Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-01-13 01:11

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 23-01-13 01:11

Solo oh mooie Solo. Nicole wat doe je goed met hem. Z'n ogen veren langzaam wel terug. Het duurt en het duurt. Bij Rosa duurde het bijna 1,5 jaar en toen was daar nieuwe vreugde. Bij die knappe grijze zie ik veel van haar terug. Z'n vacht ziet er goed uit. Hij kijkt zo lief speels op die 3de foto. En ja hij heeft zich zelf duidelijk overwonnen daar op die 2de.
Die doorgangen, ja dat is een familie trekje (zullen we het daar maar op houden voor nu?). Dat doet Rosa ook, maanden mee geworsteld en soms nu nog.

Hij is hier de afgelopen 2 weken geregeld onderwerp van gesprek geweest. We puzzelen het nog voor hem. Als we wat voor jou en Solo kunnen doen, zeg je het dan?

**Geplaatst**: 23-01-13 08:41

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 23-01-13 08:41

Paardentango zit hier weer met kippenvel. Als er iets gedaan moet worden evt. toch financieel moet je het echt zeggen. Op sommige momenten kan er via de bokkers heel wat gedaan worden. En ik zelf denk ook steeds dat toch zo langzamerhand juridisch gezien de eigenaar niets meer heeft te vertellen. Maar dat heb je vast wel uitgezocht.

Echt meid, vraag hulp als het moet! Jij moet er straks niet aan onder doorgaan, zowel financieel als emotioneel niet.

**Geplaatst**: 23-01-13 09:03

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 23-01-13 09:03

Respect ts echt waar !

**Geplaatst**: 23-01-13 11:05

Geplaatst: 23-01-13 11:05

Hij heeft inderdaad een betere blik

Sterkte weer en ik hoop op een snelle oplossing!

**Geplaatst**: 23-01-13 11:07

Geplaatst: 23-01-13 11:07

Wow, wat ziet hij er goed uit! Vorige keer PB gestuurd maar nu even in het topic reageren

.
Ik denk dat TS wel even een hart onder de riem kan gebruiken.
Ook ik zie veel verschil in zijn ogen: op de recente foto's zie ik veel meer rust/vrede en ook pretlichtjes $*\o/*$ .
Als ik het op een menselijke manier zou moeten omschrijven wat ik voel als ik in zijn ogen kijk:
Op de oude fotos stond hij "buiten" het leven, observeerde alleen maar en reageerde daarop. Zijn binnenleven bleef binnenin hem. Grote, open ogen die niets missen maar erg bezig zijn met de buitenwereld.
Nu lijkt hij zijn eigen dingetjes te gaan doen, durft initiatief te tonen, en kijkt daarbij alsof hij de wereld overwonnen heeft. Maar ook de vredige ontspanning op zijn gezicht is erg mooi om te zien. Je hebt een mooie selectie fotos gemaakt (en fotos van deze jongen zijn nooit te veel

)
En natuurlijk zie ik nog steeds dat hele lieve, zachte, wat op de oude fotos ook zichtbaar is. En wat mij zo ontzettend raakt.
Hier hetzelfde: als ik wat voor jullie kan betekenen: laat het weten he!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-01-13 16:21

Geplaatst door de TopicStarter : 23-01-13 16:21

Wat voel ik me sterk en gesteund door jullie fijne berichten. Heb gisteren een potje zitten janken als een klein kind.
Dat heb ik zo nu en dan echt nodig, want de hele situatie is kl...&^%$% en omgaan met een paard wat iedere dag opnieuw bang voor je is dat is niet echt leuk kan ik je verzekeren.
Toch voelt het als ik bij de stallen ben alsof ik niet meer alleen ben, alsof jullie er ook zijn en me kleine duwtjes geven. Klinkt gek, ik weet het, maar ik voel me niet zo alleen meer.

