Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-01-13 19:54

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 27-01-13 19:54

Onvermijdelijk zeker. Er zijn mensen die het goed doen. Ze moeten er wel zijn, er zijn zo veel goed geconditioneerde en gedomesticeerde paarden.

**Geplaatst**: 27-01-13 20:11

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 27-01-13 20:11

Zit zomaar wat voor me uit te denken...
Door veulens te vergelijken met kinderen kwam er ineens een vraag bij me naar boven.
Niet dat dit vraagstuk op Sol van toepassing is, maar in het algemeen.
Bestaan er geestelijk gehandicapte paarden, die sommige dingen gewoon niet kunnen begrijpen, of qua ontwikkeling achter lopen omdat ze zwakker begaafd zijn.
Zoals dat bij mensen kan voor komen?
En zouden gedragsafwijkingen en persoonlijkheidsstoornissen ook aangeboren bij paarden voor komen? Vergelijkbaar met ADHD, pddnos, autisme?
En zouden er dan ook juist zeer hoogbegaafde paarden bestaan?

Ik vraag het me zomaar even af. Misschien draai ik door en is het klinkklare onzin. Maar stel dat het bestaat, zou Sol zoiets kunnen hebben waardoor echt niemand hem kan begrijpen?

**Geplaatst**: 27-01-13 20:23

Geplaatst: 27-01-13 20:23

Ik ben ook wel benieuwd hoe anderen hierover denken,ik denk er zelf ook wel eens over na of dit bij paarden mogelijk is..Ik heb wel altijd gedacht dat mijn hypergevoelige arabier hoogsensitief is,maar goed of dit echt kan geen idee

**Geplaatst**: 27-01-13 20:27

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 27-01-13 20:27

Hsp staat toch voor hoog sensitief paard!

**Geplaatst**: 27-01-13 20:37

Geplaatst: 27-01-13 20:37

High sensitive person toch?

**Geplaatst**: 27-01-13 20:43

Geplaatst: 27-01-13 20:43

Het is nooit wetenschappelijk aangetoond dat zulke paarden bestaan. Aangeboren afwijken en erfelijke afwijkingen zijn uberhaupt wel moeilijk aan te tonen.
Echter zijn er wel veranderingen in bv hormonen aangetroffen. Paarden kunnen onder andere de zelfde stoffen en hersenactiviteit vertonen als mensen met een depressie. Maar onderzoek daarnaar is zo pril.

Heel veel problemen bij paarden zijn toe te spelen aan verkeerde training/inprenting/huisvesting.
Om mensenpaarden te laten begrijpen, moeten we hun manier van communicatie begrijpen. Maar veel mensen willen paarden niet begrijpen.
Paarden moeten mensen ook leren begrijpen. En dat word te vaak vergeten in alle fases. Een veulen net geboren heeft instincten. Dat instinct laat je bepaald gedrag vertonen. Je weet hoe je moet drinken, je weet al snel hoe je moet vluchten en je moet verdedigen. Een onschuldig dingetje kan dan al iets te weeg brengen. Een veulen dat probeert te drinken onder een voerbak in plaats van onder de moeder (omdat het daar ook donker is). Maar soms heeft een klein instinct een groot gevolg. Een veulen dat op de kont getikt word onverwachts, kan reageren met een schop. Dat is een instinct voor roofdieren. Mensen begrijpen dat geregeld verkeerd en een veulen krijgt 4 trappen terug... Een week oud en je hebt al een rot karakter volgens je baas. En wat dat met het veulen doet...
Gewoon een stukje niet begrijpen wat kan leiden tot grote problemen. Simpel iets als leren naar je toe komen. Paarden doen dat niet vanzelf. Soms leren ze het goed van hun moeder. Maar soms niet, was het niet nodig. Dan moeten we later actief ons best doen om een paard dat te leren. Maar in plaats daarvan roepen we: Die rotknol komt ook nooit.

Voorbeeld doet volgen. Vaak leren paarden van hun moeder of kuddegenoten al enorm veel. Maar als ze dat nou allemaal niet geleerd hebben? Dan moet je dus alles leren aan een paard. Geen korte weggetjes. Gewoon de lange weg van zo moet het. Ga je verkeerd en te hard. Dan gaat het ergens fout.
Rosa is Solo's moeder. Rosa geeft in het dagelijks leven veel problemen (daarom gaat ze ook nooooit weg;) ). Ze begrijpt de taal vaak niet en reageert met angst. Andere paarden zijn altijd fout, ze raakt van elk paard van slag en heeft geen benul van hoe ze moet reageren. Het is een gekke eigenschap voor een paard, maar het kan. Rosa's probleem met mensen is mogelijk nog wel groter. Niet alles is verkeerd, maar bepaalde bewerkelijke dingen wel. Bv de veearts, een hoefsmid, de persoon die je wil berijden. Ze snapt gewoon echt niet wat ze er mee moet. Als je vlucht worden ze boos, ga je bibberen zijn ze ongedurig. Laat je je vallen gaan ze gillen. Verwarring is voor haar gewoon.
Kun je je voorstellen wat dat doet met een veulen die ziet hoe z'n moeder het niet snapt en stress vertoont? Hij moet leren dat het allemaal wel mee valt uiteindelijk, en leren wat mensen doen en willen. Er is nog niemand geweest die hem dat duidelijk heeft kunnen maken.

