Mijn methode lijkt heel veel op Voest, maar is in sommige punten net even anders.
Gisteren heb ik weer gelongeerd/loswerken/vrijwerken. Nja longeren zonder touw in een longeerbak dus.
Weer wat de instructrice had gezegd alleen vandaag zou de draf erbij komen. Stap beide kanten op ging prima, bij de draf ging ze weer gek doen. Niet aanvallen, maar wel recht tegenover me gaan staan en geen kant meer op willen. Daarna was ik het zat.
Ik heb al ruim een half jaar (vanaf dat ik haar heb gekocht in oktober) aan het longeren op deze manier en dit is nog nooit een probleem geweest. Van maart tot mei heb ik zelf heerlijk gereden en sinds dien doe ik alleen maar stappen achteruit en geef ik gehoor aan de berichten dat ik rustiger aan moet doen. Maar ik was het zo zat!! Ik deed alles al met haar en nu opeens kan ik niet eens meer longeren?! Dus ik ben gisteren heel erg kwaad op mezelf geworden en ben nadat ze weer niet in draf ging direct overgestapt naar mijn methode van mei:
Toen ze tegenover me stond ben ik naar de rand van de bak gelopen en heb de longeerzweep gepakt. Jammer dan dat ze alleen respect heeft voor de zweep, lopen zal ze. Je zag haar blik meteen veranderen in een "o poedersuiker, nu moet ik" blik. Misschien mijn instelling, misschien haar respect voor de zweep, maar ze liep weer. Even duidelijk gemaakt dat ze moest doorlopen want dat slakkegangetje heb ik nou wel gezien. Daarna direct draf en galop erachteraan. Weer heel even duidelijk zijn door die zweep te laten knallen (in de lucht, niet tegen haar aan) en ze galoppeerde heel netjes. Achterhand zat er weer onder, tempo was weer vlot, het paard wat ik ken.
Andere kant op hetzelfde gedaan. Geen enkel probleem gehad. Daarna de zweep onder mijn arm gedaan en verder gegaan op de leadrope. Weer geen enkel probleem! Leadrope even omhoog en ze zat een gang hoger. Ik heb het laatste kwartier alleen op de leadrope gedaan en dit ging perfect.
Ik ben er nog steeds van overtuigd dat het zondag echt stres was. Maar dat betekent niet dat ze er niet van had geleerd. Vanaf maandag vertoonde ze geen stres meer maar alleen ondeugd.
Ik heb haar niet geslagen met de zweep. Het zal vast met mijn instelling te maken hebben gehad. Mijn kwaadheid en de combi met de zweep zullen er best voor gezorgd hebben dat ze opeens weer luisterde.
Ik ben in ieder geval heel blij dat ze eindelijk weer deed wat ik haar vroeg. Eindelijk ging alles weer lekker en eindelijk heb ik weer een stap vooruit gedaan sinds dat ik stappen terug aan het doen was.
Ik blijf wel bezig met de leadrope, daar reageert ze ook goed op. Maar de komende tijd wel in combinatie met de longeerzweep.
Wat heb ik hier nou van geleerd: er is een reden dat ik dingen op mijn manier deed. Ik kan blijkbaar behoorlijk mijn geduld bewaren en geef sommige dingen echt wel een kans maar soms is het genoeg en moet je terug gaan naar datgene wat voor mij altijd en het paard altijd heeft gewerkt. Rust is goed, maar je kan ook overdrijven.
Ja ja ja.. voor degene die nu gaan zeggen I told you so.. Het duurde alleen wat langer voordat ik het zelf door had. En weet in ieder geval zeker dat ik het echt een kans heb gegeven.