Bokt.nl

Swanzie schreef:

Dus wat milder voor jezelf worden... bij veel spanning bij jezelf en hem gewoon even longeren of even afstappen totdat het weer gaat en dan weer opstappen...
Of die dag nirt rijden maar lekker buiten gaan wandelen bijvoorbeeld

Voorbeeld; mijn zus heeft een heel lief paard, alleen kan hij soms wat rillerig zijn en overal spoken zien. Zij is geen bange ruiter, maar op zo.n dagen gaat ze geen buitenritje op hem maken, omdat hij dan te veel spanning opbouwt en de situatie daardoor gevaarlijk dreigt te worden

Shadow0 schreef:

Gizeppie, de omstandigheden waren er dus gewoon niet naar. Jammer maar dat gebeurt soms. Zoals ik het lees is je alarmsysteem nu gewoon vrij alert. Het probeert alles in de gaten te houden en overal op te letten. En daarvoor was het nu gewoon teveel tegelijk.
(Dat is iets wat weer af kan nemen, en meestal door gewoon de tijd te nemen door het rustig op te bouwen.)

Extra vervelend als je les hebt omdat je ervoor betaalt en dus heel erg het gevoel hebt dat het moet - maar je hebt nu dus ook ervaren dat je er een minder goed gevoel aan overhoudt en dat het eigenlijk niet werkt om tegen je signalen in te gaan lessen: deze les heeft je niet iets verder gebracht maar eigenlijk vooral meer frustratie opgeleverd. Samen een kop thee drinken was in feite een betere besteding van je tijd geweest want dan had je minder extra frustratie opgelopen.
(Ik snap dat het zo simpel niet is hoor )

Maar ik denk dat je nog meer op je gevoel mag vertrouwen. Zit het er niet in, dan zit het er niet in. Ook niet als je heel erg je best doet om toch door te zetten.

Misschien dat er wat alternatieven zijn?

Je kunt bv iemand zoeken als instructeur-coach die op zo'n moment meer in de yoga-mindfullness-hoek kan gaan zitten, en het paard kan gebruiken om jou te helpen met die spanning en de omgeving om te gaan. En waarbij je de rust van je pony (die er in eerste instantie dus wel was begrijp ik?) gebruikt om zelf rustig te worden. De ademhaling van je paard voelen, en de beweging in stap, en de spanning in je eigen lichaam etc.
Er was al een begin geloof ik, maar het leest nog een beetje als 'ik liet de spanning via mijn ademhaling wegvloeien om met het rijden te kunnen beginnen' en je kunt je eigen frustratie en spanning nog meer centraal zetten, en dat kan helpen.

Een andere mogelijkheid is om te proberen de factoren rond je les, zeker voor nu, zo te regelen dat je niet alles tegelijk hoeft aan te kunnen. Voor nu zijn al die verschillende dingen gecombineerd met weinig vertrouwen in het rijden iets te veel. Dus... misschien is er een lestijd te vinden waarop jij de bak mag gebruiken en anderen even niet, als je dat overlegt met stalgenoten of de eigenaar? Je bent aan het werken aan vertrouwen, en je hebt gemerkt dat het nu nog erg moeilijk is om dat te doen als er veel tegelijk gebeurt. Lijkt mij een legitieme vraag, zelfs als dat normaal niet gedaan wordt. Of desnoods een andere bak? (Ik weet niet of je vervoer hebt of er misschien een andere plek in de buurt is)

Nog weer een andere mogelijkheid is om een plan B te hebben. Ik las iets over een initiatief met 'we all ride' over video-opnames die je als proef kunt beoordelen. En stel dat je op de dagen dat je geen les hebt opnamen maakt en als het niet van rijden komt, dat je samen die opnames bekijkt met bepaalde vragen? Of dus bv grondwerken of longeren.

Nou ja, verschillende dingen, en bespreek ze vooral ook met je instructeur.

Swanzie schreef:

En een instructeur zoeken die er wel op wil rijden. Kan echt een heel verschil zijn hoor... als op zo’n dagen eerst je instructeur gaat rijden en eventueel gedrah controleert en daarna jij pas.

Het feit dat hij ook andere ruiters eraf gooit geeft al aan dat het blijkbaar geen makkelijke pony is

WesternWay schreef:

Ik denk dat het advies van shadow0 om een coach in de hoek van mindfullness te zoeken heel waardevol is! Dit om je zelf alternatieven voor spanning aan te leren.
Je hebt nu eenmaal negatieve ervaringen opgelopen met deze pony en dus is je angst heel logisch. Alleen kun je daardoor geen zekere leider zijn. Nu weet je dat en kun je daar aan gaan werken. En dat gaat ook weleens gepaard met fouten, waar je weer van leert!

Shadow0 schreef:

WesternWay schreef:

Ik denk dat het advies van shadow0 om een coach in de hoek van mindfullness te zoeken heel waardevol is! Dit om je zelf alternatieven voor spanning aan te leren.

