Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-01-13 23:59

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 25-01-13 23:59

Ik duim echt voor jullie dat Solo mag blijven TS! En als je ooit een boek schrijft, schaf ik het beslist aan!
Petje af voor de wonderen die jij elke dag verricht voor Solo

**Geplaatst**: 26-01-13 00:04

Geplaatst: 26-01-13 00:04

Wat een zielig verhaal...

Die laatste zinnen, zijn zo mooi:
Geniet van alle mooie dingen om je heen en vooral van degenen die om jou geven, om wie jij bent. Liefde is een geschenk, het meest kostbare geschenk wat je kunt krijgen en wat je kunt geven. Liefde.

Liefde is niet wat je zegt, liefde is wat je doet voor degenen waar je van houdt.

**Geplaatst**: 26-01-13 07:49

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 26-01-13 07:49

Inderdaad als je ooit tijd hebt dan maar een boek over Grijze. Maar las dat deze deken iets te warm is?? Misschien ligt er ergens nog een dunnere?? Welke maat heeft hij en hoeveel grams zoek je.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-13 10:16

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-13 10:16

Nou, ben maar aan het schrijven gegaan dan... zit nu op 20 pagina's ruwe tekst (zonder foto's)eigenlijk is het ook best een mooi en hopelijk leerzaam verhaal. Ik denk dat veel mensen iets van zichzelf herkennen, het niet begrepen worden, je angst niet zien maar je bestempelen als dominant of eigenwijs en vervelend. Angst is nogal een taboe.
Een bokt boek over een eenzaam paard wat twee jaar lang maar twee mensen kende en nu ineens heel veel vrienden heeft.
Het is niet alleen ik die iets toevoegt aan zijn leven hoor, er zijn heel veel mensen hier al geweest die allemaal iets met hem gedaan hebben en hem hebben laten zien en vooral merken dat ze niets van hem wilden alleen maar 'een appeltje geven'.
Die hebben allemaal stuk voor stuk meegeholpen, maar... we zijn er nog niet.

De druk om zijn verhaal op te schrijven wordt wel een beetje groot nu. Kan ik in elk geval ook de vele foto's kwijt, van de grijze en zijn speciale vrienden. Die maakte ik om te kijken of in verandering zag, en met het idee om ooit een keer te gebruiken in een toekomstig boek. Maar inderdaad, paarden leven in het hier en nu, en waarom zou ik er niet mee beginnen. Er zijn er al twee verkocht lees ik! Dat geeft moed.

Ik heb niet zo veel verstand van dekens,

voor de jongens heb ik canvas en een nylon deken met katoenen voering. De nylon deken is 'bezet' en de canvas dekens zijn veel te groot voor deze jongen. Eigenlijk gebruik ik zelden tot nooit dekens omdat ik ze een beetje eng vind met die singels en denk dat de vacht het zelf goed kan. Alleen met de vorst is het in de buitenboxen op de rug wat koud en dan krijgen ze 's nachts een deken op. Vooral de Spaans geborenen hebben het toch koud.
De grijze is in NL geboren en getogen, misschien dat hij daarom iets minder behoefte heeft aan een deken? Maar als zijn haartjes rechtop gaan staan vind ik het te koud in de kleine buitenbox die goed ventileert (lees: in de winter koud is)
Hoeveel grams, oei, ik zou het niet weten. Deze deken is waterdicht en misschien dat hij daarom niet zo ademt?
Of zeg ik nu iets heel geks.

Ik wil ook echt zeker niet bedelen, dat vind ik zo'n dilemma.
Morgen schijnt de vorst weg te zijn, maar ondertussen sneeuwt het hier weer. Dus tot vanmiddag blijven de dekentjes op.

Laatst bijgewerkt door Paardentango op 26-01-13 10:24, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-01-13 10:24

Geplaatst: 26-01-13 10:24

Mooi om te lezen wat je schrijft over de grijze

Ik hoop ook echt dat hij bij jou mag en kan blijven,dat zou als ik het zo lees echt het beste voor hem zijn..Fijn ook dat je zelf nu ook graag wil dat hij blijft,dat doet hem vast goed..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-13 10:42

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-13 10:42

Ja eigenlijk kan het niet, maar de kleine Tibor die zou dan uit de box moeten. Die is 86 cm en heeft een eigen box. Daar zouden we dus iets op moeten verzinnen, volgens Cassidy is dat het punt niet O:)

. Alleen het nadeel van onzekerheid, het gedrag van de grijze, is dat de anderen, behalve de kleine Tibor, hem totaal niet moeten. Dieren, paarden reageren op zwakte. Helaas zijn dieren niet humaan maar puur. Daarbij zijn het ook nog allemaal Pura Raza Espanola, puur spaans ras en die zijn inderdaad nogal... puur.
Vandaar dat niet iedereen met ze om kan gaan weten de mensen die deze paarden hebben of verzorgen maar al te goed.
Ze zijn vergelijkbaar met een Arabier, die zijn ook slim en gevoelig, beledig ze nooit! Dat heeft gevolgen.