Overigens, ik wil niet zeggen dat er ooit iets mis is geweest met de mensen waar Rosa en Solo vandaan komen. Het zijn normale hardwerkende mensen, zeker niet gemeen of wreed tegen hun paarden. Het tegendeel zal eerder waar zijn. Rosa heeft 8 veulen gekregen. Ik heb er daarvan buiten Solo 2 leren 'kennen'. En die 2 zijn goed geadapteerd aan het leven.

**Geplaatst**: 27-01-13 21:55

Geplaatst: 27-01-13 21:55

Phoe...ik snap niet goed dat ik dit topic al die tijd nog niet tegen ben gekomen,het zal de tijd nog niet geweest zijn denk ik.

Maar Paardentango,een schrijfstijl als de jouwe kom ik niet snel tegen,het lijkt haast wel of al je emoties door je toetsenbord heen gaan en zo op bokt verschijnen.
Ik voelde letterlijk je onmacht,het verdriet en de angst van Solo,je zou dus zeker iets moeten doen met de tijd omdat ik overtuigd ben dat je mensen nieuwe inzichten kunt geven of in elk geval een zet tot nadenken alvorens zij verder gaan met een paard.

Ik word verdrietig van je filmpjes,maar ook blij bij de vooruitgang die hij laat zien.
Wat moet het moeilijk voor je zijn om in deze situatie van onzekerheid en onmacht te zitten,laat staan voor de lieve Solo.
Ik herken veel dingen die je schrijft van automutilatie tot het niet durven kauwen op een snoepje in je bijzijn...
Het is vreselijk wat Solo ooit is overkomen,echter ik geloof er in dat hij juist nu op je pad komt.Ik hoop van harte dat jij hem verder mag begeleiden,maar vooral hoop ik dat jij door deze ervaring meerdere paarden kunt helpen en nog beter begrijpt dan voorheen.
Je schreef dat hij eerder naar een trainer is geweest,een trainer die niet hoog aangeschreven staat in mijn denkbeeld.Laat jij nu degene zijn voor de paarden die echt onbegrepen zijn.Er zijn zo weinig van zulke mensen,die paarden alle tijd van de wereld geven,love and tender.Ik vind je een topper en ik blijf jullie zeker volgen.
Ik hoop op een positieve uitkomst voor beiden! Heel veel sterkte en een gedachte knuf voor Sol. (Zol) ;-)

**Geplaatst**: 27-01-13 22:00

Geplaatst: 27-01-13 22:00

pleiada schreef:
High sensitive person toch?

Huh? Oh ja!
Hihi, dat wist ik wel hoor

**Geplaatst**: 27-01-13 22:31

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 27-01-13 22:31

wauw wat een bijzonder topic, ik hou je updates graag in de gaten.
vind het ontzettend knap van je!!!

**Geplaatst**: 28-01-13 00:12

Geplaatst: 28-01-13 00:12

Er wordt gevraagd mee te denken aan een mogelijke nieuwe plek, persoonlijk heb ik geen ervaring en ook geen compleet beeld van wat er zoal zou kunnen gebeuren met een paard als Solo bij een nieuwe baas, nieuwe omgeving, etc. toch ga ik wat proberen voor te stellen, misschien dat Veulen hier iets over te zeggen heeft of zoiets fijn zou zijn voor een paard als Solo of Rosa?

Jullie hebben het over oudere paarden die de jongeren iets bij kunnen brengen, zou een plek als een rusthuis voor oude (manege) paarden een plek zijn voor hem? liefde en aandacht, oudere (rustigere? vergevensgezinde?) paarden als gezelschap, routine, en een sporadisch verdwaalde bezoeker die hem een wortel toestopt, en waar er verder niet te veel van ze verwacht wordt?

Als ik aan zo'n rusthuis denk, denk ik snel aan stalletjes met uitloop, waar ze sociaal kunnen zijn naar relkaar toe máár dat er ook een hek tussen zit zodat oudjes en/of dieren met gezondheidskwaaltjes ook hun rust momentjes (en voer) kunnen nemen zonder verstoord te worden door een ander paard.