Heel lief bedoeld sturen mensen me ook Pb's met 'ik neem hem wel van je over' of geef het adres van de eigenaar maar, dan koop ik hem. Het is niet dat ik de enige ben die dit paard misschien op weg kan helpen, heus er zijn meer mensen die je niet altijd hoort of ziet die dat ongetwijfeld ook kunnen. Maar dit paard staat hier nu wel een hele poos, en voelt zich duidelijk meer en meer op zijn gemak en ik kan hem niet zomaar aan iemand anders meegeven.
Ik denk ook dat het voor hem een enorme terugval zou zijn om nu te verhuizen, hij is al zo vaak heen en weer gesleept en moest zich steeds aanpassen. Nieuwe mensen, nieuwe omgeving, trainingswijzen etc. etc. Dat is nu net wat hij niet goed kan, zich aanpassen want hij vat alles persoonlijk op.
Voor hem, voor Solo zou het denk ik beter zijn om hier nog een tijd te blijven, al is het een jaar of zelfs meer, als het hem maar helpt.

Kijk als iemand hem toch koopt en het stalgeld afgerekend is, ja dan kan ik niks zeggen natuurlijk, hij is niet van mij. Maar omgaan met angst, met deze mate van angst is echt iets wat een enorm beroep op je doet. Ik neem de tijd en heb de tijd, van het ontbijt to de late avond als hij zijn laatste hooi krijgt om 23.00 uur. Ieder stapje is zo belangrijk. `soms zijn het er tien terug, dan weer een vooruit en alleen tijd kan iets doen.

Ook ik moet iedere situatie, het box inlopen, aanraken wat soms goed gaat maar heel vaak hem de stuipen op het lijf jaagt, letterlijk! Alles moet ik creëren en ik ben bijna 50 en kan me gemakkelijker over 'wat ik wil' heen zetten dan iemand die jonger is. Het is niet leuk als een paard zo bang blijft en zo vaak terugvalt, maar het is mijn werk, mijn vak en ik ben (klinkt heel onbescheiden weet ik

) goed in mijn vak.
Eigenlijk heb ik alles wat ik doe geleerd van de paarden zelf, van veel verschillende paarden en door ze jarenlang te observeren en te bestuderen. Zij leerden me over instinct, over angst en waarom ze soms alleen maar kunnen terugvallen op hun instinct. Het is logisch, en het is niet moeilijk, allee voor ons mensen is het moeilijk we denken zoveel.

Dat, die aandacht en die zorgvuldigheid is ook wat hij hier krijgt, ik voer hem op een manier die bij hem past, pas mezelf helemaal aan hem aan en zet mij wil, mijn doel en mijn haast helemaal opzij. Het enige wat ik wil van hem is dat hij zich kalm voelt, dat zijn ogen een streepje zijn en niet een grote bol van de stress. Zo zijn er heel veel kleine dingetjes die hij zegt dat voor hem belangrijk zijn. Voor mij zelf is dat ook een uitdaging om mezelf altijd te beheersen, echt altijd. (Ben ook maar mens, en erger me soms ook, maar oh, daar reageert hij heel sterk op)

Maar, na gisteren heb ik de moed toch opgepakt en de eigenaar een mail verstuurd met een vriendelijke toon om afstand te doen van dit paard en de papieren op te sturen. Zodra die er zijn stopt zijn betalingsverplichting. Dan kan ik, misschien met hulp van bokkers...(hint) geld inzamelen om hem te kunnen verzorgen.
Als de tijd rijp is, en er is iemand die het goed met hem kan vinden, dan zou hij zelfs gratis van me weg mogen.

Jullie gaven me de kracht om dat toch nog te proberen, en Solo zelf ook, want ondanks zijn enorme angst, zijn hysterische gedrag en ook vandaag nog een flinke terugval, komt hij nu bij me terug en ga ik pas weg als hij knabbelt en weer beweegt.
Stapje voor stapje, en ik hoop dat ik dit allemaal straks kan afsluiten met een happy end.

Hier heb ik nog een filmpje van december, voor zijn doen is hij hier al heel ster verbeterd. Linksom is zijn moeilijke kant, daar schoot hij in paniek. De rest heb ik erbij verteld. Wie weet leuk om naar te kijken en te naar luisteren als je niet kan schaatsen.