Een paard is laat gecastreerd en is in zijn gedrag absoluut nog hengst en die verdedigt de kleine Tibor met zijn leven. De andere is wel hengst en die komt volgende maand thuis uit Spanje. Ik weet niet of die naast de grijze kan zonder dat er iets gebeurt. Hij is op stal daar wel kalm, maar is inmiddels een volwassen paard en dieren reageren sterk op zwakkere broeders. Die heb ik toen ik bij Hempfling in Denemarken was zien vechten met een andere hengst, dankzij een foutje van de organisatie zeg maar. Ik kan je alleen maar vertellen dat een hengstengevecht echt niet leuk is, dat is zo heftig en je staat als mens dan echt totaal machteloos. Het geweld kun je alleen maar snappen als je het ooit gezien en ervaren hebt. oei wat gaat dat hard. Hij brak toen ook zijn kaak door de trappen met de ijzers van de ander maar gaf niet op. Hij was toen nog maar 3 jaar...Dus ik ben een heel klein beetje bezorgd. Die ervaring vergeet je niet.
Voor de boxen hebben we hekken zodat ze voor de box ook wat kunnen staan, dat is vooral overdag prettig. dat zou ik graag zo willen houden, maar het moet wel kunnen.

Stress, agressie en vechtpartijen zijn natuurlijk niet erg bevorderlijk voor de grijze.
Dus dat zou een gepuzzel worden hoe dat wel moet. Nou ben ik ook van waar een wil is, is een weg.
Als iemand een idee heeft, graag!

Nog een punt kan de eigenaar zijn, die krijgen we niet te pakken en die reageert nergens op, niet op mail, niet op de brieven (aanmaning en in gebreke stelling plus nieuwe rekening voor januari) niet op het inspreken van de voice mail en belt ook niet terug. Hem is de toegang tot ons terrein ontzegd, en ik denk dat zijn ego dat niet zo goed kan verkroppen. Dus ik vrees dat we niet kunnen onderhandelen over de papieren van de grijze.
Heb hem aangeboden om afstand te doen en zodra de papieren hier zijn stopt zijn betalingsverplichting.
Maar... niets terug gehoord... denk dat hij (weer) heel erg boos is op me.
Stom want nu lopen zijn kosten alleen maar op.

Hoe pakken we dit aan?

**Geplaatst**: 26-01-13 11:11

Geplaatst: 26-01-13 11:11

Lastig allemaal om het qua stalling in goede banen te leiden..Ik heb zelf arabieren en die zijn inderdaad erg gevoelig,dus kan me er denk ik wel wat bij voorstellen al heb ik echt totaal geen ervaring met het pura raza espianola ras trekken ze me wel aan omdat ze net als arabieren nog veel puurder zijn in vergelijking tot een kwpn..Ik heb zelf ook een arabier gehad die super gevoelig was,nog veel gevoeliger dan de anderen..Hier werd hij beschermd door mijn merrie,maar toen hij in een andere kudde kwam met hele dominate paarden moesten ze ook niets van hem weten omdat hij te zwak is..Dat is dan wel moeilijk om te zien en ik kan me ook voorstellen dat het voor de grijze veel stress op zou leveren als ze hem niet moeten..

Ik heb het verhaal gelezen op je site toen je bij hempfling was en over het gevecht..Dat zal niet leuk geweest zijn..

Die eigenaar maakt het je wel erg lastig zeg,het zou zo simpel kunnen zijn

**Geplaatst**: 26-01-13 12:42

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 26-01-13 12:42

Ik begreep dat je ook contact hebt met een advocaat. Wat zegt die er van?? Als eigenaar nergens meer op reageert dan zal het toch op een bepaald moment zo zijn dat hij ook al heeft hij de papieren geen rechten of aanspraak meer kan maken op de grijze. Althans dat zegt mijn nuchtere boerenverstand.

En welke maat deken heeft onze favo knul??

**Geplaatst**: 26-01-13 12:56

Geplaatst: 26-01-13 12:56

Paardentango schreef:
Volgens mij zat er iets in die envelop wat ik niet heb gezien maar wat de gevoelige grijze wel heeft opgemerkt.

Mooi verhaal over de reactie van Solo op de negatieve energie in zijn omgeving op het moment dat de eigenaar voor de tweede keer kwam.

Die kaart was positieve energie. En positieve energie kan ook op afstand worden gegeven. Je deed er in het begin nogal sceptisch over, maar ik geloof erin en ik denk dat Solo zeer zeker oppakt dat er positieve gedachten en energie zijn kant uitgaat, met name door de meelezers hier in dit topic. Wel heel erg schattig van degene die de kaart heeft gestuurd, kan me voorstellen dat je daar heel ontroerd door was. Voor de rest blijf ik dit topic volgen en heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. Vrees alleen wel dat jullie er een paard bij hebben, en dat de eigenaar niet meer aan zijn verplichtingen gaat voldoen. Zou dat een probleem zijn?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-13 13:33

