Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-03-13 23:46

Geplaatst: 09-03-13 23:46

En als je iets te eten meebrengt als je hem gaat pakken na het losgooien? Als je niet linea recta op hem afloopt maar hem naar jou laat komen en zelf het eten laat pakken uit bijvoorbeeld je hand. Als hij niet komt, langzaam op hem aflopen, niet te veel in zijn ogen kijken. ( is wat roofdieren doen )
Geen ervaring met dit soort acties, maar het is misschien een poging waard.
Ondanks dat hij zo mishandeld is, is hij nog wel een paard, en een van de belangrijkste dingen die een paard doet is eten. Als je iets neemt als (paarden)muesli (voorbeeld) met een sterke geur, misschien komt het dan op hem over als vredesgebaar. Een andere tip; misschien iets meer verdiepen in het gedrag van paarden en de lichaamstaal. Als jij met hem kunt spreken in zijn eigen taal en hem kunt laten weten dat je geen bedreigen voor je bent, geeft hem dat een veilig gevoel. Sommige mensen hebben de neiging om te doen wat voor hen zelfsprekend is. Zoals je bijvoorbeeld iemand je handen laat zien om aan te tonen dat je niks in je handen hebt, als diegene bang is. Voor een paard kan dat een heel andere betekenis hebben.

Dik respect voor wat je doet! En voor het feit dat je naar tips en ervaringen vraagt. Soms kun je hier echt veel uit leren!
Ik kan me voorstellen dat je zelf ook niet veel plezier in hebt in de manier waarop hij jóú behandelt. Voor sommige mensen is dit een reden om hem weg te doen of zelfs in te laten slapen. Super dat je het niet opgaf, je hebt waarschijnlijk zijn leven gered. Want niemand wilt een onhandelbaar paard. Er zouden meer mensen zoals jij moeten zijn, mensen met een écht hart voor paarden. Niet voor het rijden of voor de wedstrijden! Nogmaals; respect!

**Geplaatst**: 09-03-13 23:46

Geplaatst: 09-03-13 23:46

Wat nog wel eens wil helpen is een lekker zweterig dekje van een merrie over het hek hangen. Dat vinden hengsten heerlijk om in te snuiven dan kun je ze zo pakken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-03-13 23:55

Geplaatst door de TopicStarter : 09-03-13 23:55

MarZarascha schreef:
En als je iets te eten meebrengt als je hem gaat pakken na het losgooien? Als je niet linea recta op hem afloopt maar hem naar jou laat komen en zelf het eten laat pakken uit bijvoorbeeld je hand. Als hij niet komt, langzaam op hem aflopen, niet te veel in zijn ogen kijken. ( is wat roofdieren doen )
Geen ervaring met dit soort acties, maar het is misschien een poging waard.
Ondanks dat hij zo mishandeld is, is hij nog wel een paard, en een van de belangrijkste dingen die een paard doet is eten. Als je iets neemt als (paarden)muesli (voorbeeld) met een sterke geur, misschien komt het dan op hem over als vredesgebaar. Een andere tip; misschien iets meer verdiepen in het gedrag van paarden en de lichaamstaal. Als jij met hem kunt spreken in zijn eigen taal en hem kunt laten weten dat je geen bedreigen voor je bent, geeft hem dat een veilig gevoel. Sommige mensen hebben de neiging om te doen wat voor hen zelfsprekend is. Zoals je bijvoorbeeld iemand je handen laat zien om aan te tonen dat je niks in je handen hebt, als diegene bang is. Voor een paard kan dat een heel andere betekenis hebben.

Dik respect voor wat je doet! En voor het feit dat je naar tips en ervaringen vraagt. Soms kun je hier echt veel uit leren!
Ik kan me voorstellen dat je zelf ook niet veel plezier in hebt in de manier waarop hij jóú behandelt. Voor sommige mensen is dit een reden om hem weg te doen of zelfs in te laten slapen. Super dat je het niet opgaf, je hebt waarschijnlijk zijn leven gered. Want niemand wilt een onhandelbaar paard. Er zouden meer mensen zoals jij moeten zijn, mensen met een écht hart voor paarden. Niet voor het rijden of voor de wedstrijden! Nogmaals; respect!

vind dit heel tof! en doet me super goed! ik kan hem inderdaad niet recht aan kijken, wat ik wel eens onbewust deed, en hij mij recht in mijn ogen bleef aankijken, gelukkig werden we gestoort door iemand die ging voeren, dus werd hij afgeleid, maar bedacht me toen meteen dat dat niet kan. inderdaad wat je zegt ook met handen laten zien, ik hoef niet te lang naar hem te wijzen ook, alles moet op gevoel. ik weet dat paarden alles begrijpen, wat wij willen en wat wij denken, alleen hebben wij moeite met ontvangen wat zij willen. dus ik denk vaak hardop, en praat gewoon tegen hem, als ik iets niet fijn vind, bijv als hij bijterig is, zeg ik gewoon van, ik wil niet dat je me bijt, en dat was best geinig, want hij stopte ook, keek me even aan, en ging toen eigenwijs weer door, maar moest er wel om lachen, of het nou toeval was weet ik niet, maar was best grappig. probeer dit soort gedrag vaak te negeren, zachtjes wegduwen ipv grote gebaren.

**Geplaatst**: 10-03-13 00:12

Geplaatst: 10-03-13 00:12

Heb je wel eens gehoord van de vier f's? Flight, fight, freeze faint (vluchten, vechten, bevriezen, flauwvallen). Het is een soort omschrijving van de verdedigingsmechanismen bij een paard. Een paard vertoont een of meer van deze dingen als hij het niet vertrouwd. Het klinkt alsof hij heel snel in de fight (vecht) modus zit. Het zou zomaar kunnen dat ze in het verleden geprobeerd hebben het een en ander hardhandig aan te pakken op het verkeerde moment, en hij dus heel snel in de f van fight staat.
Het is een paard, hij weet niet beter. Zo te lezen ben je in staat dat te doorbreken. Het zal een leerproces zijn voor jullie, wat langzaam gaat. Gewoontes zijn niet snel af te leren, en het is maar de vraag of dit paard dat nog goed kan afleren. Het is ook afhankelijk van wat voor type paard het is.