(De video camera is helaas die dag ook in het water gevallen, even sparen voor een nieuwe)

Laatst bijgewerkt door Revanches op 02-05-13 16:12, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: video verwijderd

**Geplaatst**: 23-01-13 16:45

Geplaatst: 23-01-13 16:45

TS wat een heerlijk paard is Solo

, ook al heeft hij een aardig rugzakje :(:)

ik herken je verhaal, ik heb zelf zo'n paard gehad
ik kocht hem toen hij 2 was met toen al een aardige rugzak en hij is hier zelf gestorven toen hij 17 jaar was
heel moeilijk in gedrag, binnenvetter, aan de ééne kant dominant, aan de andere kant zoooooo bang
bang is hij ook altijd gebleven al kon ik hem wel rijden maar wel met engelengeduld en veel begrip
aan de ééne kant moest je leiding nemen maar aan de andere kant moest je ook wachten , wachten en nog meer wachten tot het paard zichzelf had overtuigd dat het niet gevaarlijk was
op den duur vertrouwde hij mij genoeg dat hij in een binnenbak goed te rijden was
buitenrijden ging maar na een uurtje voelde je de spanning zo hoog oplopen dat er grote kans was dat dat eruit ging spatten
je moest ook vindingrijk zijn anders kwam je soms niet thuis want hij kon gerust in de ankers gaan op 100 m van huis en liever 5 km terug lopen als langs iets en nog 100 m naar stal lopen

zijn eigen omgeving was erg belangrijk en jaren heeft hij met zijn kont tegen de stalmuur gestaan, waarschijnlijk om zeker te weten dat die muur nog steeds veilig achter hem was
hij stond ook graag bij mij op stal, tussen zijn veilige groepje in, dan kwam hij tot rust
buiten in de wei vond hij eng en bleef hij maar rondlopen(en afvallen) om de boel in de gaten te houden

hij was geen knuffelpaard al oogde hij wel zo
het liefst blies hij zachtjes in mijn neus en ik moest terug blazen en na zo een minuut of 5 bezig geweest te zijn , pakte hij zachtjes met zijn lippen mijn neus

het zijn paarden waar je heel veel liefde in moet steken maar ze zitten vervolgens voor altijd in je hart

**Geplaatst**: 23-01-13 17:04

Geplaatst: 23-01-13 17:04

Wat heb je een heerlijk duidelijke manier van longeren. Je merkt gewoon dat er zo bij hem weinig verwarring is.

Ik hoop echt dat de eigenaar afstand van hem doet. Zou goed voor hem zijn om gewoon nog lekker ene tijdje bij je te zijn. Spelen met Tibor, aandacht krijgen zonder voorwaardes.

:(:)

(Hoe is het met z'n deken? Voldoet die nog, nog andere dingen die die nu nodig heeft?)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-01-13 17:13

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst door de TopicStarter : 23-01-13 17:13

Jawel, jouw steun, en de steun die we nu krijgen, ik heb echt zoveel aan je verhaal gehad, er viel zoveel op zijn plek.
Zou je graag een keer 'live' willen spreken, als je dat leuk vindt en ook wil.

De mensen uit de PRE wereld zijn eerlijk, en dat is zo fijn. Ook zij fokker ken ik al lang en ook die is heel eerlijk. Had mijn eigen moeder toch gelijk, eerlijkheid duurt het langst maar wint het op de lange duur.

Wat deze jongen nodig heeft is zekerheid, rust en tijd. Met de steun hier kom ik echt heel ver ik krijg er moed van en hoop op de toekomst wat het ook mag zijn.
Ik zou nog veel meer willen vertellen hoe de hond Duco hem helpt, en hoe dat werkt. Sommige mensen her hebben dat al eens gezien en geloofden het eerst niet. Maar wie weet, toch een boek?
Beetje meer lef zou handig zijn, kun je dat opsturen?