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-13 13:33

Ja, ja, ja je hebt me een klein beetje van mijn nuchter Zeeuwse gevoel af weten te krijgen, een KLEIN beetje.
Maar het was wel verdraaid toevallig gisteren.
Ik geef ook toe dat ik het gevoel heb dat er mensen ons steunen, en dat gevoel geeft me weer kracht want zo nu en dan wil ik het opgeven.
En ik kan niet anders zeggen dat ik de laatste tijd een tikkeltje minder stoer ben, zelfs emotioneel een beetje incontinent. Zelfs de grote witte, die behoorlijk mannelijk en stoer is, reageert daarop door wel een tikje overdreven netjes en beschaafd te doen. Gunst wat doet die zijn best om me een plezier te doen. Zal wel toeval zijn.
Ben u eenmaal sceptisch en in de loop der jaren poepeigenwijs geworden. Heb ze allemaal gezien de paardenfluisteraars, heb ze aangehoord en iets te vaak bange paarden gezien en me afgevraagd of mensen dat echt niet zagen? Antwoord was nee, dat ziet niet iedereen. Bangmakerij hoort nog steeds bij 'paardentrainers' en ook al hebben zij vaak best goede dingen hoor, het gaat mis bij de interpretatie van hun 'preek'. Angst is geen dominantie, en agressie is heel vaak pure angst en onzekerheid. Als men het al ziet zit niet iedereen er mee. Voor mij is er maar een echte paardenfluisteraar, het paard zelf. Leer luisteren naar je paard en te kijken dor zijn of haar ogen, hou je mond en luister naar je gevoel. Tot nu toe heeft dat gevoel me nooit in de steek gelaten. Mijn verstand wel...

De paarden leerden me dat alles gaat om dat gevoel, ik noem het zelf de kracht, andere noemen het weer energie. Het gaat allemaal om emoties, en wat je echt denkt en voelt. Dan kun je denken dat je met lichaamstaal ergens komt, maar corrigeer maar eens lachend je hond, dat zal niet gaan. Ook honden reageren op wat je echt voelt, daar zijn ze dier voor. Ze hebben geen woorden, wij hebben die. (Daar ben ik inmiddels wel een aardig voorbeeld van). Maar o, als je eens zou weten hoe de honden hier de paarden letterlijk helpen... dat geloof je bijna niet. Dat schrijf ik wel op...

Mensen, ja, mijn eigen vertrouwen in mensen maar vooral in hun fraaie woorden is nu eenmaal een beetje verminderd in de loop van mijn leventje, 24 jaar bajes zal daar ook aan meegeholpen hebben. Denk dan niet allen aan gedetineerden, als leidinggevende leer je personeel kennen en begrijp de de uitdrukking: "Ik wens je veel personeel" na niet al te lange tijd heel goed.
Mensen bedoelen het vaak niet kwaad, en het barst ook van de goede mensen hoor. Ik heb zeker geen hekel aan mensen, ben er zelf ook een, maar ik ben wat meer voorzichtig. Iets meer op mijn hoede en leerde van de paarden naar mijn gevoel te luisteren. Dat is instinct, en dat kunnen wij ook.

Energie... tsjah... het is denk ik toch wel waar. Ik put in elk geval heel veel kracht uit de reacties hier, en in mijn Pb box. Dank jullie allemaal daarvoor, ik geeft het door aan de grijze en die gaat de laatste dagen met sprongen vooruit. Zou het dan toch...

Uhm.. de adv. mag ik officieel nog niet spreken want de verzekering is in beraad of ze ons wel willen en kunnen helpen volgens de regels. REGELS! Nee we zijn geen bedrijf, nee ik verdien er niet aan, ja dat is gek maar ik doe dit omdat ik denk dat dit het enige is wat ik echt goed kan... nee, daar heeft u niks aan. Dus ik heb zelf gebeld met een raadsvrouw die zich gespecialiseerd heeft in paardenzaken. Maar ze kan nog niets echt iets doen, we hebben nu een vrijblijhvend consult gehad. Hel verhelderend, dat wel. We wachten even op de officiele toestemming van de verzekeringsmaatschappij... of ze het in de regels kunnen passen, ik zal maar niet zeggen wat ik daarvan denk. Behalve dat veel paarden nou precies de dupe zijn van al die regels, wetjes, voorschriften enzovoorts...
Als het mag dan gaat ze officieel lezen en hoop ik op een goede afloop.

Nee, dit was niet het paard waar ik op zat/zit te wachten, en zo ver is het nog niet. Maar ik heb een ander paard weggedaan om plaats te maken voor iemand die hulp nodig had. Miste hem vreselijk, maar die heeft zo'n goede plek. Plaats maken voor iemand die hulp nodig heeft, nou dat is wel gelukt dus.
Als de papieren hier ooit zijn dan geef ik een feestje, en dan hoop ik dat iedereen de grijze een appel komt geven. O, nee dan krijgt hij weer koliek. We zien wel. Ik pas me wel aan.... Tibortje weer de l u l ... had hij net een eigen stal die hij naar wens en eigen inzicht kon indelen...

Uh, hoe meet je welke maat een paard heeft" Is dat vanaf de schoft tot de staart? (Stom dat ik dat niet eens weet)

**Geplaatst**: 26-01-13 13:42

Geplaatst: 26-01-13 13:42

Wat is de stokmaat van de grijze?Meestal kun dan wel inschatten welke maat deken hij nodig heeft..

