Bokt.nl

maitestar23 schreef:

Het geeft niks als je 2 stappen vooruit doet en dan weer 1 achteruit.
Tenminste dat probeer ik mezelf ook maar voor te houden, dat het hoort bij het proces.
Maar ik snap dus helemaal wat je bedoelt....

Het is toch onwijs knap dat je er 3 x op hebt gezeten!
Daar ben ik jaloers op hoor, ik rij nu alleen maar met de les 1x in de week.

Dat je op een gegeven moment een hoogtepunt bereikt in je angst ken ik helaas ook. En het zijn meestal prikkels van buiten waar je geen controle over hebt.
Bij mij waren het gister de plassen water in de bak die uiteindelijk de das om deden. Slaat nergens op! Maar op dat moment kan ik daar niet doorheen, letterlijk en figuurlijk.

Ik kan wel zeggen dat je met stil moet staan bij de dingen die goed gingen en dat je op de goede weg bent. Maar ik gok zo dat je dat zelf wel weet maar dat het net zoals bij mij geen ene moer helpt...
12 november ga ik onder hypnose hiervoor. Misschien is dat interessant om eens over na te denken?

Swanzie schreef:

Hoi Gizeppi,
Ik denk dat je je verwachtingen naar je zelf toe fors omlaag moet halen...
Je merkte al dat je pony gespannen was terwijl je hem uit de wei haalde...
Je weet ook wat dat kan betekenen... dat hij daardoor onvoorspelbaar uit de hoek kan komen...
Als paarden erg gespannen zijn, dan reageren ze ook sneller op prikkels uit de omgeving... dus logisch dat jij daar ook gespannen van werd...
Je weet nl dat, als hij ontploft, jij het vaak niet geregeld krijgt.... dus gewoon heel goed dat je voorzichtig aam hebt gedaan...

De meeste ruiters zijn gewone recreatie ruiters die ontplof gedrag niet goed kunnen uitzitten.... helemaal niet erg.... zaak is dat gewoon te weten van jezelf en je hieraan aan te passen... niet eisen dat je iets kunt wat boven je capaciteit ligt...

Ik liet vroeger gewoon altijd eerst mijn instructeur rijden als ik voelde dat mijn paard erg gespannen was

Swanzie schreef:

Je moet jezelf eerder de vraag stellen waarom je eist van jezelf dat je iets doorzet, terwijl je weet dat je op dat moment een serieus risico loopt...
Waarom mag je niet vertrouwen op je niet pluis gevoel?

Waarom stel je eisen aan jezelf waarvan je diep van binnen weet dat je er nooit aan kunt voldoen?
(Eisen dat je deze pony, hoe hij ook aanvoelt, altijd kunt rijden)

Roulette_ schreef:

Vergeet niet ook te kijken naar de dingen die wel goed gingen he. Je had door dat jij en je pony spanning op bouwden, dus je hebt hem heel verstandig eerst de kans gegeven dat eruit te gooien aan de longe en daarna heb je toch nog gereden. Oke, anders dan jij gewild zou hebben, maar je hebt het wel gedaan!
Focus houden als er zo veel om je heen gebeurd is ook lastig, ik zou, tegen de tijd dat je daar aan toe bent, daar rustig mee gaan oefenen en als je het tot die tijd uit de weg gaat is dat toch prima?

Zelfs mijn onwijs brave merrie heeft heel soms nog wel eens een dag dat ik er niet op ga zitten, niet meer omdat ik heel bang ben, maar omdat ik gedrag wat ik op dat moment niet op kan lossen niet op wil zoeken. Is bij ons inmiddels zeldzaam, maar gebeurde laatst wel toen ik eigenlijk les had, ze was extreem hengstig en dan is ze heel anders dan anders. Dan denk ik gelijk, laat maar zitten die les, was mijn instructrice het niet mee eens, dus heeft zij eerst gereden en ik alleen de laatste paar minuten, in stap, aan de longe. Kan ik heel erg van gaan balen, maar aan de andere kant; onder mijn instructrice (en daarna ook met mij) was ze voor haar doen zeer pittig, maar ze hield nog steeds rekening met mij en deed geen gekke dingen. Ik heb zelfs nog gereden, terwijl ik dat helemaal niet meer van plan was en twee dagen later was haar bui weer redelijk over en (na eerst longeren) stapte ik zo weer zelf op. Allemaal stapjes voorwaarts en dat ik die dag eigenlijk andere trainigsdoelen had, ach, die pakken we dan wel weer op als de extreme hengstigheid voorbij is.