**Geplaatst**: 28-01-13 00:33

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 28-01-13 00:33

Lang niet elk paard is geschikt om als schoolmeester te dienen, niet voor mensen en ook niet voor andere paarden. Rusthuizen die ik ken hebben hun paarden in kuddes lopen, en niet apart.

**Geplaatst**: 28-01-13 00:35

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 28-01-13 00:35

Op dit moment zou ik Solo nog niet op een andere plek willen zien dan bij de TS. Ik ben bang dat het dan toch verkeerd afloopt. Sorry, alle vertrouwen in de TS, maar niet in andere aspirant eigenaren...

**Geplaatst**: 28-01-13 00:39

Geplaatst: 28-01-13 00:39

Dan heb ik een verkeerd beeld van rusthuizen, als ze daar ook in kuddeverband lopen lijkt me dat niet verstandig voor een paard dat de kans loopt om het pispaaltje of het negeerpaaltje te worden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-01-13 09:36

Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-13 09:36

Een van mijn stokpaardjes is dat onze paarden bij ons in NL niet, nooit in kuddes leven. Wij noemen alles wat met twee of meer paarden losloopt een kudde, maar dat is het zeker niet. Ik heb vele studies achter de rug over wilde, c.q. verwilderde gedomesticeerde paarden in Europa en over de hele wereld, en dan pas besef je heel goed dat kuddes en groepen twee totaal verschillende samenstellingen zijn.

Een kudde is een kleine groep paarden met merries, wat nakomelingen en altijd EEN hengst. Die waakt over zijn kudde en duldt geen andere hengsten. Ruinen bestaan niet in de natuur, wel bij ons. Die kuddes zijn helemaal zelf gekozen door zowel de leden zelf, want ook merries bepalen of ze wel of niet bij die ene hengst willen leven, als door de hengst. Niet iedere hengst kan dit, en voor het zover is zijn de haremhengsten minimaal zeven jaar of ouder. Dat vind je ook niet in de boekjes die uitgaan van leiderschap maar is echt een patroon van paarden zelf. Ze leven samen, doen alles samen en de individuele leden kunnen flink variëren. Dat maakt ze zo bijzonder, hun speciale genetisch vastgelegde leefwijze.

Wij hebben hier in NL altijd te maken met groepen, door mensen samengesteld en soms zo massaal dat er alleen maar sprake is van vechtgedrag (zie het mislukte traject van de enorme groepen Poolse Konik paardjes in NL). Daarom is het vaak zo lastig om een groep samen te stellen omdat paarden nogal kieskeurig kunnen zijn. Ze leven zelf in kleine samenstellingen. Precies wat hier ook al gezegd wordt. Onze paarden leven op postzegeltjes met omheining en het aantal paarden wat in de problemen komt door verkeerde groepsgenoten is, wat ik in de praktijk zie, best vaak zorgwekkend. Men zegt zo vaak dat paarden het zelf wel uitzoeken, en dat doen ze ook, maar dan moet je ook luisteren naar WAT ze zeggen. Een beetje stress is niet erg, maar doorlopende gevechten met huid beschadigingen of erger... dat maakt ze mentaal stuk.

Een tweede is dat dit paard, onder die angstige houding tegenover MENSEN een jong en speels paard is. Dat zie je misschien niet maar dat is hij wel. Hij is tegenover andere paarden beleefd en sociaal, kan zelfs andere corrigeren (heb ik hem hier zien doen) en is een prima groepsgenoot. Maar, dan zou hij wel in een passende groep moeten leven. Zit er een jager bij, of zo een als onze witte Kabul (volwassen hengsten zijn in meisjesdromen sociaal, in het echt hebben hengsten geen vrienden maar uitsluitend vriendinnen) dan heeft hij geen leven en zal die angst versterkt worden.
Met dit paard moet je ook nog eens extra opletten, want als hij uitbreekt kun je hem zeer vermoedelijk nooit meer pakken, die moet je dan neerschieten.

Voor nu is het niet verkeerd, ze leven gescheiden van elkaar, omdat hij bij mij, mens, troost kan vinden en met de kleine Tibor beweegt en speelt. Vooral dat spel is denk ik erg belangrijk. Het stimuleert de hersentjes, legt nieuwe verbindingen aan en zorgt dat hij allerlei vaardigheden oefent. Van aanval tot overgave, alles zit in spel. Maar de kleine Tibor ergert zich wel aan zijn angst ze lopen nu een week of drie samen. Omdat ik zelf ook heel voorzichtig ben met paarden bij elkaar zetten, da's puur op gevoel. Ik weet niet zeker of dat zo verkeerd is als de kleine Tibor hem wegjaagt of zo nu en dan zich ergert aan zijn zwkke momenten. Want ook de honden corrigeren hem als hij panisch is en warempel, waar gaat hij stilstaan.... bij de hond. Da's geen toeval, da's instinct. Maar! Pas op dat kun je niet zomaar doen, doe dat niet zomaar na want de hond moet dat echt kunnen.