**Geplaatst**: 26-01-13 17:07

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 26-01-13 17:07

Meelezer meldt zich

Paardentango, stel dat de knappe grijze van jou zou worden en je hem toch weg moet doen. Wat zou volgens jou DE perfecte plek zijn voor hem?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-13 20:35

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-13 20:35

Goh, wat een goede vraag!
DE perfecte plek bestaat denk ik niet, er zijn heel veel goede plekken en paarden moeten zich kunnen aanpassen, maar bij dit paard denk ik wel dat er wat afraders zijn te bedenken en wat aanraders.
Een afrader is een manege bedrijf of grotere pensionstal waar men geen tijd (en geen zin) heeft om met zo'n bang paard om te gaan. Haast is voor hem funest. Denk zo 1,2,3 dat dit het belangrijkste zou zijn dat hij iemand, of meerdere mensen treft die met dit gedrag om kunnen en willen gaan. Want leuk is het vaak niet, er zijn wel leuke momentjes maar echt ook heel veel niet leuke.
Wat zou een aanrader zijn. Wat ik wel denk is dat dit paard een sterke persoonlijkheid nodig heeft, een zelfverzekerd en krachtig mens wat echt met hem om wil gaan en niet snel van slag is of zich iets persoonlijk aantrekt. Want hij reageert heel sterk op, op stemmingen.

Denken jullie eens mee als je wil, ik vind het altijd erg interessant om andere meningen te horen, Net zoals hier verschillende mensen geweest zijn die wat met hem deden, en ik me op de achtergrond hield (behalve foto's maken) dan krijg je toch ook weer andere invalshoeken, en dat is boeiend vind ik. Iedereen heeft zo zijn/haar ideeën en in de loop der jaren heb ik gezien dat er toch echt wel heel veel kennis en kunde is. Mensen zijn soms echt onnodig onzeker. Maar dat is een ander verhaal. Er is volgens mij niet een manier, een methode of maar een persoon die iets kan. Er zijn er heel veel die iets kunnen, ook de stillen, die pas aan de keukentafels los komen en vaak hele interessante dingen zeggen.

Als iemand hier iets over wil zeggen, graag!
Bang en zeer onzeker paard, is nog maar de vraag of je ooit veilig zonder paniek op zijn rug kan zitten. Heeft denk ik, wel beweging nodig, zoals weidegang.
Wat zou voor zo'n paard een ideale plek zijn. Want dat zou wel de bedoeling zijn, een plek voor hem vinden waar hij welkom is.
Leuke en goede vraag, ben benieuwd naar wat anderen daarover denken!

**Geplaatst**: 26-01-13 21:15

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 26-01-13 21:15

Ik doe een gok. Een particulier waar hij aan huis staat, met een ander paard erbij, alleen op stal indien het weer zo slecht is dat het niet anders kan. Iemand die hem lekker z'n gang laat gaan, niet perse wil rijden maar gewoon af en toe een beetje met hem omtut, praatje met hem maakt, een knuffeltje als hij dat wil, of gezellig een wandeling met hem maakt. Eigenlijk iemand die het gezellig en leuk vindt om een paard in de wei te hebben, het beste met hem voor heeft zonder perse iets te 'willen'.
Just my 2 cents

**Geplaatst**: 26-01-13 21:19

Geplaatst: 26-01-13 21:19

Je kan dekenmaat ongeveer bepalen aan de hand van de schofthoogte. Gok dat ie rond de 1.50/1.55 is? Dan zou z'n dekenmaat rond de 175/185 zitten. Alleen de dikte is dan de vraag. (Heb hier nog een dunne 200grams staldeken liggen, mag ie zo hebben. Maar misschien te dik...)
Volgende week word het al weer 10 graden overdag. Heeft ie het dan nog nodig denk je?

Wat betreft de ideale plek. Die bestaat niet, ik heb er met Rosa lang naar gepuzzeld. In een wei met 1 ander paard, geen succes. In een kleine kudde met andere paarden. Geen succes. In een stal met veel rust, geen succes.
Nu staat ze op een grote stal, meer dan 70 paarden. Die gek is er gelukkig mee... Ze houd van de regelmaat en ze vind het fijn dat de gangen breed zijn en de rest van de paarden niet te dichtbij. Prettig voor haar om niets te hoeven voor d'r eten en dat niemand zich druk maakt over het feit dat ze bang is soms.

Maar elk paard is anders. Maar 1 ding is wel duidelijk, verhuizen is stress...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-13 21:47

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-13 21:47

Mee eens, kan niet anders zeggen.
Alleen dat andere paard moet wel een speciaal karakter hebben denk ik. Veel paarde gaan zich ergeren aan zijn angsten en dat is niet gewenst.
Vooral dat niet perse willen rijden is denk ik erg belangrijk, want hij kan er niets aan doen dat hij is zoals hij is. Maar van binnen is het een heel lief dier, zit echt geen kwaad in, ik denk dat hij misschien daarom zo bang is geworden en niet voor zichzelf kan opkomen. Denkt hij nu...
Daarom richt ik me met hem vooral op het sterker maken, mentaal sterker en samen blij zijn als er iets goed is gegaan. Daar is hij erg gevoelig voor, als je heel blij bent en dat zegt. (Ik heb nog nooit zoveel tegen een paard gepraat als tegen hem)
Dat is wat ik Paardentango noem, omdat het een beetje op dansen lijkt, en bij hem nog moet gaan lijken.