Allemaal dankjewel, ik blijf het zeggen maar zo voelt het ook. Voel me heel dankbaar, Solo heeft vrienden!

**Geplaatst**: 23-01-13 17:28

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 23-01-13 17:28

Solo is niet solo meer, maar Sol!!
Ik hoop echt dat hij nog een tijd bij je mag blijven.
Respect voor jou, hoe je hier mee omgaat. Respect voor Sol dat hij zich beetje bij beetje durft over te geven.
Hier mag niks tussen komen. Vinden wij.

**Geplaatst**: 23-01-13 18:00

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 23-01-13 18:00

Absoluut dat ik een keer zo met je wil praten. Ervaringen delen helpt. Als het beter weer is kom ik gewoon een keer naar je toe. (Je mag ook hier komen als je liever meer Rosa wil zien).

Het verbaasde me enorm hoe open en eerlijk de PRE wereld is over de problemen. Maar ook over de mogelijkheden en de verkeerde inschattingen van mensen. Vind het nog steeds een verademing om te ontdekken hoe ze 100% achter hun paarden staan.

Alles komt met tijd, zolang je de tijd maar neemt heb je geen lef nodig. Denk ook niet dat dat is wat Solo nodig heeft. Per slot de overdreven lef van een ander heeft hem gemaakt tot wat ie is. Tijd, respect en vriendschap heeft hij nodig. Toon hem dapper dat de wereld niet zo eng is. Fouten maken is niet zo erg. Ik heb er veel gemaakt onderweg. Maar ze vergeten de fouten zolang je ze genoeg plezier onderweg geeft.

**Geplaatst**: 23-01-13 22:40

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 23-01-13 22:40

Je hebt het al een paar keer gehad over een boek...
Begin nu wel nieuwsgierig te worden. haha
Misschien een idee om een dagboek over hem bij te houden?

Ik heb je filmpje bekeken. Hij heeft wel mooie gangen zeg

**Geplaatst**: 23-01-13 22:46

Geplaatst: 23-01-13 22:46

MiReRe schreef:
Solo is niet solo meer, maar Sol!!

Helemaal mee eens!

**Geplaatst**: 23-01-13 22:53

Geplaatst: 23-01-13 22:53

Paardentango schreef:
Maar wie weet, toch een boek?
Beetje meer lef zou handig zijn, kun je dat opsturen?

Vriendin van ons heeft een boek geschreven over haar hond uit Spanje. Zij heef thet boek laten drukken bij http://www.boekenbent.com

**Geplaatst**: 23-01-13 23:02

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 23-01-13 23:02

Petje af TS ik stuur jullie virtueel nog heel veel geluk en wijsheid toe!
Zet hem op en heel veel succes jullie!!!!

**Geplaatst**: 24-01-13 03:25

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 24-01-13 03:25

Wat doe je op een nacht dat je neit kan slapen ?? Juist bokken. En normaal reageer ik niet gauw in topics buiten de HK maar hierbij kan ik het niet laten wat ontzettend goed en bij voor Sol waar je mee bezig bent je ziet verandering maar hebt nog een lange weg te gaan. Diep respect!

**Geplaatst**: 24-01-13 06:34

Geplaatst: 24-01-13 06:34

Ik ben gestopt met lezen, ik moest huilen.
Geef dat paard alsjeblieft een dikke knuffel van me. Jeetje mijn hart breekt er gewoon van.. Arm dier..

Hou maar veel heel van hem hoor, dat verdient ie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-01-13 08:48

Geplaatst door de TopicStarter : 24-01-13 08:48

ValerieM schreef:
Ik heb je filmpje bekeken. Hij heeft wel mooie gangen zeg

Ja die heeft hij zeker, vooral snel en hij heeft ook geweldige stops, hij kan draaien op een been. Alleen een tikkeltje onvoorspelbaar en, om de omschrijving van de eigenaar aan te houden 'een beetje nerveus'.
Goede gangen, goed karakter, mooi paard om te zien alleen wat hij 'vertelt' over zijn ervaringen en hoe hij daar mee om gaat maakt hem een beetje gevaarlijk. Zijn paniek is niet een beetje nerveus, maar die is echt.

