op het gedrag van je paard. Ergens in dat proces zijn fouten geslopen die je waarschijnlijk niet (meer) als zodanig herkent maar die wel van wezenlijk belang zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-05-15 09:33

Geplaatst door de TopicStarter : 07-05-15 09:33

ikke schreef:
Heel bot en ongenuanceerd is jouw probleem in een woord samen te vatten: opvoeding.

Alles wat je aanhaalt om het uit te leggen aan anderen, is steeds weer hierop terug te voeren.

HET punt is alleen dat je niet zomaar kunt zeggen: ik voedt mijn pony op en dan ben ik klaar! Was het maar zo simpel.........

Ik ben het dus ook niet eens met Percy; je hebt weldegelijk les nodig, namelijk les (of beter: begeleiding) in het (her)opvoeden van je paard. Het gaat om het gehele proces, vanaf het moment dat je op stal aankomt tot het moment dat je weer weg gaat. ALLES wat je in die tussentijd doet, heeft invloed op het gedrag van je paard. Ergens in dat proces zijn fouten geslopen die je waarschijnlijk niet (meer) als zodanig herkent maar die wel van wezenlijk belang zijn.

Dan reageer ik ook maar bot..
Opvoeding? Nee
Consequentie? Ja
Ik weet wel wat mijn merrie nodig heeft en dat is een ruiter die haar begeleid en die een leider voor haar is. In mijn ogen heeft dat niets met opvoeding te maken.
Heb het al meerdere keren herhaald, het ligt NIET aan het paard, puur aan mijzelf..

Kom nu misschien heel aanvallend over, zo bedoel ik het niet..

**Geplaatst**: 07-05-15 10:39

Geplaatst: 07-05-15 10:39

Bubbleee schreef:
ikke schreef:
Heel bot en ongenuanceerd is jouw probleem in een woord samen te vatten: opvoeding.

Alles wat je aanhaalt om het uit te leggen aan anderen, is steeds weer hierop terug te voeren.

HET punt is alleen dat je niet zomaar kunt zeggen: ik voedt mijn pony op en dan ben ik klaar! Was het maar zo simpel.........

Ik ben het dus ook niet eens met Percy; je hebt weldegelijk les nodig, namelijk les (of beter: begeleiding) in het (her)opvoeden van je paard. Het gaat om het gehele proces, vanaf het moment dat je op stal aankomt tot het moment dat je weer weg gaat. ALLES wat je in die tussentijd doet, heeft invloed op het gedrag van je paard. Ergens in dat proces zijn fouten geslopen die je waarschijnlijk niet (meer) als zodanig herkent maar die wel van wezenlijk belang zijn.

Dan reageer ik ook maar bot..
Opvoeding? Nee
Consequentie? Ja
Ik weet wel wat mijn merrie nodig heeft en dat is een ruiter die haar begeleid en die een leider voor haar is. In mijn ogen heeft dat niets met opvoeding te maken.
Heb het al meerdere keren herhaald, het ligt NIET aan het paard, puur aan mijzelf..

Kom nu misschien heel aanvallend over, zo bedoel ik het niet..

Ik voel me niet aangevallen. Ik probeerde je ook een beetje uit de tent te lokken en wie de bal kaatst, moet 'm terug verwachten. Je mag dus bot reageren, geen probleem.

Om misverstanden te voorkomen: in mijn optiek is alles in de omgang met je paard deel van de opvoeding. Alles wat jij doet, geeft een reactie van het paard. Of dat wel of niet een gewenste reactie is, is een ander punt, maar het is allemaal deel van de opvoeding.

Daarom ook mijn opmerking: jij hebt iemand nodig die jou kan leren om op een correcte manier uit te voeren wat jouw paard nodig heeft.
Sterker nog: die persoon gaat jou helemaal niks nieuws leren, die leert je om datgene wat je al lang weet op een andere manier toe te passen, waardoor je WEL het gewenste resultaat krijgt.

Of om het op een andere manier uit te drukken: je moet leren de onderhandelingen met je paard beter te voeren. Je weet wel:
Een hengt comandeer je wat ie moet doen,
Een ruin vraag je om het te doen,
Met een merrie onderhandel je over wat er gaat gebeuren,
Bij een pony bid je dat er datgene gaat gebeuren wat je wenst......

}:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-05-15 08:06

Geplaatst door de TopicStarter : 08-05-15 08:06

ikke schreef:
ikke schreef:
Heel bot en ongenuanceerd is jouw probleem in een woord samen te vatten: opvoeding.

Alles wat je aanhaalt om het uit te leggen aan anderen, is steeds weer hierop terug te voeren.

HET punt is alleen dat je niet zomaar kunt zeggen: ik voedt mijn pony op en dan ben ik klaar! Was het maar zo simpel.........