Mar het begin is er wel, aan de lijn gaat het al wat beter en als ik dan sta te jubelen hoe mooi, hoe braaf en hoe knap hij is dan lijkt het net alsof hij ook moet lachen, Dat blije gezicht wat hij kan trekken, met dat jeugdige veulenachtige mondje.
Wat er ook goed gaat, ik prijs uitbundig en streel dan zijn manenkam. Aan zijn schouders, buik, billen en de rest heeft hij nog steeds dat reflex, dat extreme trillen wat ik 'spastisch' ben gaan noemen. Je moet ook heel waakzaam zijn dat hij niet in zichzelf duikt, want dan lijkt het alsof hij 'braaf' is, maar in werkelijkheid staat hij dan op ontploffen en de volgende stap is een explosie. Dat noem ik de paniekaanvallen, die hij gelukkig minder heeft, maar ze zijn niet weg alleen niet zo extreem zoals ik van de andere trainers hoorde.
Die moet je, denk ik voorkomen, en als er een komt hem helpen met tot rust komen, rust bij de mens, niet alleen laten. Dat is nieuw voor hem, en dat duurde wel 4 maanden voor het lukte, en is nog niet bevestigd maar het komt.

Vooral in de stal had hij enorme problemen, ik heb nog nooit een paard gezien wat zo bang was als hij en inderdaad op zijn knieën viel (achterbenen) van angst en als een gek heen en weer wilde springen. Uit op maar een ding, wegwezen! Levensgevaarlijk zei ik, 'ben je mal' zei de eigenaar. Ik ben mal en dat vind ik prima, maar geen paard hoeft zo te leven jongen. Dit paard moet opnieuw leren om te gaan met in de stal met de mens zijn.

Een plek, een kudde hebben we niet, onze paarden leven in gevangenschap. We hebben altijd te maken met groepen en je moet zo zorgvuldig te werk gaan met passende karakters. Hij heeft een tijdje met een vluchter gelopen, maar dat was niet zo'n succes. Ik denk dat een merrie, een oudere merrie met een groot aanpassingsvermogen en een goede band met mensen voor hem ideaal zou zijn. Helaas is zo'n merrie hier wel geweest, maar is ze twee jaar geleden overleden, zij was 15 jaar mijn allerbeste vriendin die me in al die jaren letterlijk nooit heeft laten vallen, Genovesa, ook een PRE.

Het leuke van deze vraag vind ik dat ik er weer anders tegenaan ga kijken. Voor nu leert hij dat ik hem bescherm tegen de anderen. Dat is tijdelijk goed omdat hij zo nieuwe hersenverbindingen kan maken en mensen, of liever gezegd zijn idee over mensen en hun gedrag kan rehabiliteren.
Veulen84, wanneer kom je langs, ik en de grijze zouden dat erg waarderen!
Die deken is misschien inderdaad niet meer nodig want zijn vacht is goed en we doen hem alleen op bij vorst.

**Geplaatst**: 26-01-13 21:58

Geplaatst: 26-01-13 21:58

Paardentango schreef:
Veulen84, wanneer kom je langs, ik en de grijze zouden dat erg waarderen!
Die deken is misschien inderdaad niet meer nodig want zijn vacht is goed en we doen hem alleen op bij vorst.

Zodra de sneeuw een beetje weg is kom ik langs. Heb maar een klein auto'tje en geen winterbanden. Maar zodra het kan kom ik.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-01-13 10:51

Geplaatst door de TopicStarter : 27-01-13 10:51

Wat zouden anderen denken als het gaat om een plek voor deze grijze jongen.
Zelf denk ik dat de omgeving inderdaad ook wel wat meespeelt, maar wat denk ik, nog veel belangrijker is voor een kwetsbaar paard als deze is het mentale stuk.
Dan denk ik aan wat voor mensenvriend, maar ook wat voor paarden met welke karaktereigenschappen en vooral in welke leeftijd. Ik heb een schema voor paarden waarin je duidelijk kan zien wat een paard mentaal kan op welke leeftijd. Een veulen van twee kan geen volwassene opvoeden, dat kan alleen andersom. Dat zie ik in de praktijk ook zo vaak mis gaan, dat mensen van een veulen van twee dingen verwachten die ze helemaal niet aankunnen. Het is allemaal best logisch als je een beetje nadenkt. Een kind van zes stuur je ook niet naar het Atheneum maar naar de basisschool, om eerst te leren omgaan met andere kinderen maar ook met andere volwassenen dan papa en Mama.
Dat schema hou ik bij hem ook aan, want een paard van 7 moet je niet zien en zeker niet behandelen als een veulen van een jaar. Behalve dat deze mentaal ergens is blijven hangen zeg maar. Dit paard heeft ook veel geleerd, en is verdraaide slim heb ik gemerkt. Dus hij KAN leren, en wil dat ook wel. Aan ons de taak om dat te doen.