Hij heeft moeite met elkaar recht aankijken en ziet dat misschien ook als een oorlogsverklaring, een uitdaging om in de fight modus te komen. Ik vind dat je al heel goed bezig bent. Als hij aan het werk is, is dat altijd beter dan in de stal staan.

Toevoeging: alle respect voor je.

**Geplaatst**: 10-03-13 00:15

Geplaatst: 10-03-13 00:15

Je weet duidelijk wel waar je mee bezig bent...accepteerd het dat dit paard zijn grenzen heeft met respect voor het paard !
Geeft hem de tijd om zijn vertrouwen te herwinnen ,vrijwillig en zonder tevéél druk...

Nog maar 6 jaar...dan al zo op de zenuwen gepakt door druk vanaf de grond en ws toch echt de handen...

Verkeerd gebruik van... en harde handen , vooral voor paarden die je al door maar te denken wat je wilt kunt rijden....worden vaak verkeerd ingeschat en dan wordt inderdaad vaak aangeraden het paard even goed aan te pakken....en ja dat werkt dan juist averechts...anderen gingen al over deze grenzen m.a.g dat het paard het niet meer accepteerd en je voor is met zo'n rigoureuze beslissing....nu is hij degene die van zich afbijt ,steigeren,omver lopen enz. enz. vóórdat hij weer wordt gepakt....

Die respect is hij bij de mens verloren, was ws echt een gevecht om te overleven voor dit paard, toen het knopje om ging (een combinatie zenuwen/pijn) en dat respect moet je inderdaad met héél véél geduld terug zien te verdienen maar dat is niet voor iederéén weggelegd, moet je zelf- kennis hebben en zelf heel stabiel zijn !

Wat het ook is geweest...jij moet nu jouw eigen koers varen vanuit jouw eigen gevoel, maar daarbij het paard laten spreken, dus goed blijven opletten en alert blijven, want het moment van psychische druk is een moment , dus 1 seconde van goed/fout !
Je zou echt niet de eerste zijn die de dupe wordt van het proberen op te lossen van andermans gemaakte fouten !!!
Vooral bij getraumatiseerde paarden !

Heb je een foto/filmpje van dit paard ? ,zou wel leuk zijn om te zien waar we het over hebben !

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-13 00:30

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-13 00:30

het lukt met even niet om fotos te plaatsen, hier een link naar het album
https://www.facebook.com/media/set/?set ... e33f2379d9

**Geplaatst**: 10-03-13 00:56

Geplaatst: 10-03-13 00:56

play_coy schreef:
MarZarascha schreef:
En als je iets te eten meebrengt als je hem gaat pakken na het losgooien? Als je niet linea recta op hem afloopt maar hem naar jou laat komen en zelf het eten laat pakken uit bijvoorbeeld je hand. Als hij niet komt, langzaam op hem aflopen, niet te veel in zijn ogen kijken. ( is wat roofdieren doen )
Geen ervaring met dit soort acties, maar het is misschien een poging waard.
Ondanks dat hij zo mishandeld is, is hij nog wel een paard, en een van de belangrijkste dingen die een paard doet is eten. Als je iets neemt als (paarden)muesli (voorbeeld) met een sterke geur, misschien komt het dan op hem over als vredesgebaar. Een andere tip; misschien iets meer verdiepen in het gedrag van paarden en de lichaamstaal. Als jij met hem kunt spreken in zijn eigen taal en hem kunt laten weten dat je geen bedreigen voor je bent, geeft hem dat een veilig gevoel. Sommige mensen hebben de neiging om te doen wat voor hen zelfsprekend is. Zoals je bijvoorbeeld iemand je handen laat zien om aan te tonen dat je niks in je handen hebt, als diegene bang is. Voor een paard kan dat een heel andere betekenis hebben.

Dik respect voor wat je doet! En voor het feit dat je naar tips en ervaringen vraagt. Soms kun je hier echt veel uit leren!
Ik kan me voorstellen dat je zelf ook niet veel plezier in hebt in de manier waarop hij jóú behandelt. Voor sommige mensen is dit een reden om hem weg te doen of zelfs in te laten slapen. Super dat je het niet opgaf, je hebt waarschijnlijk zijn leven gered. Want niemand wilt een onhandelbaar paard. Er zouden meer mensen zoals jij moeten zijn, mensen met een écht hart voor paarden. Niet voor het rijden of voor de wedstrijden! Nogmaals; respect!

vind dit heel tof! en doet me super goed! ik kan hem inderdaad niet recht aan kijken, wat ik wel eens onbewust deed, en hij mij recht in mijn ogen bleef aankijken, gelukkig werden we gestoort door iemand die ging voeren, dus werd hij afgeleid, maar bedacht me toen meteen dat dat niet kan. inderdaad wat je zegt ook met handen laten zien, ik hoef niet te lang naar hem te wijzen ook, alles moet op gevoel. ik weet dat paarden alles begrijpen, wat wij willen en wat wij denken, alleen hebben wij moeite met ontvangen wat zij willen. dus ik denk vaak hardop, en praat gewoon tegen hem, als ik iets niet fijn vind, bijv als hij bijterig is, zeg ik gewoon van, ik wil niet dat je me bijt, en dat was best geinig, want hij stopte ook, keek me even aan, en ging toen eigenwijs weer door, maar moest er wel om lachen, of het nou toeval was weet ik niet, maar was best grappig. probeer dit soort gedrag vaak te negeren, zachtjes wegduwen ipv grote gebaren.