Over dat gestoord zijn, gehandicapt etc, heb ik ook lopen puzzelen. Het kan niet, biologisch gezien dan. Paard is zonder mensen ook prima, hij is heel normaal.
Heb naar aanleiding van iemand die dat nogal stellig zei over hem, zij heeft hem ook een paar maanden op stal gehad en geprobeerd in te rijden, in september een filmpje gemaakt. Daar praat ik zachtjes omdat de buurman ook buiten is en ik me een beetje geneer voor dat in mezelf praten. Ga dan even verder en kijk naar hoe we elkaar benaderen, en hoe nieuwsgierig hij ook is. Maar je ziet daar wel dat hij gespannen is, stampvoeten, trillen maar ook zeer nieuwsgierig en belangstellend en een soort van blij met deze mens. (stoere ik)
Vanaf 6.07 wordt het interessant. Dan ga ik naar hem toe, en ik werk nu eenmaal graag met losse paarden, want die vertellen altijd de waarheid en dan pas kun je zien/voelen wat er echt aan de hand is.

Raar vind ik het dat er op de Facebook pagina een heel aantal foto's, filmpjes etc. staan van dit paard, met de voortgang en dat de eigenaar niet een keer =leuk of wat voor reactie dan ook gaf. Na augustus heb ik niets meer gehoord van hem, tot november, een paar zinnetjes dat ik zijn paard te koop mocht zetten. Dat doe ik dus niet, en dat heb ik hem ook gezegd. NEE.
Hij heeft een keer gereageerd in het begin, met een wat kinderachtig verhaaltje erbij dat hij zag dat zijn paard hem zo miste, maar daarna niets en helemaal geen blijdschap voor zijn PAARD. Dat is denk ik ook wat mij zo dubbel maakt, en waarom het zo moeilijk is mezelf steeds te vermannen en toch te doen wat goed voor het grijze en eenzame paard is.

Ja de stalling, voer etc. betaal je aan mijn man, en de rest is een cadeau van mij aan de paarden, dat heb ik ze ooit beloofd om zo te gaan doen, maar ik wilde eerst alle studies afronden en echt klaar zijn. Dat was vorig jaar zo, in juli 2012 ben ik echt begonnen. Heel kleinschalig, dan val je ook niet zo hard omlaag (ben ook maar mens, en vrouw)

En dit blijf ik doen, zo lang ik leef. Sterker nog, deze zomer ga ik rondreizen door NL en er over vertellen op plekken waar mensen dat ook leuk vinden, gewoon omdat ik het zo leuk vind om over mijn (onze) beste vrienden te vertellen.
Tegen reiskosten, meer niet.

Laatst bijgewerkt door Revanches op 02-05-13 16:13, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: video verwijderd

**Geplaatst**: 28-01-13 15:30

Geplaatst: 28-01-13 15:30

De grootste fout werd al voor zijn bestaan gemaakt !!! Fokken met een merrie die onmogelijk kon opvoeden ,doordat ze zelf in de knoop zat/zit !
Het hoofd wegdraaien en vluchten maar wel blijven focussen ...contact wél willen maar niet meer durven te accepteren !
Ik heb veel van zulke paarden meegemaakt,prachtige paarden...gevangen in hun eigen angst en onzekerheid wat veroorzaakt werd door een onstabiele moederpaard !
Hier moet je echt voor kiezen zonder dat je echt wat van het paard wilt anders heeft het echt géén zin met deze leeftijd en negatieve ervaringen ernaast (koort-afdruk rondom de neus...afschuwelijk) !
Ieder pluspunt,iedere stap terug en weer vooruit moet je per momentopname accepteren zonder enthousiasme !
Het heeft géén zin dat je zoveel tijd en geld in dit paard steekt om anderen wat te laten zien....wordt dit paard niet mee geholpen ! Zoek iemand die dit paard wil hebben EN HOUDEN TOT DE DOOD !!!
Die hetzelfde wilt als jij , want dat is helemaal super, desnoods wel met jouw hulp, maar dat het focussen niet van tijdelijke aard is maar blijvend !
Weet je zeker dat dit paard niet hyperventileerde, in de beginperiode toen hij extreem stond te trillen ?...lijkt er wel degelijk op !
Bij stress verkeerd ademen...hoofd instinctief omlaag zetten voor de bloedsomloop...zich afsluiten voor...!