Het zijn dingen waar je misschien niet gelijk aan denkt, maar ga jezelf eens na wat je nodig hebt als je ergens bang voor bent. Heb je dan iemand nodig die je angst voedt, en zegt aaah, en medelijden heeft, iemand die je snoepjes geeft en zegt (paarden verstaan onze woorden niet) dat je het goed doet? Word je je daar niet alleen maar banger van? Of heb je iemand nodig die sterker is dan je zelf bent en waar je jezelf aan op kan trekken. Iemand die je steunt en zegt, kom maar, kom maar met mij mee we redden het wel samen. Sterk zijn is niet slaan, schoppen of opjagen. Sterk zijn is de leiding nemen en ook corrigeren, kort, krachtig en vooral rechtvaardig. Heel rechtvaardig. Deze grijze bv reageert als ik hem met mijn stem corrigeer, en als ik streng UH zeg, dan komt hij naar me toe. Als ik poeslief ben (doe) dan durft hij niet. Ik snap dat wel, en kan dat ook uitleggen.

Wat ik zo zie om me heen is dat angst en dominantie vaak door elkaar gehaald worden. Mensen houden niet van 'nee' zeggen en al helemaal niet als een dier nee zegt. De adviezen voor deze grijze waren dan ook bij het griezelige af. Van het opjagen tot hij opgeeft waar hij duidelijk ervaring mee heeft en wat niet echt gelukt is, dat opjagen wel, maar het opgeven niet. Zeg maar de up wel maar de join niet. Maar er zijn ook adviezen gegeven om hem geen voer en water te geven zodat hij wel naar je toe MOET komen. Dat heeft hij al meegemaakt, bij de MR school. Heeft niet gewerkt.... of in elk geval hem niet zo goed geholpen.
Andere adviezen waren de Parelli games, en ja hij loopt mensen achterna, gaat zeker achteruit als je dat wil door te wiebelen met je touwtje of op hem af te huppelen. Dat is ook met hem gedaan, maar ook daarvan durf ik te zeggen dat het niet echt werkt. Het zijn kunstjes, en dit paard heeft geen kunstjes nodig. Dit paard heeft leven nodig, een normaal leven waar angst zijn leventje niet domineert maar hij om leert gaan met de dagelijkse dingen.
Dat zit niet in een methodiek, dat zit ergens anders in.

Ik vergelijk hem wel eens met iemand die bang is voor Chinezen, (ik heb niks tegen Chinezen!) en waar woont hij... midden op een plein waar het barst van de Chinezen. Da's een beetje akelig.

Ik denk dat de vraag is hoe leer je een paard, wat je echt niet aan een touwtje houdt als hij in paniek wegspurt, en dat doet ie! Hoe leer je zo'n paard weer terug te komen in zichzelf, en is dat alleen de omgeving of is er meer. Dingen die je niet ziet, maar die er wel zijn.

Help gerust mee met denken, graag zelfs!

**Geplaatst**: 27-01-13 11:04

Geplaatst: 27-01-13 11:04

Tja wat zou de ideale plek voor hem zijn..Denk dat dat moeilijk is van te voren in te schatten..Een wat ouder paard die hem onder zijn hoede neemt zou wel dijn zijn,maar die moet hem niet zo beschermen dat hij niet de kans krijgt om zelf dingen te leren oplossen..Natuurlijk heeft hij ook een speelmaatje als Tibor nodig en het een mens die zeer stevig in zijn schoenen staat,stabiel is qua karakter en manier van reageren maar wat jij zegt zijn angst niet voedt..Rust regelmaat en geduld zullen voor hem wel erg belangerijk zijn en dat hij welkom is en er van hem gehouden wordt..Maar net wat veulen84 zegt,haar paard staat op een drukke pensionstal en voelt zich daar prima,dus moeilijk haha!

Leuk hoor om zo een beetje mee te denken

**Geplaatst**: 27-01-13 12:59

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 27-01-13 12:59

Paardentango, hoe zou de knappe grijze op klickeren reageren?

**Geplaatst**: 27-01-13 13:26

Geplaatst: 27-01-13 13:26

Afschuwelijk hoe mensen hun paard in de steek laten. Verdrietig wordt je ervan!
Juridisch heb je allang recht op dat paard, dus eerlijk gezegd begrijp ik niet waarom je je afhankelijk blijft opstellen van de eigenaar?
Los eerst dat practische gedeelte eens op, dan is het paard van jou en kun jij zijn toekomst waarborgen.
Ik begrijp dat een paard niet goedkoop is (ga er zelf bijna aan failliet) maar tegelijkertijd begrijp ik je "geklaag" over de kosten niet: Dit paard gaat je aan het hart, je hebt beloofd er altijd voor hem te zullen zijn en voor hem te zorgen, je hebt m aan huis, bij andere paarden; hoeveel kan 1 paard extra dan kosten? (zolang de dierenarts niet teveel om de hoek komt kijken)
Je moet het geld maar net hebben, dat snap ik wel, maar aan de andere kant: ga er gewoon voor (wat je qua verzorging al doet) er is altijd wel een mouw aan te passen.
En ga dan eens praten met de bokkers die aangeboden hebben om hem over te nemen: wellicht kunnen zij hem een goed tehuis bieden als dat jou niet (meer) lukt op de langere termijn.
Als hij het op zijn nieuwe adres goed heeft hoeft een verhuizing niet per definitie veel stress op te leveren. (En je kunt hem natuurlijk regelmatig blijven bezoeken). Paarden leven idd in het hier en nu: als hij het goed heeft denkt hij niet aan hoe hij het vroeger heeft gehad.
Wat ik eerlijk gezegd ook niet begrijp is je positieve kijk op Cesar Milan; wat hij doet is behoorlijk negatieve training. Hij is zeker iemand die werkt met "breken" en die angst veroorzaakt.