Je moet doen wat goed voelt. Soms is een weg die iedereen afkeurt, de beste weg voor jullie tweeën. Het is duidelijk dat er een sterke band is ontstaan en dat die alleen maar sterker wordt door wat jullie doen. Niet te veel luisteren naar de mensen die je (prachtige) paardje liever zien vertrekken, en goed nadenken over wat de mensen om je heen zeggen. Ik kan vanuit Nederland niet zien wat er bij jou gebeurt, en dat zal ook zo blijven. Niemand, behalve jij en je paard, weten wat er speelt tussen jullie twee. Dat moet je goed onthouden. Mensen kunnen alles over hem zeggen, maar voor hem ben je duidelijk meer dan alleen een baasje of ruiter. Vergeet niet dat een sterke band met hem belangrijker is dan het rijden van wedstrijden (ben ik ook niet bang voor) Zet nooit jullie band op het spel, voor niks niet. Want vanuit vertrouwen kun je veel bereiken. Als je zijn volledige vertrouwen hebt, heb je eigenlijk al gewonnen.

**Geplaatst**: 10-03-13 02:08

Geplaatst: 10-03-13 02:08

Met een beeld erbij zijn woorden vaak niet meer nodig...deze beelden zijn al zovéélzeggend ,zowel positief als negatief !

Ik snap waarom je er voor hem wilt zijn...hij oogt pienter en leuk !

Toch denk ik dat hij veel van zijn angst kwijtraakt als de ontspanning terugkomt in zijn lijf en hij de overtollige spanning vóór los kan laten en het áchter kan vasthouden, dat hij gedragener gaat lopen...
Hij oogt zo 2-delig...ik zou de achterkant niet bij de voorkant denken als ik zo paarden bijelkaar zou moeten zoeken...

Ik zie ook een aantal dingen waardoor op een kleine wending draaien wat moeilijker is...
De verhouding voorhand/achterhand soms ver uit balans is (niet dragend achter ) en duidelijk een onderhals !
Dus ook vanuit de stand van zijn achterbenen is er een kleine afwijking wat gevolgen met zich mee brengt in het bewegen/dragen/draaien/wendbaarheid...dat gaat via zijn onderhals als het abrupt moet!

Mijn complimenten dat je,ondanks je ervaringen,ofwel aanvaringen met hem toch doorgaat...maar dit paard kan pas terug op retour gezet worden zodra er echte ontspanning komt...en dan pas opnieuw werken naar gedragen lopen, want dat is duidelijk nog niet bevestigd naar wat de foto's laten zien !

Misschien verbloemd de spanning nu wel een dieper liggend probleem...Hoe loopt hij op het harde of juist in mulle zand ?

Je moet zijn vertrouwen terug winnen maar hem ook spelenderwijs her-opleiden...voor ont-spannen en achter aan-spannen !

**Geplaatst**: 10-03-13 02:39

Geplaatst: 10-03-13 02:39

Dat jullie een band hebben is zeker en wat een onwijs leuk en getekend paard hij kijkt best lief maar ook oplettend

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-13 09:05

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-13 09:05

broadway schreef:
Met een beeld erbij zijn woorden vaak niet meer nodig...deze beelden zijn al zovéélzeggend ,zowel positief als negatief !

Ik snap waarom je er voor hem wilt zijn...hij oogt pienter en leuk !

Toch denk ik dat hij veel van zijn angst kwijtraakt als de ontspanning terugkomt in zijn lijf en hij de overtollige spanning vóór los kan laten en het áchter kan vasthouden, dat hij gedragener gaat lopen...
Hij oogt zo 2-delig...ik zou de achterkant niet bij de voorkant denken als ik zo paarden bijelkaar zou moeten zoeken...

Ik zie ook een aantal dingen waardoor op een kleine wending draaien wat moeilijker is...
De verhouding voorhand/achterhand soms ver uit balans is (niet dragend achter ) en duidelijk een onderhals !
Dus ook vanuit de stand van zijn achterbenen is er een kleine afwijking wat gevolgen met zich mee brengt in het bewegen/dragen/draaien/wendbaarheid...dat gaat via zijn onderhals als het abrupt moet!

Mijn complimenten dat je,ondanks je ervaringen,ofwel aanvaringen met hem toch doorgaat...maar dit paard kan pas terug op retour gezet worden zodra er echte ontspanning komt...en dan pas opnieuw werken naar gedragen lopen, want dat is duidelijk nog niet bevestigd naar wat de foto's laten zien !

Misschien verbloemd de spanning nu wel een dieper liggend probleem...Hoe loopt hij op het harde of juist in mulle zand ?

Je moet zijn vertrouwen terug winnen maar hem ook spelenderwijs her-opleiden...voor ont-spannen en achter aan-spannen !

ik begrijp precies wat je bedoeld, we zijn ook hard aan het werk op dit gebied, al moet ik zeggen dat dat soms nog best moeilijk is, aangezien ik heel erg op gevoel moet rijden, dus te veel been bijv blokkeert hij nog wel eens, het nadeel is dat hij het van voor niet echt vastpakt, dus het is soms best moeilijk om hem bij elkaar te rijden. dat gaat wel stukjes, en komt verbetering in, wat je zegt over wendbaarheid, heb je ook gelijk in, het is gewoon een heel compact ding, dus in en uit buigen is best moeilijk voor hem.maar dit moet met de tijd wel beter worden zodra hij wat meer ontspanning in zijn lijf heeft, deze fotos zijn van langer geleden, hij is in de tussen tijd al wat vooruit gegaan, maar het is wel echt stapje voor stapje, geven en nemen. mijn trainingen met hem in de bak bijv zijn ook kort maar krachtig. ik kan geen uur actief met hem dressuren of springen, ik voel hem nu goed genoeg aan om te weten wanneer hij het punt nadert van, ik vind het nu wel genoeg geweest, dus ik zorg er altijd voor dat ik voor dat punt al klaar ben, en het goed kan afsluiten. ik heb hem een paar keer met een slofje gereden, en voor de bokkers, ik heb een HEKEL aan slofteugel, omdat ik van mening ben dat het dingen meer makkelijk maakt, en het zelfde zonder kan worden gedaan. Maar zoals ik al zeg ik krijg heel weinig tot geen druk van voor, en die slof ,waar ik wel heel voorzichtig mee ben, omdat hij best gevoelig is, zorgt er wel voor dat hij iets meer tegendruk geeft, en zakt, en dan is mijn beloning natuurlijk, loslaten. en zo moet hij het zonder gaan kunnen, nu heb ik er maar een keer of 4 mee gereden in twee maanden tijd maargoed. verder alles natural. ik baal dat ik hem niet ad longe kan nemen, omdat ik zoveel werk zie in dat lijf van hem, dat hij met bijzetje of zelfs zonder zoveel kanten op kan, en dit zoveel kan helpen, en ik houd er helemaal niet van om er 7 dagen p week op te moeten gaan zitten,maargoed dat moet nu even onder het zadel,