Paarden kunnen niet generaliseren zoals wij dat kunnen. Wij zien een snelweg en een b weg, maar paarden zien die wegen ook wel alleen kijken zij naar details. Als er ook maar een detail lijkt op een situatie die ze ooit een keer van streek heeft gemaakt dan zijn ze bang omdat zij dat ene detail zien en daar op reageren. Ze moeten wel en kunnen niet anders, tenzij iemand ze leert dat ze over die angst heen kunnen komen en dat ze de mens kunnen vertrouwen. Dan kan een paard zich vasthouden aan die sterke mens.
Maar degene die boos, bang, verdrietig of te zacht is daar kunnen ze niet op vertrouwen want in de dierenwereld is dat instabiel. Dat is het ook. Dit paard reageerde zo extreem op poeslief tegen hem praten, vooral met (wat mensen heel vaak doen) met een babystemmetje of een zoetsappig toontje. Als je dat met hem doet dan gaat hij helemaal door het lint van angst.
Daar heeft hij dus duidelijk ervaring mee, en dat is een van de details die hij onthouden heeft.

Angst is hun instinct, en angst is een drijfveer om te overleven. Altijd al geweest en dat zit diep in de genen van paarden om dat te doen. Wij mensen willen het liefst dat een paard niets meer doet met dat instinct, maar we vergeten daarbij vaak dat een van de eigenschappen van dat instinct hun sociale vaardigheden zijn.
Ze gaan zelf hele hechte banden aan met elkaar en leven, in het echte wild, in kleine kuddes en groepjes samen. Vaak zijn die kuddes levenslang, de enige die 'vervangbaar' is, is de hengst.
De meeste mensen gaan ook een hechte band aan met hun paard en die band is je veiligheid, die van de mens en die van het paard. Paarden zijn specialisten in samenwerken, vandaar dat ze al zo lang bij ons mensen zijn. We kunnen ze veel leren, en daar hoef je niet eens hoogbegaafd voor te zijn. Maar... als er iets mis gaat, ja dan kan het zijn dat en paard dat levenslang onthoudt en levenslang daar op reageert. Dan zijn ze kapot, stuk en niet bruikbaar voor menselijk gebruik.

Bij de slagerij vertelde men dat ongeveer de helft van de paarden wordt aangeleverd omdat ze niet in te rijden zijn of op een andere manier problemen geven in het 'gebruik'. Omgangsproblemen dus. Aan de ene kant kun je zeggen dat is de makkelijkste weg, maar aan de andere kant wat voor leven heeft een dier wat bijna doorlopend angstig is en waar mensen boos zelfs heel kwaad van worden. Dat is niet goed, maar er zijn zoveel paarden die geen problemen hebben en die wel betrouwbaar zijn en die zich wel kunnen aanpassen.
Paarden worden gefokt en bestaan omdat wij ze zo leuk vinden, en omdat wij wat met ze willen. Wat als iemand ergens een flink aantal fouten heeft gemaakt. Zoals met dit paard. Hij heeft maanden bij een join up school gestaan, en dat is precies wat niet werkt bij angstige paarden. Die kun je wel opjagen maar die komen echt niet naar je toe. Die leren alleen maar 'zie je wel, mens is heel gevaarlijk'. Ze hebben hem daar zoveel pijn gedaan, pijn die je niet ziet, behalve zijn gebroken neusbeen, maar pijn van de angst die zo diep zit. Dan kun je wel kwaad worden dat het beessie niet luistert naar je trainingstechniek, maar is dat eerlijk? Hoeveel verschillende scholen zijn er voor mensen kinderen, en waarom? Omdat niet ieder kind in hetzelfde is.
Sommige trainingstechnieken zijn heel kortzichtig en absoluut niet geschikt voor de meer gevoelige paarden.