De ideale plek... daarvoor ken ik hem niet goed genoeg. Eerste gevoel zegt: een rustige omgeving met een paar sociale paarden om hem heen en lieve eigenaren.

**Geplaatst**: 27-01-13 13:52

Geplaatst: 27-01-13 13:52

Hmm Nikass... Solo is wel een apart paard. Veel mensen zullen niet zo makkelijk met hem om kunnen gaan. Vergeet niet, hij is echt bang voor mensen. En echt bang voor mensen betekend heel veel problemen voor een paard.
Hoeveel mensen kunnen er tegen als je paard zich gewoon niet wil laten poetsen. Niet mee durft te lopen. Niet door deuren durft te gaan. Het is vele male moeilijker dan mensen denken.

Het is niet een paard met een gematigde hoeveelheid stress. Het is een paard dat elke seconde van de dag stress heeft. Zo'n paard rust geven is een heel lange weg. Rosa die in de zelfde cirkel zit als Solo (ze zijn niet voor niets familie en komen over de zelfde weg) is na 3 jaar nog steeds geregeld bang. Het koste me 2 jaar voor ze normaal door een gangpad/deur kon lopen. Het kosten me een jaar voor ik haar halster kon omdoen en mee laten lopen, zonder stress. Het heeft me 1,5 jaar gekost voor iemand anders haar stal mocht uitmesten. Na ruim 3 jaar spring ze niet meer rond als iemand anders haar deken komt doen. De hoefsmid kan nog steeds niet zomaar even haar hoeven optillen. Ze heeft nog steeds stress als iemand haar stal komt uitmesten.
Ze kan nog steeds niet zomaar in de wei met andere paarden. Ze word nog steeds altijd gepakt omdat ze zwakker overkomt.

Denk svp niet te makkelijk over het weggeven of aannemen van zo'n paard. Het is een enorm kostbaar en lang proces. Vol dalen en de pieken zijn niet zo hoog. Het enige wat je er uithaalt is enorm veel liefde van een paard dat niet weet hoe liefde moet delen.

Ze denken niet mee aan vroeger, dat klopt. Maar hun stress zal ze hinderen. Ze zijn machteloos gemaakt door mensen. Er is een wetenschappelijk experiment geweest op honden. Wat ze deden was de honden op een vloer zetten. Die vloer konden ze onder stroom zetten. In het begin zochten die honden hun weg nog. Ze probeerde de stroomstoten te ontwijken, maar dat lukte nooit. Na een tijd gaven ze het gewoon op. Vervolgens zetten mensen een tafel in de ruimte, op die tafel waren ze veilig voor de stroom. Een groep van die honden probeerde ook dat alternatief niet meer. Ze waren machteloos en murm gemaakt.
Zo werkt het ook voor dit soort paarden. Hun enige verdedigings meganisme is stuk. Ze kunnen niet meer vluchten of vechten. En ook bevriezen heeft voor ze geen zin...

Bovenal een paard is niet goedkoop. Ook niet als je ze aan huis hebt staan. Ze hebben voer nodig, hooi en stro. En het is goed om na te denken over het geld dat het kost.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-01-13 15:12

Geplaatst door de TopicStarter : 27-01-13 15:12

Mag ik opmerken dat dit mijn werk is, mijn vak en net zoals iedereen betalen normale mensen hun rekeningen. Wij ook...

Paarden mogen als het echt mis gaat hier voor een maand, drie maanden of meer komen, maar we gaan natuurlijk geen 'gratis stalling' aanbieden. Dat kan niet.

Ik sta er ook niet zo sentimenteel in als misschien zo nu en dan over mag komen, maar zakelijk. Kan ze niet allemaal hier huisvesten en dat ben ik ook niet van plan, mijn werk is 'slechts' even op de bagedrager zitten, beetje sturen en dan op naar de volgende. Een paard niet in de steek laten betekent voor mij, je werk,je vak goed doen en een paard overdragen. Zien dat het klikt, dat de mens en het paard inderdaad goed samen gaan.
Want ik heb wel gemerkt dat er nog heel veel werk te doen is, en leuk dat het is. Gelukkig kom ik ook heel veel enthousiaste mensen tegen, en ook paarden die een super leuk leven hebben. Ook als ze veel op stal staan kan dat. Maar ik zie ook veel ellende en hopeloosheid, wat zowel voor paard als mens een hel is. Dat is jammer en daar is vaak best gemakkelijk iets aan te doen.

