suleilitha schreef:Klopt Urielle maar dat is ook waar ik mee begin
Dat bedoel ik! Ik ken niet veel traditionals die gewoon het zadel erop slingeren, erop stappen en gaan met die banaan op hoop van zegen
Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
suleilitha schreef:Klopt Urielle maar dat is ook waar ik mee begin

Urielle schreef:suleilitha schreef:Klopt Urielle maar dat is ook waar ik mee begin
Dat bedoel ik! Ik ken niet veel traditionals die gewoon het zadel erop slingeren, erop stappen en gaan met die banaan op hoop van zegen
fojoe schreef:ts, als je pony het zo moeilijk heeft om een band met iemand op te bouwen, is het dan wel zo'n goed idee om hem te gaan gebruiken als rijpony voor jan-en-alleman?

Luckystory schreef:Eerlijk, zowat alles wordt hier op die manier ingereden. Daar worden niet teveel woorden aan vuil gemaakt.
3 keer longeren, zadel erop, rondje aan de longe en dan ruiter erop.
Dat is dus wat ik versta onder traditioneel.
Luckystory schreef:Cassidy schreef:Maakt niet uit op welke manier je hem laat inrijden. In het begin is het toch hetzelfde, ze moeten allemaal het gewicht van de ruiter accepteren en er moet - even respectloos geformuleerd - een rem, een gaspedaal en een stuur op gemonteerd worden. En hoe dat dan gedaan wordt maakt verder niet uit.
Ik denk dat het verschil vooral zit in wat ervoor komt?
Dat die zoganaamde NH-stallen veel meer aandacht geven aan grondwerk en eerst een band vormen met de pony?
Ergens heb ik het idee dat als ik mijn pony wegbreng naar een voor hem vreemde persoon en ze gaan er meteen met zadel en ruiter mee aan de gang (want tja, longeren snapt hij al, dus daar zullen ze dus niet al te veel tijd moeten insteken) dat hij dichtklapt.
Hij is echt héél gereserveerd. Het heeft bijvoorbeeld 5 bekappingen geduurd voordat mijn smid hem kon aaien op zijn hals. (Dus de eerste 4 keer konden we niet anders (voor veiligheid van de smid) dan een praam gebruiken. Terwijl er met de eerste benadering van mijn smid naar de pony toe, echt niks mis was. Die wilde zich eerst gaan voorstellen en pony wat strelen om hem op zijn gemak te stellen. Het bekapmateriaal was zelfs nog niet bovengehaald. En toch reageerde de pony alsof hij vermoord zou worden. Uiteindelijk heb ik de smid telkens een kilo wortelen in z'n handen geduwd en nu, na 5 keer kon hij hem aaien.
Op straat ook. Ik wandel wel eens met hem (om van weide te wisselen) en als voorbijgangers dan vragen of ze hem mogen aaien (Want hij ziet er wel heel aaibaar uit), moet ik dat echt weigeren. Hij laat zich toch niet aanraken en raakt in paniek wanneer iemand hem benadert.
Hem vangen op de wei, is nog zoiets. Dat lukt alleen mensen die hij goed kent.
Of moet ik niet zeveren en komt het met zo'n pony op een traditionele manier ook wel in orde?
)
) met korte pijn bedoel ik uiteraard geen zweepslagen en dergelijke mee!! gewoon longeren en van zodra ie het onder de knie kent en "ho" kent erop en op het tempo van het paard verder gaan. Bij de een rijd je al los van de eerste keer dat je erop gaat, bij de ander duurt het wat langer.aerdenhout1 schreef:Ik zou de paarden wel eens terug willen zien na een jaartje of zo luckystore. Een paard op deze manier in rijden geeft vaak een vertekend beeld omdat zo'n dier wordt overbluft door de vele indrukken die hij op doet.
Op het moment dat ze gaan "nadenken" en er een soort regelmaat gaat plaatsvinden in het rijden, krijg je vaak de problemen pas en dat is meestal als ze weer bij de eigenaar op stal staan.
Ik heb hier div. van dit soort gevallen op stal staan.
) En ik weet nog steeds niet of ik wel wil dat iemand op gelijkaardige manier mijn pony inrijdt.