**Geplaatst**: 28-01-13 20:39

Geplaatst: 28-01-13 20:39

Veulen84 schreef:
Hmm Nikass... Solo is wel een apart paard. Veel mensen zullen niet zo makkelijk met hem om kunnen gaan. Vergeet niet, hij is echt bang voor mensen. En echt bang voor mensen betekend heel veel problemen voor een paard.
Hoeveel mensen kunnen er tegen als je paard zich gewoon niet wil laten poetsen. Niet mee durft te lopen. Niet door deuren durft te gaan. Het is vele male moeilijker dan mensen denken.

Daar heb je gelijk in, het moet wel iemand zijn die er helemaal voor wil gaan, voor kan gaan. Maar iemand die een leuk, makkelijk paard wil zal zich toch toch niet aan de hand van dit topic melden?

Het is niet een paard met een gematigde hoeveelheid stress. Het is een paard dat elke seconde van de dag stress heeft.

Ik vind dat je je dan serieus moet afvragen of er dan nog sprake is van kwaliteit van leven. Dat vergelijk ik met een totaal niet gesocialiseerde hond: die niet de straat op wil omdat alles eng is. En dat is ook niet meer wezenlijk te veranderen.

Ze denken niet mee aan vroeger, dat klopt. Maar hun stress zal ze hinderen. Ze zijn machteloos gemaakt door mensen. Er is een wetenschappelijk experiment geweest op honden. Wat ze deden was de honden op een vloer zetten. Die vloer konden ze onder stroom zetten. In het begin zochten die honden hun weg nog. Ze probeerde de stroomstoten te ontwijken, maar dat lukte nooit. Na een tijd gaven ze het gewoon op. Vervolgens zetten mensen een tafel in de ruimte, op die tafel waren ze veilig voor de stroom. Een groep van die honden probeerde ook dat alternatief niet meer. Ze waren machteloos en murm gemaakt.
Zo werkt het ook voor dit soort paarden. Hun enige verdedigings meganisme is stuk. Ze kunnen niet meer vluchten of vechten. En ook bevriezen heeft voor ze geen zin...

Dat is afschuwelijk, niet te verdragen >> welke idioot voert zo'n experiment uit?

Bovenal een paard is niet goedkoop. Ook niet als je ze aan huis hebt staan. Ze hebben voer nodig, hooi en stro. En het is goed om na te denken over het geld dat het kost.

Klopt, natuurlijk, dat wil ik niet bagatelliseren, maar het kwam me iets te vaak terug in het hele verhaal, waarbij ik dan denk: onderneem actie ipv steeds naar de eigenaar te blijven wijzen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-01-13 11:17

Geplaatst door de TopicStarter : 29-01-13 11:17

Citaat:
maar het kwam me iets te vaak terug in het hele verhaal, waarbij ik dan denk: onderneem actie ipv steeds naar de eigenaar te blijven wijzen.

Wat denk je dat we doen...
Het voordeel van Nederland is dat alles geregeld is en dat het zo goed geregeld is dat je met je gezond verstand soms niet kan bedenken dat het geregeld is zoals het geregeld is.
Kan je geen ongelijk geven dat ik wijs naar de eigenaar en zijn verantwoordelijkheid, ik heb de zorgplicht en die neem ik hoog op. Ieder paard wat hier woont krijgt alles wat in mijn vermogen ligt om hem een goed leven te bieden.

Meer kan ik niet doen.
Wat ik wel kan doen is een beetje opspelen tegen de laksheid van vele mensen, want er zijn heel veel paarden die vol energie zitten en die het lekker in het zandbakje doen, maar waar de eigenaren wegens drukke werkzaamheden, een druk sociaal leven en vele activiteiten hun paarden letterlijk laten staan. Alleen als het me uitkomt, de rest is voor de pensionhouder.

Ooit las ik van iemand dat het haar niet uitmaakte of het paard de Tango stond te dansen in zijn stal, als zij maar lekker kon rijden.
Die uitspraak raakt me, het is wel eerlijk om dat zo te durven zeggen, maar mijn maag draait dan om en maanden loop ik te puzzelen of er niet iets is wat ik kan doen... voor dat ene paard.

Een ander iets is de vele kinderen die een pony (een hengst) krijgen van de ouders, die zelf niet veel van paarden weten, en de kinderen koen in de problemen. Hun 'hengst' van een jaar doet zo vreemd.
Dat gaat mij ook aan het hart, kinderen moeten leuke en fijne begeleiding krijgen en de ouders zijn verantwoordelijk. Vooral kinderen willen zo graag leren, en willen het goed doen.

Misschien Nikass (en ongetwijfeld anderen ook) kun je dit topicje ook een beetje in dat kader zien. It takes 2 to Tango...
Hier gaat het over 1 in de steek gelaten paard, een paard wat pech heeft gehad omdat hij zo gevoelig is en alles bij hem 10x zo hard aankomt als bij vele andere paarden. Veel mensen hebben hem met de beste bedoelingen willen helpen, ook de huidige eigenaar. Maar ik kan wel uitleggen waarom dat niet is gelukt, zonder te wijzen.