Ik ben het dus ook niet eens met Percy; je hebt weldegelijk les nodig, namelijk les (of beter: begeleiding) in het (her)opvoeden van je paard. Het gaat om het gehele proces, vanaf het moment dat je op stal aankomt tot het moment dat je weer weg gaat. ALLES wat je in die tussentijd doet, heeft invloed op het gedrag van je paard. Ergens in dat proces zijn fouten geslopen die je waarschijnlijk niet (meer) als zodanig herkent maar die wel van wezenlijk belang zijn.

Dan reageer ik ook maar bot..
Opvoeding? Nee
Consequentie? Ja
Ik weet wel wat mijn merrie nodig heeft en dat is een ruiter die haar begeleid en die een leider voor haar is. In mijn ogen heeft dat niets met opvoeding te maken.
Heb het al meerdere keren herhaald, het ligt NIET aan het paard, puur aan mijzelf..

Kom nu misschien heel aanvallend over, zo bedoel ik het niet..

Ik voel me niet aangevallen. Ik probeerde je ook een beetje uit de tent te lokken en wie de bal kaatst, moet 'm terug verwachten. Je mag dus bot reageren, geen probleem.

Om misverstanden te voorkomen: in mijn optiek is alles in de omgang met je paard deel van de opvoeding. Alles wat jij doet, geeft een reactie van het paard. Of dat wel of niet een gewenste reactie is, is een ander punt, maar het is allemaal deel van de opvoeding.

Daarom ook mijn opmerking: jij hebt iemand nodig die jou kan leren om op een correcte manier uit te voeren wat jouw paard nodig heeft.
Sterker nog: die persoon gaat jou helemaal niks nieuws leren, die leert je om datgene wat je al lang weet op een andere manier toe te passen, waardoor je WEL het gewenste resultaat krijgt.

Of om het op een andere manier uit te drukken: je moet leren de onderhandelingen met je paard beter te voeren. Je weet wel:
Een hengt comandeer je wat ie moet doen,
Een ruin vraag je om het te doen,
Met een merrie onderhandel je over wat er gaat gebeuren,
Bij een pony bid je dat er datgene gaat gebeuren wat je wenst......

}:)

[/quote]

Dan verschillen we toch van mening, ik denk dat ook iedere ruiter een andere reactie wenst. Over grote lijnen misschien wel hetzelfde, maar een bange ruiter wenst misschien een andere reactie dan iemand die zelfverzekerd is en de grenzen opzoekt.

Wel leuk uitgedrukt, die ga ik onthouden!

**Geplaatst**: 08-05-15 08:15

Geplaatst: 08-05-15 08:15

Bubbleee schreef:
Dan verschillen we toch van mening, ik denk dat ook iedere ruiter een andere reactie wenst. Over grote lijnen misschien wel hetzelfde, maar een bange ruiter wenst misschien een andere reactie dan iemand die zelfverzekerd is en de grenzen opzoekt.

Wel leuk uitgedrukt, die ga ik onthouden!

Nee, ik denk dat we nog niet helemaal op een lijn zitten qua uitleg.

Iedereen vult het inderdaad anders in en daar is op zich geen goed of fout aan.

Waar het om gaat is dat jouw actie een gewenste reactie van het paard geeft. Je hebt dan een goede afstemming over hoe je met elkaar om gaat.

Juist dat individuele stuk maakt persoonlijke begeleiding zo belangrijk. Iemand met kennis van zaken moet de onderhandelingen begeleiden en naar een goed eindresultaat laten komen, namelijk het eindresultaat dat bij jou past. Jij voert die onderhandelingen en jouw instructeur helpt je om het gewenste resultaat te behalen.

**Geplaatst**: 08-05-15 08:33

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 08-05-15 08:33

Och zo herkenbaar en ik was 40 en wist niet meer wat ik met mijn blonde monster aanmoest.
Kinderpony's nou echt niet allemaal hoor er zit een flinke kop op.
Heb hem als 4,5 jarige onbeleerd gekocht en heb hem zelf ingereden. Na een val van hem werd het meer vliegles dan rijden. Je wil niet weten hoe vaak ik het zand heb gezien.
Na verschillende osteo's zadelmakers enz enz is hij in revalidatietraining gegaan.
Toen hij terug kwam toen pas begon het voor mij.

Vanaf begin december tot eind februari was hij niet te rijden .. bokken, vliegles, wegspringen, en ik was bang.. gewoon heel bang om erop te stappen.
Zodra die oortjes naar voren gingen en zijn nek 2cm hoger kwam dacht ik al... daar gaan we weer.
En ja hoor.. dan sprong hij weg, kop tussen zijn benen en bokken en daar ging ik weer....

