_Martine_ schreef:Als een paard een ander paard trapt heeft hij daar een héle goede reden voor en belangrijker nog; het getrapte paard wéét wááróm hij getrapt is, wat de reden daarvoor is. Dit kun je nóóit vergelijken.
Toch wel in zekere mate. Om een simpeler voorbeeld te nemen: Je paard bijt je en je reageert hier echt direct op door hem een klap op zijn snuit te geven, dan snapt hij heel goed dat het bijten niet bepaald gewaardeerd werd. Geef die klap echter niet tien seconden later, of nog erger, een minuut later nadat je bent bijgekomen van de shock o.i.d. Dan snapt ie er niets meer van. Werkelijk alles, echt alles draait om timing, wat straffen en belonen betreft.
Ik heb zelf een paard gehad dat in het begin nogal graag steigerde en die kon behoorlijk recht staan. Ik heb het bij dat paard opgelost, door er meteen als hij het staken inzette, bovenhands een zweep op door midden te slaan (niet op zijn kop, maar gewoon op zijn achterste). Zolang ze de kans niet hebben om te stoppen, kunnen ze namelijk ook niet omhoog. Gewoon voorwaarts drijven of een tikje bijgeven was in het begin zinloos bij dat paard. Daar werd hij alleen vervelender van, dus vandaar wat rigoreuser. Al vrij vlot kon ik hem wel weer zonder zweep en sporen naar voren krijgen, maar dat was nooit gelukt als ik die in eerste instantie niet gebruikt zou hebben.