het is een bijzonder beestje, en ik weet dat ik spijt zou krijgen als ik zou stoppen...en me rot zou voelen tegenover hem. dus we blijven doorgaan, zal binnekort weer fotos maken,

**Geplaatst**: 10-03-13 10:22

Geplaatst: 10-03-13 10:22

Ziet er van zichzelf inderdaad niet uit als een 'wilde hengst'!

Na de post van Zoute Nootjes schiet me er nog een te binnen. Een grote vos ruin van 7 jaar die ik in Bodegraven geholpen heb, want 'ze konden niks met hem'. Nou, het enige wat hij deed, was me tijdens onze eerste kennismaking omver lopen. Verder een braaf dier. Of de andere issues zijn niet noemenswaardig geweest, want ik heb ze niet onthouden.
Het was me al wel opgevallen dat hij onrustiger was, als hij de stalmedewerkster les hoorde geven, maar ach.
Op een dag sta ik hem op te tuigen, niks aan de hand. En hij wil het opeens op een lopen zetten, de spanning liep ineens op. Maar omdat ik de boxdeur snel had dicht gedaan, kon hij niet weg rennen. Dus hij begint te trillen, en laat zich zo door zijn benen zakken. Die stalmeid loopt langs, daarna komt hij weer bij z'n positieven en in contact. Staat op, en weer niks aan het handje.
De eerste keer iemand weer erop, ik verwachtte echt geen problemen. Begint hij toch te stuiteren! Niet fraai. Stil weten te krijgen, en gerust stellen. Zie ik dat die meid + vriendinnen staan te kijken (ramptoeristen) nou kon ik het niet laten

"KUNNEN JULLIE HET ZIEN?!" weg waren ze. Spanning vloeide weg, paard heeft braaf gelopen.

Dus het is echt een kwestie van z'n trigger vinden, en dan creatief zijn. Think outside the box!

Edit; ik zie wel steeds flarden van de problemen die je ervaart voorbij komen, maar kun je ze eens op een rijtje zetten?

**Geplaatst**: 10-03-13 11:08

Re: Paard met een trauma.

Geplaatst: 10-03-13 11:08

Wat een verschrikkelijk mooi paardje. Je zou niet zeggen dat hij zo 'wild' is!
Tis jammer dat hij niet een tijd lang met andere volwassen paarden ergens kan staan, denk dat dat hem heel veel kan helpen. Denk dat hij een beetje vergeten is hoe hij paard moet zijn.
En dat op bepaalde momenten herinneringen naar boven komen van vroeger, die natuurlijk niet zo leuk zijn, en dat hij daarom gaat flippen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-03-13 14:11

Re: Paard met een trauma.

Geplaatst door de TopicStarter : 11-03-13 14:11

vandaag weer losgezet in de bak, handje voer mee..lekker op terrasje naast de bak gaan zitten, en zo afentoe even bij de bak gaan staan, zodra hij toenadering zocht, beloond met een paar brokjes, dat had hij meteen door, dus steeds als ik bij de bak kwam staan stond hij voor mn neus..liep zelfs met me mee langs de rand, hihi.. na een uurtje stond hij zelf al het touwtje om het hek los te maken, van uh,.kom we gaan!
toen ik hem daar ging pakken stak hij zn hoofd tussen t hek door om te kijken of ik nog wat voor m had, wat zijn ze toch slim he..
het was voor mij in ieder geval heel fijn, heb genoten, kreeg n ondeugende maar ook een zachte kant te zien.
toen mijn verloofde,(springruiter) kwam wilde hij hem opjagen, en ik lette zo goed op Myboo zijn reactie, en die voelde zich meteen een beetje in het nauw gedreven,slaat met voorbeen, komt een beetje omhoog en draait zn kont naar m toe. dus zei meteen tegen hem van : hij denkt dat je hem gaat aanvallen ofzo,dus doe maar niet. nou en toen hij weer wegliep, kwam myboo weer naar me toe. Begin het steeds meer te begrijpen, hoe gevoelig hij is. gisteren was hij niet zo rat, waarschijnlijk omdat hij nodig moet worden beslagen, en voelde ook aan m dat hij niet in de beste stemming was, ik zat erop en de groom tilde zijn been op om te kijken of er misschien iets in zijn hoeven zat, en myboo kan dan heel vervelend gaan maaien met zn been, dus ik stel hem gerust van joh, hij doet je niets, en aai m over zijn manenkam, en hij stopte meteen en hield netjes zijn beentje op. Nu kunnen sommigen denken van jaa..naja...! Maar dat is voor mij al iets heel moois, dat hij zich door mij laat gerust stellen, nouja en dan vandaag ook zo heerlijk...ik geniet van dit soort dagen!