Ik heb nooit opgegeven hoe bang ik ook was.
Ik ben een goede instructrice gaan zoeken die me kon helpen en we zijn begonnen aan de longeerlijn en zodra hij ging stappen zat ik te janken want help... hij bewoog en zou er zeker ieder moment vandoor gaan.

Zij heeft mij geleerd te reageren op het moment dat bv in een hoek de oortjes erop gingen dan moest ik hem schouderbinnen rijden en gelijk aan het werk zetten.
Hij mocht niet gewoon een rondje lopen, gewoon 20 minuten volledig aan het werk houden , geen lange lijnen rijden want dan kon hij weer een geintje in zijn hoofd gaan ontwikkelen...
Zij heeft mij over mijn angst heen geholpen en nu.... tuurlijk heeft hij nog wel eens zijn uitspattingen maar ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben dat ik heb doorgezet want ik heb er nu een goude pony aan die door het vuur gaat voor me en waar ik echt alles mee kan.

Besef wel dat je basis dressuur is ook voor buitenritten want hij moet van *jou* zijn.. ook buiten.

Dus zoek iemand die je les kan geven en je over je angst heen kan helpen en ga dan verder.

Dan heb je een maatje voor het leven.

**Geplaatst**: 12-05-15 21:03

Geplaatst: 12-05-15 21:03

Waarin ben je het niet met mij eens Ikke? Ik geef aan dat ze nu een goed begin heeft gemaakt en dat ze van daaruit verder moet denken.

Instructie in de zin van rijlessen heeft nu totaal geen zin. Ruiter/amazone moet vertrouwen krijgen. Pas later kan je bij de rijles instructie beginnen.

Hoor graag een onderbouwing want ik verbeter mezelf graag en ga me nu commercieel aanbieden als begeleider van angstige/onzekere ruiters. Niet als rij-instructeur. Daar weet ik het een en ander van, genoeg maar daar ben ik niet in gediplomeerd en dat is ook niet iets wat ik heel graag doe.

**Geplaatst**: 12-05-15 21:30

Geplaatst: 12-05-15 21:30

Bubbleee schreef:
Pfoe, waren twee hele lastige dagen, heb zo onwijs lopen tobben over hoe en wat.
Gistermiddag was ik er stellig van overtuigd dat ik er alles aan ging doen,
Gisteravond kwam ik bij haar en was er toen stellig van overtuigd dat het beter was haar te verkopen.

Gelukkig was Mayo (een vriendin en tevens weidegenootje xMayo@bokt) er ook.
Ze had aangeboden om op Lindey te stappen terwijl ik ernaast ging met de sulky.
En zo gingen we dan ook op pad.
Lindey was weken niet meer gereden, laat staan buiten, maar ze heeft geen stap verkeerd gezet.

Vanaf de sulky heb ik mee zitten kijken, het was confronterend maar leerzaam..
Ik kon precies de momenten opnoemen waar ik zou verstijven van angst, en waar ze rustig langs loopt op het moment dat er een ontspannen ruiter op zit.

Ik wéét dat Lindey meer nieuwsgierig is, en dus kijkt dan dat ze schrikt.
Maar op het moment dat die oren naar voren staan en ze heel geïnteresseerd wordt in iets, wordt ik bang, bang dat ze het eng vind en daardoor schrikt. Ik heb werkelijk geen idee waarom ik zo bang ben dat ze schrikt..

Mijn, of beter gezegd ons besluit staat voorlopig vast.
We gaan dit volhouden, Mayo op Lin, ik op de sulky. en zo net zo lang totdat ik er genoeg vertrouwen in heb dat ik het zelf aandurf.
In die tussentijd zal ik zeker wat aan grondwerk moeten doen, om de basis weer op orde te krijgen tussen ons. Ik hoop en denk dat dit een stap in de goede richting is! En ben er heel dankbaar voor dat Mayo mij daarmee wil helpen!

Wat goed! Het klinkt al alsof je er meer vertrouwen in hebt.
Het is al 100x genoemd, maar inderdaad zolang je paard geen respect toont vanaf de grond zal die het ook niet tonen vanonder het zadel.. Dus ik zou je ook aanraden te beginnen met grondwerk, waar je nu dus al duidelijk mee bezig bent! Bij die van mij heeft grondwerk ook enorm geholpen.. Ik begon met een schaapachtig onzeker en gestresst paard die veranderde in een dominante (nep)hengst haha.. Heb heel wat met hem te stellen gehad, maar dankzij grondwerk is onze verhouding stukken beter geworden

Succes, hopelijk gaat het snel beter en zal je angst geleidelijk verdwijnen. Misschien kun je ook hulp inroepen van een paardencoach, die kunnen je helpen met je angst met behulp van jouw/een paard. Ik ben zelf niet zo'n fan van psychologen, ben bij meerdere geweest en eigenlijk nog nooit echt een goede gevonden :')