Een ding is wel gelukt, hij was geen mustang maar is dat nu wel. Zakt door zijn knieën in de box, spring wild door de stal heen, briest, hijgt er reageert spastisch op aanraking door met zin spieren te rillen. Ja echt een wild paard is hij dan. Hij is dan zo puur en zo bang, net een echte mustang die net gevangen is, jawel het is gelukt. Ook al was het de bedoeling andersom, van mustang naar paard. Beetje vervelend alleen dat hij nooit die mustang is geweest, maar wel zo gezien werd. Verkeerde school? Ja.
Zij waren de tweede met het vonnis: naar de slacht

Beest moest ook luisteren naar de mens, dat deed hij ook, maar niet zoals het gewenst was. Hij heeft heel goed geluisterd, heel goed zelfs. Dus is het een stom beest.
Daarom heb ik zo'n hekel aan de term beest, een paard is een dier, beestjes zijn vlooien en luizen die bloed van anderen nemen. Dit is een paard, en een paard is een dier, een edel dier zelfs. Gelukkig ben ik niet de enige die dat zo ziet.

Wat zijn mensen toch knap en vooral zo slim...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-01-13 13:55

Geplaatst door de TopicStarter : 25-01-13 13:55

Jemig, de post van vandaag bracht iets mee wat me aan het huilen bracht.
En ik huil zo goed als nooit, ben best een beetje een stoere maar de laatste maanden....
Zo mooi, zo lief en zo speciaal om te merken dat er mensen zijn die ook al ken ik ze niet, zij het paard niet kennen of ooit gezien hebben toch om de grijze Solo geven.

Moet je nou kijken, een kaart voor de grijze Solo, van een bokker!
Bokker Lieke, of nee, Bokster Lieke.
Zomaar, aan hem verstuurd.

Afbeelding

Oh, en dat geeft me echt zoveel moed om toch door te gaan, het toeval wil dat ik net aan de telefoon zat met de advocaat. Word niet goed van al die papieren, regels en wetten....

Bent u een bedrijf, nee, maar u... nee, en hoe zit het dan met... nee...
Pff.. regels, daar het dat paard toch niks aan?

Tjonge jongen, wat doet dat kaartje me veel goed!
Liep gisteren nog te piekeren om het op te geven, voelde me verdrietig en de grijze had een terugvalletje, hoewel ook weer niet, hij was gewoon zichzelf. Dan denk ik dat ik hem niet kan helpen, dat er te veel al is is gegaan en hoe ik hem belazer met vertrouw me maar, ik doe je niks. Als hij dan zo bang is en ik hem na heel veel moeite en tijd kan 'troosten' hij weer gaat knabbelen en zelfs proest, dan twijfel ik weer maar ... maar...

Regels, geld, wetten pff...
Deze komt mooi boven zijn stal te hangen. Dankjewel.
Echt je weet half niet hoeveel goed het mij doet en dus indirect de grijze Solo ook.

**Geplaatst**: 25-01-13 14:03

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 25-01-13 14:03

We denken aan jou, we denken aan Sol, je grijze zonnetje.

**Geplaatst**: 25-01-13 19:40

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 25-01-13 19:40

Oooh superlief en mooi kaartje. En dat je het soms even niet ziet zitten is oh zo logisch. Tot nu toe super wat je doet en hebt gedaan voor Sol. Ik vind overigens ook dat hij nu zeker niet verhuisd moet worden. Laat hem als het mogelijk is lekker op "zijn" plekje staan. Verhuizen is voor een stabiel paard soms al lastig.

Maar advocaat?? Over Sol??

**Geplaatst**: 25-01-13 20:10

Geplaatst: 25-01-13 20:10

Hoi TS,

Ik snap dat je er soms verdrietig en gefrustreerd om bent. :(:)

Ik ken Solo natuurlijk niet, maar misschien voelt Solo dit wel aan, en lijkt het daarom alsof hij een terugval heeft.

Ontzettend leuk dat je dat kaartje hebt gehad. Dat moet je goed gedaan hebben.