**Geplaatst**: 12-03-13 10:43

Geplaatst: 12-03-13 10:43

Hoi Play coy, ik begrijp jouw frustratie volkomen, in het verleden heb ik een trakhener merrie gehad met een gitzwart verleden, deze arme ziel was gekluisterd geweest en er waren stalen emmers op haar stuk geslagen niemand kon bij haar in de buurt komen. Het was meer een hengst dan een merrie bij benadering steigeren met open muil op je afstormen voor en achter slaan, je mag gerust weten dat ik s'avonds thuis zat te huilen om haar en mijn ellende, ik had op dat moment 2 kinderen die nog klein waren en nam enorme risico's mijn echtgenoot heeft op mij in gepraat en mij de kracht en moed te geven die ik nodig had om door te gaan. De eerste keer dat ik haar opzadelde deed ik zoveel mogelijk naast de voorhand met hulp die haar vasthield en het rijden in de bak was horror steigeren en rechtop blijven staan dan terugkomen op de grond om meteen als een idioot te gaan bokken ik moet er eerlijkheids halve aan toevoegen dat ik haar 3 maanden op proef had juist omdat ze zo moeilijk was. Maar ik ben doorgegaan ondanks de bijna trappen in mijn rug het op haar achterbenen op mij af komen en noem alle rodeo's de hele truccendoos. Maar het lot hielp mij een handje maar wel op een hele nare manier, ze kreeg een ongeluk waardoor haar achterbeen voor op de sprong totaal open lag, hechten was geen optie omdat het een scharnier punt was, ik moest een half jaar aan de hand stappen met haar en de wondverzorgen, met angst heb ik het been verzorgt met meerdere malen een hoef rakelings langs mijn hoofd, maar ze moest zich aan mij overgeven, en na een half jaar weer beginnen met stappen onder het zadel, wat een feest, toch weer de truccendoos open het steigeren heb ik haar af weten te leren door op het moment dat ik aanvoelde komen dat ze ging aanzetten om te steigeren haar 5e been weg te halen namelijk haar nek ik draaide haar hoofd direct naar links of rechts maar dusdanig dat haar neus tegen haar schouder zat, dit had ze gauw door waardoor ze haar nek vastzetten in de draai dat loste ik op door direct naar de andere kant te sturen dus lukte de draai naar links niet dan draaide ik naar rechts ze heeft het daarna opgegeven en nooit meer gedaan, het gemene bokken heb ik haar afgeleerd door een korte ruk in haar mond te geven en tegelijkertijd aan de zelfde zijde been tegeven ook dat had ze maar opgegeven , ik heb daar heel veel geduld en rust bij gebruikt en nee het was niet in een paar dagen opgelost, het aanvallen van alles wat naar mens rook , dat is ze blijven doen ik was de enigste die haar kon benaderen en alles met haar kon doen, voor de rest konden anderen haar alleen benaderen als ik er bij was. Dit arme dier was door de mens beschadigd en gelukkig heb ik zeer sterke band met haar op mogen bouwen maar dat is wel een kwestie van jaren geweest met 3 stapjes vooruit en 5 terug. Probeer niets van Myboo te verwachten doe je dat wel dan visualiseer je dit en schijnbaar is hij daar aan jouw verhaal te lezen heel gevoelig voor, verwacht niets en let op jouw gedachten probeer je leeg te maken, juist de paarden die mishandeld zijn hebben er een extra antenne bij ontwikkeld en lezen ons razend snel logisch want dat is hun enige redding geweest al die tijd.Ik werkte heel veel met beloning en mijn stem als ik het vervelend vond wat ze deed draaide ik de molen met haar stopte ze niet nog een keer en dat had ze snel door. Het achteruit lopen is een onderdeel van het beleren en gebruiken we tijdens het onderricht persoonlijk zou ik dat onder het zadel niet toepassen want dan riskeer je dat het aan straf word gekoppeld en dat is weer niet de bedoeling, het voordeel van de molen is dat ze super snel door hebben dat het gedrag niet word getollereerd en bij alleen al de inzet ervan er word gestopt met het vervelende gedrag.

Ik hoop dat je er iets aan hebt, groetjes en veel sukses

**Geplaatst**: 12-03-13 19:50

Geplaatst: 12-03-13 19:50

Wel jaaa ik vind het zeker leuk om horen, ik vind het knap dat je al zo ver geraakt bent, je durft blijkbaar wel wat aan (ballen aan je lijf dus) of zo zeggen ze dat dan toch.
Maar wat anderen hier al heel terecht hebben opgemerkt, het is en blijft een heel gevaarlijk spelletje, en je moet jezelf heel terecht afvragen of het aandurven van .... het risico ook waard is, want dit kan ook verkeerd uitdraaien.
Hier op bokt wordt er heel dikwijls gesproken over het feit dat hun paard dominant blijkt te zijn, en bijna nooit is dit echt zo het geval, nu hier in jouw verhaal ga ik daar echt wel op zeggen dat dit een heel dominant paard zal zijn, en bovendien kiest hij er blijkbaar ook voor om zijn tegenstander dus ook fysiek aan te vallen, als hij daar denkt reden toe te hebben.
Zulks een gedrag kan je enkel doen stoppen door dit paard ervan te overtuigen dat hij dus niet de hoogste in rang is in jullie kleine kudde (jij en dit paard), en dit zal best even niet zo heel makkelijk worden.
Eens je daar in lukt zal het paard ook heel anders gaan reageren, en zeker ook handelbaarder en veel veiliger.
Consequentheid en duidelijkheid zijn zaken die je altijd zult moeten blijven handhaven, zeker bij dit paard, geef een duimbreed toe en hij zal heel je arm nemen.
Bij het grondwerk vooral merk je uit jouw verhaal dat jouw leiderspositie niet is wat ze zou moeten zijn, hier kan je zeker nog wel aan werken.
Wees voorzichtig en durf er ook druk op te zetten, als hij uit zichzelf gaat steigeren zorg er dan voor dat hij idd hoger moet, en ik zou er zelfs voor zorgen dat hij dus idd overklapt , paarden vallen niet graag, want voor een paard betekend vallen opgegeten te worden. Ik bedoel dit dus als techniek bij het grondwerken natuurlijk, das veiliger dan dan je zou opzitten bij het steigeren.
Vooral ook trainen tijdens grondwerken op het verplaatsen van de achterhand, het doen wijken van de achterhand, (disconect the hindquarters) (ontkoppel de achterhand) dat haalt de kracht eruit en maakt het als het ware onmogelijk om tegelijkertijd ook nog eens te steigeren.
succes ermee.

