Skessa_ schreef:Over IJslanders wordt ook vaak gezegd dat ze perse bij andere IJslanders moeten.
Die van mij staat ook tussen van alles en nog wat. Stond eerst ook nog een andere IJslander bij, maar daar trekt ze niet specefiek naar. Ze staat overal wel een beetje tussen.
Denk dat dat vooral de mensen met een IJslander zijn die andere ijslandermensen om zich heen willen. Ik heb 'm ook wel eens in een groepje gehad waar hij een welsh vosruintje veel leuker vond dan de andere, bonte, IJslander. 't Is bij mijne een kwestie van intelligentie en karakter. Hoewel andere factoren ook meespelen.
Ze heeft nog steeds niet zo veel met koudbloeden, hoewel ze afgelopen zomer wel af en toe leuk met een fjorden ruintje kon staan.
De arabieren waren toch wel een heel stuk subtieler en lichter/kleiner in hun lichaamstaal en signalen. Soms zag je het gewoon tot miscommunicatie leiden, heel grappig om te zien!

waren ze net gewend aan die rare witte kleur, was t paard opeens BRUIN! reden om t paard 3 dagen op te jagen volgens de andere merries..