Na alle verhalen die je hier op Bokt verteld hebt, denk ik dat Solo weleen beetje een bijzonder paardje is.
Ben benieuwd naar het boek

**Geplaatst**: 25-01-13 22:09

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 25-01-13 22:09

Hoi TS

Via andere kanalen ken ik je al, maar ik wil je ook hier op Bokt laten weten dat ik het geweldig vind wat je doet voor paarden, en voor deze grijze in het bijzonder. Wat mooi ook dat hij hier 'omgedoopt' is tot Sol. Dat gun ik jullie ook, allebei, een hele grote dosis warmte en zonneschijn in het leven.

Een warme groet vol liefde en geduld van mij!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-13 00:36

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-13 00:36

Volgens mij zat er iets in die envelop wat ik niet heb gezien maar wat de gevoelige grijze wel heeft opgemerkt. Zoals hij wel meer opmerkt wat mensen niet geloven, maar als het gewoon even uitprobeert dan merk je dat wel. Hij is super gevoelig voor stemmingen, hij verstaat echt een woord van wat je zegt. Maar een mooi voorbeeld is dat een van zijn mensenvrienden hier in het begin was en voor zijn box stond. Ze houdt veel van paarden en heeft zelf ook een gevoelig maar wel veel kalmer paard. Hij was toen nog heel sterk in de fase dat hij eigenlijk alleen maar met zijn hoofd heel laag in de deurpost stond en zodra je naar hem keek wendde hij zijn hoofd af of draaide hij geschrokken om.
Hij deed toen zo zijn uiterste best om alles van contact met 'mens' te vermijden. Heel zielig, maar ik vond en vind dat nog steeds, dat hij moet leren omgaan met al die stemmingen van anderen en het zich niet zo persoonlijk moet en hoeft aan te trekken. Maar dat heeft tijd en veel ervaringen nodig.

Ja, en leg dat maar eens uit aan een paard wat al jaren geleerd heeft: mensen zijn eng en doen onvoorspelbaar.
Toen hij hier met was kreeg hij een hoefprobleem, de hoorn aan de onderzijde van zijn hoef liet los? dat had ik nog nooit gezien. Dus hoefsmid geraadpleegd, en zoals je weet staan die niet gelijk morgen op de stoep.
In die tijd is de eigenaar hier voor de tweede, en tegelijk laatste keer geweest. Hij was erg opgefokt en vertelde me met een lachend gezicht dat hij eerst die ochtend naar de sportschool was geweest om zijn woede kwijt te raken.
Zal wel dacht ik, ik ben niet boos en doe gewoon mijn werk, voor dit paard zorgen en doen wat hij nodig heeft.

Maar de man ging aan het werk met zijn paard en begon eigenlijk al vanaf dat hij de stal in liep te, ja hoe zeg ik dat netjes, te mopperen. "Hij is helemaal niet beter". Nee dacht ik bij mezelf, na twee weken, ik kan niet toveren. Als ik dat kon was ik schatrijk geworden, ik doe gewoon wat er moet gebeuren, alleen ik heb geen enkele haast. Dat had ik hem ook gezegd, de client mag zich Koning voelen, maar hier geldt dat het paard de Koning is. Net andersom.
Enfin de man haalde de grijze de box uit en ging met hem wat doen. Ik wil niet zeggen dat ik heilig ben, maar ik zag het al. Kon het niet aanzien en daarbij ergerde ik me rot aan het minachtende lachje toen ik vertelde dat de grijze aan het automutileren was. De hoeven waren flink opgekruld, en als het mijn paard was dan zou ik mooi wachten op de smid. Of zelf wat doen.