**Geplaatst**: 12-03-13 20:03

Re: Paard met een trauma.

Geplaatst: 12-03-13 20:03

ik heb ontzettend veel respect voor jouw durf.
ik was denk ik gestopt met het paard, zelf uit pure angst.
nee, ik zou dit niet durven.

gelukkig jij wel, en met jou een aantal anderen! geweldig!

verder kan ik je niet echt helpen, heb het namelijk nog nooit zo'n vreselijke verhalen gehoord.
wel wens ik je ontzettend veel succes : )

doe je wel een beetje voorzichtig?

**Geplaatst**: 12-03-13 20:34

Geplaatst: 12-03-13 20:34

lastig geval hoor

Ik zou zeggen CASTREREN, dat zal bij hem een hoop helpen, denk ik, omdat dit een boel hormonen en stress bespaart en daardoor geestelijk ook beter in zijn vel gaat zitten.
Maar zoals ik lees wil de eigenaar hem als dekhengst houden en dat kan dan uiteraard niet meer.
Ben bang dat een combi hiervan niet samen gaat.
Of presteren in de sport en ballen eraf of zo door modderen.
Het enige wat wel wil helpen is dat je in het bos veel km-ers maakt, zodat die zijn ei kwijt kan en voldoende buiten lopen.
Zoals ik dit lees, komt die alleen zijn box uit om gereden te worden en de rest van de dag staat die in de box.
Vind zelf dat een paard min. een halve dag buiten moet lopen.
Als die dit kan zal die misschien ook wat minder raar doen met weer pakken, omdat die dan weet dat ie niet eerdere keer gelijk weer naar binnen moet na 30 min. bijv.
Als je ook de mogelijkheid hebt om lekkere lange afstanden buiten te rijden, bedoel ik bij 25 km , gewoon in een normaal tempo, geen gevlieg maar lekker veel relaxt draven,, scheelt meestal ook al veel bij dit soort paarden.

Wij hebben namelijk ook een hengst gehad die je aanviel of andere paarden.
Je kon hem niet aan de hand langs andere paarden naar buiten brengen of hij greep jou, omdat die zijn agressie niet kwijt kon.
We deden ook wel paarden met de auto wegbrengen, omdat sommige stukken land best verweg waren.
Dit kon je bij hem ook niet doen, dan viel die de kofferbak deksel aan en sloeg die hem met zijn hooft dicht en zat ik er met mijn benen tussen.
Deze heeft ook al heel wat op zijn geweten gehad, verschillende mensen te grazen (gebeten).
Toen ik hem onder zadel beleerde was ik eigenlijk wel bang dat die me er aan mijn benen zo weer af zal trekken, maar dit viel gelukkig mee.
Ik liep eens langs zijn land, ijzers zoeken in het land ernaast en zag ik ineens wat uit mij ooghoek en kon ik net wegduiken anders had die me zo gegrepen.
Met rijden was die wel hartstikke lief , tenslotte hebben we hem gecastreerd en of je het gelooft of niet.
Is een totaal ander paard, omdat die op winsom stond (is draver, kan die niet meer mee met de top), werd die verkocht als rijpaard en nu lopen kindjes van 6 jaar met hem aan de hand en valt ie niet meer aan :)*

Kon het niet geloven, dat ze die kinderen er mee lieten lopen _-:(

Hormonen doen bij sommige paarden rare dingen, vooral als ze ook nog een trauma hebben, wakkert dit alleen maar extra aan.

SUCCES, lastig geval

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-03-13 07:14

Re: Paard met een trauma.

Geplaatst door de TopicStarter : 14-03-13 07:14

Thanks voor het meedenken, dominantie speelt inderdaad zeker mee, maar respect krijg je niet van hem door macht uit te oefenen, ik ben best consequent met hem, al is dat soms wel heel moeilijk, maar het moet onwijs gevoelsmatig, precies aanvoelen tot hoever je kan gaan, zoals al eerder werd gezegd, dat aanvallen is meer een soort koortsluiting, het zit verder niet in zijn aard om zo te zijn. Dus ja, Bos is hier niet in egypte, dus kilometers maken in het bos gaat helaas niet, daar baal ik van. Voorlopig ga ik zo verder, als ik nu doe.. stapje voor stapje komen we er wel, maar het kost tijd. Met steigeren omtrekken is niet iets wat ik graag zou doen, weet niet hoe de rest hier over denkt? daarbij is deze niet zo makkelijk om te trekken, hij heeft wel zo veel balans. het rijden is beter geworden omdat ik veel ben gaan rijden, misschien als ik dit met grondwerk en losgooien etc doe dat dit ook een gewenning word.

**Geplaatst**: 14-03-13 08:58

Geplaatst: 14-03-13 08:58

Persoonlijk zou ik hem niet gaan 'omtrekken' ik denk dat dit niet zal lukken (door die goede balans) er in, en als hij weer neerkomt, zal hij furieus zijn omdat je het probeerde. Het steigeren corrigeren vind ik overigens wel goed, want hengsten (of paarden algemeen) krijgen het nogal snel door als de twee-benige op dat moment niks meer doen.
Edit: corrigeren door een beetje uit evenwicht te brengen is nog wel een optie, maar niet met als doel hem echt om te krijgen. Deze correctie kun je neutraal geven. Bij een grotere opgave (als echt om halen) veranderd ook je uitstraling, wat hij waarschijnlijk zal oppikken. (gevolg = vechtmodus)
Nogmaals mijn vraag, kun je (in 1 post) bij elkaar, alle dingen benoemen waar je tegenaan loopt?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-03-13 20:16

Re: Paard met een trauma.

