Geplaatst: 26-12-12 17:36 terpentijn schreef:Maar NIET door een ANGSTIGE (in TS haar eigen woorden "doodsbange") longeerder, zeg!
Dat is een open invitatie voor een paard in zo'n situatie om in de tegen (voor mijn part uit eveneens onzekere/angstige motieven) aanval te gaan.
De merrie doet dit vrijwel zeker niet omdat ze een hekel aan TS heeft. De merrie doet dit omdat ze de KANS kreeg. Dat maakt de merrie geen pestmerrie, maar zij nam de gegeven ruimte (ja, die ruimte die haar door een onzekere TS is gegeven), nee zij voelde zich UITGENODIGD om die ruimte te nemen, om te zien wie er nu de leidinggevende was.
TS schrok terug, wist niet wat te doen, waardoor het paard is bevestigd in het voor haar duidelijke feit dat ZIJ dan maar die leiding blijkbaar moest nemen.
Uiteraard is dit niet tolerabel. Want ook een angstig paard zal zich "gedwongen" voelen het openliggende stuk ruimte duidelijk te krijgen, door zich dan in hemelsnaam maar als "leider" te positioneren. Daar hoeft het paard op zich zelf helemaal niet een dominant karakter voor te hebben.
Helaas is angst een voor paarden zeer merkbare (en gevreesde!) gevoelstoestand, waardoor zij zich zelf ook onveilig gaan voelen. Of dat nu angst is dat een ander paard heeft, of dat dat een mens betreft, die het betreffende paard tracht te "beteugelen" "beleren" of wat dan ook te laten doen.
Zodra er geen duidelijk leiderschap/overwicht is, raakt ieder paard de kluts kwijt.
Ik ben zelf helemaal geen voorstander van het eeuwige (en vaak zwaar overdreven) dominantie/leiderschapverhaal, want die leiderschappen willen nog wel eens wisselen/uitgedaagd worden in een paardengroep, maar begrijp wel hoe het wezen paard werkt.... van uit dat wezen "werkt" een paard het beste als er een niet betwistbaar onomstotelijk duidelijk iemand is (paard in een paardengroep, mens als je 1 op 1 bezig bent met een paard), die de overhand heeft. Die zegt hoe het moet, waar het heen gaat, wat er verlangd en verwacht wordt.
Alleen dan kan het paard rust vinden in het vertrouwen dat DIE het dan wel zal weten, en DIE dan wel zal zorgen dat het paard niets ergs overkomt.
Dat is geen rozebrillenverhaal, maar een gegeven.
Het ene paard is natuurlijk van aard volgzamer dan het andere, de ene zal makkelijker "een gegeven kans te baat nemen" dan de volgende.
Het zijn echter vaak juist de (nog) NIET zo sterk in de schoenen staande paarden, en dit kan ook gelezen worden als : gewoon jonge paarden, die van een gebrek aan duidelijke leiding geheel onzeker en ZELF BANG raken. Dat kan zich makkelijk uiten in het gedrag van de jonge merrie van TS.
Het hoeft dus helemaal niet te betekenen dat deze jonge merrie een dominant type is, het tegendeel zou makkelijk waar kunnen zijn, hierbij denk ik aan de teksten van TS "dat zij onder het zadel eigenlijk nooit problemen geeft".
Overigens zou ik heel erg graag eens een foto of stukje film van de betreffende merrie willen zien (niet noodzakelijkerwijze een stukje waarop TS met de merrie bezig is, maar van de merrie op zich).
Duidelijker kun je het niet vertellen, amen.
helemaal mee eens Mootje1980. Sprookjes zijn leuk voor de mensen die een dergelijk paard aan kunnen. Voor iemand met pure angst en onzekerheid is dat een regelrechte utopie en lijkt het verhaal van de TS meer op een sprookje van Grimm. Dus: beentjes op de grond en blijf vooral bij je gevoel TS! 
zetten. Zo lang je maar eerlijk blijft naar je paard is er weinig aan de hand. 