Voor de duidelijkheid: ik noem het als een van mogelijke alternatieven. Iemand hoeft niet per se 'alternatieven voor spanning' aan te leren, en ik denk dat de kern van coaching ook niet zozeer het 'veranderen' moet zijn, maar dat het een gelegenheid kan zijn om jezelf beter te voelen (inclusief je grenzen.)

Zo snel worden dingen die kunnen helpen verworden tot een nieuw soort moeten. Ik hoop juist dat de TS ruimte voelt om helemaal niets te moeten.

Dat geldt zeker voor wat je daarna schrijft:

Citaat:

Je hebt nu eenmaal negatieve ervaringen opgelopen met deze pony en dus is je angst heel logisch. Alleen kun je daardoor geen zekere leider zijn. Nu weet je dat en kun je daar aan gaan werken.

Niemand hoeft per se altijd een zekere leider te zijn, en daar hoeft TS ook niet aan te werken. Het mag, maar het hoeft niet. En ik heb de beginpost nog eens doorgelezen en ik weet bv ook niet of meer leiderschap de oplossing is.

Pippaa schreef:

Hee, ik herken een groot deel van je verhaal. Ik ben vorig jaar ook van mijn (toen nog groene) paard gelanceerd en had de schrik er ook flink in. Door lichamelijk letsel heb ik een maand niet kunnen rijden, maar gelukkig nam mijn instructrice het in die tijd over. Paard knapte op, maar was nog steeds niet helemaal betrouwbaar in haar gedrag. De eerste keer dat ik weer reed stapte ik haar alleen uit, dat hebben we rustig opgebouwd naar volledige lessen. Daarna heb ik het paard 2x per week gelongeerd of gelopen in het bos en alleen tijdens de les gereden.

Na een aantal weken was ik al opgestapt voor de les en kreeg ik toen een berichtje dat Mn instructrice niet meer kwam... dat was de eerste keer dat ik weer zonder begeleiding reed. Ik hield wel veel spanning, maar het ging steeds wat beter.

De omslag kwam echter op de dag dat ik besloot dat ik alleen ging rijden als het paard "goed uit de ogen keek" en ik er zin in had. De eerste weken reed ik een keer per week en dat werd steeds meer. Ik kreeg er steeds meer plezier in omdat ik het gevoel had dat ik niets moest! Als ik het niet vertrouwde stapte ik niet op, als ik geen zin had stapte ik niet op, als ik stress had stapte ik niet op, als ik geen zin had in draf ging ik alleen maar stappen... en toen kon ik ineens de ontspanning weer in het rijden vinden!

Je moet het gevoel hebben dat je niets moet, dat gaat zo vreselijk tegen je werken. Gewoon net zo lang op de grond werken totdat je zo ontzettend baalt van jezelf dat je er niet op durft en dan stap je gewoon een keer op over een tijd omdat je het weer graag wilt. Je paard wordt er heus niet slechter van wanneer je niet rijdt en niet rijden is het echt niet het einde van de wereld. Als je wel een keer opstapt kan je nog altijd zien wat je doet: je kan ook 5 minuutjes gewoon zitten of alleen een stukje stappen. Je moet "van binnen" voelen dat je het echt wilt en dat het goed voelt, nu is het een martelgang en dat roept alleen maar negatieve gedachtes en daarmee spanning op. Ga gewoon genieten! Bedenk of voel eerst wat je wel leuk vindt. Een paard is hartstikke leuk en moet juist ontspanning brengen. Succes!

SuperAssie schreef:

Ik ga het topic straks of morgen even helemaal doorlezen maar wil toch alvast een reactie achterlaten.

Ik ben (soms) bang voor mijn eigen paard, en dat vind ik heel moeilijk.
We rijden ontzettend veel en dat gaat 99% gewoon super goed. Dan hebben we lol en genieten we echt.

Alleen helaas is er dus soms een moment waarop de paniek uitbreekt. Vandaag was zo'n dag..
Ik ging samen met mijn vriend en de paarden naar een hele grote zegening. We waren op weg(kleine 5km) en hij was mega braaf. Op t laatste stuk voor de verzamelplaats kwam er een paard in galop achter ons aan en sinds dat moment ging het mis. Hij krijgt stress en ik schiet in paniek, wat natuurlijk niet helpt.
De rest van de dag is hij heel stressvol gebleven (op de pauze na) en ik ben nu dus ook op van de lichamelijke en mentale spanning bij mezelf.

Zodra hij in de stress schiet dan raak ik in paniek omdat ik bang ben dat hij me er af gooit. Helaas is dat al heel vaak gebeurd(al een flinke tijd niet meer gelukkig), en zit die angst gewoon heel diep. Ik weet niet hoe ik er van af kom maar er moet wel wat gebeuren.

Het kan niet zo zijn dat ik elke keer dat hij iets spannend vind en wat ronddraait of dreigt te bokken/steigeren in paniek raak en jankend op mijn paard zit. Dat helpt hem ook niet..

Dus ik lees mee!