Alleen... er zijn heel veel paarden zoals deze, heel veel paarden die in de steek gelaten worden en die niet begrepen worden. Mensen gaan dan vaak heel raar doen, en maken de dieren met alle goede bedoelingen vaak, stuk. Ik train niet, ik rehabiliteer om het met mooie woorden te beschrijven. Cesar Millan doet dat met honden, en ook die zijn allemaal de dupe geweest van het gebrek aan sturing. Sturing is niet er op los meppen, maar het dier begrijpen en aansturen. Zo goed als alles wat ik heb geleerd is van de paarden zelf, heel veel vond ik niet in de boeken. Behalve het rijden en aanspannen dan, en dat we er op willen zitten od iets mee willen doen kan, prima ook. Maar dan moet je wel weten wat voor paard je mee te maken hebt en de kennis hebben. Vooral als je met de meer gevoelige paarden om wil gaan. Je gaat wel met een dier de straat op wat enorm sterk kan zijn. De ongelukken die met paarden gebeuren zijn meestal ook behoorlijk. reden om zo'n dier, maar ook jezelf op te leiden om ongelukken te voorkomen.
Leer je een paard verkeerde dingen aan, ja dat is een stuk lastiger dan een paard iets goeds aanleren. Mensen die met paarden en honden omgaan weten dat maar al te goed.

Het gaat heel vaak best goed, totdat mensen er een tegen komen die anders is.
Of je het er mee eens bent of niet, de dieren laten heel duidelijk zien wat ze denken en hoe. Dan is het meestal werk voor professionals om de schade te beperken, of het paard gaat naar de slager. Past niet in de training of doel.

Maar iedereen is welkom, maak een afspraak en kom hier langs, ik blijf open staan voor andere invalshoeken, en heb gemerkt dat andere mensen soms weer net iets anders zeggen waar ik de paarden weer mee verder kan helpen.
@Veulen84, ze komen vanuit dezelfde achtergrond, moeder geeft voorbeeldgedrag en dat is heel moeilijk om dat op oudere leeftijd nog te beïnvloeden. Maar deze grijze is speels, en van karakter vrolijk, en daar zie ik heil in. Ik vind het zo knap dat je inmiddels wel op haar rijdt.
De manier waarop je jouw kijk verwoordt vind ik ook boeiend en goed.
Gelukkig is deze grijze niet zo murw, maar hij heeft wel geleerd op een bepaalde manier om te gaan met stress. Hij kan dat niet voldoende oplossen, nog... zijn herstelvermogen is niet goed. Kijk er naar uit om je hier te ontvangen, denk wel dat je het leuk vindt en we hebben ongetwijfeld veel gespreksstof.

Kijk ook eens op Facebook, daar zie je hem vanaf juli toen hij hier net was.
Ondertussen heb ik natte voeten, het dooit!

**Geplaatst**: 27-01-13 18:24

Geplaatst: 27-01-13 18:24

Paardentango schreef:
@Veulen84, ze komen vanuit dezelfde achtergrond, moeder geeft voorbeeldgedrag en dat is heel moeilijk om dat op oudere leeftijd nog te beïnvloeden. Maar deze grijze is speels, en van karakter vrolijk, en daar zie ik heil in. Ik vind het zo knap dat je inmiddels wel op haar rijdt.
De manier waarop je jouw kijk verwoordt vind ik ook boeiend en goed.
Gelukkig is deze grijze niet zo murw, maar hij heeft wel geleerd op een bepaalde manier om te gaan met stress. Hij kan dat niet voldoende oplossen, nog... zijn herstelvermogen is niet goed. Kijk er naar uit om je hier te ontvangen, denk wel dat je het leuk vindt en we hebben ongetwijfeld veel gespreksstof.

Kijk ook eens op Facebook, daar zie je hem vanaf juli toen hij hier net was.
Ondertussen heb ik natte voeten, het dooit!

Vraag me echt zo af wat er mis is gegaan ooit. Ik geloof zeker wel dat Rosa een slecht voorbeeld is geweest en dat Solo daarin pech heeft gehad. Het feit dat ie wil spelen maakt me gelukkig. Want dat heeft een paard nodig.

Mijn vorige verhaal ging misschien over Solo of Rosa. Maar ik meen wat ik zeg, mensen denken te makkelijk over het trainen en beleren van paarden. Vandaag zag ik er 1. Ook iemand faliekant de mist mee ingegaan ooit. Hij is nu aan z'n tweede kans bezig. Maar hij vecht er mee. Hij snapt er niks meer van. Hij is vier en vertrouwd geen mens meer aan z'n rechterkant. Schrikt van z'n schaduw.
Wees wijs en wees eerlijk.
(Misschien zie ik te veel echt verknipte paarden, dat kan ook)

Hier dooit het ook, als een gek. Het regende zelfs in de stallen.

**Geplaatst**: 27-01-13 18:49

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 27-01-13 18:49

Ik denk dat de knappe grijze sowieso een baasje zoekt met engelengeduld

En daardoor zullen veel mensen al niet geschikt zijn. Ik heb Titan nu bijna 6 jaar, hij is een paard zonder trauma's, maar mennnnnn...wat heeft mij me geleerd om geduld te hebben. Iets wat me ook heel goed van pas kwam toen in juni mijn Spaanse prinses kwam. Ook een paard zonder trauma's, maar wel een paard wat niet gewend was aan zoveel vrijheid, wat dus regelmatig betekende dat ze wegliep als ik met het halster aan kwam lopen etc.etc. Ik wil juist dat m'n paarden dingen doen voor mij omdat ze dat willen doen, niet omdat ik ze vastknoop zodat ze geen keuze hebben.
Veulen, het lijkt me onvermijdelijk dat jij met jouw werk veel 'verknipte' paarden ziet