Geplaatst door de TopicStarter : 14-03-13 20:16

sorry vergeten:

1- bijten (id box, is hij bijterig, hengst eigen, ik ben consequent, maar moet ook opletten hoe ik dat doe zonder dat hij zich bedreigd voelt)
2- opstappen ( opstappen doe ik in de box, dat gaat goed, zijn het nu na 1.5 jaar gewend, alleen moet ik wel snel zijn, omdat hij anders in mijn benen gaat hangen)
3- wandelen ( hij is heel druk, gilt naar alles wat voorbij komt, na 2 jaar ben ik nog steeds niet op mijn gemak als ik hem ad hand heb, vooral omdat hij lelijk kan steigeren, en dan heel onstuimig doet, om me heen rennen enzo, ben zelf engels volbloeds gewend op de renbaan, en daar ben ik echt heel wat gewend, alleen dit paard vlucht niet, dus als ik druk geef van hey hou eens op met dat ge*** een ander paard is onder de indruk en stopt ermee bijv. en hij word er juist boos om, nu moet je je voorstellen, dat je een woedend paard ad hand hebt, die het op jou heeft voorzien, dat klinkt heel simpel, maar dat is me een keer gebeurd, en ik d8 dat ik gek werd, wat doe je dan? als hij zo op je af komt rennen? ik ben niet van het loslaten namelijk. dit is dus het punt, hoe corrigeer ik hem, zonder dat hij zich bedreigd voelt?
4- longeren ( hier voel ik me echt totaal niet prettig bij, in het begin deed ik het gewoon, en lukte dat, maar nu nadat hij 2x ad longe op me af is gekomen, is het niet zo makkelijk meer en dan vooral omdat hij doet waar hij zelf zin in heeft, dan werkt hij even, en blokkeert, gaat hij steigeren etc. met het wegsturen ook een probleem)
5- losgooien ( gaat nu beter, nu ik hem beloon met iets lekkers als hij toenadering zoekt, hij komt meteen als ik hem roep, dit is super fijn. ik zie nu ook een zachtaardige kant. Maar ik ben niet van plan hem te " verpesten" hiermee. door iedere keer maar wat in zijn mond te stoppen. want ik zou nu dus niet weten hoe ik id bak kan rondlopen, zonder dat hij me op de hielen zit. want dat heb ik nu wel gezien. Want hoe ga ik hem dan wegsturen? )

ik begin het bijna komisch te vinden, want als ik het vehaal verder niet zou kennen, lijkt het erop dat ik een verwende shetlander niet de baas kan! Het lijken allemaal hele simpele dingen, maar ik moet met alles zo opletten, en zo geduldig blijven, het kan niet allemaal in een keer, heb hem vandaag weer losgegooid, het uit de box halen is vaak het hoogtepunt, heb hem wel aan een hengstenbit. maar dat staat er een merrie achter een draadje, en dan gaat hij zo gillen, en er naar toe draaien enzo, en hij heeft vaak de neiging om dan te gaan steigeren, en ik ben echt niet bang, maar die 3x dat hij me is aangevlogen hebben zon deuk gemaakt in mijn zelfvertrouwen, dat ik wel even 3x nadenk voordat ik iets doe.
ik krijg wel heel veel complimentjes vanuit hier, paardenwereld is hier best een mannenwereld, en de meesten zijn echt bang voor hem. en vinden het ook super knap dat ik doorzet. Ik zet door omdat ik weet dat ik spijt krijg als ik dat niet doe. Daarbij haat ik het gevoel van angst. als 13 jarig meisje ben ik ooit bang geweest van een pony, omdat ik er niet meer op was gegaan nadat ik was gevallen, en dat gevoel dat je helemaal in de macht heeft, haat ik gewoon. En daarom zet ik door. Ik geef niet op. Ben nu best wel een beetje trots op mezelf dat ik toch blijf proberen, voor mezelf, maar vooral voor hem. Als ik hem dan zo lekker door de bak zie slenteren en dan naar het hek komt lopen om te kijken of ik wat voor hem heb, dan ineens zie ik zon lieve kant. nouja..dan weet ik gewoon weer waar ik het voor doe.

**Geplaatst**: 14-03-13 23:29

Re: Paard met een trauma.

Geplaatst: 14-03-13 23:29

Play_Coy, even iets heel anders dat ik me afvraag. Heb ik goed begrepen dat je weer terug gaat naar Nederland uiteindelijk? En vind je het dan niet verschrikkelijk dat je hem moet achterlaten? Als hij zo sensitief en moelijk is, dan kan ik me voorstellen dat hij het bij een ander niet meer zo fijn zal hebben (om het maar even subtiel uit te drukken)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-13 00:38

Re: Paard met een trauma.

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-13 00:38

Uiteindelijk ja, ga ik weer terug. Voor de duidelijkheid, wat ik al eerder heb gemeld, het is niet mijn bezit, dus ik heb weinig te willen, en ik koester de momenten die ik wel heb. Maar we hebben het hier over een periode van 2 jaar, dus dat zien we dan wel. Ik zit nu meer te dubben om het feit dat de eigenaar nieuwe paarden wil kopen en dus hij terug gaat naar de fokkerij en er een nieuwe in zijn box komt.