Dat verhaal vertelde ik aan de dame die voor zijn box stond, en ze hoorde me aan. Ze stond te kijken naar de grijze, en probeerde zo min mogelijk in zijn ogen te kijken, want daar reageerde hij ook zeer heftig op. Toen ik dit vertelde over die hoeven zei ze verontwaardigd; " jemig, dat is toch niet te geloven". De grijze stoof op dat moment zowat zijn box in en kwam vrij daarbij stevig tegen de achterwand aan. Meer herrie dan pijnlijk, maar de reactie was overduidelijk. Daar bleef hij staan en rilde. Ik zat een stukje verderop aan de 'zomertafel' waar ik paarden observeer. Het is een van mijn dingen die ik altijd uitleg dat paarden zo sterk reageren op onze emoties. Dus ik moest er een beetje om grinniken, en in gedachten bedankte ik de grijze. Eindelijk een paard die dat heel goed laat zien hoe dat werkt. Dankje grijze, jij legt het beter uit dan ik,
In elk geval geloofde ze me, eindelijk... want zo vaak kijken mensen me wat schaapachtig aan, maar ik kan er niks aan doen, zeker de meer gevoelige paarden reageren heel sterk. Dat hebben ze me zelf geleerd, en ik snap het ook wel, het is de taal van het gevoel. Niet van het denken, maar voelen.

Vanavond heb ik hooi gevoerd en het water bijgevuld. Vandaag ging eigenlijk alles best lekker. Het ligt hier een beetje stil door de sneeuw dus ik rij niet (niet op hem uiteraard, maar op een andere). Dus ze lopen allemaal ruime een halve dag buiten. Toen ik zijn box inkwam viel me al op hoe kalm hij was. Die deken heeft een aparte werking, hij geeft een soort van rust. Doet me denken aan de squeeze machine van Temple Grandin, er zit wat in. Hij is eigenlijk wel een beetje te warm voor hem, want hij zweet er soms onder maar ik ben al blij dat hij er een heeft. Dus ik vulde het water bij, legde hooi neer en deed wat ik vaker doe. Gewoon 'er zijn'.
Steed vaker valt me zijn vriendelijke gezicht op. Hij heeft echt een heel mooi hoofd, prachtige ogen gewoon heel knap, alleen zo jammer van die littekens. Helemaal rondom zijn neus, en dat gaat nooit meer weg.
Omdat het zo koud was deed ik mijn 'bevroren' hand onder zijn deken bij zijn hals. Hij liet het toe. Zijn manen zijn flink aan het groeien en hij glanst, ondanks de wintervacht. Dan voel ik zo'n bewondering voor zijn schoonheid. Dat gevoel pakt hij ook op, het is een blij gevoel en dat deelt hij graag. Hij wist alleen niet goed hoe. Eigenlijk ging alles zo kalm vanavond, en het was net alsof hij een 'gewoon' paard is. Een gewoon paard die hooi krijgt wat hooi gaat eten, beetje water drinkt en met je bezig is.

We hebben gewoon een hele tijd wat gelummeld, en hij was de hele tijd vriendelijk en trok een mooi gezicht. Echt dan is hij zo knap en dan zie je zijn echte karakter, een vrolijk en speels paard. Dat blijkt wel uit de emmers, waar hij mee speelt als er nog wat water in zit. Moest er wel een beetje om lachen. Eerst wild eik zo graag dat hij speelde, waar dan ook mee. Nu doet hij dat n is het weer niet goed.

Al met al een fijne en vooral leuke dag voor de grijze, die kaart heeft daar vast mee te maken, Alles wat er op staat is hij.
De grijze, ik kan hem helaas geen Sol noemen, want de letter S ligt erg gevoelig bij hem. Dan zou het Zzol zijn.
We zien wel wat zijn naam gaat worden, ik blijf hem voorlopig gewoon grijZZZZe noemen of paard en mooi paard en meestal gewoon vriend.
Steeds meer hoop ik dat hij mag blijven, want ja, hij is inderdaad speciaal....

Voel me trots op hem, heel erg trots zelfs.
Hij heeft vrienden, de knapperd, en ik mag het verwoorden.
Wat een grote eer is dat eigenlijk besef ik me nu.

**Geplaatst**: 26-01-13 00:48

Re: Paardenliefde een natuurlijke liefde

Geplaatst: 26-01-13 00:48

ik kan niet anders zeggen dan: mooi geschreven TS +:)+