Heb je zo'n gelukkig paard. koester dat en wees trots maar gebruik je kennis ook om een handje te helpen.

Ooit zei een rij instructeur bij de politie dat hij wilde dat er in het verkeer een vinger omhoog ging van mede weggebruikers, wij moesten uiteraard erg lachen wamt we dachten hem wel te begrijpen. Hij liet ons, maar zei na onze grappen; 'De duim, en die samen met een glimlach.Krijg je dat voor elkaar, dan die je het goed'. Die hadden we niet bedacht, pas toen we er op gewezen werden dat we de ambassadeur van het Korps waren had hij een sterk punt. Ik heb dit altijd onthouden, want bij paarden en mensen werkt het ook zo.

Maak er een feestje van, maak het leuk, maar ontken je gevoelens en ook die van anderen nooit. Niemand wil een ander pijn of verdriet doen. Dat is in elk geval niet mijn bedoeling.
Duim omhoog en een glimlach, als je lacht kun je niet boos zijn.

**Geplaatst**: 29-01-13 14:39

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 29-01-13 14:39

Ik vind het al heel wat dat je je zoektocht (want dat is het) vertelt aan ons, en dat we mogen meedenken over wat de beste opties en oplossingen voor de situatie kunnen zijn. Want dat is waar je uiteindelijk naar toe wil. Het is niet altijd even makkelijk om een passende oplossing te vinden. Ieder paard is weer anders en iedere situatie is weer anders. Dit paard heeft toch al het nodige meegemaakt, dus daar zet je niet zomaar iemand even bij en dan maar zien hoe het gaat.

Ik heb nu sinds kort (aantal maanden) een arabier, die nog niet was ingereden toen ik hem kocht. Het stond eigenlijk niet op mijn lijstje, een niet ingereden paard, maar verder leek het me een heel fijn paard. Ik heb de juiste trainer gezocht en gevonden om hem zadelmak te maken. Daar heb ik heel veel plezier van, nu nog, want die heeft heel goed werk gedaan. In alle rust er mee gewerkt, en mij een goed advies gegeven hoe nu verder. Dat kost wat, maar dat heb ik er wel voor over. Helaas kan ik niet alle paarden 'adopteren' maar deze ene, daar ga ik lekker mee verder. Ik heb alle tijd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-01-13 22:42

Geplaatst door de TopicStarter : 29-01-13 22:42

Mooi vind ik hoe dit verhaal zoveel reacties oproept, zoals de post van zoutenootjes, dat vind ik zo leuk, samen met een fijne trainer, goddank ze bestaan!

En ik dank ook iedereen die me een Pb stuurt. Vaak zit deze stoere ik met tranen te lezen, tranen van dankbaarheid voor het vertrouwen van jullie en de liefde voor een paard, een wildvreemd paard. Prachtig!
Het doet me veel goed, en ook al word ik voor knettergek uitgemaakt, rare en vinden sommigen me belachelijk bezig en nog wat dingen en namen die ik maar niet hardop zeg. Dat ben ik gewend, en steeds meer denk ik .. zeg en denk maar wat je wil, ik hoop dat als jij diegene zelf ooit bent die zo bang is dat er ook ergens iemand is die zegt; 'kom maar, kom maar bij mij, ik help je, echt, en ik laat je niet in de steek. Jou niet, want je bent het waard.

Echt, het is best moeilijk om jezelf op de been te houden, en niet op te geven maar hoe dan ook te blijven 'vechten' voor dit paard wat in mijn ogen recht heeft op een fatsoenlijk leven. Misschien niet als rijpaard, maar gewoon als een paard waar je heel veel van kam leren. Hij komt er wel.
We zijn begonnen met de Spaanse pas, en wat ik al dacht, hij leert snel!
Nu twee dagen bezig en gisteren stapte al rond met om en om een been omhoog. Is dat niet knap!

Deze oefening leek me goed om hem voor zijn angst in de stal voor voorwerpen af te helpen. Ik heb het gevoel dat we nu ergens aan kunnen gaan beginnen, puur gevoel. Dat heeft me nog niet eerder in de steek gelaten, dus dan maar doen. Bovendien kan iedereen hier de Spaanse pas, alleen hij (nog) niet.