Anoniem schreef:

Maar van “”” fouten””” leer je.
Ik vind dat je goed bezig bent hoor.
En herken me echt behoorlijk in jou.

xLes schreef:

Swanzie schreef:

Je moet jezelf eerder de vraag stellen waarom je eist van jezelf dat je iets doorzet, terwijl je weet dat je op dat moment een serieus risico loopt...
Waarom mag je niet vertrouwen op je niet pluis gevoel?

Waarom stel je eisen aan jezelf waarvan je diep van binnen weet dat je er nooit aan kunt voldoen?
(Eisen dat je deze pony, hoe hij ook aanvoelt, altijd kunt rijden)

Knap van jou dat je nu al weet dat TS nooit aan die eis zal kunnen voldoen. Erg motiverend joh...

TS, ik vind het heel knap van je dat je tóch geprobeerd hebt! Heel veel angsthazen zouden dat niet gedaan hebben.

Ik heb een tijdje terug iets soortgelijk gehad: paard was al gespannen bij het zadelen en ik kon niet eerst longeren want de bak was bezet. Opgestapt, kwartiertje gereden in stap en draf maar het voelde niet lekker dus weer afgestapt. Wat baalde ik van mezelf... Tot mijn man me zei dat hij het knap vond van me, dat ik ondanks mijn gevoel toch ben opgestapt en het geprobeerd heb. Dat zou ik vroeger nooit gedaan hebben. Ben daar toen over gaan denken en ja, hij heeft gelijk, ondanks dat ik toch ben afgestapt is het wel weer een stap vooruit.
Dat is bij jou ook zo! Je hebt het geprobeerd, en ookal was het dan aan de longe en was de spanning er wel bij jullie beiden, het is toch weer een stap vooruit! Je kunt niet verwachten dat alles ineens koek en ei is, gewoon babysteps nemen

En zoveel geluiden zijn ook gewoon spannend als er normaal stilte en rust op stal is. Meer ruiters dan je denkt rijden niet graag in zulk kabaal, ook zij die minder angstig aangelegd zijn.
Is het misschien een idee om wat schriktrainingsessies te doen met hem? Paraplu's openen, met plastic zakjes naast hem wapperen, een grasmaaier (eender welke lawaaierige machine je in de buurt hebt) aanzetten, over een zeil lopen en hem daarin inpakken, ... Je kan daarin zo ver gaan als je wilt. Ik heb het allemaal gedaan met mijn merrie en het geeft mij héél veel rust dat ik weet dat zij nooit van zulke dingen zal schrikken. Ik kan op buitenrit bvb met een gerust hart een wapperende baal plastic voorbijrijden, ze doet niks (terwijl mijn man zijn paard dan wel iets heeft van ENG!!!).

Janneke2 schreef:

Citaat:

Maar als er dus te veel om mij heen gebeurd verstijf ik, sluit ik mij af en kan ik ineens niks meer. Ook de les helpt niet, werkt alleen maar tegen. Bij mij waren t die twee mensen die in de bak reden en niet voorspelbaar waren, de shovel die elke minuut zand ging halen, veel mensen aan de kant en dat deed m uiteindelijk.. Paard reageert daar weer op en vervolgens heb je een wisselwerking. Dan schiet flynn vervolgens weer weg.. Het is jammer..

Popstra schreef:

Ik heb ook niet hel het topic gelezen maar wat ik lees dan denk ik dat jij geen klik met dit paard hebt. Wat heb je er aan steeds met tegenzin er op te moeten? Helemaal niks. Het geeft je stress.
Je gaat ook anderen om je heen in de bak de schuld geven van jou probleem want je vind dat ze allemaal rekening met jou moeten houden.
Ik zou dit paard hoe verdrietig ook verkopen en op zoek gaan naar een ander waar je lekker ontspannen mee kunt rijden. Dat is voor zowel jou als dit paard denk ik het beste.

Bij sommige paarden gaat het angst met rijden nooit weg.....

Popstra schreef:

Ik lees dat je je anders ergert aan de dingen die om je heen gebeuren maar wellicht ik dat verkeerd lees dan.