Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
rumay schreef:" Gelukkig hebben ze dat niet bij mensen"
Nou gelukkig heeft die van mij dat wel bij zowel mensen als paarden.
En geloof me hij is erg paard en op andere paarden gesteld maar ik ben ook erg belangrijk en dat stemt mij blij moet ik zeggen.
RM94 schreef:Ik denk het wel als ik een paar dagen niet op stal kom gaat mijn paard (die normaal het liefste paard op stal is) bijten en slaan naar iedereen en niet een klein beetje. Ook op stal dan heel onrustig en veel slaan. Vorig jaar een periode weinig tijd voor mijn paard gehad omdat mijn moeder heel ziek was op stal waren ze ook niet blij ze moesten hem echt heel voorzichtig benaderen. Als ik er dan weer ben is het over
suze_ schreef:RM94 schreef:Ik denk het wel als ik een paar dagen niet op stal kom gaat mijn paard (die normaal het liefste paard op stal is) bijten en slaan naar iedereen en niet een klein beetje. Ook op stal dan heel onrustig en veel slaan. Vorig jaar een periode weinig tijd voor mijn paard gehad omdat mijn moeder heel ziek was op stal waren ze ook niet blij ze moesten hem echt heel voorzichtig benaderen. Als ik er dan weer ben is het over
Maar dat kan ook verveling zijn of opgekropte energie.
En dat kan weggaan als er weer meer afleiding is door werk en uit stal gehaald worden.
Yamcha schreef:Jannaa schreef:Ik ben het met de meesten hier wel eens.
Paarden hechten zich niet aan mensen, zoals bijvoorbeeld honden aan mensen doen.
Ze associëren je misschien wel met goede dingen (eten, geknuffeld worden, etc.) maar emotioneel gezien binden ze zich niet aan je.
Als ze opeens door iemand anders verzorgd of bereden worden, merken ze dat natuurlijk wel. Maar dan in de zin van 'hé, er is iemand anders' en niet van 'waar is mijn eerdere baasje nou?'. Missen ze je dus? Nee.
Volgens mij zegt dat veel meer over hoe jij met paarden omgaat en paarden ziet, dan over de paarden zelf.......
Paarden binden zich emotioneel niet aan je? Er is haast geen dier dat diepere en hechtere vriendschappen aangaat, of het moesten honden zijn. 'Samen' zit zó in de natuur van een paard, is zo paard-eigen, dat ik werkelijk niet begrijp hoe je dat niet kunt zien.
Maar het geldt voor meer mensen hier, lees ik. Misschien zou je zelf eens moeten proberen een vriendschap aan te gaan met je paard. Aai ze eens met je handen, zonder borstel, ga met ze wandelen, leer ze apporteren voor mijn part, ga gewoon eens bij ze zitten in de box, en niet op een stoel voor de box, maar gewoon erin, in het stro..... wees gewoon eens een gezellig mens, een leuk mens. Niet altijd met verwachtingen naar een paard toegaan, en eisen stellen, maar gewoon samen zijn met ze.
Zie je paard als meer dan een rijdier, je hond is toch ook geen wandeldier?
Die ligt ook met zijn kop op je schoot, gewoon te genieten van het samen zijn, van knuffen en aaien. Paarden doen dat ook.
Denk dat je verbaasd zult zijn hoezeer je paard je zal missen als je een paar dagen weg bent......
Renee1990 schreef:Ik denk dat het aan de band met het paard ligt.
Mijn pony ben ik een aantal jaar geleden uit het oog verloren, kreeg de vorige eigenaar niet aan de telefoon.
Ik moest en zou hem zien! Toevallig toen ik er langsreed zag ik hem staan! Ik had hem toen 2 jaar niet gezien. Ik riep en hij bleef schreeuwen en drammen tot ik naast hem stond![]()
Nu hij al 3 jaar van mij is wordt hij zelfs boos als ik op vakantie ben geweest! De eerste paar dagen bijt hij alleen maar. Terwijl hij qua verzorging niks tekort komt
Asyaa schreef:Missen als emotie of missen als in bepaalde routine is anders?
Eerste kan niet, 2de wel.
Als je bijvoorbeeld je paarden zelf voert, kom eens een keer een paar uur later. Ik garandeer je dat je paarden je hebben gemist