**Geplaatst**: 15-03-13 11:14

Geplaatst: 15-03-13 11:14

Hm... Na je OP dacht ik inderdaad, trauma-paard, met goed werkende escape (kortsluitings) uitweg.
Na deze post, denk ik eerder, verwende of onopgevoede hengst. Hij is al zo geworden, voordat jij in beeld kwam.
Maar nu inderdaad het lastige gedeelte, hoe kun je een paard heropvoeden, met zo'n escape functie? Helemaal een Mr. Hengst.

play_coy schreef:
ik begin het bijna komisch te vinden, want als ik het vehaal verder niet zou kennen, lijkt het erop dat ik een verwende shetlander niet de baas kan!

hij ziet er zo op de foto's ook wel een beetje uit als een lieve kinderpony hoor

Zijn er manieren waarop je hem wel veilig kunt corrigeren (straffen) of belonen? (bv. met voedsel, maar daar wordt hij misschien weer happerig van)
Denk dat het allerbelangrijkste is, om je emoties 'uit te schakelen' dus neutraal blijven. Laat geen frustratie oid doorschemeren in je stem, correcties, of handelingen. Hij vangt dit meteen op, en bereidt zich dan onderliggend al voor. Immers, bij iedereen die hem hiervoor in het nauw heeft gedreven, zijn eerst de emoties flink opgelopen. En zorg dat je ruim voldoende tijd hebt voor hetgeen je wil gaan doen. Tijdsdruk veroorzaakt ook stress bij mensen, en dit paard is nou eenmaal niet bang de confrontatie aan te gaan als je te gehaast (emotioneel beladen) bent.
1.) Een bijterige hengst, dat leer je moeilijk af. Misschien kun je hem 1 voorwerp geven, waar hij wél in mag bijten. (Pff, verzin het eens, opgerolde handdoek miss?) Een duidelijke jaaa, en beloning als hij daar in hapt. Een duidelijke nee, als hij in jou hapt. En doe bij die nee iets wat hij niet leuk vindt. Indien hij hapt om een reactie uit je te krijgen, even negeren. (als hij hapt om van je af te komen niet natuurlijk

want dan heeft hij juist z'n zin, dan wat anders bedenken) 2.) Het opstappen zal lastig blijven, omdat je niemand hebt die je goed kan helpen met hem. Maar wellicht als hij zijn bijtspeeltje door heeft, kun je hem daar even mee afleiden. Of krijgt hij er genoeg van, als het ergens wel in mag. Hij heeft echt niet ergens last van? Het is wel typisch hengsten gedrag, maar hij kan er ook iets mee aangeven.
3.) Tja, hoe corrigeer je hem dan? Ik denk dat hij op de een of andere manier toch een beetje verwend geraakt is. No offense!

En er zit natuurlijk ook nog een complete hormoonhuishouding achter. Doet hij wel een pasje wijken voor druk in de omgang, of onder het zadel? Met welke tuigage wandel je met hem? Kun je hem daar gewoon (met een kaptoom ofzo) een beetje mee naar de zijkant trekken? Om hem uit evenwicht te halen, en met z'n gedachte bij jou. (Als zijn gedachten dan wel bij jou zijn geraakt, zou ik hem gerust een snoepje geven.) Draaft hij mee als je een stukje rent? (Ja, klinkt vreemd, maar al het andere is waarschijnlijk al geprobeerd.) Of springt hij dan op je rug (in dat geval, niet doen(!)) als hij mee rent, vervolgens ook een snoepje geven. Puur omdat hij dan bij jou is, oefen dit vooraf (als er niks aan de hand is) dit kan je uit een onveilige situatie halen.
4.) Er is echt geen tweede persoon he, die je kan helpen? Als je er handig mee bent, kun je een dubbele longe proberen. Maar ik weet niet hoe snel/voorspelbaar hij is, of je het hier mee redt.
5.) Er zit een heel deel opvoeding achter het geheel met je paard, waar jij overigens niet altijd invloed op hebt gehad. De snoepjes zijn maar voor tijdelijk. Voor nu, geef hem alleen een snoepje als je bij het hek gaat staan, en hij daar naar je toe komt. Dit kun je ook afbouwen als het goed gaat. Zodat hij leert, dat als je gewoon in de bak bent (voor iets anders) hij niks krijgt.

Totdat je hem wat meer met z'n koppie bij jou hebt, kun je vervelende situaties (met merries bijvoorbeeld) niet een beetje vermijden?
Ook dit als tijdelijk, maar je gaat het momenteel toch niet correct kunnen oplossen met hem, dus waarom het opzoeken?

**Geplaatst**: 15-03-13 13:24

Geplaatst: 15-03-13 13:24

Dit is eigenlijk al wat ik in mijn vorige posts hier ook al zei, dit paard heeft net te veel vrijheden, kan nog veel te veel zelf meebeslissen, de regels en mogelijkheden zijn niet altijd heel duidelijk, en idd dit was heel waarschijnlijk al van voor jouw komst.
Dit even terug op orde zetten en duidelijk maken dat jij het net iets anders wil, tjaaa , het paard is dit al een tijdje zo gewend, en zal zijn positie niet zonder slag of stoot zomaar afgeven, dus tjaaaa je zal toch moeten durven op te treden.
Uit heel jouw laatste uitleg hier, is het toch heel duidelijk dat dit paard eigenlijk geen greintje respect naar jou toe toont, zolang je daar niet in lukt is echt trainen bijna altijd ofwel onmogelijk of zelfs levensgevaarlijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-13 18:43

Re: Paard met een trauma.

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-13 18:43

hij is alles behalve verwend bokkers, echt alles behalve. Het is gewoon een combi van een hengst met praatjes maar ook met een trauma, niet alle getraumatiseerde paarden duiken in een hoekje. Moet trouwens zeggen, het gaat echt heel goed op dit moment! ik gooi hem nu regelmatig los, en vraag alles heel rustig, gister geoefend met achteruit stappen, en ik hoefde alleen maar mijn hand op zijn schouder te leggen en een stap naar hem toe te doen, en hij stapte al vanzelf achteruit, en zo nog een paar dingen, waarin hij rustiger begint te worden. Omdat ik me ook een beetje aanpas.