Ik wil ook een filmpje, maar 2 minuten, hier plaatsen hoe hij kwam. Op dit filmpje stond hij hier drie weken en was ik aan het zoeken, en me af aan het vragen of ik hem eigenlijk ooit wel zou kunnen helpen.
Als je goed kijkt, hiewel het is overduidelijk volgens mij, dan zie je zijn diepe hijgen, zijn extreme gevoeligheid waarbij hij staart zwiept, alles voelt, in zichzelf beet (niet op dit filmpje te zien) maar vooral dat hijgen wat hier ook al genoemd werd door iemand die duidelijk ook ervaring heeft met zoveel angst van paarden. Alles gericht op vluchten en uit de buurt zien te blijven van.. MENS.
Angst is volgens mij het moeilijkste om mee te helpen, het zit zo diep en domineert alle gezond verstand. Het vluchten is voor paarden ook hun eerste mechanisme bij onraad, en ze zijn er goed in. Een hond hou je nog wel, maar een paard echt niet.
Ik hou ze bijna allemaal met en techniekje, maar deze was zo snel en slim, hij kon dat kunstje beter dan ik.

Het filmpje vid ik zelf best schokkend, 7 jaar oud en dan zo bang, zo extreem bang en echt hysterisch. Hij was bijna totaal onbereikbaar en reageerde alleen maar met vluchten, zo hard als hij kon. Het was ook een hele toer om hem naar binnen te halen, voordat hij zich liet aanklikken moest je echt je best doen en de tijd nemen. Dan leer je pas wat de betekenis van zelfbeheersing en van de ander aanvoelen is. Kalm, zeker en geen greintje boosheid, ongeduld of wat dan ook. Want dan kon ik het vergeten.
Vergelijk deze, en het is nog een milde, eens met het bovenstaande filmpje in de wei. Ja, toch dan is er wel vooruitgang. Wat ben ik blij dat ik dat gefilmd heb want ook ik ben mens, en ook ik wil soms te snel.

21 augustus 2012
Los in het bakje, en ik ben aan het zoeken naar een ingang. (Wat niet erg lukt...) 2 minuten angst.

Helaas is de videocamera een paar weken geleden in de waterbak gevallen, en verzopen, dus het filmen is nu helaas gestopt.

Laatst bijgewerkt door Revanches op 02-05-13 16:13, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: video verwijderd

**Geplaatst**: 29-01-13 23:09

Geplaatst: 29-01-13 23:09

Jeetje wat zielig... zo bang...

Ik denk dat ik nog nooit zo'n bang paard gezien heb, ben er gewoon een beetje stil van. Héél tof dat er mensen zijn die dit prachtige dier kunnen (en willen!) ondersteunen, en hem ook helpen waar mogelijk.

**Geplaatst**: 30-01-13 08:40

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 30-01-13 08:40

Als ik dan zie hoe grijze in toch een in mijn ogen relatief korte tijd ten positieve is veranderd dan ben je volgens mij met hem erg goed bezig.
Zonde van de filmcamera. Die dingen kunnen ook nergens tegen tegenwoordig

.
Dus zou er misschien nog iemand zo'n ding hebben liggen?? De filmpjes laten toch goed zien hoe hij vooruit gaat...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-01-13 10:10

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst door de TopicStarter : 30-01-13 10:10

Nee, die zijn maar zwak.... o, wat was ik pissig op mezelf, met statief en al, bubbel de bubbel....Er moet ook een andere camera komen, ben dol op filmpjes (paarden) omdat je dan ook echt ziet of er wat verbetert want ik heb in het hele proces gemerkt dat je snel vergeet 'waar je vandaan' kwam en waar je bent.
Er komt ook wel een nieuwe, want dat is nodig om mijn werk en de taal van de paarden te laten zien. Mensen willen nu eenmaal graag iets zien, en dat snap ik, ik wil dat namelijk ook.

Het is niet ik denk ik die dit doet, behalve dat ik er wel de tijd voor heb en die ook neem. Wel 20x per dag naar hem toe als hij los loopt, even aanraken, beide kanten, sinds deze wek met een zweepje, soms vervangen door een wilgentakje omdat hij die op kan eten de box in en daar dingetjes doen. In zijn box was/is hij helemaal bang, als je dat zou zien dan breekt je hart, nou ja het mijne wel en voel ik me zo kwaad, zo ontzettend kwaad over al die rare technieken die op hem zijn toegepast

Een paard 'vertelt' bijna precies wat er ooit allemaal is gebeurd, het enige wat je hoeft en moet doen is luisteren en je eigen gedachten helemaal op hem richten. Zijn verhalen over wat hij allemaal heeft mogen ervaren zijn echt, hij heeft het echt ervaren en meegemaakt.
Mijn taak is om dat allemaal te doorbreken, andere ervaringen te geven en er anders mee om te gaan.
Hij vertelt precies waar zijn grootste angsten zitten, en in die box daar is een en ander gebeurd.
Die technieken ken ik wel, dan gaan ze hem aanraken met stokken om het 'tam' te maken, Maar een bang paard, wat ook al eeuwen geleden gedomesticeerd is, hoef je niet tam te maken! Een bang paard daar moet je contact mee maken. Dat doe je niet met een stok, het is geen mustang. Een bang paard zal alleen nog banger worden, nog veel banger dan hij al was/is.
Zal eens kijken of ik dat kan filmen, want zo heftig heb ik dat nog nooit eerde gezien, en ik heb heel wat veulens van de campo in Spanje zien komen de ook de eerste dagen bang waren, en dat ging na een paar dagen over maar deze, deze is erger en.... al 7 jaar. Waarvan ruim vier jaar van zijn leven in angst voor die wezens die hem bang gemaakt hebben, die wezens dat zijn wij... MENSEN.

