Waratje schreef:Het gaat denk ik niet zo dat het paard "die mens kan die waterbak schoonmaken" maar meer in de trant van "beste mens, ik heb een probleem, los dat eens op, ik weet zeker dat je dat kunt".
Dat denk ik ook (nog steeds). Ik denk niet dat de merrie verwachtte dat de moeder de bak ging schoonmaken, dat lijkt ook mij een te ingewikkelde gedachtesprong. Achteraf vind ik het bijna jammer dat we nooit hebben geprobeerd de situatie te herhalen, maar misschien leest hier iemand mee met een communicatief aangelegd stalpaard en een automatische drinkbak?
liedje89 schreef:Je zou op basis van dit verhaal juist ook kunnen concluderen dat het paard niet slim is. Het paard is gewend om naar de drinkbak te gaan wanneer hij dorst heeft. Dus de merrie gaat naar de drinkbak en ziet dat deze niet bruikbaar is, gaat weer iets anders doen. In dit geval sociaal gedrag met een mens. Maar kort daarna is het paard weer "vergeten" dat de drinkbak het niet deed en herhaald ze die actie. Dan zou je juist kunnen zeggen dat het paard niet zo slim is omdat ze telkens terugkeert naar een uitgedroogde bron van water en dus schijnbaar niet onthoudt dat de waterbak het niet doet.
Ik denk dat als het paard gewoon willekeurig iets anders was gaan doen na steeds hernieuwde ontdekking dat de drinkbak niet beschikbaar was, ze niet steeds na een paar seconden zich weer helemaal zou hebben omgedraaid naar de moeder. Het lijkt mij logischer dat ze dan bijvoorbeeld in het strooisel was gaan zoeken naar een andere waterbron om al scharrelend weer 'per ongeluk' bij de boxdeur en dus de mens uit te komen. 't Is juist de korte tijd tussen de acties en de herhaling van steeds dezelfde acties die mij de indruk geven van een vorm van bewust gedrag, net als in het verhaal van Duhelo. Overigens denk ik ook daar niet dat het paard dat 'om hulp vroeg' een specifiek beeld had van wat de mens zou gaan doen. Meer: 'er is een probleem, ik kan er niks mee, mens regel jij het maar'.