Beetje moeilijk uit te leggen dat hij nu komt als ik corrigerend 'uh' of 'nee' zeg. Hij ervaart het als prettig om gecorrigeerd te worden, meestal dan. Helemaal niet volgens een boekje, volgens een methodiek en ik was altijd al slecht in het kopiëren van mensen maar wel goed in het luisteren naar paarden, kalm zijn en je 100% instellen op de ander en de behoeften op de ander. Als het maar werkt, en hoe dat maakt mij net uit, hij vertelt zo duidelijk waar hij mee geholpen moet worden. Ik zou dit niet allemaal kunnen doen als hij echt niet wil.
Hij bepaalt wat ik doe, en als hij niet zou willen dan zou ik niks voor hem kunnen doen.

De eigenaar zei in augustus, dat was de laatste keer dat ik hem sprak, dat dit paard alleen maar ingereden hoefde te worden. Daar was/ben ik het niet mee eens. Eerst a dan naar b en dan naar c, en dit paard is nog niet eens bij b. Ik vond dat dit paard eerst overal zichzelf moest kunnen zijn en dan pas komt er eventueel een tuigje op.
Dat was een meningsverschil. Wat denken jullie. zadelen en op rijden?

**Geplaatst**: 30-01-13 10:56

Geplaatst: 30-01-13 10:56

De filmpjes zijn erg leuk om te kijken,maar wat was hij inderdaad bang zeg..

Is dat een serieuse vraag van zadel erop en inrijden maar?Ik denk dat het niet verstandig zou zijn en ik weet ook niet of je ooit kan verwachten dat het een normaal rijpaard wordt..Misschien is het wel goed,maar dat kan jij en mensen die hem het beste kennen beter inschatten..Ik denk dat voor je op zijn rug gaat zitten hij eerst mensen leuker moet vinden en zijn zelfvertrouwen groter maken door bv dingen met hem te doen wat hij leuk vind en waar hij talent voor heeft..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-01-13 12:02

Geplaatst door de TopicStarter : 30-01-13 12:02

Dat was het advies, de wens en na een paar weken al het meningsverschil met de eigenaar.
Die vond de rest 'niet zo erg'.

Ik kreeg dit paard ook aangeleverd met drie halsters, twee longeerlijnen (waarvan er bij een al iets was stukgetrokken) omdat zijn paardje wel een wat stukmaakte. Maar dat vond hij allemaal niet zo'n bezwaar, het enige wat nodig was volgens hem was rijden.
Hij had geen problemen met het gedrag van zijn paard, hij schreef ook dat zijn paard de neiging had om je 'om zijn hoef te laten winden' (ik snap nog steeds niet wat hij in vredesnaam daarmee bedoelde...

Vandaar mijn vraag, zie ik dat verkeerd?
Kun je op een paard wat zo bang is rijden, kan dat paard het (mentaal) aan of zou de kans aanwezig zijn dat het schade geeft.

**Geplaatst**: 30-01-13 12:16

Geplaatst: 30-01-13 12:16

Dat moet je pas willen als hij er aan toe is, mocht hij er ooit aan toe zijn.
Je ziet nu duidelijk dat hij niet 'evenwichtig' genoeg is om iemand op zijn rug te kunnen dragen, zowel mentaal als fysiek.
Wanneer je op een paard rijdt, moet het paard ook enige verantwoordelijkheid kunnen nemen. Het moet niet als een gek overal heen rennen en constant spanning hebben, het moet kunnen luisteren naar zijn ruiter (en wat mij betreft ook een beetje meedenken, maar dat terzijde). De samenwerking moet kunnen ontstaan uit ontspanning. Natuurlijk is het in het begin wat onwennig, maar uiteindelijk zal het dan wel goed komen. Solo kan dit nog niet omdat hij mentaal nog niet sterk genoeg is en daardoor fysiek ook niet goed kan functioneren (om op te rijden dan, overleven kan hij wel).
Zodra hij rustig in de wei/bak kan staan is er al heel wat gewonnen. Je moet niet op voorhand van dit paard verlangen dat hij ooit te berijden zal zijn.